Max Verstappen

Karting

Verstappen rozpoczął jazdę w kartingu mając 4,5 roku. Swój pierwszy sukces odniósł w 2005 roku, gdzie zajął drugie miejsce w mistrzostwach w belgijskiej prowincji Limburgia, gdzie startował w kategorii Mini Junior^[2]. W latach 2006–2008 zdobywał mistrzostwa Belgii startując w serii Rotax Max, w kategorii Minimax, po drodze zdobywając w 2007 tytuł mistrza Holandii^[3][4][5], jeżdżąc dla ekipy prowadzonej przez jego ojca. W latach 2008–2009 zdobywał tytuły mistrza Belgii – w 2008 w kategorii Cadet, a rok później – w klasie KF5^[6][7], jako kierowca zespołu Team Pex Racing, klienckiej ekipy CRG, w którym także wywalczył tytuł mistrza Flandrii w kartingu w 2009^[8].

W 2010 startuje poza granicami Belgii i Holandii, podpisując kontrakt z fabrycznym zespołem CRG – zdobywa drugie miejsce w Pucharze Świata CIK-FIA w klasie KF3, za Alexandrem Albonem^[9]. Uczestniczył także w serii WSK World Series, gdzie zwyciężył w klasyfikacji generalnej, wyprzedzając o 33,5 punktu Roberta Vișoiu^[10]. W 2011 ponownie zwyciężył w WSK World Series w gokarcie CRG, napędzonym silnikiem Parilla^[11]. Rok później Holender został wybrany do programu kierowców Interpid, startując w klasie KF2 i KZ2. Wygrał serię WSK World Series w klasie KF2, wyprzedzając kierowcę fabrycznego zespołu CRG, Felice’a Tiene’a^[12]. Bierze również udział w siedemnastej edycji South Garda Winter Cup, zwyciężając w wyścigu, pokonując Dennisa Olsena i Antonio Fuoco^[13]. Po roku ogłoszono zakończenie współpracy Interpid z Verstappenem oraz startuje w wyścigu SKUSA SuperNationals w klasie KF2, gdzie zajął 21. miejsce^[14]. Potem ogłoszono zakończenie współpracy ekipy z Verstappenem.

W 2013 powrócił do fabrycznego zespołu CRG^[15] – wywalczył on Mistrzostwo Europy w klasie KF i KZ. W wieku 15 lat został w Varennes-sur-Allier kartingowym mistrzem świata w klasie KZ1, najwyższej kategorii kartingowej.

Samochody jednomiejscowe

Pierwsze doświadczenie Verstappena z samochodem jednomiejscowym miało miejsce 11 października 2013 na torze Pembrey Circuit, gdzie przejechał 160 okrążeń w samochodzie Barazi-Epsilon FR2.0-10, obsługiwanego przez ekipę Manor MP Motorsport^[16]. W tym samym roku testował dla pięciu zespołów startujących w Europejskim Pucharze Formuły Renault 2.0, w tym też dla ówczesnego mistrza wśród zespołów, Tech 1 Racing^[17]. 11 grudnia 2013 testował Dallarę F311, samochód Formuły 3 obsługiwany przez ekipę Motopark Academy. W grudniu 2013 miał miejsce kolejny test w samochodzie Formuły Renault, tym razem na obiekcie Circuito Permanente de Jerez. Testując dla zespołu Josef Kaufmann Racing okazał się szybszy niż kierowcy, którzy startowali już w tej serii, m.in. Steijn Schothorst czy Matt Parry^[18]. Na torze Circuit Ricardo Tormo kierowca okazał się szybszy od doświadczonych kierowców, oraz od Tatiany Calderón i Eddiego Cheevera III^[19].

16 stycznia 2014 ogłoszono, że Verstappen będzie uczestniczył w serii Florida Winter Series, serii organizowanej przez Ferrari Driver Academy^[20]. W dwunastu wyścigach Holender pięciokrotnie stanął podium, trzykrotnie startował z pole position i wygrał dwa wyścigi.

Formuła 3

Po występach we Florida Winter Series Holender został kierowcą ekipy Van Amersfoort Racing w Europejskiej Formuły 3, tego samego zespołu, w którym startował jego ojciec. W ciągu 32 wyścigów, w których wystartował, szesnastokrotnie zajmował miejsce na podium, w tym dziesięciokrotnie na jego najwyższym stopniu. Dało mu to w sumie trzecie miejsce, za Estebanem Oconem i Tomem Blomqvistem, chociaż zdobył więcej zwycięstw od francuskiego kierowcy.

