Κατάλογος αποδεκτών Βραβείου Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής
Παρατίθεται κατάλογος των βραβευθέντων με Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής από το 1901 έως σήμερα.
Αποδέκτες
Χρονιά | Εικόνα | Νομπελίστας | Χώρα καταγωγής | Αιτιολογικό βράβευσης (Παρ.) | |
---|---|---|---|---|---|
1901 | Έμιλ Άντολφ φον Μπέρινγκ | Γερμανία | «για τις εργασίες του στη θεραπεία μέσω του ορού, ειδικά στην εφαρμογή του κατά της διφθερίτιδας, μέσω της οποίας άνοιξε νέα μονοπάτια στο χώρο της ιατρικής επιστήμης και έθεσε στα χέρια του ιατρού ένα νικηφόρο όπλο κατά της ασθένειας και του θανάτου»[1] | ||
1902 | Ρόναλντ Ρος | Ηνωμένο Βασίλειο | «για τις εργασίες του αναφορικά με την ασθένεια της ελονοσίας, μέσω των οποίων έδειξε τον τρόπο με τον οποίο εισβάλλει στον οργανισμό και με τον τρόπο αυτό έθεσε τα θεμέλια για την επιτυχή έρευνα σε αυτή την ασθένεια και τις μεθόδους καταπολέμησής της»[2] | ||
1903 | Νιλς Ρίμπεργκ Φίνσεν | Δανία | «σε αναγνώριση της συνεισφοράς του στη θεραπεία ασθενειών όπως ο λύκος διά της συγκέντρωσης ακτινοβολιών, μέσω της οποίας άνοιξε νέο δρόμο στην ιατρική επιστήμη»[3] | ||
1904 | Ιβάν Πάβλοφ | Ρωσία | «σε αναγνώριση της συνεισφοράς του στη φυσιολογία του πεπτικού συστήματος, μέσω της οποίας μεταβλήθηκαν και διευρύνθηκαν οι γνώσεις για ζωτικές πτυχές του εν λόγω συστήματος»[4] | ||
1905 | Ρόμπερτ Κοχ | Γερμανία | «για τις έρευνες και τις ανακαλύψεις του αναφορικά με τη φυματίωση»[5] | ||
1906 | Καμίλλο Γκόλτζι | Ιταλία | «σε αναγνώριση της συνεισφοράς τους σχετικά με τη δομή του νευρικού συστήματος»[6] | ||
Σαντιάγο Ραμόν ι Καχάλ | Ισπανία | ||||
1907 | Σαρλ Λουί Αλφόνς Λαβεράν | Γαλλία | «σε αναγνώριση της συνεισφοράς του για τον ρόλο που διαδραματίζουν τα πρωτόζωα στην πρόκληση ασθενειών»[7] | ||
1908 | Ιλιά Μέτσνικοφ | Ρωσία | «σε αναγνώριση της συνεισφοράς τους στον τομέα του ανοσοποιητικού συστήματος»[8] | ||
Πάουλ Έρλιχ | Γερμανία | ||||
1909 | Έμιλ Τέοντορ Κόχερ | Ελβετία | «για τις εργασίες του στον χώρο της φυσιολογίας, παθολογίας και χειρουργικής του θυρεοειδούς αδένα»[9] | ||
1910 | Άλμπρεχτ Κόσελ | Γερμανία | «σε αναγνώριση της συνεισφοράς του στο γνωστικό μας αντικείμενο της κυτταροχημείας μέσω της εργασίας του στον χώρο των πρωτεϊνών, ανάμεσα στις οποίες και τα νουκλεοτίδια»[10] | ||
1911 | Άλβαρ Γκούλστραντ | Σουηδία | «για την εργασία του στον χώρο της ανατομίας του οφθαλμού»[11] | ||
1912 | Αλεξίς Καρέλ | Γαλλία | «σε αναγνώριση της συνεισφοράς του στη συρραφή των αγγείων και στη μεταμόσχευση των αιμοφόρων αγγείων και των οργάνων»[12] | ||
1913 | Σαρλ Ρισέ | Γαλλία | «σε αναγνώριση της συνεισφοράς του στον χώρο των αναφυλακτικών αντιδράσεων»[13] | ||
1914 | Ρόμπερτ Μπάρανυ | Αυστροουγγαρία | «για το έργο του στον τομέα της φυσιολογίας και παθολογίας του λαβυρίνθου του αυτιού»[14] | ||
1915 | Δεν απονεμήθηκε | ||||
1916 | |||||
1917 | |||||
1918 | |||||
1919 | Ζυλ Μπορντέ | Βέλγιο | «για τις ανακαλύψεις του αναφορικά με το ανοσοποιητικό σύστημα»[15] | ||
