รัฐซาราวัก

คำอธิบายที่ยอมรับโดยทั่วไปเกี่ยวกับชื่อของรัฐคือ ชื่อรัฐมีที่มาจากศัพท์ภาษามลายูซาราวักว่า Serawak หรือจากนักทำแผนที่ชาวโปรตุเกสในคริสต์ศตวรรษที่ 16 ว่า Cerava ซึ่งหมายถึงพลวง^[21] คำอธิบายยอดนิยมอีกรูปแบบหนึ่งคือ มันเป็นการย่อศัพท์ภาษามลายูสี่คำที่ตรัสโดยปะแงรัน มูดา ฮาชิม (พระปิตุลาของสุลต่านแห่งบรูไน) ว่า "Saya serah pada awak" (ข้ายอมยกมันแก่เจ้า) เมื่อพระองค์ยกซาราวักให้เจมส์ บรูก นักสำรวจชาวอังกฤษใน ค.ศ. 1841^[21] อย่างไรก็ตาม คำอธิบายแบบหลังนั้นไม่ถูกต้อง เนื่องจากดินแดนนี้ถูกตั้งชื่อเป็นซาราวักก่อนการมาของเจมส์ บรูก และคำว่า awak ไม่ปรากฏในพจนานุกรมภาษามลายูซาราวักก่อนการก่อตั้งประเทศมาเลเซีย^[22]

รัฐซาราวักมีชื่อเล่นว่า "ดินแดนแห่งนกเงือก" (Bumi Kenyalang) นกเหล่านี้เป็นสัญลักษณ์ทางวัฒนธรรมที่สำคัญสำหรับชาวดายัก โดยถือเป็นตัวแทนของวิญญาณเทพเจ้า พวกเขาเชื่อว่าหากพบเห็นนกเงือกบินเหนือบ้านเรือนก็จะนำความโชคดีมาสู่ชุมชน รัฐซาราวักมีนกเงือกถึง 8 ชนิด จากทั้งหมด 54 ชนิดบนโลก และนกเงือกหัวแรดเป็นสัตว์ประจำรัญซาราวัก^[23]

เขตการปกครอง

รัฐซาราวักแบ่งพื้นที่ออกเป็น 12 เขต แต่ละพื้นที่นำโดยผู้อยู่อาศัยที่ได้รับการแต่งตั้ง ซึ่งต่างจากรัฐในมาเลเซียตะวันตก^[24][25][26]

เขตการปกครองของรัฐซาราวัก
ลิมบัง เซอเรียน เบอตง กูจิง กาปิต มีรี ซีมังกัง ซีบู เซรีเกอี โกตาซามาราฮัน มูกะฮ์ บินตูลู   เขตที่ 1   เขตที่ 2   เขตที่ 3   เขตที่ 4   เขตที่ 5
รหัส UPI[27]	เขต	ประชากร (สำมะโน ค.ศ. 2020)	พื้นที่ (ตร.กม.)	เมืองหลัก	อำเภอ (ตำบล)	รัฐบาลท้องถิ่น
1301	กูจิง	812,900	1,794.18	กูจิง	3 (5)	5
1302	ซรีอามัน	111,500	5,466.25	ซีมังกัง	2 (5)	2
1303	ซีบู	350,700	8,278.3	ซีบู	3	3
1304	มีรี	433,800	26,777	มีรี	5 (11)	3
1305	ลิมบัง	103,100	7,790	ฃิมบัง	2 (5)	2
1306	ซารีเกอี	139,500	4,332.4	ซารีเกอี	4	2
1307	กาปิต	155,900	38,934	กาปิต	4 (6)	3
1308	ซามาราฮัน	187,500	2,927.5	โกตาซามาราฮัน	3 (5)	2
1309	บินตูลู	266,300	12,166.2	บินตูลู	3	1
1310	เบอตง	129,000	4,180.8	เบอตง	4 (9)	2
1311	มูกะฮ์	134,900	6,997.61	มูกะฮ์	5 (8)	2
1312	เซอเรียน	105,800	2,039.9	เซอเรียน	2 (3)	1
หมายเหตุ: ข้อมูลประชากรในเขตเซอเรียนไม่รวมประชากรในตำบลซีบูรันที่เคยเป็นส่วนหนึ่งของเขตกูจิง

ในวันที่ 26 พฤศจิกายน ค.ศ. 2015 มีการประกาศว่าอำเภอเซอเรียนในเขตกูจิงจะกลายเป็นเขตที่ 12 ของรัฐ โดยอาเดอนัน ซาเต็มจัดตั้งเขตนี้อย่างเป็นทางการในวันที่ 11 เมษายน ค.ศ. 2015^[28]

