ถั่วลันเตา

ถั่วลันเตา
	ถั่วลันเตาในฝัก
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์
อาณาจักร:	Plantae
หมวด:	Magnoliophyta
ชั้น:	Magnoliopsida
อันดับ:	Fabales
วงศ์:	Fabaceae
วงศ์ย่อย:	Faboideae
เผ่า:	Vicieae
สกุล:	Pisum
สปีชีส์:	P. sativum
ชื่อทวินาม
	Pisum sativum; L.

ถั่วลันเตา (ชื่อวิทยาศาสตร์: Pisum sativum) จัดอยู่ในตระกูลถั่วมีถิ่นกำเนิดแถบประเทศเอธิโอเปีย ต่อมาแพร่กระจายปลูกในแถบ เมดิเตอร์เรเนียน เอเชีย และเขตอบอุ่นต่างๆ ของโลก ถั่วลันเตาเป็นพืชฤดูเดียว มีใบแบบสลับ ปลายใบเปลี่ยนเป็นมือเกาะ การเจริญเติบโตแบบพุ่ม หรือขึ้นค้างบางสายพันธุ์ ใบมีสีเขียวอ่อนถึงสีเขียวเข้ม ลำต้นเล็กเป็นเหลี่ยม รากเป็นระบบรากแก้ว ดอกเป็นแบบดอกสมบูรณ์เพศผสมในตัวเอง สามารถแบ่งประเภทของ ถั่วลันเตาเป็น 2-3 ประเภท ได้แก่ ประเภทฝักเหนียวและแข็ง เมล็ดโต นิยมปลูกเพื่อรับประทานเมล็ด (เรียก 豌豆 "วานโต้ว") ส่วนอีกชนิดปลูกเพื่อรับประทานฝักสด โดยฝักจะมีขนาดใหญ่มีปีก (เรียก 荷兰豆 "เหอหลานโต้ว")

ศัพทมูลวิทยา

คำว่า "ลันเตา" มาจากภาษาแต้จิ๋ว "หลั่งเต่า" (兰豆/蘭豆, จีนกลางอ่าน "หลานโต้ว" lán dòu) แปลว่า "ถั่วจากฮอลันดา" (ชื่อเต็มคือ 荷兰豆 "เหอหลานโต้ว" — ถั่วจากฮอลแลนด์)^[1] ซึ่งคล้ายคลึงกับ 豌豆 "วานโต้ว" ที่ในประเทศไทยสับสนเรียกรวมกันเป็น "ถั่วลันเตา"

ถั่วลันเตาแบบกินเมล็ด (อังกฤษ: pea; จีน: 豌豆) "วานโต้ว"
ถั่วลันเตาแบบกินฝักอ่อน (อังกฤษ: snow pea; จีน: 荷兰豆 หรือ 兰豆) "หลานโต้ว" หรือ "เหอหลานโต้ว"
ถั่วลันเตาแบบกินฝักอ่อนอีกชนิด เรียก "ถั่วลันเตาหวาน" กินทั้งฝักและเมล็ดภายในที่เริ่มโตเล้ว (ในภาพ) (อังกฤษ: snap pea หรือ sugar snap pea; จีน: 甜脆豆) "เถียนชุ่ยโต้ว" หรือ "ถั่วหวานกรอบ"