1920 | Αύγουστος Κρογκ | Δανία | «για την ανακάλυψή του που αφορούσε τη μεταβίβαση του αίματος στα νεύρα από τα τριχοειδή αγγεία»[16] | ||
1921 | Δεν απονεμήθηκε | ||||
1922 | Άρτσιμπαλντ Βίβιαν Χιλ | Ηνωμένο Βασίλειο | «για την ανακάλυψή του αναφορικά με την παραγωγή θερμότητας στους μύες»[17] | ||
Ότο Φριτς Μέγιερχοφ | Γερμανία | «για την ανακάλυψη της πάγιας σχέσης ανάμεσα στην κατανάλωση οξυγόνου και του μεταβολισμού του γαλακτικού οξέος στους μύες»[17] | |||
1923 | Φρέντερικ Μπάντινγκ | Καναδάς | «για την ανακάλυψη της ινσουλίνης»[18] | ||
Τζων Μακλήοντ | Ηνωμένο Βασίλειο | ||||
1924 | Βίλεμ Αϊντχόφεν | Ολλανδία | «για την ανακάλυψη του μηχανισμού του ηλεκτροκαρδιογραφήματος»[19] | ||
1925 | Δεν απονεμήθηκε | ||||
1926 | Γιοχάννες Αντρέας Φίμπιγκερ | Δανία | «για την ανακάλυψη του καρκινώματος Spiroptera»[20] | ||
1927 | Γιούλιους Βάγκνερ-Γιάουρεγκ | Αυστρία | «για την ανακάλυψη της θεραπευτικής αξίας του εμβολίου για την ελονοσία για τη θεραπεία της παραλυσίας»[21] | ||
1928 | Σαρλ Νικογιέ | Γαλλία | «για τις εργασίες του στον τύφο»[22] | ||
1929 | Κρίστιαν Άικμαν | Ολλανδία | «για την ανακάλυψη των βιταμινών»[23] | ||
Φρέντερικ Γκάουλαντ Χόπκινς | Ηνωμένο Βασίλειο | «για την ανακάλυψη των βιταμινών που συντελούν στην ανάπτυξη»[23] | |||
1930 | Καρλ Λαντστάινερ | Αυστρία | «για την ανακάλυψη των ομάδων αίματος του ανθρώπου»[24] | ||
1931 | Ότο Χάινριχ Βάρμπουργκ | Γερμανία | «για την ανακάλυψη της φύσης και του τρόπου δράσης των ενζύμων της κυτταρικής αναπνοής»[25] | ||
1932 | Τσαρλς Σκοτ Σέρινγκτον | Ηνωμένο Βασίλειο | «για τις ανακαλύψεις τους αναφορικά με τη λειτουργία των νευρώνων»[26] | ||
Έντγκαρ Ντάγκλας Έντριαν | Ηνωμένο Βασίλειο | ||||
1933 | Τόμας Χαντ Μόργκαν | ΗΠΑ | «για τις ανακαλύψεις του αναφορικά με τον ρόλο που διαδραματίζουν τα χρωματοσώματα στην κληρονομικότητα»[27] | ||
1934 | Τζορτζ Χόιτ Γουίπλ | ΗΠΑ | «για τις ανακαλύψεις τους αναφορικά με τη θεραπεία του ήπατος σε περιπτώσεις αναιμίας»[28] | ||
Τζορτζ Ρίτσαρντς Μάινοτ | ΗΠΑ | ||||
Γουίλιαμ Πέρι Μάρφι | ΗΠΑ | ||||
1935 | Χανς Σπέμαν | Γερμανία | «για την ανακάλυψη της οργανικής επίδρασης στην ανάπτυξη του εμβρύου»[29] | ||
1936 | Χένρι Χάλετ Ντέιλ | Ηνωμένο Βασίλειο | «για τις ανακαλύψεις τους αναφορικά με τη χημική εκπομπή νευρικών ερεθισμάτων»[30] | ||
Ότο Λοέβι | Γερμανία 1903: Αυστρία 1946: ΗΠΑ | ||||
1937 | Άλμπερτ Σεντ- Γκιόργκι φον Ναγκιραπόλτ | Ουγγαρία | «για τις ανακαλύψεις του αναφορικά με τις διαδικασίες βιολογικής καύσης με ειδική αναφορά στη βιταμίνη C και στην κατάλυση του φουμαρικού οξέος»[31] | ||
1938 | Κορνέιγ Αϊμάνς | Βέλγιο | «για την ανακάλυψη του ρόλου που διαδραματίζουν για την αναπνοή οι μηχανισμοί του ιγμορίου και της αορτής»[32] | ||
1939 | Γκέρχαρτ Ντομάγκ | Γερμανία | «για την ανακάλυψη της αντιβακτηριακής δράσης του «Prontosil»[33] | ||
1940 | Δεν απονεμήθηκε | ||||
1941 | |||||
1942 | |||||
1943 | Καρλ Πέτερ Χένρικ Νταμ | Δανία | «για την ανακάλυψη της χημικής σύστασης της βιταμίνης K»[34] | ||
