Северен Виетнам

Под водство на Хо Ши Мин (1945–1969)

Прогласување на републиката

По околу 300 годишна расцепканост меѓу феудални династии, во 1802 година била основана династијата Нгујан и територијата на Виетнам била ставена под единствена власт. Во 1883 година земјата станала француски протекторат, а по 1940 година за време на Втората светска војна била окупирана од Јапонија. По капитулацијата на Јапонија на 2 септември 1945 година, за време на Августовската револуција Виет Мин влегол во Ханој, и на 2 септември 1945 година била прогласена Демократска Република Виетнам. За целата земја била воспоставена нова влада која ја заменила династијата Нгујан.^[15] Хо Ши Мин застанал на чело на Демократска Република Виетнам. Американскиот претседател Френклин Рузвелт бил противник на повторно француско влијание во Индокина, и САД во тоа време го поддржувале Виет Мин.^[16]

Демократска Република Виетнам на чело со Хо Ши Мин владеела со цел Виетнам, но јужниот дел на Виетнам бил во длабока политичка криза. По протерувањето на француската, а потоа и на јапонската власт, меѓу политичките фракции во Сајгон се јавило несогласување, проследено со насилство во руралните делови на земјата.^[17] На 16 август 1945 г., Хо Ши Мин го свикал Националниот конгрес во Тан Трао. На конгресот биле усвоени 10 основни политики на Виет Мин, било избрано националното знаме на Виетнам, националната химна и биле избирани членовите на Националниот комитет за ослободување на Виетнам, кој подоцна станал Привремена револуционерна влада на чело со Хо Ши Мин. На 12 септември 1945 година, во Сајгон пристигнале првите британски трупи, а на 23 септември (28 дена откако народот во Сајгон ја презел политичката власт), француските трупи ги окупирале полициските станици, поштата и другите јавни згради. Северниот дел од Виетнам бил окупиран од Кинеската националистичка армија. Во јуни 1946 година, кинеските националистички трупи си заминале од Ханој. По заминувањето на Британците во 1946 година, Французите контролирале дел од Кочинчина, Јужен Централен Брег и Централните Висорамнини. Во јануари 1946 година, во Виетнам се одржале избори за да се формира Национално собрание. Виет Мин бил популарен меѓу населението и освоил најмногу мандати во Собранието. И покрај тоа што не учествувале на изборите, на Виет Кач и Виет Ќок им биле доделени 70 претенички места во Националното собрание по што била формирана обединета влада.^[18]

Откако во јуни 1946 година, Франција ја прогласила Кочинчина, јужната третина од Виетнам, за одделна држава под името „Автономна Република Кочинчина“, виетнамските националисти бесно реагирале. Во ноември Националното собрание го усвоило првиот Устав на Републиката.^[19]

За време на Првата индокинеска војна

По хајфоншкиот инцидент Французите повторно го окупирале Ханој, по што избувнала Првата индокинеска војна (1946–54). За време на војната многу урбани области потпаднале под француска контрола. По Кинеската комунистичка револуција (1946–50), кинеските комунистички војски во 1949 година пристигнале на границата со Виетнам. Кинеската помош го трансформирала Виет Мин од герилска милиција во постојана војска. По избувнувањето на Корејската војна во јуни 1950 година антиколонијалната борба во Источна Азија прераснала во бојно поле на Студената војна, и затоа САД им дале финансиска поддршка на Французите.

Привремена воена демаркација на Виетнам

По поделбата на Виетнам во 1954 година на крајот од Првата војна во Индокина, повеќе од еден милион Виетнамци мигрирале од Северен во Јужен Виетнам.^[20] Ова било дел од кампањата за евакуација на чело со САД наречена Операција премин кон слободата,^[21] при што се проценува дека околу 60% од вкупно еден милион католици кои живееле во северниот дел пребегнале на југ.^[22][23] Католичката миграција се смета дека е резултат на очекувањата за прогон на католиците од страна на владата на Северен Виетнам, како и на пропагандата на владата во Сајгон на чело со претседателот Нго Дин Дием.^[24] Исто така, и ЦИА водела пропагандна кампања за да ги натера католиците да дојдат на југ. Партијата Виет Мин се обидела да ги приведе или на друг начин да ги спречи потенцијалните бегалци. Тие користеле методи на заплашување со воено присуство, затворање на фериботите и водниот сообраќај и забрана за масовни собири.^[25] Истовремено, од 14.000 до 45.000 цивили и околу 100.000 борци од Виет Мин се движеле во спротивна насока.^[22][25][26]