สำมะโนมาเลเซีย ค.ศ. 2021 รายงานประชากรในรัฐซาราวักที่ 2,453,000 คน ทำให้เป็นรัฐที่มีประชากรมากเป็นอันดับ 3 ของประเทศ^[29] อย่างไรก็ตาม ประชากรกลุ่มนี้กระจายเป็นบริเวณกว้าง ส่งผลให้รัฐซาราวักมีความหนาแน่นของประชากรต่ำที่สุด โดยมีประชากรแค่ 20 คนต่อตารางกิโลเมตร อัตราการเติบโตของประชากรโดยเฉลี่ยใน ค.ศ. 2000 ถึง 2010 อยู่ที่ 1.8% ซึ่งใกล้เคียงกับอัตราของประเทศที่ 2.0%^[30] ใน ค.ศ. 2014 ประชากร 58% อาศัยอยู่ในเมือง ส่วนที่เหลืออยู่ในชนบท แต่ใน 10 ปีข้างหน้ามีการทำนายว่าประชากรในเมืองจะเพิ่มขึ้นไปถึง 65%^[31] ข้อมูลเมื่อ 2011^[update] อัตราการเกิดคร่าว ๆ ในรัฐซาราวักอยู่ที่ 16.3 คนต่อ 1000 คน อัตราการตายคร่าว ๆ อยู่ที่ 4.3 คนต่อ 1000 คน และอัตราการตายของทารกอยู่ที่ 6.5 คนต่อลูกที่เกิด 1000 คน^[32]

ประชากรในเมืองส่วนใหญ่เป็นชาวมลายู, เมอลาเนา, จีน และประชากรจำนวนน้อยที่เป็นชาวอีบันและบีดายุฮ์ ซึ่งอพยพเข้าเมืองเพื่อหางานทำ^[33] โดยประชากรสองกลุ่มหลังมีกลุ่มชาติพันธุ์ย่อยมากกว่า 40 กลุ่มในรัฐซาราวัก ซึ่งส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในพื้นที่ห่างไกล และมักเรียกเป็นโอรังอาซัล^[34] โอรังอาซัล และชาวมลายูทั้งในมาเลเซียตะวันตก รัฐซาราวัก และรัฐซาบะฮ์อยู่ในกลุ่มภูมิบุตร ซึ่งเป็นกลุ่มที่มีสิทธิพิเศษในการศึกษา การงาน การเงิน และตำแหน่งทางการเมือง^[35]

รัฐซาราวักมีแรงงานต่างด้าวจำนวนมาก โดยมีแรงงานด้าวที่ลงทะเบียนมากถึง 150,000 คนมาทำงานทั้งในบ้านหรือในไร่นา การผลิต การก่อสร้าง บริการ และเกษตรกรรม^[36] อย่างไรก็ตาม จำนวนแรงงานที่จดทะเบียนถูกต้องตามกฎหมายถูกบดบังด้วยแรงงานผิดกฎหมายระหว่าง 320,000 ถึง 350,000 คน^[37]

กลุ่มชาติพันธ์

รัฐซาราวักมีกลุ่มชาติพันธุ์หลัก 6 กลุ่ม ได้แก่ อีบัน, จีน, มลายู, บีดายุฮ์, เมอลาเนา และโอรังอูลู^[33] เช่นเดียวกันกับกลุ่มชาติพันธุ์ที่มีขนาดเล็กแต่ยังคงมีจำนวนมาก เช่น เกอดายัน, ชวา, บูกิซ, มูรุต และอินเดีย^[38] ใน ค.ศ. 2015 รัฐบาลมาเลเซียยอมรับชนบีดายุฮ์กับอีบันเป็นส่วนหนึ่งของชาวดายัก^[39] มีชนเผ่าที่ยังคงอยู่หรืออาจสูญหายแล้วในรัฐซาราวักมากกว่า 50 เผ่า แต่มีเพียงเฉพาะกลุ่มใหญ่เท่านั้นที่ได้รับการบรรจุลงในรัฐธรรมนูญแห่งสหพันธรัฐมาเลเซีย^[40]