‘Εντουαρντ Άλμπερτ Ντόιζι | ΗΠΑ | ||||
1944 | Τζόζεφ Ερλάνγκερ | ΗΠΑ | «για τις ανακαλύψεις τους αναφορικά με τις πολύ διαφορετικές λειτουργίες που επιτελούν οι νευρικές ίνες»[36] | ||
Χέρμπερτ Σπένσερ Γκάσερ | ΗΠΑ | ||||
1945 | Αλεξάντερ Φλέμινγκ | Ηνωμένο Βασίλειο | «για την ανακάλυψη της πενικιλίνης και της θεραπευτικής της δράσης εναντίον ποικίλων λοιμωδών νοσημάτων»[37] | ||
Ερνστ Μπόρις Κάιν | Ηνωμένο Βασίλειο | ||||
Χάουαρντ Γουόλτερ Φλόρεϊ | Αυστραλία | ||||
1946 | Χέρμαν Τζόζεφ Μίλερ | ΗΠΑ | «για την ανακάλυψη της παραγωγής μεταλλάξεων μέσω ακτινοβολιών από ακτίνες Χ»[38] | ||
1947 | Καρλ Φέρντιναντ Κόρι | ΗΠΑ | «για τις μελέτες τους σχετικά με τον μεταβολισμό των ουσιών στον οργανισμό»[39] | ||
Γκέρτι Τερέζα Κόρι (πατρικό: Ράντνιτς) | ΗΠΑ | ||||
Μπερνάρδο Αλμπέρτο Ουσάι | Αργεντινή | «για την ανακάλυψη του ρόλου που έχουν οι ορμόνες στα ζώα»[39] | |||
1948 | Πάουλ Χέρμαν Μίλερ | Ελβετία | «για την ανακάλυψή του δραστικότατου φαρμάκου DDT ως εντομοκτόνου για την καταπολέμηση πολλών αρθροπόδων»[40] | ||
1949 | Βάλτερ Ρούντολφ Χες | Ελβετία | «για την ανακάλυψη του ρόλου που παίζουν συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου στον ύπνο και στους μηχανισμούς άμυνας»[41] | ||
Αντόνιο Καετάνο ντε Αμπρέου Φρέιρε Εγκάς Μονίς | Πορτογαλία | «για την ανακάλυψη της θεραπευτικής αξίας της λοβοτομής για ορισμένα είδη ψυχώσεων»[41] | |||
1950 | Φίλιπ Σογουόλτερ Χεντς | ΗΠΑ | «για τις ανακαλύψεις τους αναφορικά με τις ορμόνες του επινεφρίδιου φλοιού, της δομής τους και των βιολογικών τους αποτελεσμάτων»[42] | ||
Έντουαρντ Κάλβιν Κένταλ | ΗΠΑ | ||||
Ταντέους Ράιχσταϊν | Ελβετία, Πολωνία | ||||
1951 | Μαξ Τάιλερ | Νότια Αφρική | «για τις ανακαλύψεις του αναφορικά με τον κίτρινο πυρετό και τον τρόπο καταπολέμησής του»[43] | ||
1952 | Σέλμαν Έιμπραχαμ Γουόκσμαν | Ρωσία, 1916: ΗΠΑ | «για την ανακάλυψη της στρεπτομυκίνης, του πρώτου αποτελεσματικού φαρμάκου κατά της φυματίωσης»[44] | ||
1953 | Χανς Άντολφ Κρεμπς | Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο | «για την ανακάλυψη του κύκλου του κιτρικού οξέος»[45] | ||
Φριτς Άλμπερτ Λίπμαν | Γερμανία, ΗΠΑ | «για την ανακάλυψη του συνενζύμου A και της σημασίας του στον ενδιάμεσο μεταβολισμό»[45] | |||
1954 | Τζων Φράνκλιν Έντερς | ΗΠΑ | «για την ανακάλυψή τους ότι οι ιοί της πολιομυελίτιδας αναπτύσσονται σε πολιτισμούς με διάφορους τύπους ιστών»[46] | ||
Τόμας Χακλ Γουέλερ | ΗΠΑ | ||||
Φρέντερικ Τσάπμαν Ρόμπινς | ΗΠΑ | ||||
1955 | Άξελ Ούγκο Τέοντορ Τέορελ | Σουηδία | «για τις ανακαλύψεις του αναφορικά με τη φύση και τον τρόπο δράσης των ενζύμων της οξείδωσης»[47] | ||
1956 | Αντρέ Φρεντερίκ Κουρνάν | ΗΠΑ | «για τις ανακαλύψεις τους αναφορικά με τον καθετηριασμό της καρδιάς και τις παθολογικές μεταβολές στο κυκλοφορικό σύστημα»[48] | ||
Βέρνερ Φόρσμαν | Γερμανία | ||||
Ντίκινσον Γ. Ρίτσαρντς | ΗΠΑ | ||||
