Авёс пасяўны

Авёс пасяўны вырошчваецца з 2 стагодзьдзя да н. э., на тэрыторыі Беларусі зьявіўся ў 7 стагодзьдзі н. э. Спачатку быў пустазельлем у пасевах пшаніцы, ячменю й іншых культурных расьлінаў.^[1] Пры пашырэньні на поўдзень як больш халадаўстойлівы стаў ужывацца ў чыстых пасевах.

Расьліна добра расьце на аэраваных дзярнова-падзолістых супяшчаных і лёгкасугліністых глебах. У севазваротах сеецца пасьля ўгноенных азімых збожжавых, лёну, зернебабовых і прапашных культураў.

• Тэрміны сяўбы самыя раньнія — як толькі пасьпее глеба.
• Спосаб сяўбы — вузкарадковы.
• Сярэдняя ўраджайнасьць — 2,3—2,5 т/га (найвялікшае — 7 т/га).^[1]

На значных плошчах высяваецца на корм у сумесі з лубімам, вікай, гарохам і іншымі культурамі.

Раянаваныя сарты:^[1]

• Надзейны
• Кондар
• Эрбграф
• Эндспурт

Асноўныя шкоднікі аўса пасяўнога:

• Швэдзкая муха
• Збожжавыя блохі
• Чаромхава-каласьнічная тля
• Каласьнічныя трыпсы

Асноўныя хваробы:^[1]

• Карончатая й сьцябловая ржа
• Пыльная й цьвёрдая галаўня
• Буры (чырвоны) бактэрыёз
• Аліўкавая плесьня
• Мучністая раса

Вышыня расьліны 70—110 см. Вэгетацыйны пэрыяд 85—115 сутак. Самаапыляльнік. Вільгацелюбівая, непатрабавальная да цяпла расьліна: усходы пераносяць кароткатэрміновыя замаразкі да -7С — -8С. Квіце ў ліпені.^[1]

Зерне мае бялку 9%—15,7%, крухмалу 21%—25%, абалоніны 7%—24%, тлушчу 2%—11%, вітаміны й мінэральныя солі.^[1]

Зерне перапрацоўваюць на крупы, муку, талакно. Аўсяную салому, зялёную масу, сена, сілас скормліваюць жывёле.

Пажыўнасьць 1 кг зерня аўса прынята за кармавую адзінку.