Formuła 1

12 sierpnia 2014 poinformowano, że Max Verstappen został członkiem Red Bull Junior Team, choć rzekomo też zainteresowani byli Mercedes, Ferrari i Lotus, aby włączyć Holendra do ich programów juniorskich^[21]. Sześć dni później ogłoszono, że Verstappen został kierowcą Scuderii Toro Rosso na sezon 2015^[22]. Pierwotnie jego kolegą zespołowym miał zostać Daniił Kwiat^[22], jednak w wyniku przejścia Sebastiana Vettela do Ferrari, i awansu Rosjanina do Red Bull Racing, ostatecznie drugim kierowcą Toro Rosso został Carlos Sainz Jr.^[23]

Pierwszy kontakt Maxa Verstappena z samochodem Formuły 1 miał miejsce 26 sierpnia 2014, testując na torze Rockingham Motor Speedway samochód Red Bull RB7 pomalowany w barwy włoskiego zespołu^[24]. Pięć dni później wziął udział w pokazach ulicznych w Rotterdamie – podczas tej imprezy kierowca rozbił swój samochód, biorąc na siebie całą winę^[25]. 10 września 2014 odbył test na torze Adria International Raceway samochodem Toro Rosso STR7 – przejechał 148 okrążeń, które pozwoliły mu osiągnąć superlicencję^[26].

2014

3 października 2014, w wieku 17 lat i 3 dni wziął udział w piątkowym treningu przed wyścigiem o Grand Prix Japonii 2014^[27], zastępując Jean-Érika Vergne’a. Został tym samym najmłodszym kierowcą, który wziął udział w weekendzie Grand Prix. Holender uzyskał czas 1:38.157, o 2,696 sekund wolniej od Nico Rosberga z Mercedesa, i zaledwie o 0,443 sekundy wolniejszy od Daniiła Kwiata^[28]. Verstappen wziął udział także w piątkowych treningach przed Grand Prix Stanów Zjednoczonych^[29] i Grand Prix Brazylii^[30], ponownie zastępując Francuza. Ponownie okazał się wolniejszy od rosyjskiego kierowcy, odpowiednio o 0,898 i o 0,104 sekundy^[29][30].

2015

W styczniu 2015 FIA wprowadziła nowe kryteria przyznawania superlicencji, które weszły od sezonu 2016^[31] – kierowca musi mieć skończone osiemnaście lat, musi posiadać prawo jazdy, mieć znajomość przepisów obowiązujących w Formule 1, dwa lata startów w juniorskich seriach bolidów jednomiejscowych oraz standardowo trzysta kilometrów pokonanych za kierownicą konstrukcji wykorzystywanej w Formule 1. Verstappen stał się najmłodszym kierowcą, który brał udział w wyścigu Formuły 1, przystępując do debiutu na rok przed wprowadzeniem planowanych zmian. Holender jako pełnoprawny kierowca najwyższej serii wyścigowej zadebiutował podczas Grand Prix Australii 2015 – w wieku 17 lat i 166 dni pobił rekord Jaime Alguersuariego^[32]. W wyścigu jechał na punktowanym miejscu, lecz z rywalizacji odpadł przez awarię silnika Renault^[33]. W kolejnym wyścigu, w Malezji zakwalifikował się na szóstej pozycji i zakończył wyścig na siódmym miejscu – w wieku 17 lat i 180 dni został najmłodszym kierowcą, który zdobył punkty w Formule 1.

Podczas Grand Prix Monako Verstappen spowodował kolizję, uderzając w samochód Romaina Grosjeana z Lotusa eliminując siebie z dalszej rywalizacji. Po wyścigu został skrytykowany przez Felipe Massę^[a][34] i Felipe Nasra^[35] – Verstappen w odpowiedzi na krytykę Massy przypomniał mu incydent z Grand Prix Kanady 2014, gdzie doszło do kolizji Brazylijczyka z Sergio Pérezem, wskazując, że wypadek na torze w Monako wyglądał podobnie jak ten na torze Circuit Gilles Villeneuve^[36]. W wyniku kolizji Holender otrzymał karę cofnięcia o pięć pozycji na starcie do Grand Prix Kanady, ponadto otrzymał dwa punkty karne^[37]. W całym sezonie Holender uzbierał osiem punktów karnych, najwięcej ze wszystkich kierowców startujących w Formule 1 oprócz punktów zdobytych w Monako, został on ukarany na Węgrzech trzema punktami, za wysoką prędkość za samochodem bezpieczeństwa, i w Abu Zabi, za uzyskanie przewagi wyjeżdżając poza tor i ignorowanie niebieskich flag^[38]

Ogółem punktował dziesięciokrotnie, a najlepszy występ zanotował na Węgrzech i w Stanach Zjednoczonych, gdzie zajął czwarte miejsce – w klasyfikacji generalnej został sklasyfikowany na dwunastym miejscu z 49 punktami, lepiej od swojego kolegi zespołowego, który uzyskał 18 punktów i był piętnasty^[39]. Po sezonie kierowca odebrał podczas Gali FIA w Teatrze Lido w Paryżu trzy wyróżnienia: dla najlepszego młodego kierowcy, dla osobowości roku oraz za najlepszą akcję roku, którą zostało uznane jego wyprzedzanie z Felipe Nasrem, po zewnętrznej zakrętu Blanchimont podczas wyścigu w Belgii^[40].

