Hydrazyna

Cząsteczka hydrazyny zbudowana jest z dwóch połączonych ze sobą identycznych grup aminowych. Pomimo tego wykazuje ona duży moment dipolowy (1,85 D w fazie gazowej), co świadczy o tym, że występuje ona głównie w konformacji gauche, w której obie grupy aminowe są skręcone o ok. 90–95° w stosunku do symetrycznej konformacji naprzeciwległej^[14].

Hydrazynę otrzymuje się poprzez utlenianie amoniaku podchlorynami^[1]:

NH₃ + NaClO → NH₂Cl + NaOH

NH₂Cl + NH₃ + NaOH → N₂H₄ + NaCl + H₂O

Wodne roztwory hydrazyny mają charakter słabo zasadowy^[1]:

N₂H₄ + H₂O ⇄ [N₂H₅]⁺ + OH₋

Stała dysocjacji w 25 °C^[15]:

K_b = 1,3×10⁻⁶

pK_BH⁺ = 8,1

Jest więc zasadą około dziesięciokrotnie słabszą od amoniaku (K_b = 1,78×10⁻⁵; pK_BH⁺ 9,25).

Stała dysocjacji pK_b dla innych temperatur^[16]:

Hydrazyna znajduje zastosowanie jako paliwo rakietowe. Jest używana również do napędzania okrętów podwodnych. Stosuje się ją także jako surowiec w syntezie organicznej, jest reduktorem, a także odczynnikiem do wykrywania aldehydów, ketonów i cukrów^[1].

Jest odczynnikiem do sekwencjonowania DNA metodą Maxama-Gilberta. Używana razem z piperydyną zrywa DNA przy cytozynie, natomiast z piperydyną i chlorkiem sodu zrywa DNA przy tyminie^[17].

W badaniach na zwierzętach wykazuje właściwości rakotwórcze (wchłania się również przez skórę). Hydrazyna i jej pochodne to silne reduktory. Związek ten w obecności utleniaczy może gwałtownie wybuchnąć. Ryzyko wybuchu występuje także w obecności metali^[18].

Jest łatwopalna i żrąca, jest również silną trucizną^[1].

• David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, ISBN 978-1-4200-9084-0  (ang.).