Język palau
Język palau, pol. również język palauański[1], język palajski[2] – język należący do rodziny języków austronezyjskich, używany przez rdzenną ludność Palau. Liczba mówiących wynosi 18 tys. (w tym 14 tys. w Palau)[3].
| Obszar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | 18 tys. | ||||
| Pismo/alfabet | |||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| Status oficjalny | |||||
| język urzędowy | Palau | ||||
| Ethnologue | 1 narodowy↗ | ||||
| Kody języka | |||||
| ISO 639-2 | pau | ||||
| ISO 639-3 | pau | ||||
| IETF | pau | ||||
| Glottolog | pala1344 | ||||
| Ethnologue | pau | ||||
| GOST 7.75–97 | пал 526 | ||||
| WALS | pal | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
W przeciwieństwie do sąsiadów nie należy ani do rodziny mikronezyjskiej, ani polinezyjskiej. Znalazł się w propozycji grupy zachodniej języków malajsko-polinezyjskich (siostrzanej wobec grupy centralno-wschodniej)[4][5][6]. Uchodzi za bliżej spokrewniony z językami Filipin i Indonezji, lecz jego dokładna przynależność jest niejasna[7]. K.A. Adelaar (2005) i A.D. Smith (2017) klasyfikują go jako izolat w ramach języków malajsko-polinezyjskich[4][8]. Dawniej był zaliczany do grupy języków filipińskich[1].
Wszedł w kontakt z językami oceanicznymi, użyczając elementów słownictwa językowi yap; sam zapewne również znalazł się pod ich wpływem[9].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[3].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Alexander Adelaar: The Austronesian languages of Asia and Madagascar: a historical perspective. W: Alexander Adelaar, Nikolaus P. Himmelmann (red.): The Austronesian languages of Asia and Madagascar. London: Routledge, 2005, s. 1–42. DOI: 10.4324/9780203821121. ISBN 978-0-7007-1286-1. OCLC 53814161. (ang.).
- Robert Blust. Austronesian Etymologies. „Oceanic Linguistics”. 19 (1/2), s. 1–189, 1980. ISSN 0029-8115. OCLC 9982679255. JSTOR: 20172307. (ang.).
- Alexander D. Smith. The Western Malayo-Polynesian Problem. „Oceanic Linguistics”. 56 (2), s. 435–490, 2017. DOI: 10.1353/ol.2017.0021. ISSN 0029-8115. OCLC 9982714373. JSTOR: 26408513. (ang.).
- Erik Zobel: The position of Chamorro and Palauan in the Austronesian family tree: evidence from verb morphosyntax. W: Fay Wouk, Malcolm Ross (red.): The History and Typology of Western Austronesian Voice Systems. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2002, s. 405–436, seria: Pacific Linguistics 518. DOI: 10.15144/PL-518.405. ISBN 978-0-85883-477-4. OCLC 49988027. (ang.).