ევრომაიდანი

ევრომაიდანი უკრ. Євромайдан
უკრაინის პოლიტიკური კრიზისის ნაწილი
მდებარეობა	უკრაინა
შედეგი	ვიქტორ იანუკოვიჩის და მისი ხელისუფლების გადადგომა უკრაინის ხელისუფლებაში პროდასავლური ძალების მოსვლა რუსეთის მიერ ყირიმის ანექსია ლუგანსკისა და დონეცკის სახალხო რესპუბლიკების წარმოქმნა
მხარეები
უკრაინის ევროინტეგრაციის მომხრეები უკრაინის ხელისუფლება
მეთაურები
არსენი იაცენიუკი ალექსანდრე ტურჩინოვი ვიტალი კლიჩკო ოლეგ ტიაგნიბოკი იური ლუცენკო პეტრო პოროშენკო ანდრეი პარუბიი ოლეგ ლიაშკო დიმიტრი იაროში ვიქტორ იანუკოვიჩი ანდრეი კლუევი ალექსანდრე იაკიმენკო ნიკოლოზ აზაროვი ვიტალი ზახარჩენკო ვიქტორ ფშონკა
დანაკარგები
106[1]-760 ადამიანი[2] 17-20 ადამიანი[3]
ევრომაიდანი ვიკისაწყობში

ევრომაიდანი (უკრ. Євромайдан) — 2013 წლის 21 ნოემბერს უკრაინაში დაწყებული სამოქალაქო პროტესტების ტალღა. პროტესტები გამოიწვია უკრაინის ხელისუფლების მიერ ევროკავშირთან ასოცირების ხელშეკრულების ხელმოწერის შეჩერებამ. სხვა მიზეზები იყო სოციალური უსამართლობა, კორუფცია ძალოვან და სასამართლო ორგანოებში და ა.შ.

სახელი „ევრომოედანი“ მოვლენებმა სოციალურ ქსელებში და მასმედიაში მიიღეს. 29-30 ნოემბერს ოპოზიციური აქტივისტების დაშლის შემდეგ გამოსვლებმა აშკარა ანტიპრეზიდენტული ხასიათი მიიღეს. 2014 წლის 16 იანვარს მიღებულმა კანონებმა, (ოპოზიციამ ისინი დიქტატორულად აღიარა)^[4] რომლებიც ამკაცრებდა სასჯელს მასობრივ არეულობებში მონაწილეობის მიღებისთვის აქტივისტების დიდი წინააღმდეგობა გამოიწვია, გაჩნდა პირველი მსხვერპლი. გარდა ამისა, პროტესტი კიევის ფარგლებს გასცდა და მთელი უკრაინის ტერიტორია მოიცვა.^[5][6]

მალევე ოპოციამ პრეზიდენტ ვიქტორ იანუკოვიჩის გადადგომა და ვადამდელი საპრეზიდენტო არჩევნების დანიშვნა მოითხოვა. გარდა ამისა, უკრაინის დასავლეთ ნაწილში ოპოციურმა აქტივისტებმა ძალით აიღეს სახელმწიფო ინსტიტუტების შენობები. დაძაბულმა სიტუაციამ პრეზიდენტ იანუკოვიჩს დათმობებისკენ უბიძგა. მან დაითხოვა ნიკოლოზ აზაროვი და მისი მინისტრთა კაბინეტი, მაგრამ პროტესტები არ წყდებოდა. 18 თებერვალს სიტუაცია განსაკუთრებულად დაიძაბა: მომიტინგეები პოლიციას შეეტაკნენ, იყო მსხვერპლი. 21 თებერვალს იანუკოვიჩმა ხელი მოაწერა უკრაინის კრიზის რეგულაციის შეთანხმებას და იმავე დღეს კიევი დატოვა.

23 თებერვალს უკრაინის პრეზიდენტის მოვალეობის შემსრულებელი ალექსანდრე ტურჩინოვი გახდა.^[7] 24 თებერვალს იანუკოვიჩზე ძებნა გამოცხადდა.^[8] ამავე დროს ახალმა უკრაინულმა ხელისუფლება შეერთებული შტატებისგან და ევროკავშირისგან აღიარება მოიპოვა.^[9] პრემიერ-მინისტრი გახდა არსენი იაცენიუკი,^[10] მოხდა დროებითი ხელისუფლების ფორმირება.