2016

Zarówno Verstappen, jak i Sainz pozostali w składzie kierowców Toro Rosso na sezon 2016. Do wyścigu w Australii zakwalifikował się na szóstym miejscu, jednak w wyścigu wyraził w komunikatach radiowych swoje niezadowolenie z decyzji o wcześniejszym zjeździe Sainza do alei serwisowej, później domagał się, aby Sainz otrzymał polecenie, by przepuścić Holendra – Hiszpan nie przepuścił Verstappena, który ostatecznie zakończył rywalizację na dziesiątej pozycji^[41]. W kolejnych dwóch wyścigach, w Bahrajnie i Chinach zdobywał punkty, zajmując odpowiednio szóste i ósme miejsce. Wyścigu w Rosji nie ukończył ze względu na awarię jednostki napędowej^[42].

Po rundzie na torze Sochi Autodrom ogłoszono, że Max Verstappen od Grand Prix Hiszpanii będzie kierowcą Red Bull Racing, zamieniając się miejscami z Daniiłem Kwiatem^[43]. Do wyścigu na torze Circuit de Barcelona-Catalunya zakwalifikował się na czwartej pozycji, za Nico Rosbergiem i Lewisem Hamiltonem i swoim kolegą zespołowym, Danielem Ricciardo. W wyścigu wykorzystał moment kolizji kierowców niemieckiego producenta, również strategię, gdyż dwukrotnie znalazł się w alei serwisowej, o jeden mniej niż Ricciardo, ponadto na ostatnich okrążeniach rywalizował zaciekle z Räikkönenem, wychodząc z tego pojedynku zwycięsko. W ostatecznym rozrachunku Holender wyprzedził o 0,616 sekund fińskiego kierowcę, a podium uzupełnił Sebastian Vettel, który stracił 5,581 sekund do Verstappena. Tym samym, w wieku 18 lat i 228 dni został najmłodszym kierowcą, który wygrał wyścig Formuły 1, prowadził wyścig i najmłodszym kierowcą, który stanął na podium wyścigu^[44]. Został także pierwszym holenderskim kierowcą, który wygrał wyścig Formuły 1. W pierwszych ośmiu wyścigach dla Red Bulla sześciokrotnie znajdował się w czołowej piątce wyścigu, zdobywając cztery miejsca na podium.

Podczas wyścigu o Grand Prix Belgii doszło do kontaktu, pomiędzy nim a kierowcami Ferrari, wobec czego Vettel obrócił swój samochód, a Räikkönen i Verstappen zjechali na pit stop celem wymiany uszkodzonych elementów. Następnie kierowca swoim defensywnym i agresywnym stylem jazdy przyblokował Fina na prostej Kemmel, przez co Räikkönen stwierdził, że Holender „zamierza spowodować ogromny wypadek prędzej czy później”^[45][46], natomiast szef austriackiej ekipy, Christian Horner stwierdził, że jazda Verstappena była „na krawędzi”, ale zgodnie z zasadami^[47]. 2 września, Charlie Whiting wezwał kierowcę do dyskusji na temat jego stylu jazdy, dając mu delikatne ostrzeżenie^[48]. Po Grand Prix Japonii, gdzie holenderski kierowca w wyniku wejścia w zakręt odbił się w lewo i zmusił Lewisa Hamiltona do ucieczki poza tor, FIA postanowiła doprecyzować przepisy dot. zmiany toru jazdy na dohamowaniach^[49]. Reprezentant Red Bulla powiedział wówczas, że skargi kierowców są dla niego „śmieszne”, ponadto uznał, że przepisy faworyzują atakującego^[49].

W czasie wyścigu, w Brazylii kierowca po fatalnej decyzji zespołu o założeniu opon przejściowych, w momencie kiedy deszcz coraz mocniej padał szybko nadrabiał straty do innych kierowców, i ostatecznie ukończył wyścig na trzeciej pozycji – jego występ został doceniony m.in. przez Toto Wolffa^[50], Niki Laudę^[51] i ojca kierowcy, Josa Verstappena^[51], a Christian Horner stwierdził, że „jest jednym z najlepszych kierowców, jakiego widział w Formule 1"^[52]. Jednakże został skrytykowany przez Vettela, który twierdził, że Verstappen na zakręcie Juncao zepchnął go poza tor, i dzięki temu zyskał przewagę, jednak stewardzi nie podzielili zdania Vettela^[53]. Podczas wyścigu wykonał również najszybsze okrążenie, zostając najmłodszym kierowcą, który wykonał najszybsze okrążenie w wyścigu, mając 19 lat i 44 dni. Ostatecznie, w całym sezonie uzbierał 204 punkty i został sklasyfikowany na piątej pozycji^[54]. W całym roku odebrał trzy nagrody – Trofeum Lorenzo Bandiniego^[55] oraz dwa wyróżnienia na Gali FIA w Wiedniu – za osobowość roku i najlepszą akcję roku, którą wybrano wyprzedzenie Nico Rosberga na zakręcie Curva do Sol^[56].

