ประเทศแอลเบเนีย
แอลเบเนีย (อังกฤษ: Albania; แอลเบเนีย: Shqipëri หรือ Shqipëria, ออกเสียง [ʃcipəˈɾi(a)]) หรือชื่อทางการคือ สาธารณรัฐแอลเบเนีย (อังกฤษ: Republic of Albania; แอลเบเนีย: Republika e Shqipërisë) เป็นประเทศแถบเมดิเตอร์เรเนียนในยุโรปตะวันออกเฉียงใต้ พรมแดนทางเหนือติดต่อกับมอนเตเนโกร ตะวันออกเฉียงเหนือติดต่อกับคอซอวอ ทางตะวันออกติดต่อกับมาซิโดเนีย และทางใต้ติดต่อกับกรีซ ชายฝั่งตะวันตกจรดทะเลเอเดรียติก ชายฝั่งตะวันตกเฉียงใต้จรดทะเลไอโอเนียน ปกครองภายใต้ระบอบประชาธิปไตย
สาธารณรัฐแอลเบเนีย Republika e Shqipërisë (แอลเบเนีย) | |
---|---|
คำขวัญ: "Ti Shqipëri, më jep nder, më jep emrin Shqipëtar" ("เจ้าแอลเบเนีย ให้เกียรติแก่ข้า เจ้าให้ชื่อแอลเบเนียแก่ข้า") | |
เมืองหลวง และเมืองใหญ่สุด | ติรานา 41°19′N 19°49′E / 41.317°N 19.817°E |
ภาษาราชการ | แอลเบเนีย |
ภาษาชนกลุ่มน้อยที่ได้รับการยอมรับ | |
ศาสนา (2020) | |
เดมะนิม | ชาวแอลเบเนีย |
การปกครอง | รัฐเดี่ยว สาธารณรัฐระบบรัฐสภา |
ไบรัม เบกาจ | |
• นายกรัฐมนตรี | เอดี รามา |
• ประธานรัฐสภา | ลินดิตา นิกอลลา |
สภานิติบัญญัติ | คูเวนดี |
ประวัติก่อตั้ง | |
• ราชรัฐอาร์บานอน | ค.ศ. 1190 |
• ราชอาณาจักรแอลเบเนีย | กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1272 |
• พรินซ์ดอมแห่งแอลเบเนีย | ค.ศ. 1368 |
• League of Lezhë | 2 มีนาคม ค.ศ. 1444 |
• ราชรัฐมีร์ดีตา | ค.ศ. 1515 |
• Pashalik of Scutari/Janina | ค.ศ. 1757/1787 |
• ประกาศเอกราชจากจักรวรรดิออตโตมัน | 28 พฤศจิกายน ค.ศ. 1912 |
• ราชรัฐแอลเบเนีย | 29 กรกฎาคม ค.ศ. 1913 |
• สาธารณรัฐที่ 1 | 31 มกราคม ค.ศ. 1925 |
• ราชอาณาจักรแอลเบเนีย | 1 กันยายน ค.ศ. 1928 |
11 มกราคม ค..ศ 1946 | |
• สาธารณรัฐที่ 3 | 28 ธันวาคม ค.ศ. 1976 |
• สาธารณรัฐที่ 4 | 29 เมษายน ค.ศ. 1991 |
• รัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบัน | 28 พฤศจิกายน ค.ศ. 1998 |
พื้นที่ | |
• รวม | 28,748 ตารางกิโลเมตร (11,100 ตารางไมล์) (อันดับที่ 140) |
4.7 | |
ประชากร | |
• มกราคม ค.ศ. 2020 ประมาณ | 2,845,955[2] |
• สำมะโนประชากร ค.ศ. 2011 | 2,821,977[3] |
98 ต่อตารางกิโลเมตร (253.8 ต่อตารางไมล์) (อันดับที่ 63) | |
จีดีพี (อำนาจซื้อ) | ค.ศ. 2020 (ประมาณ) |
• รวม | 42.594 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[4] |
• ต่อหัว | 14,866 ดอลลาร์สหรัฐ[4] |
จีดีพี (ราคาตลาด) | ค.ศ. 2020 (ประมาณ) |
• รวม | 16.753 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[4] |
• ต่อหัว | 5,847 ดอลลาร์สหรัฐ[4] |
จีนี (ค.ศ. 2019) | 34.3[5] ปานกลาง |
เอชดีไอ (ค.ศ. 2019) | 0.795[6] สูง · อันดับที่ 69 |
สกุลเงิน | เลค (ALL) |