ภาษา

ภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการของรัฐซาราวักใน ค.ศ. 1963 ถึง 1974 เนื่องจากการคัดค้านในการใช้ภาษามาเลเซียในรัฐซาราวักของสตีเฟน กาลง นิงกัน หัวหน้ารัฐมนตรีคนแรกของรัฐซาราวัก^[41] จากนั้นใน ค.ศ. 1974 อับดุล ระฮ์มัน ยะอ์กุบ หัวหน้ารัฐมนตรีคนใหม่ ยอมรับภาษามลายูเป็นภาษาราชการของรัฐซาราวักร่วมกับภาษาอังกฤษ^{[42][note 1]} สถานะใหม่ที่ให้แก่ภาษานี้ได้รับการสนับสนุนเพิ่มเติมจากมาตรฐานการศึกษาใหม่ที่เปลี่ยนหลักสูตรเป็นภาษามลายู^[43] ใน ค.ศ. 1985 ภาษาอังกฤษสูญเสียสถานะภาษาราชการ ทำให้เหลือเพียงภาษามลายูเพียงภาษาเดียว^{[41][note 2]} แม้จะมีนโยบายอย่างเป็นทางการ สมาชิกฝ่ายค้านของรัฐซาราวักโต้แย้งว่าภาษาอังกฤษยังคงเป็นภาษาราชการของรัฐซาราวักโดยพฤตินัย^[44] โดยยังมีการใช้ภาษาอังกฤษในศาลยุติธรรมและสภานิติบัญญัติแห่งรัฐ^[45][46] ต่อมาใน ค.ศ. 2015 อาเดอนัน ซาเต็ม หัวหน้ารัฐมนตรี จัดให้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการอีกครั้ง^[47][48][49]

ศาสนา

ศาสนาคริสต์เป็นศาสนาที่มีผู้นับถือมากที่สุดในรัฐซาราวัก โดยมีผู้นับถือตามสำมะโน ค.ศ. 2021 ที่ 50.1% ของประชากรทั้งหมด^[51] นั่นทำให้รัฐซาราวักเป็นรัฐมาเลเซียรัฐเดียวที่มีชาวคริสต์เป้นประชากรส่วนใหญ่ มิชชันนารีกลุ่มแรกที่เข้ามายังรัฐซาราวักคือคริสตจักรแห่งอังกฤษ (แองกลิคัน) ใน ค.ศ. 1848 ตามมาด้วยโรมันคาทอลิกในไม่กี่ปีต่อมา และMethodistsใน ค.ศ. 1903 โดยมีการประกาศข่าวดีครั้งแรกในหมู่ผู้อพยพชาวจีนก่อนที่จะเผยแพร่ไปยังชนพื้นเมืองที่นับถือศาสนาผี^[52] ส่วนศาสนาคริสต์นิกายอื่น ๆ ในรัฐซาราวัก ได้แก่ Borneo Evangelical Mission (ซีดังอินจิลบอร์เนียว)^[53] และแบปทิสต์^[54] ชนพื้นเมืองอย่างอีบัน บีดายุฮ์ และโอรังอูลูหันมานับถือศาสนาคริสต์ แม้ว่าบางส่วนยังคงพิธีทางศาสนาแบบดั้งเดิมอยู่ มุสลิมหลายคนมาจากชาวมลายูและเมอลาเนา ส่วนชาวมาเลเซียเชื้อสายจีนส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธ, ลัทธิเต๋า และศาสนาพื้นเมืองจีน^[55] ศาสนาที่มีผู้นับถือน้อยในรัฐซาราวัก ได้แก่ ศาสนาบาไฮ,^[56] ฮินดู,^[57] ซิกข์,^[58] และศาสนาผี^[59]

ถึงแม้ว่าศาสนาอิสลามเป็นศาสนาประจำชาติของประเทศมาเลเซีย รัฐซาราวักกลับไม่มีศาสนาประจำรัฐ^[60]

• สถานที่ทางศาสนาในรัฐซาราวัก
• 
  อาสนวิหารนักบุญโยเซฟ
• 
  มัสยิดเก่าแห่งรัฐซาราวัก
• 
  ศาลเจ้า Hong San Si

รัฐซาราวักมีความสัมพันธ์ระดับรัฐกับมณฑลฝูเจี้ยนของปรเทศจีน^[61]

• เว็บไซต์ทางการ
• Sarawak at Sarawak Tourism Board
• Laws of Sarawak
• Sarawak at Lonely Planet

อ้างอิงผิดพลาด: มีป้ายระบุ <ref> สำหรับกลุ่มชื่อ "note" แต่ไม่พบป้ายระบุ <references group="note"/> ที่สอดคล้องกัน