1957 | Ντανιέλ Μποβέ | Ελβετία, Ιταλία | «για τις ανακαλύψεις του αναφορικά με τον ρόλο των συνθετικών ουσιών που προκαλούν τη δράση συγκεκριμένων ουσιών του σώματος και κυριως για τη δράση τους αναφορικά με το αγγειακό σύστημα και τους σκελετικούς μυς»[49] | ||
1958 | Τζορτζ Γουέλς Μπιντλ | ΗΠΑ | «για την ανακάλυψή τους ότι η δράση των γονιδίων καθορίζεται από απόλυτα χημικά φαινόμενα»[50] | ||
Έντουαρντ Λόρι Τατούμ | ΗΠΑ | ||||
Τζόσουα Λέντερμπεργκ | ΗΠΑ | ||||
1959 | Σεβέρο Οχόα | Ισπανία | «για την ανακάλυψή τους που αφορά τους μηχανισμούς με τους οποίους συντίθενται βιολογικά το ριβονουκλεϊκό οξύ και το δεσοξυριβοζονουκλεϊκό οξύ»[51] | ||
Άρθουρ Κόρνμπεργκ | ΗΠΑ | ||||
1960 | Φρανκ Μακφάρλεϊν Μπερνέτ | Αυστραλία | «για την ανακάλυψη της επίκτητης ανοσίας»[52] | ||
Πίτερ Μπράιαν Μεντάουαρ | Ηνωμένο Βασίλειο Βραζιλία | ||||
1961 | Γκέοργκ φον Μπέκεσι | 1957 | «για τις ανακαλύψεις του φυσικού μηχανισμού των ερεθισμάτων στον κοχλία του αυτιού»[53] | ||
1962 | Φράνσις Χάρι Κόμπτον Κρικ | Ηνωμένο Βασίλειο | «για τις ανακαλύψεις τους αναφορικά με τη μοριακή δομή των νουκλεϊκών οξέων και της σημασίας τους ως κέντρου μεταφοράς πληροφοριών σε ζωντανούς οργανισμούς»[54] | ||
Τζέιμς Γουάτσον | Ηνωμένες Πολιτείες | ||||
Μόρις Γουίλκινς | Νέα Ζηλανδία Ηνωμένο Βασίλειο | ||||
1963 | Τζων Κάριου Εκλς | Αυστραλία | "για τις ανακαλύψεις τους σχετικά με τον ιοντικό μηχανισμό που επεμβαίνει στη διέγερση και στην αναστολή του νευρικού κυττάρου"[55] | ||
Άλαν Λόυντ Χότζκιν | Ηνωμένο Βασίλειο | ||||
Άντριου Φίλντινγκ Χάξλεϊ | Ηνωμένο Βασίλειο | ||||
1964 | Κόνραντ Μπλοχ | Ηνωμένες Πολιτείες | "για τις ανακαλύψεις τους αναφορικά με τον μηχανισμό και τη λειτουργία της χοληστερίνης, και του μεταβολισμού των λιπαρών οξέων"[56] | ||
Φέοντορ Λίνεν | Δυτική Γερμανία | ||||
1965 | Φρανσουά Ζακόμπ | Γαλλία | "για τις ανακαλύψεις τους πως στα χρωματοσώματα των βακτηρίων που μολύνονται από ιούς ενσωματώνεται το δεσοξυριβοζονουκλεϊνικό οξύ (DΝΑ) των ιών, και μ' αυτό τον τρόπο τα χρωματοσώματα αλλοιώνονται. Η αλλοίωση αυτή κληροδοτείται και στις επόμενες γενιές των βακτηρίων"[57] | ||
Αντρέ Λβοφ | Γαλλία | ||||
Ζακ Μονόντ | Γαλλία | ||||
1966 | Φράνσις Ρους | Ηνωμένες Πολιτείες | "για την ανακάλυψή των ιών που προκαλούν όγκους"[58] | ||
Τσαρλς Μπρέντον Χάγκινς | Ηνωμένες Πολιτείες | "για τις ανακαλύψεις του αναφορικά με την ορμονική θεραπεία του καρκίνου του προστάτη"[58] | |||
1967 | Ράγκναρ Γκράνιτ | Φινλανδία Σουηδία | "για τις ανακαλύψεις τους αναφορικά με τις κύριες φυσιολογικές και χημικές οπτικές λειτουργίες του οφθαλμού"[59] | ||
Χάλνταν Κέφερ Χαρτλάιν | Ηνωμένες Πολιτείες | ||||
Τζορτζ Γουάλντ | Ηνωμένες Πολιτείες | ||||
1968 | Ρόμπερτ Γ. Χόλι | Ηνωμένες Πολιτείες | "για την ερμηνεία του γενετικού κώδικα και του ρόλου του στη σύνθεση των πρωτεϊνών" | ||
Χαρ Γκομπίντ Χοράνα | Ηνωμένες Πολιτείες[61] | ||||
Μάρσαλ Γ. Νίρενμπεργκ | Ηνωμένες Πολιτείες | ||||
1969 | Μαξ Ντελμπρούκ | Ηνωμένες Πολιτείες | "για τις ανακαλύψεις τους αναφορικά με τον μηχανισμό αντιγραφής και της γενετικής δομής των ιών"[62] | ||
Άλφρεντ Χέρσεϊ | Ηνωμένες Πολιτείες | ||||
