Reprezentacja Kamerunu w piłce nożnej mężczyzn

11 stycznia 1959 w Jaunde – podczas Pierwszego Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia - doszło do założenia Fédération camerounaise de football (FECAFOOT) - kameruńskiego związku piłki nożnej, mimo że Kamerun nie był jeszcze wówczas niepodległym państwem (francuska część tego kraju stała się bowiem samodzielna od 1 stycznia 1960). Pierwszy, oficjalny mecz międzypaństwowy reprezentacja Kamerunu – jako niepodległego państwa (Republiki Kamerunu) – rozegrała 14 kwietnia 1960 przeciwko Somali Francuskiemu (w latach 1894-1967 nazwa obecnego Dżibuti), zwyciężając 9:2. Było to spotkanie I rundy towarzyskiego turnieju na Madagaskarze^[2]. Wcześniej (w latach 1953-1956) Kameruńczycy rozegrali kilka spotkań towarzyskich, jednak z uwagi na fakt, że w tym czasie Kamerun nie posiadał statusu niepodległego państwa, a dodatkowo nie istniała kameruńska federacja piłkarska, trudno te pojedynki uznać za oficjalne mecze międzypaństwowe. W 1962 FECAFOOT przystąpiła do FIFA, a w 1963 została członkiem Afrykańskiej Konfederacji Piłkarskiej.

Kamerun siedmiokrotnie wystąpił w mistrzostwach świata (1982, 1990, 1994, 1998, 2002, 2010, 2014), będąc pierwszą drużyną z Afryki, która dotarła do ćwierćfinału tej imprezy, co jest jego najlepszym występem podczas mundialu (później ten sukces powtórzyły jeszcze Senegal i Ghana). Podczas mundialu 1990 zespół Nieposkromionych Lwów, prowadzony przez Rosjanina Walerego Niepomniaszczyja, przegrał po dogrywce z Anglią. Wcześniej, w rozgrywkach grupowych sensacyjnie pokonał – w meczu otwarcia – mistrzów świata Argentyńczyków 1:0. Osiem lat wcześniej Kameruńczycy zakończyli mundial w Hiszpanii na fazie grupowej po zremisowaniu wszystkich trzech spotkań (z Peru i Polską po 0:0, oraz Włochami 1:1). Podobnie w 1994, 1998, 2002, 2010, oraz 2014 roku kameruńscy piłkarze zakończyli zmagania mundialowe już po fazie grupowej.

Ponadto Kamerun pięciokrotnie wygrywał Puchar Narodów Afryki (w 1984, 1988, 2000, 2002 i 2017). Miał być gospodarzem tego turnieju w 2019 roku jednak jego organizacja została mu odebrana.

W 2000 roku z kolei zespół U23 prowadzony przez Jeana-Paula Akono zdobył złoty medal Igrzysk Olimpijskich w Sydney.

Kameruńczycy również trzykrotnie wystąpili w Pucharze Konfederacji: w 2001, 2003 i 2017. Pierwszy turniej zakończyli już po fazie grupowej. W drugim zajęli 2 miejsce po porażce 0:1 z Francją. Trzeci i jak dotąd ostatni występ w Pucharze Konfederacji Kamerun zakończył (podobnie jak w 2001 roku) na fazie grupowej.

W marcu 2006 do dymisji podał się selekcjoner reprezentacji Portugalczyk Artur Jorge. Jego następca Holender Arie Haan został wybrany pięć miesięcy później. Z kolei vacat po odejściu Haana trwał aż siedem miesięcy; dopiero w sierpniu 2007 władze federacji i ministerstwa sportu postanowiły w internecie ogłosić konkurs na trenera kadry. Swoje zgłoszenia przysłało 78 szkoleniowców (m.in. Polak Wojciech Łazarek). W połowie września ogłoszono, że nowym selekcjonerem będzie Horst Köppel, jednak ten były reprezentant Niemiec w ostatniej chwili zmienił zdanie i zrezygnował. Ostatecznie obowiązki od tymczasowego opiekuna reprezentacji Juliusa Nyonghy przejął rodak Köppela Otto Pfister. Podał się do dymisji w 2009 z powodu słabych wyników w eliminacjach do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2010. Zastąpił go francuski szkoleniowiec Paul Le Guen, z którym Kamerun awansował na mistrzostwa w RPA. Na mistrzostwach organizowanych po raz pierwszy na kontynencie afrykańskim zespół kameruński trafił do grupy E razem z Holandią, Japonią i Danią. Przegrał jednak wszystkie trzy mecze (z Japonią 0:1, oraz Danią i Holandią po 1:2) i z zerowym dorobkiem punktowym zajął ostatnie miejsce w grupie i odpadł z turnieju. Po Le Guenie Kamerun prowadzili kolejno Javier Clemente, Denis Lavagne, Jean-Paul Akono, Volker Finke (z którym ekipa kameruńska awansowała na MŚ 2014 w Brazylii; znów przegrała jednak wszystkie trzy spotkania: z Meksykiem 0:1, Chorwacją 0:4 i Brazylią 1:4 i z zerowym dorobkiem punktowym odpadła już po fazie grupowej), oraz Alexandre Belinga. Od 2016 do 2017 roku reprezentację prowadził belgijski szkoleniowiec Hugo Broos. Brak awansu na mundial w Rosji oraz niechęć do zamieszkania na stałe w Kamerunie stały się przyczyną jego zwolnienia^[3]. Na stanowisku selekcjonera zespołu tymczasowo zastąpił go Alexandre Belinga^[4]. Od 2019 roku zespół prowadzi Toni Conceição.