2017

Max Verstappen i Daniel Ricciardo stanowili skład Red Bull Racing w sezonie 2017. W pierwszych czternastu wyścigach, zdołał siedmiokrotnie znaleźć się na punktowanych pozycjach, w tym na najniższym stopniu podium w Chinach. Tyle razy również nie ukończył wyścigów – czterokrotnie z powodu problemów mechanicznych, trzy z powodu kolizji na pierwszych okrążeniach w Hiszpanii, Austrii i Singapurze^[57][58][59]. Latem Mercedes próbował podpisać kontrakt z Verstappenem na starty w sezonie 2018, jednak według dyrektora niewykonawczego Nikiego Laudy Red Bull zrobił to wcześniej^[60]. Verstappen posiadał kontrakt z Red Bullem ważny do sezonu 2019, który przedłużył w październiku o rok^[61].

Podczas Grand Prix Malezji 2017 odniósł swoje drugie zwycięstwo w karierze, a pierwsze w sezonie. W następnej rundzie, w Japonii przegrał z Lewisem Hamiltonem o 1,211 sek. W wyścigu o Grand Prix Stanów Zjednoczonych pierwotnie zajął trzecie miejsce, jednak po wyścigu trzymał pięciosekundową karę za nieprzepisowe ścięcie toru w momencie wyprzedzania Kimiego Räikkönena. Następnie zwyciężył w Grand Prix Meksyku 2017, a w dwóch ostatnich wyścigach sezonu zajmował piąte pozycje. W klasyfikacji kierowców został sklasyfikowany na szóstej pozycji z liczbą 168 punktów^[62].

2018

W pierwszych sześciu wyścigach Holedner brał udział w co najmniej jednym incydencie w każdym wyścigu. Do wyścigu o Grand Prix Australii 2018 ruszał z czwartego pola startowego, ale na starcie został wyprzedzony przez Kevina Magnussena. Próbując odzyskać pozycję kilkukrotnie wyjeżdżał zbyt szeroko i uszkodził samochód, a obrót samochodu spowodował, że Verstappen spadał w klasyfikacji wyścigu, lecz ostatecznie udało się ukończyć wyścig na szóstej pozycji^[63]. W sesji kwalifikacyjnej do wyścigu w Bahrajnie miał wypadek i ruszał z 15. pola startowego^[64]. W wyścigu awansował na punktowaną pozycję, próbując wyprzedzić Lewisa Hamiltona na początku drugiego okrążenia, jednak zderzył się z kierowcą Mercedesa, a następnie przebił koło, które ostatecznie doprowadziło do uszkodzenia zawieszenia, kończąc przedwcześnie wyścig^[65].

Do wyścigu w Chinach, Verstappen ruszał z piątego pola i pod koniec pierwszego okrążenia awansował na trzecią pozycję. Razem z Danielem Ricciardo doskonale wykorzystali wyjazd samochodu bezpieczeństwa po wypadku Pierre’a Gasly’ego, ponieważ udało im się zmienić opony na miękkie. Podczas próby wyprzedzenia Sebastiana Vettela w walce o trzecią pozycję, Holender zderzył się z Niemcem, powodując spadek na ósme miejsce, otrzymując dziesięciosekundową karę. Wrócił na czwartą pozycję, jednak kara otrzymana w czasie wyścigu spowodowała spadek na piąte miejsce, natomiast jego kolega zespołowy wygrał wyścig^[66]. W Azerbejdżanie, Verstappen został uwikłany w walkę o czwartą pozycję ze swoim partnerem zespołowym. Po wielu zmianach pozycji w czasie eliminacji, Australijczyk uderzył w tył samochodu Holendra podczas próby wyprzedzenia, powodując wycofanie obu samochodów Red Bulla. W Hiszpanii, Verstappen wywalczył pierwsze podium w sezonie, zajmując trzecie miejsce za kierowcami Mercedesa, walcząc z Sebastianem Vettelem. Jednak wyścig również nie był pozbawiony incydentów, ponieważ podczas okresu wirtualnego samochodu bezpieczeństwa, ponieważ uderzył w tył samochodu Lance’a Strolla, powodując niewielkie uszkodzenia przedniego skrzydła^[67].