Σαλβαδόρ Λούρια | Ιταλία Ηνωμένες Πολιτείες | ||||
1970 | Μπέρναρντ Κατς Ουλφ φον Όιλερ Τζούλιους Άξελροντ | Γερμανία, 1941: Ηνωμένο Βασίλειο Σουηδία ΗΠΑ | «για τις ανακαλύψεις τους σχετικά με τη φυσιολογία των νευρικών ιστών»[63] | ||
1971 | Ερλ Γ. Σάδερλαντ ο νεότερος | ΗΠΑ | «για τις ανακαλύψεις του αναφορικά με τους μηχανισμούς με τους οποίους δρουν οι ορμόνες»[64] | ||
1972 | Τζέραλντ M. Έντελμαν Ρόντνεϊ Ρ. Πόρτερ | ΗΠΑ Ηνωμένο Βασίλειο | «για τις ανακαλύψεις τους αναφορικά με τη χημική σύσταση των αντισωμάτων»[65] | ||
1973 | Καρλ φον Φρις Κόνραντ Λόρεντς Νίκολας Τίνμπεργκεν | Αυστρία Αυστρία Ολλανδία | «για τις ανακαλύψεις τους αναφορικά με την οργάνωση και την εξακρίβωση των ατομικών και κοινωνικών τρόπων συμπεριφοράς»[66] | ||
1974 | Αλμπέρ Κλοντ Κριστιάν ντε Ντυβ Τζωρτζ E. Παλάντε | Βέλγιο Βέλγιο Ρουμανία, 1952: ΗΠΑ | «για τις ανακαλύψεις τους αναφορικά με τη δομή και τις λειτουργίες που επιτελούν τα κύτταρα»[67] | ||
1975 | Ντέιβιντ Μπάλτιμοουρ Ρενάτο Ντουλμπέκκο Χάουαρντ Μάρτιν Τέμιν, | ΗΠΑ Ιταλία, ΗΠΑ ΗΠΑ | «για τις ανακαλύψεις τους αναφορικά με την αλληλεπίδραση ανάμεσα στους ιούς που προκαλούν όγκους και στο γενετικό υλικό των κυττάρων»[68] | ||
1976 | Μπαρούχ Σ. Μπλούμπεργκ, Ντάνιελ Κάρλτον Γκάιντουζεκ | ΗΠΑ ΗΠΑ | «για τις ανακαλύψεις τους αναφορικά με νέους μηχανισμούς προέλευσης και της μετάδοσης των λοιμωδών νοσημάτων»[69] | ||
1977 | Ροζέ Γκιγεμέν Άντριου Βίκτορ Σάλι | Γαλλία, 1965: ΗΠΑ ΗΠΑ | «για τις ανακαλύψεις τους αναφορικά με την παραγωγή πεπτικής ορμόνης στον εγκέφαλο»[70] | ||
Ρόζαλιν Γιάλοου | ΗΠΑ | «για την ανάπτυξη τεχνικής ραδιοανοσομέτρησης μεγάλης ακρίβειας για την ανίχνευση και τον ποσοτικό προσδιορισμό βιολογικών ουσιών στο αίμα»[70] | |||
1978 | Βέρνερ Άρμπερ Ντάνιελ Νέιθανς Χάμιλτον Ο. Σμιθ | Ελβετία ΗΠΑ ΗΠΑ | «για την ανακάλυψη των περιοριστικών ενδονουκλεασών και τη χρήση των ενζύμων αυτών στη μοριακή γενετική»[71] | ||
1979 | Άλαν Μ. Κόρμακ Γκόντφρεϊ N. Χάουνσφιλντ | Νότια Αφρική, | «για την ανάπτυξη της ηλεκτρονικής αξονικής τομογραφίας»[72] | ||
1980 | Μπαρούχ Μπενασέραφ Ζαν Ντοσέ Τζορτζ Ντ. Σνελ | Βενεζουέλα, 1943: ΗΠΑ Γαλλία ΗΠΑ | «για τις ανακαλύψεις τους των γονιδίων ιστοσυμβατότητας, που ρυθμίζουν την ανασολογική αντίδραση του οργανισμού απέναντι στα μοσχεύματα»[73] | ||
1981 | Ρότζερ Γ. Σπέρι | ΗΠΑ | «για τις μελέτες τους σχετικά με τη λειτουργική εξειδίκευση των ημισφαιρίων του εγκεφάλου»[74] | ||
Ντέιβιντ Χ. Χιούμπελ Τόρστεν N. Γουίζελ | ΗΠΑ Σουηδία | «για τις ανακαλύψεις τους αναφορικά με τη διαδικασία πρόσκτησης πληροφοριών στο οπτικό σύστημα»[74] | |||
1982 | Σούνε Μπέργκστρεμ Μπενγκτ I. Σάμουελσον Τζων Ρ. Βέιν | Σουηδία Σουηδία Ηνωμένο Βασίλειο | «για τις ανακαλύψεις τους αναφορικά με τις προσταγλανδίνες και τις βιολογικά ενεργές ουσίες που είναι σχετικές με αυτές»[75] | ||
1983 | Μπάρμπαρα Μακ Κλίντοκ | ΗΠΑ | «για την ανακάλυψή της ότι τα μεταθετά γενετικά στοιχεία (ΤGΕs) προκαλούν μεταλλάξεις στη δομή του γενετικού (κληρονομικού) υλικού»[76] | ||
