مدال فیلدز

جایزه‌ای در شاخه ریاضیات

مدال فیلدز (به انگلیسی: Fields Medal) جایزه‌ای است که به‌ابتکار ریاضی‌دان کانادایی جان چارلز فیلدز در کنگرهٔ اتحادیه جهانی ریاضیات، هر چهار سال به ریاضی‌دانان جوان که کار ارزنده‌ای در ریاضیات کرده‌باشند، داده‌می‌شود.

مدال فیلدز
روی مدال فیلدز
توصیفریاضی‌دانان جوان به خاطر مشارکت ارزنده در ریاضیات
کشورمتنوع
برگزارکنندهاتحادیه جهانی ریاضیات (IMU)
پاداش(ها)۱۵٬۰۰۰ دلار کانادا
نخستین دوره۱۹۳۶ (۱۹۳۶)
آخرین دوره۲۰۲۲
وبگاه

مدال فیلدز، از ۱۹۵۴ اهدا می‌شود. این جایزه را «نوبل ریاضیات» می‌خوانند[۱]

این جایزه، یک مدال (یا سکه) به‌همراه ۱۵٬۰۰۰ دلار کاناداست. سکه، از طلا ساخته‌شده و روی آن نیم‌رخ ارشمیدس حکاکی شده‌است. این جایزه تنها به کسی داده‌می‌شود که کاری برجسته در ریاضیات کرده‌باشد و سن‌ش کمتر از چهل سال باشد.

این مدال، نخستین بار به دو ریاضی‌دان، لارس آلفُرس و جسی داگلاس داده‌شد.

برندگان فیلدز

سالمکان کنگرهمدال‌آوران[۲]ملیت
(در زمان اهدای مدال)
پیوستگی دانشگاهی
(در زمان اهدای مدال)
پیوستگی
(اکنون/آخرین)
۱۹۳۶اسلو، نروژلارس آلفورسفنلانددانشگاه هلسینکی، فنلانددانشگاه هاروارد، ایالات متحدهٔ آمریکا[۳][۴]
جسی داگلاسایالات متحده آمریکامؤسسه فناوری ماساچوست، ایالات متحدهٔ آمریکاکالج شهری نیویورک، ایالات متحدهٔ آمریکا[۵][۶]
۱۹۵۰کمبریج، ماساچوست، ایالات متحدهٔ آمریکالاورنتز شوارتزفرانسهدانشگاه نانسی، فرانسهدانشگاه دیدرو پاریس، فرانسه[۷][۸]
اتله سلبرگنروژمؤسسه مطالعات پیشرفته، ایالات متحدهٔ آمریکامؤسسه مطالعات پیشرفته، ایالات متحدهٔ آمریکا[۹]
۱۹۵۴آمستردام، هلندکونیهیکو کودایراژاپندانشگاه توکیو، ژاپن و مؤسسه مطالعات پیشرفته، ایالات متحدهٔ آمریکا[۱۰]دانشگاه توکیو، ژاپن[۱۱]
ژان-پی‌یر سرفرانسهدانشگاه نانسی، فرانسهکلژ دو فرانس، فرانسه[۱۲][۱۳]
۱۹۵۸ادینبرا، بریتانیاکلاوس روتبریتانیاکالج دانشگاهی لندن، بریتانیاامپریال کالج لندن، بریتانیا[۱۴]
رنه تامفرانسهدانشگاه استراسبورگ، فرانسهمؤسسه مطالعات علمی پیشرفته، فرانسه[۱۵]
۱۹۶۲استکهلم، سوئدلارس هرماندرسوئددانشگاه استکهلم، سوئددانشگاه لوند، سوئد[۱۶]
جان میلنورایالات متحده آمریکادانشگاه پرینستون، ایالات متحدهٔ آمریکادانشگاه استونی بروک، ایالات متحدهٔ آمریکا[۱۷]
۱۹۶۶مسکو، شورویمایکل عطیهبریتانیادانشگاه آکسفورد، بریتانیادانشگاه ادینبرو، بریتانیا[۱۸]
پل کوهنایالات متحده آمریکادانشگاه استنفورد، ایالات متحدهٔ آمریکادانشگاه استنفورد، ایالات متحدهٔ آمریکا[۱۹]
الکساندر گروتندیکنداشتمؤسسه مطالعات علمی پیشرفته، فرانسهمرکز ملی پژوهش‌های علمی فرانسه، فرانسه[۲۰]
استیو اسمیلایالات متحده آمریکادانشگاه کالیفرنیا، برکلی، ایالات متحدهٔ آمریکادانشگاه شهری هنگ کنگ، هنگ کنگ[۲۱]
۱۹۷۰نیس، فرانسهآلن بیکربریتانیادانشگاه کمبریج، بریتانیاکالج ترینیتی (کمبریج)، بریتانیا[۲۲]
هیسوکه هیروناکاژاپندانشگاه هاروارد، ایالات متحدهٔ آمریکادانشگاه کیوتو، ژاپن[۲۳][۲۴]
سرگئی نوویکوفاتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستیدانشگاه دولتی مسکو، شورویمؤسسهٔ ریاضیات استکلوف، روسیه

