ไซปรัสเหนือ

นอร์เทิร์นไซปรัสแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 6 เขต: เลฟโกชา, กาซีมากูซา, คีรีเนีย, กือร์เซลยูร์ท, อิสแคแล และแลฟแค เขตแลฟอคแยกออกจากเขตกาซีมากูซาใน ค.ศ. 2016^[10]

เลฟโกชา

คีรีเนีย

อิสแคแล

กือร์เซลยูร์ท

กาซีมากูซา

แลฟแค

การเมืองในนอร์เทิร์นไซปรัสมีโครงสร้างเป็นสาธารณรัฐประชาธิปไตยแบบมีผู้แทนแบบกึ่งประธานาธิบดี โดยมีประธานาธิบดีเป็นประมุขแห่งรัฐและนายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้ารัฐบาล

เนื่องจากความโดดเดี่ยวและการพึ่งพาการสนับสนุนจากตุรกีอย่างมาก ทำให้การเมืองนอร์เทิร์นไซปรัสได้รับอิทธิพลจากตุรกีสูงมาก นั่นทำให้ผู้เชี่ยวชาญบางส่วนกล่าวถึงรัฐนี้เป็นรัฐหุ่นเชิดที่มีประสิทธิภาพของตุรกี^[11][12][13] อย่างไรก็ตาม ผู้เชี่ยวชาญอีกกลุ่มได้กล่าวถึงธรรมชาติของการเลือกตั้งและการแต่งตั้งที่เป็นอิสระในนอร์เทิร์นไซปรัส และข้อพิพาทระหว่างรัฐบาลไซปรัสเชื้อสายเติร์กกับรัฐบาลตุรกี ทำให้สรุปว่า "รัฐหุ่นเชิด" ไม่ใช่คำอธิบายที่ถูกต้องสำหรับนอร์เทิร์นไซปรัส^[14][15]

สถานะและความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ

ไม่มีประเทศใดให้การยอมรับนอร์เทิร์นไซปรัสเป็นรัฐเอกราชอย่างเป็นทางการนอกจากประเทศตุรกี^{[11][16][17][18]} ทางสหประชาชาติยอมรับเป็นดินแดนของสาธารณรัฐไซปรัสที่อยู่ภายใต้การครอบครองของตุรกี^[19][20][21] ประเทศปากีสถานและบังกลาเทศเคยประกาศยอมรับนอร์เทิร์นไซปรัสหลังประกาศเอกราชไม่นาน^[22] แต่ทั้งสองประเทศถอนการยอมรับจากการกดดันของสหรัฐ หลังสหประชาชาติถือว่าเป็นการประกาศที่ผิดกฎหมาย^[23] เพราะทางสหประชาชาติได้ประกาศไว้ในมติต่าง ๆ หลายข้อที่ถือการประกาศเอกราชของนอร์เทิร์นไซปรัสว่าเป็นโมฆะทางกฎหมาย^[19][24]

ทหาร

สิทธิมนุษยชน

นอร์เทิร์นไซปรัสจัดสำมะโนแรกใน ค.ศ. 1996 ซึ่งบันทึกว่ามีประชากร 200,587 คน^[26] จากสำมะโนที่สองใน ค.ศ. 2006 ระบุว่าประชากรในนอร์เทิร์นไซปรัสมี 265,100 คน^[27] ส่วนใหญ่เป็นชาวไซปรัสเชื้อสายเติร์ก (รวมผู้อพยพจากไซปรัสใต้) และผู้ตั้งถิ่นฐานจากตุรกี จากพลเมืองชาวไซปรัสเชื้อสายเติร์ก 178,000 คน ร้อยละ 82 เป็นชาวไซปรัสดั้งเดิม (145,000 คน) ส่วน 45,000 คนมีพ่อ/แม่ที่ไม่ใช่ชาวไซปรัส เกือบร้อยละ 40 (17,000 คน) เกิดในไซปรัส ในขณะที่จำนวนผู้ไม่ใช่พลเมือง เช่นนักศึกษา แรงงานต่างด้าว และพลเมืองชั่วคราว มีจำนวน 78,000 คน^[27][28]