1984 | Νιελς K. Γιέρνε Τζορτζ Κολέρ Σέζαρ Μιλστάιν | Δανία Δυτική Γερμανία Αργεντινή, Ηνωμένο Βασίλειο | «για θεωρίες αναφορικά με την ανάπτυξη και τον έλεγχο του ανοσοποιητικού συστήματος και για την ανακάλυψη της τεχνικής παραγωγής μονοκλωνικών αντισωμάτων, γνωστής ως τεχνικής υβριδιώματος»[77] | ||
1985 | Μάικλ Σ. Μπράουν Τζόζεφ Λ. Γκολντστάιν | ΗΠΑ ΗΠΑ | «για τις ανακαλύψεις τους αναφορικά με τη λειτουργία του μεταβολισμού της χοληστερίνης»[78] | ||
1986 | Στάνλεϊ Κοέν Ρίτα Λέβι Μονταλτσίνι | ΗΠΑ Ιταλία, ΗΠΑ | «για τις ανακαλύψεις τους των παραγόντων για την ανάπτυξη»[79] | ||
1987 | Σουσούμου Τονεγκάουα | Ιαπωνία | «για την ανακάλυψή του ότι με τον συνδυασμό των γονιδίων μπορεί ο οργανισμός να παράγει έναν απεριόριστο αριθμό αντισωμάτων, που το καθένα καταπολεμά συγκεκριμένους παθολογικούς μικροοργανισμούς»[80] | ||
1988 | Τζέιμς Γ. Μπλακ Γερτρούδη Β. Ελιόν Τζορτζ Χ. Χίτσινγκς | Ηνωμένο Βασίλειο ΗΠΑ ΗΠΑ | «για τις ανακαλύψεις τους αναφορικά με τις σημαντικές αρχές που διέπουν τη θεραπεία με φάρμακα»[81] | ||
1989 | Τζ. Μάικλ Μπίσοπ Χάρολντ E. Βάρμους | ΗΠΑ ΗΠΑ | «για την ανακάλυψή τους ότι οι ρετροϊοί του καρκίνου έχουν κυτταρική προέλευση»[82]. | ||
1990 | Τζόζεφ Ε. Μάρεϊ, E. Ντόναλ Τόμας | ΗΠΑ ΗΠΑ | «για τις ανακαλύψεις τους αναφορικά με τη μεταμόσχευση οργάνων και κυττάρων για τη θεραπεία των ανθρώπινων ασθενειών»[83]. | ||
1991 | Έρβιν Νέχερ Μπερτ Σάκμαν, | Γερμανία Γερμανία | «για τις ανακαλύψεις τους αναφορικά με τη λειτουργία των ιοντικών διόδων στα κύτταρα»[84] | ||
1992 | Έντμοντ Χ. Φίσερ Έντουιν Γκ. Κρεμπς, | Ελβετία, ΗΠΑ ΗΠΑ | «για τη συμβολή τους στις ανακαλύψεις πάνω στην αντιστρεπτή φωσφορυλίωση των πρωτεϊνών, η οποία αποτελεί βιολογικό ρυθμιστικό μηχανισμό και παίζει σημαντικό ρόλο σε διάφορες διαδικασίες που αφορούν τα κύτταρα»[85] | ||
1993 | Ρίτσαρντ Τζ. Ρόμπερτς Φίλιπ A. Σαρπ, | Ηνωμένο Βασίλειο ΗΠΑ | «για τις ανακαλύψεις τους της ασυνεχούς δομής ορισμένων γονιδίων, που αποτελεί τη βασική ένδειξη για την αναγνώριση γονιδιακών ανωμαλιών που ευθύνονται π.χ. για τον καρκίνο»[86] | ||
1994 | Άλφρεντ Γκ. Γκίλμαν Μάρτιν Ρόντμπελ | ΗΠΑ ΗΠΑ | «για την ανακάλυψη των πρωτεϊνών G και του ρόλου που έχουν αυτές στα κύτταρα»[87] | ||
1995 | Έντουαρντ B. Λιούις Κριστιάνε Νουσλάιν-Φόλχαρντ Έρικ Φ. Βισάους | ΗΠΑ Γερμανία ΗΠΑ | «για τις ανακαλύψεις τους αναφορικά με τον γεννητικό έλεγχο της πρόωρης ανάπτυξης των εμβρύων»[88] | ||
1996 | Πίτερ Ντόερτι Ρολφ M. Τσίνκερναγκελ | Αυστραλία Ελβετία | «για τις ανακαλύψεις τους αναφορικά με το ανοσοποιητικό σύστημα των κυττάρων»[89] | ||
1997 | Στάνλεϋ Προύζινερ | ΗΠΑ | «για την ανακάλυψή των «πριονίων» (prions) (πρωτεΐνες μικρότερες από τους ιούς) ως βιολογικής αρχής της μόλυνσης»[90] | ||
1998 | Ρόμπερτ Φέρτσγκοτ Λούις Ιγκνάρο Φερίντ Μουράτ, | ΗΠΑ ΗΠΑ ΗΠΑ | «για τις ανακαλύψεις τους ότι το οξείδιο του αζώτου ενεργεί ως σημαίνoν μόριο στο κυκλοφορικό σύστημα»[91] | ||