За време на Тон Дук Тан (1969–1976)

За време на Виетнамската војна

Обединување

По падот на Сајгон на 30 април 1975 година, со Јужен Виетнам заедно управувале Привремената револуционерна влада на Република Јужен Виетнам (Виетконг) и Армијата на Северен Виетнам. Таа се сметала за вазална влада на Северен Виетнам.^[27][28][29] Северен и Јужен Виетнам официјално се обединиле на 2 јули 1976 година по што била создадена Социјалистичка Република Виетнам. Во владата на обединетата земја доминирале претставници од Северен Виетнам и бил прифатен уставот, знамето и химната на Северен Виетнам.

Аграрната реформа била составен дел на Виет Мин и комунистички ориентираната Демократска Република Виетнам. Со Законот за аграрна реформа од 4 декември 1953 година се предвидувало (1) конфискација на земјиштето од земјопоседниците кои се непријатели на режимот; (2) користење на земјиштето од земјопоседници кои не се оценети како непријатели; и (3) купување со обврзници. Аграрната реформа била спроведена од 1953 до 1956 година. Некои земјоделски области не биле опфатени со аграрни реформи, туку само била намалена закупнината. Планинските области во кои живееле малцински народи не биле особено погодени. Некои земјишта биле задржани од владата, но повеќето биле доделени без надомест. Приоритет имале борците од Виет Мин и нивните семејства.^[30] Со аграрните реформи биле погодени повеќе од 4 милиони од селското население. Програмата за намалување на рентата засегнала речиси 8 милиони луѓе.^[31]

Јужен Виетнам

Од 1960 година, Северен Виетнам војувал со Република Виетнам за да го анектира Јужен Виетнам и повторно да го обедини Виетнам на чие чело ќе застане комунистичката партија.^[32] Во 1964 година, за да ја поддржат владата на Јужен Виетнам САД испратиле своја војска. Други држави, како Австралија, Република Кореја, Тајланд и Нов Зеланд, исто така, пратиле свои војници и воена помош на Јужен Виетнам. Кина, КНДР и Советскиот Сојуз праќале помош и војници за Северен Виетнам. Овој конфликт е познат како Виетнамска војна, или во самиот Виетнам како Американска војна (1955–75).

Комунистички и капиталистички држави

Демократска Република Виетнам била дипломатски изолирана од многу капиталистички држави и другите антикомунистички држави за време на речиси целото свое постоење. Меѓутоа, Северен Виетнам бил признат од речиси сите комунистички земји, како Советскиот Сојуз и другите социјалистички земји од Источна Европа и Средна Азија, Кина, Северна Кореја и Куба, и добвал помош од овие држави. Северен Виетнам одбил да воспостави дипломатски односи со Југославија од 1950 до 1957 година, како одраз на приврзаноста на Ханој кон советската линија во нивното несогласување со југословенската власт на чело со Јосип Броз Тито, а властите во Северен Виетнам и по воспоставувањето на односите продолжиле да бидат критички настроени кон Тито.^[33]

Неколку неврзани земји го признавале Северен Виетнам. Каков што бил случајот со Индија, тие најчесто Северен Виетнам го признавале де факто, а не де јуре (формално).^[34] Но, односите меѓу Северен Виетнам и Алжир биле многу поблиски како резултат на тајните трансфери на оружје (од Северен Виетнам кон Алжир) за време на Алжирската војна, при што Алжир на самитот на Движењето на неврзаните во 1973 година поставил нацрт-резолуција со кои се повикуваат сите членови да го поддржат Северен Виетнам и Виетконг.^[35]

Во 1969 година, Шведска била првата западна земја која целосно дипломатско го признала Северен Виетнам.^[36] Нејзиниот пример го следеле многу други западни земји, како на пример владата на Австралија под водство на Гоф Витлам. До декември 1972 година, 49 земји имале воспоставено дипломатски односи со Северен Виетнам,^[37] а во 1973 година повеќе земји како Франција ги воспоставиле или ги обновиле своите односи со Демократска Република Виетнам.^[37]

• Северен Виетнам на Ризницата ^?
• Declaration of Independence of the Democratic Republic of Vietnam Архивирано на 11 февруари 2006 г. Archived 11 February 2006 at the Wayback Machine