เศรษฐกิจจีน

เศรษฐกิจจีนเป็นเศรษฐกิจแบบตลาดสังคมนิยม เป็นเศรษฐกิจใหญ่สุดอันดับสองของโลกตามจีดีพีราคาตลาด และเศรษฐกิจใหญ่สุดของโลกตามความเท่าเทียมของอำนาจซื้อ (PPP) จากข้อมูลของกองทุนการเงินระหว่างประเทศ (IMF) ประเทศจีนเป็นเศรษฐกิจใหญ่เติบโตเร็วสุดของโลกก่อนปี 2558 โดยมีอัตราการเติบโตโดยเฉลี่ย 10% ในช่วงกว่า 30 ปี เนื่องจากข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์และการเมืองของเศรษฐกิจกำลังพัฒนาของจีน ภาครัฐของจีนจึงมีสัดส่วนเศรษฐกิจของประเทศมากกว่าภาคเอกชนที่กำลังเฟื่องฟู สำหรับรายได้ต่อหัวนั้น ประเทศจีนอยู่ในอันดับที่ 71 ตามจีดีพี (ราคาตลาด) และที่ 78 ตามจีดีพี (PPP) ในปี 2559 จากข้อมูลของ IMF ประเทศจีนมีทรัพยากรธรรมชาติประเมินมูลค่า 23 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ ซึ่งจำนวนนี้กว่า 90% เป็นถ่านหินและโลหะหายาก

เศรษฐกิจจีน
เซี่ยงไฮ้ ศูนย์กลางการเงินของจีน
สกุลเงิน	หยวนเหรินหมินปี้ (CNY) = 0.148 USD[1]
ปีงบประมาณ	ปีปฏิทิน
ภาคีการค้า	WTO, APEC, G-20 เป็นต้น
สถิติ
จีดีพี	12.40 ล้านล้านดอลลาร์ (ราคาตลาด; ปี 2560)[2] 23.57 ล้านล้านดอลลาร์ (PPP; 2017)[1]
จีดีพีเติบโต	6.9% (2560)[3]
จีดีพีต่อหัว	8,836 ดอลลาร์ (ราคาตลาด; 2560)[1] 17,002 ดอลลาร์ (PPP; 2560)[1]
ภาคจีดีพี	เกษตรกรรม: 8.6%, อุตสาหกรรม: 39.8%, บริการ: 51.6% (2016)[4]
เงินเฟ้อ (CPI)	1.4% (2558)[5]
ประชากรยากจน	11.1% มีรายได้น้อยกว่า 3.10 ดอลลาร์/วัน[6] (2556; ธนาคารโลก)
จีนี	46.2 (2558)
แรงงาน	803.6 ล้านคน (ที่ 1; 2560)[7]
ภาคแรงงาน	เกษตรกรรม: 29.5%, อุตสาหกรม: 29.9%, บริการ: 40.6% (2557)
ว่างงาน	3.97% (Q1 ปี 2560)[8]
อุตสาหกรรมหลัก	การทำเหมือง การแปรรูปสินแร่ เหล็ก เหล็กกล้า อะลูมิเนียม และโลหะอื่น ถ่านหิน การสร้างเครื่องจักร ยุทธภัณฑ์ สิ่งทอ เครื่องนุ่งห่ม ปิโตรเลียม ซีเมนต์ สารเคมี ปุ๋ย การแปรรูปอาหาร อุปกรณ์ขนส่ง รถยนต์ รถราง รถจักร เรือ เครื่องบิน อุปกรณ์โทรคมนาคม พาหนะปล่อยอวกาศ ดาวเทียม ผลิตภัณฑ์ผู้บริโภค (รวมเครื่องรองเท้า ของเล่น อิเล็กทรอนิกส์)
อันดับความคล่องในการทำธุรกิจ	78 (2560)[9]
การค้า
มูลค่าส่งออก	2.26 ล้านล้านดอลลาร์ (2560)[10]
สินค้าส่งออก	ผลิตภัณฑ์เกษตรกรรม 3.2% ผลิตภัณฑ์เชื้อเพลิงและเหมืองแร่ 2.4% การผลิต 94.3% อื่น ๆ 0.1%[10]
ประเทศส่งออกหลัก	สหรัฐ 18.3%  สหภาพยุโรป 16.1%  ฮ่องกง 13.8%  ญี่ปุ่น 6.1%  เกาหลีใต้ 4.5% อื่น ๆ 41.2%[10]
มูลค่านำเข้า	1.84 ล้านล้านดอลลาร์ (2560)[10]
สินค้านำเข้า	ผลิตภัณฑ์เกษตรกรรม 9.5% ผลิตภัณฑ์เชื้อเพลิงและเหมืองแร่ 21.3% การผลิต 64.4% อื่น ๆ 4.8%[10]
ประเทศนำเข้าหลัก	สหภาพยุโรป 13.1%  เกาหลีใต้ 10%  ญี่ปุ่น 9.2%  ไต้หวัน 8.8%  สหรัฐ 8.5% อื่น ๆ 50.4%[10]
FDI	1.354 ล้านล้านดอลลาร์ (2559)[11]
หนี้ต่างประเทศ	1.42 ล้านล้านดอลลาร์ (31 มี.ค. 2560)[12]
การคลังรัฐบาล
หนี้สาธารณะ	16.1% ของจีดีพี (ประเมินปี 2559)[13]
รายรับ	2.3 ล้านล้านดอลลาร์ (ประเมินปี 2559)
รายจ่าย	2.7 ล้านล้านดอลลาร์ (ประเมินปี 2559)
อันดับความเชื่อมั่น	Standard & Poor's:[14] A+ (ในประเทศ) A+ (ต่างประเทศ) A+ (การประเมิน T&C) ภาพลักษณ์: เสถียร Moody's:[15] A1 ภาพลักษณ์: เสถียร Fitch:[16] A+ ภาพลักษณ์: เสถียร
ทุนสำรอง	3 ล้านล้านดอลลาร์ (เม.ย. 2560)[17]
แหล่งข้อมูลหลัก: CIA World Fact Book หน่วยทั้งหมด หากไม่ระบุ ถือว่าเป็นดอลลาร์สหรัฐ