W trzeciej sesji treningowej do Grand Prix Monako, Verstappen uderzył w barierkę, wyjeżdżając z piętnastego zakrętu – ten wypadek bardzo przypominał incydent z tego samego miejsca dwa lata wcześniej. Jego zespół nie był w stanie naprawić samochodu na czas i do wyścigu ruszał z ostatniego pola startowego. Ostatecznie holenderski kierowca ukończył wyścig na dziewiątym miejscu, podczas gdy Ricciardo zwyciężył na ulicach Monte Carlo. Szef Red Bulla, Christian Horner powiedział po wyścigu, że Verstappen musi zmienić swoje podejście do rywalizacji w Formule 1^[68]. Po wyścigu w Monako, Verstappen miał 35 punktów i zajmował szóste miejsce, podczas gdy Ricciardo z dwoma zwycięstwami zajmował trzecią pozycję, mając dwa razy więcej punktów od Holendra^[69].

W Kanadzie, Verstappen wygrał wszystkie trzy sesje treningowe i zajął trzecie miejsce w kwalifikacjach, będąc gorszym od Vettela o zaledwie 0,2 sekundy. Ostatecznie zajął trzecie miejsce i ustanowił najszybsze okrążenie wyścigu. Kolejny wyścig we Francji przyniósł mu drugie miejsce. W Austrii Holender ruszał z czwartego pola i wyprzedził Räikkönena, później korzystając z wycofania się Valtteriego Bottasa i nieudanej strategii pit-stopów i wycofania się Lewisa Hamiltona, zwyciężył w domowym wyścigu dla Red Bulla^[70]. W następnych trzech wyścigach udało mu się jedynie zdobyć czwarte miejsce w Grand Prix Niemiec. Po wyścigu na Węgrzech zbliżył się w klasyfikacji do swojego kolegi zespołowego do trzynastu punktów^[71].

W drugiej połowie sezonu, kierowca Red Bulla wyraźnie odżył, zajmując miejsca na podium w wyścigach w Belgii, Singapurze, Japonii i Stanach Zjednoczonych. Następnie Verstappen wygrał wyścig o Grand Prix Meksyku, wyprzedzając na starcie Hamiltona i Ricciardo^[72]. W wyścigu o Grand Prix Brazylii wyprzedził Räikkönena, Vettela, Bottasa i Hamiltona, jądąc po zwycięstwo. Jednak później miał kolizję z dublowanym Esteban Oconem i ostatecznie przegrał z Hamiltonem, zajmując drugą pozycję^[73]. Po wyścigu, podczas ważenia kierowców, doszło do przepychanki Holendra z Francuzem, za co Verstappen otrzymał karę dwóch dni prac publicznych na rzecz FIA^[74]. Sezon zakończył trzecim miejscem w Abu Zabi. Holenderski kierowca ukończył sezon 2018 na czwartej pozycji z dorobkiem 249 punktów, zdobywając dwa zwycięstwa, jedenaście miejsc na podium i dwa najszybsze okrążenia^[75].

2019

Przed sezonem 2019, Red Bull Racing zmieniło dostawcę silników na Hondę^[76]. Ponadto nowym partnerem zespołowym Verstappena został Pierre Gasly. Do wyścigu w Australii zakwalifikował się na czwartej pozycji, kończąc wyścig o pozycję wyżej, co było pierwszym podium samochodu napędzanego silnikiem Honda od Grand Prix Wielkiej Brytanii 2008^[77]. W wyścigu w Bahrajnie był bliski zdobycia po raz drugi z rzędu trzeciego miejsca, jednak wyjazd samochodu bezpieczeństwa uniemożliwił mu wyprzedzenie Charlesa Leclerca, mającego problem z samochodem Ferrari i Holender dojechał na czwartej pozycji^[78]. Tą samą lokatę zdobył w dwóch następnych wyścigach, w Chinach i Azerbejdżanie. W Hiszpanii dojechał na trzeciej pozycji. Do wyścigu w Monako zakwalifikował się na trzeciej pozycji. W pit-lane doszło do rywalizacji z Bottasem, a Holender dojechał do mety za Lewisem Hamiltonem, jednak otrzymał karę doliczenia pięciu sekund do końcowego wyniku, przez co spadł na czwartą lokatę^[79].

W Kanadzie w drugiej części sesji kwalifikacyjnej, ostatnie okrążenie Verstappena zostało utrudnione przez czerwoną flagę, spowodowaną przez wypadek Kevina Magnussena. To sprawiło, że zajął jedenaste miejsce w kwalifikacjach, kończąc ostatecznie na piątej pozycji. We Francji startował z czwartego pola startowego i na tej samej pozycji ukończył wyścig. W kwalifikacjach do Grand Prix Austrii Verstappen zajął trzecie miejsce, jednak ruszał z drugiego pola, po karze dla Hamiltona. Po starcie spadł na ósme miejsce, awansując w późniejszej części wyścigu na drugą pozycję. Na 69. okrążeniu dogonił Leclerca, spychając Monakijczyka na pobocze, gdzie doszło do drobnego kontaktu. Verstappen wygrał wyścig, co było również pierwszą wygraną samochodu z napędem Hondy od Grand Prix Węgier 2006^[80]. Podczas wyścigu o Grand Prix Wielkiej Brytanii został uderzony przez Sebastiana Vettela, wypychając Holendra na żwirowe pobocze. Verstappenowi udało się kontynuować wyścig, kończąc go na piątej pozycji^[81].

