Gulag

Gulag,^[10] GULAG atau GULag (Bahasa Rusia: ГУЛАГ, ГУЛаг, akronim untuk Гла́вное управле́ние лагере́й, Glávnoje upravlénije upravlénije lageréj, " "ketua pentadbiran kem") ialah sistem kem buruh paksa yang ditubuhkan oleh agensi pemerintah Kesatuan Soviet diatas perintah Vladimir Lenin. Kem ini mencapai kemuncaknya semasa pemerintahan Joseph Stalin dari 1930-an hingga awal 1950-an.^[11] Penutur bahasa bukan Rusia juga menggunakan perkataan gulag untuk merujuk kepada semua kem buruh paksa yang wujud di Kesatuan Soviet, termasuk kem yang wujud pada era pasca Lenin.^[12]

Gulag

Pelbagai kem penjara Gulag antara 1923 dan 1961[a]
Kem Pentadbiran Utama (1918–1960)[1]
18,000,000 orang melalui kem Gulag[2][3][4] 53 direktorat kem Gulag (secara bahasa sehari-hari dirujuk sebagai "khemah") dan 423 tanah jajahan buruh di Kesatuan Soviet pada Mac 1940[5] Konsensus tentatif dalam pensejarahan Soviet kontemporari ialah kira-kira 1,600,000[b] mati akibat penahan di kem.[2][3][4]

Gulag diiktiraf sebagai instrumen utama penindasan politik di Kesatuan Soviet. Kem tersebut menempatkan pelbagai banduan, daripada penjenayah kecil kepada tahanan politik, sebilangan besar daripada mereka disabitkan dengan prosedur yang dipermudahkan, seperti oleh troika NKVD atau oleh instrumen lain hukuman luar undang-undang. Pada 1918–22, agensi itu ditadbir oleh Cheka, diikuti oleh GPU (1922–23), OGPU (1923–34), kemudian oleh NKVD (1934–46), dan pada tahun-tahun terakhir oleh Kementerian Hal Ehwal Dalam Negeri (MVD). Kem penjara Solovki, kem buruh pembetulan pertama yang dibina selepas revolusi, telah ditubuhkan pada 1918 dan disahkan melalui dekri, "Mengenai penciptaan kem buruh paksa", pada 15 April 1919.

Sistem penahanan itu berkembang pesat, mencapai populasi 100,000 pada 1920-an. Menurut ahli sejarah Perancis Nicolas Werth, kadar kematian tahunan di kem tahanan Soviet sangat berbeza-beza, mencapai 5% (1933) dan 20% (dalam tahun peperangan 1942–1943) tetapi menurun dengan ketara pada tahun-tahun selepas perang (kira-kira 1 hingga 3% setahun pada awal 1950-an).^[13][14] Pada 1956 kadar kematian menurun kepada 0.4%.^[15] Konsensus yang timbul di kalangan sarjana yang menggunakan data arkib rasmi ialah daripada 18 juta yang dihantar ke Gulag dari 1930 hingga 1953, kira-kira 1.5 hingga 1.7 juta terkorban di sana atau akibat dari penahanan mereka.^[2][3][4] Sesetengah ahli sejarah mempersoalkan kebolehpercayaan data sedemikian dan sebaliknya sangat bergantung pada sumber sastera yang datang kepada anggaran yang lebih tinggi.^[2][8] Penyelidik arkib telah menemui "tiada rancangan pemusnahan" populasi gulag dan tiada pernyataan niat rasmi untuk membunuh mereka, dan pembebasan banduan jauh melebihi jumlah kematian di Gulag.^[2] Ini sebahagiannya boleh dikaitkan dengan amalan biasa membebaskan banduan yang sama ada menghidap penyakit yang tidak boleh diubati atau hampir mati.^[16][17]

Hampir sebaik sahaja selepas kematian Stalin, penubuhan Soviet mengambil langkah-langkah dalam membongkar sistem Gulag. Pengampunan umum telah diisytiharkan sejak pasca kematian Stalin, walaupun ia terhad kepada tahanan bukan politik dan tahanan politik yang dihukum tidak lebih dari lima tahun. Tidak lama selepas itu, Nikita Khrushchev dipilih sebagai Setiausaha Pertama Parti Komunis, memulakan proses de-Stalinisasi dan Pencairan Khrushchev, mencetuskan pembebasan dan pemulihan besar-besaran tahanan politik. Sistem Gulag berakhir dengan jelas enam tahun kemudian pada 25 Januari 1960, apabila sisa-sisa pentadbiran dibubarkan oleh Khrushchev. Amalan undang-undang mengenakan hukuman terhadap pesalah sebagai buruh tahanan, walaupun dihalang, tidak sepenuhnya dimansuhkan dan masih kekal hingga ke hari ini, walaupun untuk kapasiti yang jauh lebih terhad, di Persekutuan Rusia.^[18][19]