Romaj ciferoj

Skribi naturalajn nombrojn per romaj ciferoj, oni skribas ilin en vico, dume, se la granda cifero staras antaŭ malgranda, ili adiciiĝas, ekzemple, ${\displaystyle \mathrm {VI=V+I=5+1=6} }$ . Kontraŭkaze, oni subtrahas la malgrandan nombron de la granda, ekzemple, ${\displaystyle \mathrm {IX=X-I=10-1=9} }$ . La dua principo estas uzata nur por eviti kvarfojan ripeton de la sama cifero: kvardek, ekzemple, estas esprimita per ${\displaystyle \mathrm {XL=X-L=50-10=40} }$ , kaj ne per misa ${\displaystyle \mathrm {XXXX} }$ .

Plenumo de aritmetikaj operacioj per romanaj ciferoj estas maloportuna. Romianoj uzis abakon.^[1]

Unikodo

Unikodo provizas specialaj signoj por la romaj ciferoj de 1 al 12, kaj apartaj signoj por 50, 100, 500, kaj 1000. Ili havas kodojn respektive U+2160 al U+216F majusklaj kaj U+2170 al U+217F minusklaj^[2].

• Latina alfabeto
• Cifero
• Babilonaj ciferoj

• Ostermiller, Stephen. Roman Numeral Conversion Calculator and Self Test. Arkivita el la originalo je 2016-03-13. Alirita 2006-01-28.