دانشگاه دولتی مسکو، روسیه

دانشگاه مریلند، کالج پارک، ایالات متحدهٔ آمریکا[۲۵][۲۶]

جان تامپسونایالات متحده آمریکادانشگاه کمبریج، بریتانیادانشگاه کمبریج، بریتانیا

دانشگاه فلوریدا، ایالات متحدهٔ آمریکا[۲۷]

۱۹۷۴ونکوور، کاناداانریکو بومیه‌ریایتالیادانشگاه پیزا، ایتالیامؤسسه مطالعات پیشرفته، ایالات متحدهٔ آمریکا[۲۸]
دیوید ممفوردایالات متحده آمریکادانشگاه هاروارد، ایالات متحدهٔ آمریکادانشگاه براون، ایالات متحدهٔ آمریکا[۲۹]
۱۹۷۸هلسینکی، فنلاندپی‌یر دلینبلژیکمؤسسه مطالعات علمی پیشرفته، فرانسهمؤسسه مطالعات پیشرفته، ایالات متحدهٔ آمریکا[۳۰]
چارلز ففرمانایالات متحده آمریکادانشگاه پرینستون، ایالات متحدهٔ آمریکادانشگاه پرینستون، ایالات متحدهٔ آمریکا[۳۱]
گریگوری مرگلیساتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستیدانشگاه دولتی مسکو، شورویدانشگاه ییل، ایالات متحدهٔ آمریکا[۳۲]
دنیل کوئلینایالات متحده آمریکامؤسسه فناوری ماساچوست، ایالات متحدهٔ آمریکادانشگاه آکسفورد، بریتانیا[۳۳]
۱۹۸۲ورشو، لهستانآلن کنفرانسهمؤسسه مطالعات علمی پیشرفته، فرانسهمؤسسه مطالعات علمی پیشرفته، فرانسه

کلژ دو فرانس، فرانسهدانشگاه ایالتی اوهایو، ایالات متحدهٔ آمریکا[۳۴]

ویلیام ثرستنایالات متحده آمریکادانشگاه پرینستون، ایالات متحدهٔ آمریکادانشگاه کرنل، ایالات متحدهٔ آمریکا[۳۵]
شینگ تونگ یائوچینمؤسسه مطالعات پیشرفته، ایالات متحدهٔ آمریکادانشگاه هاروارد، ایالات متحدهٔ آمریکا[۳۶]
۱۹۸۶برکلی، کالیفرنیا، ایالات متحدهٔ آمریکاسایمون دونالدسونبریتانیادانشگاه آکسفورد، بریتانیاامپریال کالج لندن، بریتانیا[۳۷] دانشگاه استونی بروک، ایالات متحدهٔ آمریکا[۳۸]
گرد فالتینگزآلمان غربیدانشگاه پرینستون، ایالات متحدهٔ آمریکامؤسسه ریاضیات ماکس پلانک، آلمان[۳۹]
مایکل فریدمن (ریاضی‌دان)ایالات متحده آمریکادانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو، ایالات متحدهٔ آمریکامؤسسه تحقیقاتی مایکروسافت، ایالات متحدهٔ آمریکا[۴۰]
۱۹۹۰کیوتو، ژاپنولادیمیر درینفلداتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستیمؤسسهٔ فیزیک و مهندسی دمای پایین بی ورکین، شوروی[۴۱]دانشگاه شیکاگو، ایالات متحدهٔ آمریکا[۴۲]
وان اف.آر. جونزنیوزیلنددانشگاه کالیفرنیا، برکلی، ایالات متحدهٔ آمریکادانشگاه کالیفرنیا، برکلی، ایالات متحدهٔ آمریکا،[۴۳]

