ฌาอีร์ โบลโซนารู

ฌาอีร์ เมซีอัส โบลโซนารู (โปรตุเกส: Jair Messias Bolsonaro; เกิด 21 มีนาคม พ.ศ. 2498) เป็นนักการเมืองและเป็นอดีตทหารกองทัพบกบราซิล เขาเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรบราซิลตั้งแต่ พ.ศ. 2534 และปัจจุบันเป็นสมาชิกพรรคสังคมเสรีนิยม โบลโซนารูเป็นบุคคลหนึ่งที่เป็นประเด็นโต้เถียงในบราซิล โดยเป็นที่รู้จักจากมุมมองทางการเมืองฝ่ายขวาจัดและประชานิยม รวมทั้งการแสดงความเห็นเชิงสนับสนุน ระบอบเผด็จการทหารระหว่าง พ.ศ. 2507–2528^[1][2][3][4]

ฌาอีร์ โบลโซนารู
โบลโซนารูใน พ.ศ. 2562
ประธานาธิบดีบราซิล คนที่ 38
ดำรงตำแหน่ง 1 มกราคม พ.ศ. 2562 – 31 ธันวาคม พ.ศ. 2565
รองประธานาธิบดี	อามิลตง โมเรา
ก่อนหน้า	มีแชล เตเมร์
ถัดไป	ลูอิส อีนาซียู ลูลา ดา ซิลวา
สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรบราซิล
ดำรงตำแหน่ง 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2534 – 31 ธันวาคม พ.ศ. 2561
เขตเลือกตั้ง	รัฐรีโอเดจาเนโร
เทศมนตรีนครรีโอเดจาเนโร
ดำรงตำแหน่ง 1 มกราคม พ.ศ. 2532 – 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2534
เขตเลือกตั้ง	อิสระ
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	ฌาอีร์ เมซีอัส โบลโซนารู 21 มีนาคม พ.ศ. 2498 (69 ปี) กลีแซรียู, รัฐเซาเปาลู, บราซิล
พรรคการเมือง	เสรีนิยม (2564–ปัจจุบัน)
การเข้าร่วม พรรคการเมืองอื่น	ดูรายการ อิสระ (2562–2564) สังคมเสรีนิยม (2561–2562) สังคมคริสเตียน (2559–2561) โปรเกรซิสตัส (2548–2559) แนวหน้าเสรีนิยม (2548) แรงงานบราซิล (2546–2548) โปรเกรซิสตัส (2538–2546) ก้าวหน้าปฏิรูป (2536–2538) ก้าวหน้า (2536) ประชาธิปไตยคริสเตียน (2532–2536)
คู่สมรส	โรแฌรียา นังชิส บรากา (สมรส 1978; หย่า 1997) อานา กริสชีนา วาลี (สมรส 1997; หย่า 2007) มีเชลี ดึ เปาลา (สมรส 2007)
บุตร	5 คน รวมถึงFlávio, Carlos และเอดัวร์ดู
ศิษย์เก่า	สถาบันเตรียมทหารอากุลยัสเนกรัส
ลายมือชื่อ
เว็บไซต์	เว็บไซต์ทางการ
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
รับใช้	บราซิล
สังกัด	กองทัพบราซิล
ประจำการ	พ.ศ. 2514–2531
ยศ	ร้อยเอก
บังคับบัญชา	กองทหารปืนใหญ่ภาคสนามที่ 21 กองทหารปืนใหญ่ภาคสนามที่ 9 กองพลร่มทหารปืนใหญ่ที่ 8
เสียงพูดของฌาอีร์ โบลโซนารู ใน TV Brasil บันทึกเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2565

โบลโซนารูเข้าร่วมกองทัพบราซิลในปี พ.ศ. 2516 และสำเร็จการศึกษาวิชาทหารจากสถาบันเตรียมทหารอากุลยัสเนกรัสในปี พ.ศ. 2520 ในปี พ.ศ. 2529 เขามีชื่อเสียงจากการลงบทความในนิตยสารชื่อดังภายในประเทศวิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับปัญหารายได้ต่ำของทหารชั้นผู้น้อย^[5] ส่งผลให้เขาถูกจับกุมและถูกจำคุก 15 ปีและถูกปลดออกจากกองทัพ เขาจึงหันเข้าสู่สนามการเมืองโดยเริ่มต้นจากการดำรงตำแหน่งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจากรัฐรีโอเดจาเนโรในปี พ.ศ. 2533 และดำรงตำแหน่งนี้ร่วม 27 ปี จากนั้นเขาได้ลงสมัครเป็นตัวแทนพรรคในการเลือกตั้งทั่วไปใน พ.ศ. 2561 และได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดีในการเลือกครั้งที่สอง^[4] ซึ่งในสมัยที่เขาดำรงตำแหน่ง เขาดำเนินนโยบายแก้ปัญหาความยากจนของชาวบราซิลรวมทั้งลดปัญหาอาชญากรรมในประเทศ อย่างไรก็ตามด้วยนโยบายของเขาที่เอื้อให้เกิดการทำลายระบบนิเวศในเขตพื้นที่ป่าดิบชื้นแอมะซอน^[6] และการบริหารในช่วงสถานการณ์โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019ที่ไร้ประสิทธิภาพโดยรัฐบาลของเขา ก่อให้เกิดกระแสวิพากษ์วิจารณ์จนเกิดการประท้วงต่อต้านเขาและรัฐบาลของเขาทั่วประเทศ^[7] โดยมีผู้เสียชีวิตจากเชื้อไวรัสโคโรนาในประเทศบราซิลร่วม 500,000 คน^[8][9] ส่งผลให้เขาถูกฟ้องร้องในข้อหาอาชญากรรมต่อมวลมนุษยชาติจากการบริหารสถานการณ์ดังกล่าวที่เป็นไปอย่างไม่สู้ดีนัก

ในการเลือกตั้งประธานาธิบดีบราซิลเมื่อปี พ.ศ. 2565 เขาพ่ายแพ้ให้แก่ลูอิส อีนาซียู ลูลา ดา ซิลวาซึ่งส่งผลให้ลูลาดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีสมัยที่สอง^[10] หลังจากนั้นเขาได้ไปใช้ชีวิตอยู่ที่รัฐฟลอริดา สหรัฐเป็นส่วนใหญ่^[11][12] และเกิดการจลาจลในปีเดียวกันจากฝ่ายผู้สนับสนุเขาที่บุกเข้าไปในรัฐสภาของบราซิลเพื่อแสดงจุดยืนคัดค้านการดำรงตำแหน่งของลูลา^[13]

ในทัศนคติทางการเมืองของเขาจัดอยู่ในกลุ่มขวาจัด และมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับสหรัฐ^[14]และประเทศอิสราเอล^[15]