เขตเวลา | UTC+1 (CET) |
• ฤดูร้อน (เวลาออมแสง) | UTC+2 (CEST) |
รูปแบบวันที่ | วว.ดด.ปปปป |
ขับรถด้าน | ขวามือ |
รหัสโทรศัพท์ | +355 |
โดเมนบนสุด | .al |
ภูมิศาสตร์
สภาพภูมิศาสตร์เป็นสิ่งกีดขวางตามธรรมชาติอย่างหนึ่งทำให้แอลเบเนียมีความแตกต่างทางภาษา ความแปลกแยกทางการเมืองกับประเทศอื่นๆในยุโรป เนื่องจากมีแนวภูเขาสูงเป็นปราการฝั่งตะวันออก ความสูงประมาณ 2,000 เมตร ซึ่งทอดยาวต่อเนื่องจากเทือกเขา Dinaric Alps วางตัวเป็นแนวตะวันตกเฉียงเหนือ ไปยังตะวันออกเฉียงใต้ สูงชันไปตามแนวที่ราบชายฝั่ง โดยทั่วไป หินส่วนใหญ่ เป็นหินปูน ส่วนในภาคกลางมีสินแร่เชิ้อเพลิงเป็นจำนวนมาก เช่น ทองแดง เหล็ก นิกเกิล และโครเมียม
ประวัติศาสตร์
ออตโตมันแอลเบเนีย
ในยุครุ่งเรืองของการก่อตั้งจักรวรรดิออตโตมันนั้น ทางออตโตมันได้จัดตั้งกองทหารรักษาการณ์ทั่วทั้งแอลเบเนียทางตอนใต้ช่วงปี พ.ศ. 1958 (ค.ศ. 1415) และสามารถเข้ายึดครองพื้นที่ส่วนใหญ่ของแอลเบเนียในช่วงปี พ.ศ. 1974 (ค.ศ. 1431)[7] อย่างไรก็ดี ในปี พ.ศ. 1986 (ค.ศ. 1443) การปฏิวัติครั้งใหญ่ได้ประทุขึ้นภายใต้การนำของวีรบุรุษชาวแอลเบเนียนาม Skanderbeg ซึ่งดำเนินไปจนถึงปี พ.ศ. 2022 (ค.ศ. 1479) ซึ่งหลายครั้งก็สามารถเอาชนะกองทัพของจักรวรรดิออตโตมันที่นำโดยสุลต่าน Murad II และ เมห์เหม็ดที่ 2 Skanderbeg ได้สร้างความเป็นปึกแผ่นเบื้องต้นกับเจ้านายต่าง ๆ ในแอลเบเนีย ซึ่งในภายหลังได้สถาปนาเป็นศูนย์กลางอำนาจเหนือแผ่นดินที่ยังมิได้ถูกยึดครองของแอลเบเนีย กลายเป็นลอร์ดผู้ปกครองแอลเบเนีย เขาได้พยายามอย่างหนักแต่ก็ล้มเหลวในการสร้างพันธมิตรยุโรปในการต่อต้านออตโตมัน เขาถูกขัดขวางในทุกความพยายามโดยชาวเติร์กที่ต้องการกลับมาควบคุมแอลเบเนีย ซึ่งถูกมองว่าเป็นเหมือนเส้นทางหลักในการเข้ายึดอิตาลีและยุโรปตะวันตก การต่อสู้กับมหาอำนาจที่เหนือกว่าในยุคนั้นของเขาได้ความเคารพจากชาติอื่น ๆ ในยุโรป และเนเปืล, รัฐพระสันตะปาปา, เวนิส และรากูซาก็ได้ให้ความช่วยเหลือแก่เขาทางการเงินและการทหารด้วย[8]
คอมมิวนิสต์
เมื่อสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ 2 พรรคคอมมิวนิสต์แอลเบเนียเข้าครองอำนาจปกครองประเทศแบบคอมมิวนิสต์ จนมีการปฏิรูปการเมืองใหม่ ภายหลังการล่มสลายของสหภาพโซเวียตเมื่อ พ.ศ. 2534 และ ปรับระบบของประเทศเป็นระบบเศรษฐกิจทุนนิยมเสรี
การเมืองการปกครอง
บริหาร
ประธานาธิบดีเป็นประมุขของประเทศมาจากการเลือกตั้งโดยสภาประชาชน มีวาระการดำรงตำแหน่ง 5 ปี ปัจจุบัน คือ นาย Alfred Moisiu นายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้ารัฐบาล ประธานาธิบดีเป็นผู้เสนอชื่อ โดยได้รับความเห็นชอบจากสภาประชาชน ดำรงตำแหน่ง 4 ปี ปัจจุบัน คือ นาย Sali Berisha
นิติบัญญัติ
ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา โดยเป็นระบบสภาเดียว คือ สภาประชาชน (People’s Assembly) มีสมาชิก 140 คน โดย 100 คน มาจากการเลือกตั้งโดยตรง อีก 40 คนมาจากระบบบัญชีรายชื่อ
การแบ่งเขตการปกครอง
ประเทศแอลเบเนียแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 12 เขตบริหาร (administrative zones - qark or prefekturë) แต่ละเขตบริหารแบ่งย่อยลงไปอีกเป็น เขต (districts - rreth) รวมทั้งหมด 36 เขต
มณฑล | เมืองหลวง | เขต | เทศบาล | เมือง | หมู่บ้าน | |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | มณฑลเบรัต | เบรัต | เขตเบรัต เขตคูโชฟ เขตสคราปาร์ | 10 2 8 | 2 1 2 | 122 18 105 |
2 | มณฑลดีเบอร์ | เพชโคป | เขตบุงกีช์ เขตดีเบอร์ เขตมัท | 7 14 10 | 1 1 2 | 63 141 76 |
3 | มณฑลดูร์เรส | ดูร์เรส | เขตดูร์เรส เขตครุยจ์ | 6 4 | 4 2 | 62 44 |
4 | มณฑลเอลบาซาน | เอลบาซาน | เขตเอลบาซาน เขตกรามช์ เขตลิบราซชด์ เขตเพกิน | 20 9 9 5 | 3 1 2 1 | 177 95 75 49 |
5 | มณฑลฟิเยร์ | ฟิเยร์ | เขตฟิเยร์ เขตลีอูชชีเนอ เขตมัลลาคาสเทอร์ | 14 14 8 | 3 2 1 | 117 121 40 |
6 | มณฑลจิโรคาสเทอร์ | จิโรคาสเทอร์ | เขตจิโรคาสเทอร์ เขตเปอร์เมต เขตเทแพนเล | 11 7 8 | 2 2 2 | 96 98 77 |
7 | มณฑลโคร์ช | โคร์ช | เขตเดโวล เขตโคโลนจ์ เขตโคร์ช เขตโพกราเดค | 4 6 14 7 | 1 2 2 1 | 44 76 153 72 |
8 | มณฑลคูเคิช | คูเคิช | เขตฮาส์ เขตคูเคิช เขตโทโพรจ | 3 14 7 | 1 1 1 | 30 89 68 |
9 | มณฑลเลซ์ | เลซ์ | เขตคูร์บิน เขตเลซ์ เขตมิดิร์ | 2 9 5 | 2 1 2 | 26 62 80 |
10 | มณฑลชโคดรา | ชโคดรา | เขตมาเลอซี อี มาด์เฮ เขตพูคา เขตชโคดรา | 5 8 15 | 1 2 2 | 56 75 141 |
11 | มณฑลติรานา | ติรานา | เขตคาเฟจา เขตติรานา | 8 16 | 2 3 | 66 167 |
12 | มณฑลวโลรา | วโลรา | เขตเดลฟินา เขตซารานดา เขตวโลรา | 3 7 9 | 1 2 4 | 38 62 99 |
ประชากรศาสตร์
เชื้อชาติ
เป็นชาวแอลเบเนีย ร้อยละ 95 ชาวกรีก ร้อยละ 3 และอื่น ๆ อีก ร้อยละ 2
วัฒนธรรม
เป็นวัฒนธรรมมุสลิมบอลข่านเพราะในอดีตเป็นเมืองขึ้นของจักรวรรดิออตโตมันเติร์ก ทำให้มีประชากรเป็นชาวมุสลิมเป็นส่วนมากร้อยละ 70 ที่เหลือเป็นชาวคริสต์ร้อยละ 30
อ้างอิง
อ่านเพิ่ม
- History of the Party of Labor of Albania. Tirana: Institute of Marxist–Leninist Studies, 1971. 691 p.
- Abrahams, Fred (2015). Modern Albania: From Dictatorship to Democracy in Europe. NYU Press. p. 384. ISBN 978-0-8147-0511-7.
แหล่งข้อมูลอื่น
- albania.al – (ในภาษาอังกฤษ)
- president.al – (ในภาษาแอลเบเนีย)
- kryeministria.al – (ในภาษาแอลเบเนีย)
- parlament.al เก็บถาวร 2021-12-05 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน – (ในภาษาแอลเบเนีย)
- Albania at The World Factbook by Central Intelligence Agency (CIA)