จูโน (ยานอวกาศ)

ยานอวกาศจูโน (อังกฤษ: Juno) เป็นภารกิจเขตแดนใหม่ของนาซา ไปยังดาวพฤหัสบดี จูโนถูกปล่อยขึ้นจากสถานีกองทัพอากาศเคปคานาเวอเรล เมื่อวันที่ 5 สิงหาคม ค.ศ. 2011 และจะไปถึงจุดหมายในวันที่ 4 กรกฎาคม ค.ศ. 2016 โดยมีรูปแบบการโคจรอยู่ในวงโคจรขั้วโลก เพื่อศึกษาองค์ประกอบของดาวพฤหัสบดี, สนามแรงโน้มถ่วง, สนามแม่เหล็ก และแม็กนีโตสเฟียร์ขั้วโลก ศึกษาจุดกำเนิดของดาวรวมถึงค้นหาคำตอบว่าดาวพฤหัสบดีที่มีแกนหินหรือไม่ ปริมาณน้ำในชั้นบรรยากาศที่ลึกลงไป การกระจายมวลและความเร็วลมในบรรยากาศชั้นลึกที่เชื่อว่าจะมีความเร็วลมสูงสุด 618 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (384 ไมล์ต่อชั่วโมง)

จูโน
ภาพของยานอวกาศจูโน
ประเภทภารกิจ	โคจรรอบดาวพฤหัส
ผู้ดำเนินการ	NASA / JPL
COSPAR ID	2011-040A
SATCAT no.	37773
เว็บไซต์	nasa.gov/juno (NASA) missionjuno.swri.edu (SwRI)
ระยะภารกิจ	แผน: 7 ปี รวม: 12 ปี 8 เดือน 18 วัน เดินทาง: 4 ปี 10 เดือน 29 วัน เฟสวิทยาศาสตร์: 4 ปี (จนถึงเดือนกรกฎาคม ค.ศ.2021)
ข้อมูลยานอวกาศ
ผู้ผลิต	Lockheed Martin
มวลขณะส่งยาน	3,625 kg (7,992 lb)[1]
มวลแห้ง	1,593 kg (3,512 lb)[2]
ขนาด	20.1 × 4.6 m (66 × 15 ft)[2]
กำลังไฟฟ้า	14 กิโลวัตต์จากโลก[2] 435 วัตต์ที่ดาวพฤหัส[1] 2 × 55-ampere-hour lithium-ion batteries[2]
เริ่มต้นภารกิจ
วันที่ส่งขึ้น	August 5, 2011, 16:25 (2011-08-05UTC16:25) UTC
จรวดนำส่ง	Atlas V 551 (AV-029)
ฐานส่ง	Cape Canaveral SLC-41
ผู้ดำเนินงาน	United Launch Alliance
บินผ่านโลก
เข้าใกล้สุด	9 ตุลาคม ค.ศ.2013
ระยะทาง	559 km (347 mi)
ยานอวกาศโคจรรอบ ดาวพฤหัส
แทรกวงโคจร	5 กรกฎาคม ค.ศ.2016, 03:53 UTC[3] 7 ปี 9 เดือน 18 วัน ago
วงโคจร	37 (แผน)[4][5]
ลักษณะวงโคจร
จุดใกล้ที่สุด	ระดับความสูง4,200 km (2,600 mi) รัศมี75,600 km (47,000 mi)
จุดไกลที่สุด	8.1 ล้าน กิโลเมตร (5.0 ล้าน ไมล์)*
ความเอียง	90 องศา (โคจรรอบขั้วดาว)
เครื่องมือ MWR Microwave Radiometer JIRAM Jovian Infrared Auroral Mapper MAG Magnetometer GRAV Gravity Science JADE Jovian Auroral Distributions Experiment JEDI Jovian Energetic Particle Detector Instrument Waves Radio and Plasma Wave Sensor UVS Ultraviolet Imaging Spectrograph
Juno mission insignia นิวฟรอนเทียร์โปรแกรม ← นิวฮอไรซันส์ ไอไซริส-เร็กซ์ →

จูโนเป็นยานอวกาศลำที่สองที่โคจรรอบดาวพฤหัสบดีต่อจากยานอวกาศกาลิเลโอที่โคจรระหว่างปี ค.ศ. 1995 - 2003

ตัวยานอวกาศใช้แผงพลังงานแสงอาทิตย์เป็นแหล่งพลังงานซึ่งมักจะใช้ในดาวเทียมที่โคจรรอบวงโคจรโลกและภารกิจในระบบสุริยจักรวาลชั้นใน ในขณะที่ภารกิจในระบบสุริยจักรวาลชั้นนอกมักจะใช้ radioisotope thermoelectric generators เป็นแหล่งพลังงาน อย่างไรแผงพลังแสงอาทิตย์ทั้งสามแผงที่ทำหน้าที่เป็นปีกไปในตัวจะมีหน้าที่เป็นทั้งตัวสร้างสมดุลของตัวยานและแหล่งพลังงาน

ชื่อยานอวกาศนั้นตั้งตามเทพปกรณัมกรีก ตามตำนานเล่าว่าเทพจูปิเตอร์ได้ซ่อนความผิดของตนไว้ภายใต้เมฆหมอก แต่จูโนชายาของจูปิเตอร์สามารถแหวกม่านหมอกนั้นและเห็นตัวตนที่แท้จริงของจูปิเตอร์ แต่อย่างไรก็ตามนาซาได้ระบุถึงชื่อเต็มของจูโนเป็นภาษาอังกฤษว่า JUpiter Near-polar Orbiter^[6]