1999 | Γκίντερ Μπλόμπελ | Δυτική Γερμανία , 1987: ΗΠΑ | «για την ανακάλυψη ότι οι πρωτεΐνες έχουν εγγενή σήματα που διέπουν τη μεταφορά τους και την τοποθέτησή τους στο κύτταρο»[92] | ||
2000 | Άρβιντ Κάρλσον Πολ Γκρίνγκαρντ Έρικ Ρ. Κάντελ | Σουηδία ΗΠΑ ΗΠΑ | «για τις ανακαλύψεις τους αναφορικά με τη μεταγωγή ερεθισμάτων στο νευρικό σύστημα»[93] | ||
2001 | Λέλαντ Χάρτγουελ Τιμ Χαντ Πολ Νερς | ΗΠΑ Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο | «για την ανακάλυψη των πρωτεϊνών που ελέγχουν τον κυτταρικό κύκλο, δηλαδή τη διαδοχή των φαινομένων που οδηγούν στη διαίρεση και τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων»[94] | ||
2002 | Σίντνεϊ Μπρένερ[95] (τιμητικό) Χ. Ρόμπερτ Χόρβιτς, Τζων Ε. Σάλστον | Νότια Αφρική ΗΠΑ Ηνωμένο Βασίλειο | «για την εργασία τους πάνω στο πώς τα γονίδια καθορίζουν την λειτουργία των οργάνων του σώματος, καθώς και τον προγραμματισμένο θάνατο των κυττάρων»[96] | ||
2003 | Πολ Λότερμπουρ Πήτερ Μάνσφιλντ | ΗΠΑ Ηνωμένο Βασίλειο | «για τις ανακαλύψεις τους στον τομέα της μαγνητικής τομογραφίας»[97] | ||
2004 | Ρίτσαρντ Άξελ, Λίντα Μπ. Μπακ | ΗΠΑ ΗΠΑ | «για τις ανακαλύψεις τους των υποδοχέων της όσφρησης και της οργάνωσης του οσφρητικού συστήματος»[98] | ||
2005 | Μπάρι Μάρσαλ Ρόμπιν Γουόρεν | Αυστραλία Αυστραλία | «για την ανακάλυψή τους του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού και το ρόλο του στη γαστρίτιδα και στο έλκος του πεπτικού συστήματος»[99] | ||
2006 | Άντριου Φάιρ Κρεγκ Μέλο | ΗΠΑ ΗΠΑ | «για την ανακάλυψη του γενετικού διακόπτη του RNA - ενός μηχανισμού που ελέγχει τη λειτουργία αρκετών γονιδίων και θα μπορούσε να οδηγήσει σε επαναστατικές γενετικές θεραπείες»[100] | ||
2007 | Μάριο Καπέκι Μάρτιν Έβανς Όλιβερ Σμίθις | Ιταλία , ΗΠΑ Ηνωμένο Βασίλειο ΗΠΑ | «για τις ανακαλύψεις τους για την ανακάλυψη μεθόδων που διευκολύνουν τη γενετική τροποποίηση πειραματόζωων μέσω της χρήσης βλαστικών κυττάρων»[101] | ||
2008 | Χάραλντ τσουρ Χάουζεν | Γερμανία | «για την ανακάλυψή του ότι οι ανθρώπινοι ιοί προκαλούν καρκίνο του τραχήλου της μήτρας»[102] | ||
Φρανσουάζ Μπαρέ Σινουσί Λικ Μοντανιέ | Γαλλία Γαλλία | «για την ανακάλυψη του ιού που προκαλεί το AIDS» | |||
2009 | Ελίζαμπεθ Μπλάκμπερν Τζακ Σόστακ Κάρολ Γκρέιντερ | ΗΠΑ ΗΠΑ ΗΠΑ | «για την ανακάλυψη του τρόπου που τα τελομερή προστατεύουν τα χρωμοσώματα και του ενζύμου τελομεράση»[103] | ||
2010 | Ρόμπερτ Έντουαρντς | Ηνωμένο Βασίλειο | «για την ανάπτυξη της εξωσωματικής γονιμοποίησης»[104] | ||
2011 | Μπρους Μπέτλερ Ζιλ Χόφμαν | ΗΠΑ Γαλλία | «για τις ανακαλύψεις τους σχετικά με την ενεργοποίηση της έμφυτης ανοσίας»[105] | ||
Ραλφ Στάινμαν[Σημ. 1][106] | Καναδάς | «για την ανακάλυψη των δενδριτικών κυττάρων και τον ρόλο τους στην ειδική ανοσία»[105] | |||
2012 | Τζων Γκέρντον Σίνια Γιαμανάκα | Ηνωμένο Βασίλειο Ιαπωνία | «για την ανακάλυψη ότι ώριμα (διαφοροποιημένα) κύτταρα μπορούν να επαναπρογραμματιστούν ώστε να μετατραπούν σε πολυδύναμα βλαστικά»[107] | ||
2013 | Τζέιμς Ρόθμαν Ράντι Σέκμαν Τόμας Σίντοφ | ΗΠΑ ΗΠΑ ΗΠΑ | «για τις ανακαλύψεις τους γύρω από τον μηχανισμό ρύθμισης μεταφοράς κυστιδίων, ένα μείζον σύστημα μεταφοράς στα κύτταρά μας»[108] | ||
