Purany

Purany (dewanagari पुराण, trl. purāṇa) – gatunek literacki świętych pism hinduizmu. Teksty mitologiczne[1]. Poruszają tematy takie jak: historia, religia, tradycja.

Według tradycji ich autorem jest Wjasa.

Mahapurany

Wielkie purany (Mahapurany):

  • Brahmapurana (nr 1) – najstarsza
  • Padmapurana (nr 2) – w przeważającej części wisznuicka.
  • Wisznupurana (nr 3) – wisznuicka
  • Śiwapurana (Wajupurana) (nr 4) – śiwaicka
  • Bhagawatapurana (nr 5) – wisznuicka
  • Naradapurana (nr 6) – wisznuicka, idea bhakti.
  • Markandejapurana (nr 7)
  • Agniarpurana (nr 8)
  • Bhawiszjapurana (nr 9)
  • Brahmawaiwartapurana (nr 10)
  • Lingapurana (nr 11) – śiwaicka
  • Warahapurana (nr 12) – wpływy wisznuickie, poświęcona Śiwie, teksty śaktyjskie
  • Skandapurana (nr 13) – śiwaicka
  • Wamanapurana (nr 14) – śiwaicka
  • Kurmapurana (nr 15)
  • Matsjapurana (nr 16)
  • Garudapurana (nr 17)
  • Brahmandapurana (nr 18) – hymny śaktyjskie

Upapurany

Są także tzw. Purany mniejsze.Madhusudana wymienia 18 upapuran:

  • Sanatkumara
  • Narasimha
  • Nandi
  • Śiwadharma
  • Daurwasa
  • Naradija
  • Kapila
  • Manawa
  • Auśanasa
  • Brahmanda
  • Waruna
  • Kalika
  • Maheśwara
  • Samba
  • Saura
  • Paraśara
  • Maricza
  • Bhargawa

Inne purany

Purany tamilskie

Purany tamilskie pisane w języku tamilskim, reprezentują tradycje śiwaickie.

  • Perijapuranam – Śekkilar
  • Tiruvileiyadalpuranam – Muniwar (XII w n.e.)
  • Halasyamahatmypuranam
  • Kandapuranam -Kaczczijappara
  • Koyirpuranam – Umbadi
  • Tiruvadavurarpuranam

Przypisy