Wyścig o Grand Prix Niemiec, holenderski kierowca rozpoczął tak jak w Austrii, tracąc kilka miejsc. W połowie wyścigu został liderem wyścigu, po wypadku Hamiltona. Kiedy tor zaczął wysychać Verstappen powiększał przewagę nad rywalami i wygrał po raz drugi w sezonie^[82]. W kwalifikacjach do wyścigu na Węgrzech zdobył pierwsze w karierze pole position i prowadził przez większość wyścigu, jednak na ostatnich okrążeniach został wyprzedzony przez Lewisa Hamiltona i ostatecznie Verstappen dojechał drugi. Dobre występy kierowcy Red Bulla spowodowały, że Raymond Vermeulen, menadżer kierowcy i Helmut Marko, doradca Red Bull Racing nie wykluczali, że Verstappen będzie pretendentem w walce o mistrzostwo^[83][84].

Przed Grand Prix Belgii, nowym partnerem zespołowym Verstappena został Alexander Albon, dotychczas startujący dla Toro Rosso, do którego trafił ponownie Pierre Gasly^[85]. Podczas rundy, Verstappen miał słaby start i zderzył się na pierwszym zakręcie z Kimim Räikkönenem, co spowodowało uszkodzenie zawieszenia i pierwszą w sezonie nieukończoną eliminację^[86]. W kwalifikacjach do Grand Prix Włoch nie ustanowił pomiarowego okrążenia, ponieważ w samochodzie Holendra wymieniono silnik i startowałby z końca stawki^[87]. Na pierwszym okrążeniu doszło do uszkodzenia przedniego skrzydła, jednak nie miało to później wpływ na wyścig, który ostatecznie ukończył na ósmej pozycji. W wyścigach w Singapurze i Rosji zajmował odpowiednio trzecią i czwartą lokatę. Po kolizji z Charlesem Leclerkiem w Japonii, Holender po raz drugi musiał przedwcześnie zakończyć swój start.

W kwalifikacjach do Grand Prix Meksyku, Verstappen zwyciężył, lecz otrzymał karę cofnięcia o trzy pozycję za ignorowanie żółtych flag po wypadku Valtteriego Bottasa^[88]. W wyścigu doszło do kontaktu z fińskim kierowcą, spadając o kilka pozycji, jednak udało mu się ukończyć eliminację na szóstej pozycji^[89][90]. W Stanach Zjednoczonych zajął trzecie miejsce. Do rundy w Brazylii ruszał z pole position. W chaotycznym wyścigu dwukrotnie wyprzedził Lewisa Hamiltona o prowadzenie, odnosząc trzecie zwycięstwo w sezonie^[91]. Ostatnią eliminację sezonu 2019, czyli Grand Prix Abu Zabi, Verstappen ukończył na drugim miejscu.

W klasyfikacji kierowców, Verstappen zajął trzecie miejsce z 278 punktami, zdobywając trzy zwycięstwa, dziewięć miejsc na podium, dwa pola position i trzy najszybsze okrążenia^[92].

2020

Przed sezonem 2020, Max Verstappen liczył, że będzie w stanie walczyć o tytuł mistrzowski^[93]. Do wyścigu o Grand Prix Austrii ruszał z drugiego pola startowego, jednak nie ukończył go z powodu problemów z samochodem^[94]. Przed startem do Grand Prix Węgier, Holender rozbił się w mokrych warunkach, gdy jechał na pola startowe, jednak mechanicy w porę naprawili samochód kierowcy, który ostatecznie dojechał do mety na drugiej pozycji^[95].

Verstappen wygrał wyścig o Grand Prix 70-lecia Formuły 1, startując z czwartego pola^[96]. W wyścigach o Grand Prix Hiszpanii i Grand Prix Belgii, Verstappen dojeżdżał odpowiednio na drugiej i trzeciej pozycji. Kolejne dwie eliminacje, Grand Prix Włoch i Grand Prix Toskanii, Verstappen nie ukończył – na Monzy, w wyniku problemów z silnikiem na 30. okrążeniu^[97], natomiast na torze Mugello najpierw spadł po starcie, z powodu włączenia w jego samochodzie trybu oszczędzania energii, a następnie wpadł w żwirowe pobocze^[98]. W dwóch następnych rundach, Grand Prix Rosji i Grand Prix Eifelu staje na drugim stopniu podium. O jedno miejsce niżej dojeżdża w Grand Prix Portugalii. W ostatnich pięciu wyścigach dwukrotnie nie dojechał do mety, był szósty w Turcji, drugi w Grand Prix Bahrajnu i pierwszy na zakończenie sezonu, w Abu Zabi.