2014 | Τζων Ο' Κηφ Έντβαρντ Μόζερ Μέι - Μπριτ Μόζερ | ΗΠΑ/ Ηνωμένο Βασίλειο Νορβηγία Νορβηγία | «για την ανακάλυψη των κυττάρων που σχηματίζουν ένα σύστημα εντοπισμού της θέσης του εγκεφάλου».[109] | ||
2015 | Ουίλιαμ Σ. Κάμπελ Σατόσι Ομούρα Του Γιουγιού | Ιρλανδία Ιαπωνία Κίνα | «για τις ανακαλύψεις τους σχετικά με μια καινοτόμο θεραπεία για την καταπολέμηση των ασθενειών που προκαλούνται από νηματοειδή παράσιτα» (για τους Κάμπελ και Ομούρα) και «για τις ανακαλύψεις της σχετικά με μια καινοτόμο θεραπεία για την ελονοσία» (για την Του).[110] | ||
2016 | Γιοσινόρι Οσούμι | Ιαπωνία | "για τις ανακαλύψεις των μηχανισμών αυτοφαγίας"[111] | ||
2017 | Τζέφρι Κ. Χολ Μάικλ Ρόσμπαχ Μάικλ Γ. Γιανγκ | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής | «για τις ανακαλύψεις τους σχετικά τους μοριακούς μηχανισμούς που ελέγχουν τον κιρκάδιο ρυθμό».[112] | ||
2018 | Τζέιμς Π. Άλλισον Τασούκου Χόντζο | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής Ιαπωνία | "για την ανακάλυψή τους στη θεραπεία του καρκίνου".[113] | ||
2019 | Ουίλιαμ Κέλιν Πίτερ Τζ. Ράτκλιφ Γκρεγκ Λ. Σεμένζα | Ηνωμένες Πολιτείες Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένες Πολιτείες | "για τις ανακαλύψεις τους περί της προσαρμοστικότητας των κυττάρων στην διαθεσιμότητα του οξυγόνου".[114] | ||
2020 | Χάρβεϊ Τζ. Άλτερ | Ηνωμένες Πολιτείες | "για την ανακάλυψη του ιού της ηπατίτιδας C"[115] | ||
Μάικλ Χάουτον | Ηνωμένο Βασίλειο | ||||
Τσαρλς Μ. Ράις | Ηνωμένες Πολιτείες | ||||
2021 | Ντέιβιντ Τζούλιους | Ηνωμένες Πολιτείες | "για την ανακάλυψη των υποδοχέων της θερμοκρασίας και της αφής"[116] | ||
Αρδέμ Παταπουτιάν | Ηνωμένες Πολιτείες Λίβανος | ||||
2022 | Σβάντε Πέμπο | Σουηδία | "για τις ανακαλύψεις του που αφορούν τα γονιδιώματα των εξαφανισθέντων ανθρωπίνων και την ανθρώπινη εξέλιξη".[117]" | ||
2023 | Καταλίν Κάρικο | Ουγγαρία Ηνωμένες Πολιτείες | ""για τις ανακαλύψεις τους σχετικά με τις τροποποιήσεις των νουκλεοσιδικών βάσεων που επέτρεψαν την ανάπτυξη αποτελεσματικών εμβολίων mRNA κατά της COVID-19" | [118] | |
Ντρου Βάισμαν | Ηνωμένες Πολιτείες |
Σημειώσεις
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Επίσημη σελίδα του βραβείου Αρχειοθετήθηκε 2008-08-27 στο Wayback Machine.(Αγγλικά)
🔥 Top keywords: Πύλη:ΚύριαFacebookΜαρίνα ΨάλτηΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς ΛιγκΕιδικό:ΑναζήτησηΘάλασσα των ΣαργασσώνΓιάννης ΦέρτηςΝίκος ΠαπάζογλουΣύνδρομο ΤέρνερΡεάλ ΜαδρίτηςΦρέντι ΜπελέρηςΕλεονώρα ΜελέτηΚάρλο ΑντσελότιΜάντσεστερ ΣίτιΟλυμπιακή ΦλόγαΙράνΠρώτο ΘέμαΔημήτρης ΜητροπάνοςΜαρία ΚάλλαςΜαρίνα ΣάττιYouTubeΠεπ ΓκουαρδιόλαΝτουμπάιΜπάγερν ΜονάχουΙσραήλΘερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 2024Βραβείο Νόμπελ ΕιρήνηςΞένια ΚαλογεροπούλουΠύρρος ΔήμαςΕλλάδαΓιώργος ΜπαρτζώκαςΑντρίι ΛούνινΟλυμπιακοί ΑγώνεςΜΑΒΗ (παραστρατιωτική οργάνωση)Τζουντ ΜπέλινγκχαμΤαυρίνηΦώτης ΙωαννίδηςΣτανοζολόληΆγιος Ιάκωβος Τσαλίκης