ภาษาสันถาลี
ภาษาสันถาลี (ออกเสียง: [santaɽi], ᱥᱟᱱᱛᱟᱲᱤ) มีอีกชื่อว่า ภาษาสันถัล เป็นภาษาที่มีผู้พูดแพร่หลายที่สุดในกลุ่มภาษามุนดาที่อยู่ในตระกูลภาษาออสโตรเอเชียติก ใกล้เคียงกับภาษาโฮและภาษามุนดารี มีผู้พูดส่วนใหญ่เป็นชาวสันถัลในรัฐอัสสัม รัฐพิหาร รัฐฌารขัณฑ์ รัฐมิโซรัม รัฐโอฑิศา รัฐตรีปุระ และรัฐเบงกอลตะวันตก[5] ภาษานี้ได้รับการรับรองเป็นภาษาประจำภูมิภาคของอินเดียตามกำหนดรายการที่แปดในรัฐธรรมนูญอินเดีย[6] ภาษาสันถาลีมีผู้พูดประมาณ 7.6 ล้านคนในประเทศอินเดีย, บังกลาเทศ, ภูฏาน และเนปาล ทำให้เป็นภาษาออสโตรเอเชียติกที่มีผู้พูดมากเป็นอันดับ 3 เป็นรองเพียงภาษาเวียดนามและภาษาเขมร[5]
| ภาษาสันถาลี | |
|---|---|
| ᱥᱟᱱᱛᱟᱲᱤ, সাওঁতালী, ସାନ୍ତାଳୀ, চাওঁতালি, संताली | |
 ศัพท์ "สันถาลี" ในอักษรสันถาลี | |
| ประเทศที่มีการพูด | ประเทศอินเดีย, บังกลาเทศ, เนปาล |
| ชาติพันธุ์ | ชาวสันถัล |
| จำนวนผู้พูด | 7.6 ล้านคน (2011 census[1])[2] |
| ตระกูลภาษา | ออสโตรเอเชียติก
|
| ภาษาถิ่น | Mahali (Mahili) Kamari-Santali Khole Lohari-Santali Manjhi Paharia |
| ระบบการเขียน | ทางการ: อักษรสันถาลี[3] อื่น ๆ: อักษรเบงกอล-อัสสัม,[4] อักษรโอริยา, อักษรโรมัน |
| สถานภาพทางการ | |
| ภาษาทางการ |  อินเดีย
|
| รหัสภาษา | |
| ISO 639-2 | sat |
| ISO 639-3 | อย่างใดอย่างหนึ่ง:sat – Santalimjx – Mahali |
ภาษาสันถาลีเคยเป็นภาษาพูดอย่างเดียว จนกระทั่งมิชชันนารีชาวยุโรปพัฒนาให้เขียนภาษานี้ในอักษรเบงกอล, อักษรโอริยา และอักษรโรมัน และท้ายที่สุด มีการประดิษฐ์อักษรสันถาลีโดย Raghunath Murmu ใน ค.ศ. 1925
ประวัติ
พอล ซิดเวลล์ นักภาษาศาสตร์ รายงานว่า ภาษากลุ่มมุนดาน่าจะเข้ามายังชายฝั่งรัฐโอฑิศาจากอินโดจีนประมาณ 4000–3500 ปีก่อน แล้วกระจายไปหลังการอพยพของชาวอินโด-อารยันเข้ามายังรัฐโอฑิศา[7]
อ้างอิง
ผลงานอ้างอิง
- Ghosh, Arun (2008). "Santali". ใน Anderson, Gregory D.S. (บ.ก.). The Munda Languages. London: Routledge. pp. 11–98.
แหล่งข้อมูลอื่น