W klasyfikacji kierowców, Verstappen zajął trzecie miejsce gromadząc 214 punktów, o dziewięć mniej od drugiego Valtteriego Bottasa z Mercedesa^[99].

2021

Sezon 2021 rozpoczęło Grand Prix Bahrajnu, które Verstappen zakończył na 2 miejscu, tuż za Lewisem Hamiltonem^[100]. W trakcie kolejnych rund nie schodził z podium, wygrywając wyścigi o Grand Prix Emilii-Romanii oraz Grand Prix Monako. Podczas Grand Prix Azerbejdżanu doszło do bardzo poważnego incydentu - na 45. okrążeniu w samochodzie Holendra (prowadzącego do tej pory w wyścigu) pękła opona, co doprowadziło do rozbicia auta i wywołało czerwoną flagę.

Verstappen wygrał kolejne trzy rundy (we Francji^[101], Styrii^[102] i Austrii^[103]), dzięki czemu umocnił swoje prowadzenie w klasyfikacji generalnej nad drugim Hamiltonem. Podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii na pierwszym okrążeniu doszło do kolizji pomiędzy startującym z pole position Holendrem, a Lewisem Hamiltonem, goniącym go po starcie z drugiego pola. W wyniku tego zdarzenia Verstappen rozbił się o bandy, a Hamilton otrzymał 10 sekund kary. Podczas następnej rundy, rozgrywanej na Węgrzech, Verstappen zajął 9. miejsce, jadąc autem uszkodzonym w wyniku kolizji na starcie wywołanej przez błąd Valtteriego Bottasa.

Grand Prix Belgii, pierwsza runda po letniej przerwie, zakończyło się skandalem. Na skutek intensywnych opadów deszczu stawka przejechała jedynie trzy okrążenia za samochodem bezpieczeństwa, po czym wyścig przerwano. Ówczesny regulamin stanowił, że jeśli przejechane zostanie mniej niż 75% dystansu wyścigu, przyznana zostanie jedynie połowa punktów i tak też się stało^[104]. Podczas Grand Prix Włoch Verstappen i Hamilton zderzyli się ze sobą, na skutek czego obaj kierowcy musieli wycofać się z wyścigu. Za winnego zdarzenia uznano Holendra i nałożono na niego karę trzech miejsc przesunięcia na starcie do kolejnego wyścigu^[105].

Kolejne rundy Mistrzostwa Max Verstappen kończył na podium, wygrywając wyścigi o Grand Prix Stanów Zjednoczonych^[106] oraz Grand Prix Miasta Meksyk^[107]. Jego główny rywal do tytułu Mistrza Świata, Lewis Hamilton, odrobił w tym czasie stratę i przed dwoma ostatnimi rundami Mistrzostw obu kierowców dzieliło 8 punktów.

Podczas kwalifikacji do pierwszego w historii Grand Prix Arabii Saudyjskiej Verstappen jadąc w segmencie Q3 rekordowe okrążenie (rekordy w sektorach 1 i 2) zderzył się ze ścianą w zakręcie numer 27, wobec czego startował do wyścigu z trzeciej pozycji. Podczas samego wyścigu doszło do wielu kontrowersji, w tym kolizji między Verstappenem a Hamiltonem przy próbie oddania pozycji, po których Holender otrzymał łącznie 15 sekund kary. Wyścig zakończył się zwycięstwem Brytyjczyka, a Verstappen zajął drugie miejsce^[108]. W klasyfikacji generalnej Mistrzostw Świata obaj kierowcy mieli 369,5 punktu, jednakże prowadził Verstappen dzięki większej liczbie zwycięstw (9 do 8).

Finał sezonu miał miejsce podczas Grand Prix Abu Zabi. W kwalifikacjach Holender zdobył pole position, podczas gdy Hamilton zajął drugie pole startowe. Na starcie wyścigu Hamilton wyprzedził Verstappena. Na ostatnim okrążeniu, po restarcie wyścigu dokonanym w kontrowersyjnych okolicznościach, Verstappen skorzystał z przewagi świeżych opon i wyprzedził Lewisa^[109]. Mimo złożonych przez zespół Mercedes protestów, wyniki wyścigu zostały utrzymane w mocy, na skutek czego Verstappen zdobył swój pierwszy tytuł Mistrza Świata, wyprzedzając Brytyjczyka o 8 punktów^[110].

Od stycznia 2022 Verstappen jest ambasadorem zawodów Formuły 1 dla międzynarodowego serwisu streamingowego Viaplay, który w kilkunastu krajach świata posiada prawa do ich transmisji. Kierowca występuje w spotach promujących współpracę najbardziej prestiżowej organizacji wyścigów samochodowych z platformą. W marcu tego samego roku premierę miał oryginalny serial dokumentalny Viaplay pod tytułem „Verstappen - Lion Unleashed", w którym przedstawia tajniki Formuły 1. Na bieżąco są też tworzone różnego rodzaju materiały z jego udziałem^{[111][112][113]}.