دانشگاه وندربیلت، ایالات متحدهٔ آمریکا[۴۴]

شیگه‌فومی موریژاپندانشگاه کیوتو، ژاپندانشگاه کیوتو، ژاپن[۴۵]
ادوارد ویتنایالات متحده آمریکامؤسسه مطالعات پیشرفته، ایالات متحدهٔ آمریکامؤسسه مطالعات پیشرفته، ایالات متحدهٔ آمریکا[۴۶]
۱۹۹۴زوریخ، سوئیسژان بورگنبلژیکمؤسسه مطالعات علمی پیشرفته، فرانسهمؤسسه مطالعات پیشرفته، ایالات متحدهٔ آمریکا[۴۷]
پیر-لویی لیونفرانسهدانشگاه دوفین پاریس، فرانسهکلژ دو فرانس، فرانسه

مدرسه پلی‌تکنیک، فرانسه[۴۸]

ژان-کریستوف بوکوزفرانسهدانشگاه پاریس سود، فرانسهکلژ دو فرانس، فرانسه[۴۹]
افیم زلمانوفروسیهدانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو، ایالات متحدهٔ آمریکامؤسسهٔ ریاضیات استکلوف، روسیه،

دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو، ایالات متحدهٔ آمریکا[۵۰]

۱۹۹۸برلین، آلمانریچارد بورچردزبریتانیادانشگاه کالیفرنیا، برکلی، ایالات متحدهٔ آمریکا

دانشگاه کمبریج، بریتانیا

دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، ایالات متحدهٔ آمریکا[۵۱]
تیموثی گاورزبریتانیادانشگاه کمبریج، بریتانیادانشگاه کمبریج، بریتانیا[۵۲]
ماکسیم کانتسویچروسیهمؤسسه مطالعات علمی پیشرفته، فرانسه

دانشگاه راتگرز، ایالات متحدهٔ آمریکا

مؤسسه مطالعات علمی پیشرفته، فرانسه

دانشگاه راتگرز، ایالات متحدهٔ آمریکا[۵۳]

کورتیس مک‌مولنایالات متحده آمریکادانشگاه هاروارد، ایالات متحدهٔ آمریکادانشگاه هاروارد، ایالات متحدهٔ آمریکا[۵۴]
۲۰۰۲پکن، چینلوران لافورگفرانسهمؤسسه مطالعات علمی پیشرفته، فرانسهمؤسسه مطالعات علمی پیشرفته، فرانسه[۵۵]
ولادیمیر وایودسکیروسیهمؤسسه مطالعات پیشرفته، ایالات متحدهٔ آمریکامؤسسه مطالعات پیشرفته، ایالات متحدهٔ آمریکا[۵۶]
۲۰۰۶مادرید، اسپانیاآندری اکونکوفروسیهدانشگاه پرینستون، ایالات متحدهٔ آمریکادانشگاه کلمبیا، ایالات متحدهٔ آمریکا[۵۷]
گریگوری پرلمان (نپذیرفت)روسیهنداشتدپارتمان سنت پترزبورگ مؤسسه استکلف ریاضیات آکادمی علوم روسیه، روسیه[۵۸]
ترنس تائواسترالیادانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس، ایالات متحدهٔ آمریکادانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس، ایالات متحدهٔ آمریکا[۵۹]
وندلن ورنرفرانسهدانشگاه پاریس سود، فرانسهمؤسسه فناوری فدرال زوریخ، سوئیس[۶۰]
۲۰۱۰حیدرآباد، هندایلان لیندن‌اشتراوساسرائیلدانشگاه عبری اورشلیم، اسرائیل

دانشگاه پرینستون، ایالات متحدهٔ آمریکا

دانشگاه عبری اورشلیم، اسرائیل[۶۱]
نگو باو چائوویتنام، فرانسهدانشگاه پاریس سود، فرانسه

مؤسسه مطالعات پیشرفته، ایالات متحدهٔ آمریکا

دانشگاه شیکاگو، ایالات متحدهٔ آمریکا

مؤسسهٔ مطالعات پیشرفتهٔ ویتنام، ویتنام[۶۲]

