Абу Бакр

Абу Бакр Ас-Сидик (Абдала ибн Аби Кухафа) (арапски: أبو بكر الصديق или عبد الله بن أبي قحافة; транслитерација: Абу Бакр Ас-Сидик или Абдула бин Аби Кухафа, турски: Ебу Бекир, околу 573 — 23 август 634) — очув на Мухамед, негов најдобар другар и советник, кој ги наследил политичките и административни функции на пророкот, а со тоа иницирајќи го создавањето на функцијата калифат.^[1] Тој исто така бил прв претворач на исламот.^[1][2] Мухамед го одликувал со титулата Сидик, верност на неговата моќ да размислува за вистината.^[3][4] По смртта на Мухамед, тој станал првиот муслимански владетел (632-634), а Сунитите го сметаат сметаат за прв рашидун („праведен халиф“).^[5] Во шиитскиот ислам, тој се смета за узурпатор и политички опортунист. Неговиот калифат траел две години и три месеци, време за кое за тоа време ја консолидирал муслиманската држава. По смртта на Мухамед, некои племиња се побуниле, па за возврат тој се борел против неверството во исламот, за да се воспостави исламската власт во цела Арабија. Тој исто така освоил териториите од Сирија и Ирак.^[6] Абу Бакр е познат и по собирањето на стохови од Куранот и ставајќи ги во последната книга. Многу хафизи (лица коишто го знаат Куранот на памет) умреле во наведените војни претходните војни, па тој бил загрижен за зачувување на Куранот. Тој, исто така, овозможил Куранот да се преведе во различни верзии од арапсикиот јазик.

Абу Бакр
Роден	околу 573
Починал	23 август 634