• 1930 – 1962 – Nie brał udziału (był kolonią brytyjsko-francuską)
• 1966 – Wycofał się z eliminacji
• 1970 – 1978 – Nie zakwalifikował się
• 1982 – Faza grupowa
• 1986 – Nie zakwalifikował się
• 1990 – Ćwierćfinał
• 1994 – Faza grupowa
• 1998 – Faza grupowa
• 2002 – Faza grupowa
• 2006 – Nie zakwalifikował się
• 2010 – Faza grupowa
• 2014 – Faza grupowa
• 2018 – Nie zakwalifikował się
• 2022 – Faza grupowa

• 1957 – 1962 – Nie brał udziału (był kolonią brytyjsko-francuską)
• 1963 – 1965 – Nie brał udziału
• 1968 – Nie zakwalifikował się
• 1970 – Faza grupowa
• 1972 – III miejsce
• 1974 – 1980 – Nie zakwalifikował się
• 1982 – Faza grupowa
• 1984 – Mistrzostwo
• 1986 – II miejsce
• 1988 – Mistrzostwo
• 1990 – Faza grupowa
• 1992 – IV miejsce
• 1994 – Nie zakwalifikował się
• 1996 – Faza grupowa
• 1998 – Ćwierćfinał
• 2000 – Mistrzostwo
• 2002 – Mistrzostwo
• 2004 – Ćwierćfinał
• 2006 – Ćwierćfinał
• 2008 – II miejsce
• 2010 – Ćwierćfinał
• 2012 – 2013 – Nie zakwalifikował się
• 2015 – Faza grupowa
• 2017 – Mistrzostwo
• 2019 – 1/8 finału
• 2021 – III miejsce
• 2023 – 1/8 finału

Kadra zawodnicza na Puchar Narodów Afryki 2017^[5] (wiek, liczba meczów i liczba goli aktualne na 14 stycznia 2017):

Nr Pozycja Nazwisko Data urodzenia Wiek Klub LM LB 1 BR Fabrice Ondoa 24.12.1995 21 Sevilla Atlético 22 0 2 OB Ernest Mabouka 16.06.1988 28 MŠK Žilina 0 0 3 OB Nicolas N’Koulou 27.03.1990 26 Olympique Lyon 71 1 4 OB Adolphe Teikeu 23.06.1990 26 FC Sochaux-Montbéliard 4 0 5 OB Michael Ngadeu-Ngadjui 23.11.1990 26 Slavia Praga 4 0 6 OB Ambroise Oyongo 22.06.1991 25 Montreal Impact 20 1 7 PO Clinton N’Jie 15.08.1993 23 Olympique Marsylia 16 6 8 NA Benjamin Moukandjo 12.11.1988 26 FC Lorient 40 8 9 NA Jacques Zoua 06.09.1991 25 1. FC Kaiserslautern 14 0 10 NA Vincent Aboubakar 22.01.1992 24 Beşiktaş JK 48 13 11 PO Edgar Salli 17.08.1992 24 1. FC Nürnberg 33 4 12 PO Frank Boya 01.07.1996 20 APEJES Academy 5 0 13 NA Christian Bassogog 18.10.1995 21 Aalborg BK 2 0 14 PO Georges Mandjeck 09.12.1988 27 FC Metz 29 0 15 PO Sébastien Siani 21.12.1986 30 KV Oostende 10 1 16 BR Jules Goda 30.05.1989 27 AC Ajaccio 1 0 17 PO Arnaud Djoum 02.05.1989 27 Heart of Midlothian FC 3 0 18 NA Robert Ndip Tambe 22.02.1994 22 Spartak Trnawa 2 0 19 OB Collins Fai 13.08.1992 24 Standard Liège 2 0 20 NA Karl Toko Ekambi 14.09.1992 24 Angers SCO 7 1 21 OB Mohamed Djetei 18.08.1994 22 Gimnàstic Tarragona 7 0 22 OB Jonathan Ngwem 20.07.1991 25 Progresso Associação do Sambizanga 2 0 23 BR Georges Bokwé 14.07.1989 29 Coton Sport FC de Garoua 0 0

• Reprezentacja Kamerunu w piłce nożnej mężczyzn w bazie FIFA (ang.)
• Oficjalna strona związku
• RSSSF – archiwum wyników
• Planet World Cup – archiwum wyników w mistrzostwach świata
• Planet World Cup – archiwum wyników w eliminacjach do mistrzostw świata
• Planet World Cup – składy Kamerunu na poszczególnych Mundialach