Анасон

• Има гранулести, меки, снегулести влакна покриени со шупливо стебло. Стеблето почнува да се разгранува на 2/3 од височината.
• Цветовите се бели, распоредени во штитасти цветови. Лутуците му се прекриени со ситни влакненца. Растат во китките во облик на извртен чадор. Содржат ароматично масло, така што имаат пријатен мирис.
• Листовите се на дното и се состојат од 3 округлести врежани листови, средни прстенасти листови, а горните крпасто разделени.
• Плодот е во облик на јајце, спрема врвот сушен, а од страна малку стиснат, долгнавест од 3 до 6 милиметри. Бојата на плодовите е светлозелена. Плодот (семе) се употребува и како зачин и како лек.
• Коренот е тенок и вретенест.

Лековитиот дел на билкесиот плод, односно зрелото семе се собира само по суво време.

Анасоновото семе делува против смирување на грчеви, го зајакнува желудникот, подобрува варењето и отстранува штетните сокови од организмот. Исто така ја чисти крвта и ги зајакнува живците. Ги чисти белите дробови, желудникот и бубрезите, ги зајакнува пробавните органи, ја поправа неуредната менструација и помага при несоница.

Исто така се користи во производство на колачи и слатки, козметика производство на ликери, како и алкохолни пијалаци, како што е Мастика, Узо, Анасонова ракија итн.

Правиот анасон данес се употребуава во незначителни количини, бидејќи е потиснат од ѕвездестиот анасон кој има мирис и вкус на анасон, ама ботанички не е во никаква врска со него. Со сличен мирис е и лофантот.

Семето на билките се сади во април, плодот се собира кон крајот на август. Плодот сам отпаѓа, а созрева нерамномерно. Приносот е околу 1-{t/ha}-.^[2]

Историја на одгледувањеПрвпат анасонот се спомнува на египетскиот папирус кој датира од околу 1500 година п.н.е.

• Анасонка
• Мастика
• Узо

• Ashurst, Philip R. (1999). Food Flavorings. Springer. стр. 33. ISBN 978-0-8342-1621-1.

• Анасон на Ризницата ^?