ต่อมาใน ค.ศ. 2011 มีกการจัดตั้งสำมะโนทางการครั้งที่สามของนอร์เทิร์นไซปรัส ภายใต้การสังเกตการณ์ของสหประชาชาติ ถูกจัดตั้งขึ้นใน ค.ศ. 2011 ระบุว่ามีประชากร 294,906 คน^[29] ซึ่งก่อให้เกิดความขัดแย้งในพรรคการเมือง สหภาพแรงงาน และหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นบางส่วน โดยมีการกล่าวหารัฐบาลว่าจงใจนับจำนวนประชากรต่ำเกินไป หลังระบุประชากรก่อนทำสำมะโนที่ 700,000 คน เพื่อขอความช่วยเหลือทางการเงินจากตุรกี^[30][31][32] โดยมีข้อมูลหนึ่งอ้างว่าประชากรทางเหนือมีจำนวนถึง 500,000 คน^[33] แบ่งออกเป็นชาวไซปรัสเชื้อสายเติร์กร้อยละ 50 และผู้ตั้งถิ่นฐานชาวตุรกีหรือลูกที่เกิดจากผู้ตั้งถิ่นฐานร้อยละ 50^[34]

รัฐบาลนอร์เทิร์นไซปรัสประมาณการว่าประชากรนอร์เทิร์นไซปรัสใน ค.ศ. 1983 มี 155,521 คน^[35] ในขณะที่จำนวนประมาณการของรัฐบาลประเทศไซปรัสใน ค.ศ. 2001 ระบุไว้ที่ 200,000 คน ในจำนวนนี้ 80–89,000 คนเป็นชาวไซปรัสเชื้อสายเติร์ก และ 109,000–117,000 คนเป็นผู้ตั้งถิ่นฐานชาวตุรกี^[36] สำมะโนทั้งเกาะใน ค.ศ. 1960 ระบุจำนวนชาวไซปรัสเชื้อสายเติร์กที่ 102,000 คน และชาวไซปรัสเชื้อสายกรีกที่ 450,000 คน^[37] ข้อมูลเมื่อ 2005^[update] ผู้ตั้งถิ่นฐานที่มีสิทธิเลือกตั้งในนอร์เทิร์นไซปรัสมีไม่เกินร้อยละ 25 ระดับการรวมกลุ่มระหว่างชาวเติร์กแผ่นดินใหญ่เข้ากับชุมชนชาวไซปรัสเชื้อสายเติร์กนั้นแตกต่างกันไป โดยบางส่วนระบุเป็นชาวไซปรัสเชื้อสายเติร์กที่ผ่านการบูรณาการทางวัฒนธรรมแล้ว ในขณะที่บางส่วนยอมรับเอกลักษณ์ตุรกี^[38]

มีชาวไซปรัสเชื้อสายกรีก 644 คนอาศัยอยู่ที่Rizokarpaso (Dipkarpaz) และชาวมารอน 364 คนที่Kormakitis^[39] กองกำลังบุกรุกของกองทัพตุรกีทำให้ชาวไซปรัสเชื้อสายกรีก 162,000 คน^[40] บังคับให้ทิ้งบ้านของตนจากทางเหนือ^[41][42][43]