Max Emilian Verstappen urodził się 30 września 1997 w belgijskim Hasselt^[1]. Jego rodzina przez wiele lat działa w sportach motorowych. Jego ojciec, Jos Verstappen, startował w Formule 1 w sezonach 1994–2003, uczestnicząc w 107 wyścigach, zdobywając siedemnaście punktów, dwukrotnie stając na podium. Jego matka, Sophie Kumpen startowała w kartingu^[114], natomiast jego wuj, Anthony Kumpen zdobywał tytuły mistrzowskie w 2014 i w 2016 w serii NASCAR Whelen Euro Series i obecnie jest kierownikiem zespołu PK Carsport w tychże mistrzostwach^[115].

Verstappen posiada dwa obywatelstwa – belgijskie (ze względu na fakt, iż jego matka jest Belgijką) i holenderskie. Choć mieszkał w Bree, to postanowił jeździć z holenderską licencją, gdyż „bardziej czuje się Holendrem”, ponadto z powodu działalności kartingowej więcej czasu spędzał z ojcem niż z matką, dodatkowo w okresie dorastania przebywał wśród Holendrów w Maaseik, miasteczku położonego blisko granicy belgijsko-holenderskiej^[116].

Verstappen rozpoczął starty w Formule 1, nie posiadając prawa jazdy – dokument ten uzyskał w dniu osiemnastych urodzin^[117]. Od października 2015 kierowca mieszka w Monako, zaprzeczając jednocześnie, że przeprowadził się z powodu korzyści w monakijskim prawie podatkowym^[118]

Od 2020 roku związany jest z Kelly Piquet, córką Nelsona Piqueta^[119].

Formuła 3

Formuła 1

Rok	Zespół	Samochód	Silnik	Wyniki w poszczególnych eliminacjach																								Punkty	Pozycja
2015	Scuderia Toro Rosso	Toro Rosso STR10	Renault Energy F1-2015 1.6 V6T																									49	12
				NU	7	17†	NU	11	NU	15	8	NU	4	8	12	8	9	10	4	9	9	16
2016	Scuderia Toro Rosso	Toro Rosso STR11	Ferrari 059/3 1.6 V6T																									204	5
				10	6	8	NU	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–
	Red Bull Racing	Red Bull RB12	TAG Heuer 1.6 V6T	–	–	–	–	1	NU	4	8	2	2	5	3	11	7	6	2	2	NU	4	3	4
2017	Red Bull Racing	Red Bull RB13	TAG Heuer 1.6 V6T																									168	6
				5	3	NU	5	NU	5	NU	NU	NU	4	5	NU	10	NU	1	2	4	1	5	5
2018	Aston Martin Red Bull Racing	Red Bull RB14	TAG Heuer 1.6 V6T																									249	4
				6	NU	5	NU	3	9	3	2	1	15†	4	NU	3	5	2	5	3	2	1	2	3
2019	Aston Martin Red Bull Racing	Red Bull RB15	Honda RA619H 1.6 V6T																									278	3
				3	4	4	4	3	4	5	4	1	5	1	2	NU	8	3	4	NU	6	3	1	2
2020	Aston Martin Red Bull Racing	Red Bull RB16	Honda RA620H 1.6 V6T																									214	3
				NU	3	2	2	1	2	3	NU	NU	2	2	3	NU	6	2	NU	1
2021	Red Bull Racing Honda	Red Bull RB16B	Honda RA621H 1.6 V6T																									395,5	1
				2	1	2	2	1	18†	1	1	1	NU1	9	1‡	1	NU2	2	2	1	1	2²	2	2	1
2022	Oracle Red Bull Racing	Red Bull RB18	Red Bull RBPTH001 1.6 V6T																									454	1
				19†	1	NU	11	1	1	3	1	1	7	21	1	1	1	1	1	7	1	1	1	64	1
2023	Oracle Red Bull Racing	Red Bull RB19	Honda RBPTH001 1.6 V6T																									575	1
				1	2	1	23	1	1	1	1	1 1	1	1	11	1	1	5	1	12	11	1	11	1	1
2024	Oracle Red Bull Racing	Red Bull RB20	Red Bull RBPTH002 1.6 V6T																									77*	1*
				1	1	NU	1

‡ – Przyznano połowę punktów, gdyż zostało przejechane mniej niż 75% wyścigu.

Podsumowanie

Verstappen jest posiadaczem następujących rekordów w Formule 1:

• Oficjalna strona kierowcy. verstappen.nl. [dostęp 2020-09-19]. (niderl. • ang.).