استانیسلاف اسمیرنفروسیهدانشگاه ژنو، سوئیسدانشگاه ژنو، سوئیس

دانشگاه دولتی سن پترزبورگ، روسیه[۶۳]

سدریک ویلانیفرانسهاکول نرمال سوپریور لیون، فرانسه

مؤسسهٔ آنری پوانکاره، فرانسه

دانشگاه لیون، فرانسه

مؤسسهٔ آنری پوانکاره، فرانسه[۶۴]

۲۰۱۴سئول، کرهٔ جنوبیآرتور آویلابرزیل، فرانسهدانشگاه دیدرو پاریس، فرانسه

مرکز ملی پژوهش‌های علمی فرانسه، فرانسهمؤسسهٔ ملی ریاضیات محض و کاربردی، برزیل

دانشگاه دیدرو پاریس، فرانسه

مرکز ملی پژوهش‌های علمی فرانسه، فرانسهمؤسسهٔ ملی ریاضیات محض و کاربردی، برزیل

مانجول بارگاواکانادا، ایالات متحده آمریکادانشگاه پرینستون، ایالات متحدهٔ آمریکادانشگاه پرینستون، ایالات متحدهٔ آمریکا[۶۵][۶۶][۶۷]
مارتین هایرراتریشدانشگاه واریک، بریتانیاامپریال کالج لندن، بریتانیا
مریم میرزاخانیایراندانشگاه استنفورد، ایالات متحدهٔ آمریکادانشگاه استنفورد، ایالات متحدهٔ آمریکا[۶۸][۶۹]
۲۰۱۸ریو دو ژانیرو، برزیلکوچر بیرکارایران، بریتانیادانشگاه کمبریج، بریتانیادانشگاه کمبریج، بریتانیا
آلسیو فیگالیایتالیامؤسسه فناوری فدرال زوریخ، سوئیسمؤسسه فناوری فدرال زوریخ، سوئیس
پتر شولتسهآلماندانشگاه بن، آلماندانشگاه بن، آلمان
آکشای ونکاتشاسترالیادانشگاه استنفورد، ایالات متحدهٔ آمریکادانشگاه استنفورد، ایالات متحدهٔ آمریکا

مؤسسه مطالعات پیشرفته، ایالات متحدهٔ آمریکا[۷۰]

۲۰۲۲هلسینکی، فنلاندهوگو دومینیل-کوپنفرانسهدانشگاه ژنو، سوئیس
جون‌هاآمریکادانشگاه پرینستون، آمریکادانشگاه پرینستون، آمریکا
جیمز میناردبریتانیادانشگاه آکسفورد، بریتانیادانشگاه آکسفورد، بریتانیا
مارینا ویازوفسکااوکرایناکول پلی‌تکنیک فدرال لوزان، سوئیساکول پلی‌تکنیک فدرال لوزان، سوئیس

دستاوردها

مریم میرزاخانی نخستین زن و اولین ایرانی برندهٔ مدال فیلدز است. کوچر بیرکار اولین کرد و دومین ایرانی برندهٔ مدال فیلدز است.

مدال

پشت مدال فیلدز

این مدال را آر. تیت مکنزی مجسمه‌ساز کانادایی طراحی کرد.[۷۱]

  • در روی آن تصویر ارشمیدس و نقل قولی منتسب به آن نقش بسته که به لاتین چنین است: "Transire suum pectus mundoque potiri" («از سطح خود فراتر رو و بر جهان چنگ بزن!»). تاریخ آن به ارقام رومی است و اشتباهی در آن وجود دارد ("MCNXXXIII" است به جای "MCMXXXIII").[۷۲] به حروف بزرگ یونانی ΑΡXIMHΔΟΥΣ, یا «از ارشمیدس» نوشته شده.
  • این نوشته (به لاتین) بر پشت آن نقش بسته:
CONGREGATI
EX TOTO ORBE
MATHEMATICI
OB SCRIPTA INSIGNIA
TRIBUERE

ترجمه: «ریاضیدانان گرد آمده از همه جهان [صریحا نوشته نشده ولی به‌طور ضمنی درک می‌شود] این جایزه را به خاطر نوشته‌های ممتاز اعطا کرده‌اند.»

منابع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Fields Medal». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰۱۹-۰۶-۰۶.

پیوند به بیرون

🔥 Top keywords: