Język maoryski

język z rodziny austronezyjskiej używany w Nowej Zelandii

Język maoryski[2][3], język maori[4], język maoryjski[5] (Reo Māori) – język, którym posługują się Maorysi, jeden z trzech języków urzędowych Nowej Zelandii (pozostałe to język angielski i nowozelandzki język migowy). Posługuje się nim około 160 tysięcy osób[1]. Wśród Maorysów powszechna jest dwujęzyczność, przy czym młodsze pokolenie preferuje angielski jako swój główny język[6].

Reo Māori
Obszar

Nowa Zelandia

Liczba mówiących

160 tys.[1]

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
język urzędowyNowa Zelandia
Organ regulującyMāori Language Commission
UNESCO2 wrażliwy
Ethnologue6b zagrożony
Kody języka
ISO 639-1mi
ISO 639-2mao/mri
ISO 639-3mri
IETFmi
Glottologmaor1246
Ethnologuemri
GOST 7.75–97мао 437
WALSmao
SILMBF
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku maoryskim
Słownik języka maoryskiego
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Alfabet

W dawnych czasach język maoryski nie miał alfabetu i był wyłącznie językiem mówionym. Piśmiennictwo w języku maoryskim zaczęło powstawać w XIX wieku, w miarę nawiązywania kontaktów z europejskimi misjonarzami, żeglarzami, wielorybnikami i kupcami.

Alfabet maoryski składa się z 13 liter oraz dwóch dwuznaków (ng wh).

Pięć samogłosek może być krótkich lub długich. Długość samogłoski oznacza się makronem (nadkreślnikiem): Aa Āā Ee Ēē Hh Ii Īī Kk Mm Nn Oo Ōō Pp Rr Tt Uu Ūū Ww.

Długość samogłoski może różnicować znaczenie wyrazów – to znaczy, że istnieją słowa różniące się wyłącznie długością samogłoski (lub samogłosek), na przykład:

  • keke – ciasto; kēkē – pacha
  • ata – ranek; āta – ostrożnie.
LiteryIPA
a/a/, /ɑː/
e/e/, /eː/
i/i/, /iː/
o/ɔ/, /o/
u/u/
p/p/
t/t/
k/k/
m/m/
n/n/
ng/ŋ/
wh/f/, /ɸ/
r/r/
h/h/
w/w/

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne