Гідразін

Падобна аміяку гідразін праяўляе асноўныя ўласцівасці. Аднак з-за ўзаемнага адштурхвання свабодных электронных пар суседніх атамаў азоту гідразін з’яўляецца слабейшай асновай за аміяк:

${\displaystyle {\ce {N2H4 + H2O <=> N2H5^+ + OH-}}}$

${\displaystyle {\ce {N2H5^+ + H2O <=> N2H6^2+ + OH-}}}$

Па метадзе Рашыга яго атрымліваюць акісленнем аміяку гіпахларытам натрыю. Працэс працякае праз стадыю ўтварэння хлораміну:

${\displaystyle {\ce {NH3 + NaOCl -> NH2Cl + NaOH}}}$

${\displaystyle {\ce {NH2Cl + NH3 + NaOH -> N2H4 + NaCl + H2O}}}$

У адну рэакцыю:

${\displaystyle {\ce {2NH3 + NaOCl -> N2H4 + NaCl + H2O}}}$

Іоны некаторых цяжкіх металаў, прыкладам Cu²⁺, нават пры канцэнтрацыі каля 10⁻⁵ моль/л каталізуюць раскладанне гідразіну па рэакцыі:

${\displaystyle {\ce {N2H4 + 2NH2Cl -> 2NH4Cl + N2 ^}}}$

Для іх звязвання ў рэакцыйную сумесь дадаюць жэлацін. Часта аміяк замяняюць мачавінай:

${\displaystyle {\ce {(NH2)2CO + NaOCl + 2NaOH -> N2H4 + NaCl + Na2CO3 + H2O}}}$

Метад Баера. Ён адрозніваецца ад метаду Рашыга тым, што ўводзяць ацэтон, які злучае гідразін у арганічнае вытворнае (гідразон), тым самым выводзячы яго з рэакцыі. Выкарыстанне ацэтону дазваляе замяніць гіпахларыт на пераксід вадароду:

${\displaystyle {\ce {2NH3 + H2O2 -> N2H4 + 2H2O}}}$

Гідразін і яго вытворныя — надзвычай таксічныя злучэнні для розных відаў жывёл і раслінных арганізмаў. Разбаўленыя растворы сульфату гідразіна згубна дзейнічаюць на насенне, марскія водарасці, аднаклетачныя і прасцейшыя арганізмы. У млекакормячых гідразін выклікае сутаргі. У жывёльны арганізм гідразін і яго вытворныя могуць пранікаць любымі шляхамі: пры ўдыханні пароў прадукту, праз скуру, праз стрававальны тракт.

• Неорганическая химия: В 3 т. / Под ред. Ю. Д. Третьякова. Т. 2: Химия непереходных элементов: Учебник для студ. высш. учеб. заведений / А.А. Дроздов, В.П.Зломанов, Г.Н.Мазо, Ф.М.Спиридонов.. — М.: Издательский центр «Академия», 2004. — 368 с.