ประเทศจีนเป็นเศรษฐกิจการผลิตและผู้ส่งสินค้าออกรายใหญ่สุดของโลก มักได้รับขนานนามเป็น "โรงงานของโลก" ประเทศจีนยังเป็นตลาดผู้บริโภคเติบโตเร็วสุดของโลก และผู้นำสินค้าเข้ารายใหญ่สุดอันดับสองของโลก ประเทศจีนเป็นผู้นำเข้าสุทธิซึ่งผลิตภัณฑ์บริการ ในปี 2559 ประเทศจีนเป็นประเทศการค้าใหญ่สุดอันดับสองของโลกและมีบทบาทเด่นในการค้าระหว่างประเทศ และเข้าร่วมองค์การและสนธิสัญญาการค้าเพิ่มขึ้นในปีหลัง ๆ ประเทศจีนเป็นสมาชิกองค์การการค้าโลกในปี 2544 ประเทศจีนยังมีความตกลงการค้าเสรีกับหลายชาติ รวมทั้งอาเซียน ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ ปากีสถาน เกาหลีใต้และสวิสเซอร์แลนด์ มณฑลในแถบชายฝั่งของจีนมีแนวโน้มกลายเป็นอุตสาหกรรมมากขึ้น ส่วนบริเวณในแผ่นดินยังด้อยพัฒนากว่า

เพื่อเลี่ยงค่าใช้จ่ายทางสังคมและเศรษฐกิจระยะยาวของมลภาวะสิ่งแวดล้อมในประเทศจีน นิโคลัส สเทิร์นและเฟอร์กัส กรีนแห่งสถาบันวิจัยแกรนแธมว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศและสิ่งแวดล้อม (Grantham Research Institute on Climate Change and the Environment) แนะนำว่า เศรษฐกิจจีนควรเปลี่ยนเป็นการพัฒนาอุตสาหกรรมก้าวหน้าที่มีการปลดปล่อยคาร์บอนต่ำไฮเท็คที่มีการจัดสรรทรัพยากรของชาติไปยังนวัตกรรมและการวิจัยและพัฒนาสำหรับการเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างยั่งยืนให้ดีขึ้นเพื่อผลกระทบของอุตสาหกรรมหนักของจีน ซึ่งสอดคล้องกับเป้าหมายการวางแผนของรัฐบาลกลาง ฝันจีนของสี จิ้นผิงอธิบายว่าบรรลุ "สองร้อย" คือ เป้าหมายของจีนทางวัตถุให้กลายเป็น "สังคมกินดีอยู่ดีปานกลาง" ภายในปี 2564 ซึ่งปีครบรอบ 100 ปีพรรคคอมมิวนิสต์จีน และเป้าหมายการทำให้จีนทันสมัยเป็นประเทศพัฒนาแล้วอย่างสมบูรณ์ในปี 2592 ซึ่งเป็นปีที่ 100 ของการก่อตั้งสาธารณรัฐประชาชน

สากลวิวัฒน์ของเศรษฐกิจจีนยังมีผลกระทบต่อการพยากรณ์เศรษฐกิจปรับเป็นมาตรฐานซึ่งดัชนีผู้จัดการซื้อออกในประเทศจีนอย่างเป็นทางการในปี 2543 ต่อมาในปี 2549 ประเทศจีนเป็นประเทศในทวีปเอเชียประเทศเดียวที่มีจีดีพี (PPP) เกิน 10 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ (ร่วมกับสหรัฐและสหภาพยุโรป) ในปี 2558 ประเทศจีนเป็นประเทศแรกที่มีจีดีพี (PPP) เกิน 20 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ เมื่อเศรษฐกิจจีนเติบโต เงินตราเหรินหมินปี้ของจีนก็เติบโตด้วย ซึ่งผ่านกระบวนการที่จำเป็นสำหรับสากลวิวัฒน์ ประเทศจีนริเริ่มการก่อตั้งธนาคารเพื่อการลงทุนโครงสร้างพื้นฐานเอเชียในปี 2558 การพัฒนาเศรษฐกิจของเซินเจิ้นถูกเรียกว่าเป็นซิลิคอนแวลลีย์แห่งถัดไปของโลก