Светец-заштитник

Светците често стануваат покровители на местата каде што се родени или каде што дејствувале. Меѓутоа, имало случаи во Средновековна Европа каде град што станал познат и за својата катедрала ги добил останките или некои мошти на некој познат светец што живеел и бил погребан на друго место, со што станал светец-заштитник на градот — таквата практика дава значителен углед на засегнатиот град. Во Латинска Америка и Филипините, шпанските и португалските истражувачи честопати именувале место според светецот на чиј ден првпат го посетиле местото, при што тој светец природно станува покровител на областа.^{[се бара извор]}

Занимањата понекогаш имаат светец-заштитник што бил донекаде поврзан со него, иако некои од врските биле слаби. Во недостиг на таков светец, занимањето би имало покровител чии дела или чуда на некој начин потсетуваат на професијата. На пример, кога дотогаш непознатото занимање фотограф се појавило во XIX век, Света Вероника станала негов покровител, заради тоа што нејзиниот превез на чудесен начин го добил отпечатокот на Христовото лице откако ги избришала крвта и потта.^[3][4][5]

Светото почитување и признавањето на светците-заштитници и светците воопшто го има во католицизмот, источниот католицизам, источното православие, ориенталното православие и кај некои лутерани и англиканци. Според католичкиот катехизам, светецот-заштитник на една личност, откако веќе го има постигнато блаженото видение, може да ги застапува кај Бога за нивните потреби.^[6]

Сепак, тоа е генерално обесхрабрено Но во повеќето протестантски гранки како што е калвинизмот, тоа е обесхрабрено и истото се смета за облик на идолопоклонство.^[7]

Во католицизмот

Канонизиран светец може да биде назначен за покровител со преподобна традиција или избран со избор. Светецот се смета за посебен посредник кај Бога и застапник на одредено место, занимање итн., и заслужува посебен облик на верско почитување. Терминот на некој начин е споредлив со „титуларен“, кој се применува само за црква или институција.

Иако исламот нема кодирана доктрина за покровителство од страна на светците, сепак е важен дел од сунитските и шиитските исламски традиции што особено важни класични светци служеле како небесни застапници за одредени муслимански царства, нации, градови, градови и села.^[8] Мартин Лингс напишал: „Одвај постои област во империјата на исламот кој нема суфи за свој светец-заштитник“.^{[8] :119} Бидејќи почитувањето на светците често се развива чисто органски во исламските клими, на начин различен од католичкото и источното православно христијанство, „светците-заштитници“ честопати се препознаваат преку народното признание наместо преку официјална декларација.^[8] Традиционално, се подразбира дека светецот-заштитник на одредено место се моли за благосостојбата на тоа место и за здравје и среќа на сите што живеат во него.^[8]

Меѓутоа, вахабистичките и салафитските движења во сунизмот во време го нападнале почитувањето на светците (како покровители или други), за кои тие тврдат дека се форма на идолопоклонство или ширк.^[8] Повеќето сунитски свештеници го критикувале овој аргумент откако вахабизмот првпат се појавил во XVIII век.^[9] И покрај критиките, широко распространето почитување на светците во сунитскиот свет опаднал во XX век под влијание на вахабизмот и салафизмот.^[8]

Во хиндуизмот, одредени секти може да се посветат на почитување на светец, како што е сектата Балмики што го почитува Валмики.^[10]

Светци-заштитници на македонските градови

• Catholic Online: Patron Saints
•  Henry Parkinson (1913). „Patron Saints“ . Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company.
•  „Patron Saint (англиски)“. Encyclopedia Americana. 1920.