เมืองที่ใหญ่ที่สุดในนอร์เทิร์นไซปรัส TRNC 2011 Population and Housing Census
	อันดับ	ชื่อ	เขต	ประชากร
นอร์ทนิโคเซีย ฟามากุสตา	1	นอร์ทนิโคเซีย	เลฟโกชา	61,378	คีรีเนีย มอร์โฟ
	2	ฟามากุสตา	กาซีมากูซา	40,920
	3	คีรีเนีย	คีรีเนีย	33,207
	4	มอร์โฟ	กือร์เซลยูร์ท	18,946
	5	เกินเยลี	เลฟโกชา	17,277
	6	Kythrea	เลฟโกชา	11,895
	7	เลฟกา	แลฟแค	11,091
	8	ดิโกโม	คีรีเนีย	9,120
	9	ตรีโกโม	อิสแคแล	7,906
	10	ลาพิโทส	คีรีเนีย	7,839

ศาสนา

ชาวไซปรัสเชื้อสายเติร์กส่วนใหญ่ (99%) นับถือศาสนาอิสลามนิกายซุนนี^[44] เนื่องจากนอร์เทิร์นไซปรัสเป็นรัฐฆราวาส^[45] จึงทำให้มีการขายเครื่องดื่มมึนเมาและหญิงชาวไซปรัสเชื้อสายเติร์กไม่สวมผ้าคลุมหัว อย่างไรก็ตาม บุคคลสาธารณะยังคงสวมผ้าคลุมหัวในบางโอกาสไว้เป็นสัญลักษณ์ของวัฒนธรรมตุรกี หรืออาจเป็นเพียงการแต่งกายแบบอนุรักษ์นิยม^[44] ชายชาวไซปรัสเชื้อสายเติร์กมักทำการขริบหนังหุ้มปลายตามหลักความเชื่อทางศาสนา^[46]

การศึกษา

การศึกษาในนอร์เทิร์นไซปรัสเป็นแบบภาคบังคับ และไม่เก็บค่าเล่าเรียนสำหรับนักเรียนตั้งแต่อายุ 6 ถึง 15 ปี

รากฐานทางสังคมของตุรกีมีมีลักษณะเป็นครอบครัวแบบขยายที่มีความสัมพันธ์กันทั้งสายเลือดและแต่งงาน โดยยึดถือการสืบทอดทางฝ่ายชาย สมาชิกทุกคนยึดถือปฏิบัติตามหลักศาสนา ผู้ชายทำหน้าที่หัวหน้าครอบครัว ในปัจจุบันมีความพยายามส่งเสริมเรื่องความเท่าเทียมกันระหว่างผู้หญิงและผู้ชาย โดยผู้หญิงสามารถออกไปทำงานนอกบ้านได้ ทั้งในส่วนของรัฐบาลและภาคเอกชน

• Langdale, Allan (2012). In a Contested Realm: an Illustrated Guide to the Archaeology and Historical Architecture of Northern Cyprus. Grimsay Press. ISBN 978-1845301286.
• North Cyprus – a Pocket-Guide. Rustem Bookshop, Nicosia. 2006. ISBN 9944-968-03-X.
• Bryant, Rebecca; Hatay, Mete (2020). Sovereignty Suspended: Political Life in a So-Called State (ภาษาอังกฤษ). University of Pennsylvania Press. ISBN 978-0-8122-5221-7.

ทางการ

• Republican Assembly (Parliament) of the Turkish Republic of Northern Cyprus
• Presidency, Turkish Republic of Northern Cyprus
• Embassy of the TRNC in Ankara
• TRNC Central Bank

ลิงก์อื่น ๆ

• Embargoed!, a non-profit association campaigning against the total economic embargo imposed on the population of Northern Cyprus.
• ATCA News, Association of Turkish Cypriots Abroad เก็บถาวร 2008-02-21 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
• Northern Cyprus Home Page
• "Islamic Conference's Parliaments to Call TRNC 'Cyprus Turkish State'" JTW
• International Expert Panel for a European Solution in Cyprus
• UK All Party Parliamentary Group for Cyprus
• Timeline of Cyprus issue by BBC
• Assembly of Turkish American Associations
• Turkish Cypriots of Australia – Historical Book เก็บถาวร 2009-02-16 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
• EU task-force on Turkish Cypriot community