Magnus Carlsen

Pierwsze szachowe turnieje rozegrał w roku 2001, szybko ściągając na siebie uwagę szachowych ekspertów. Dwa lata później posiadał już tytuł mistrza międzynarodowego, a w roku 2004 otrzymał tytuł arcymistrza, stając się drugim najmłodszym w historii zawodnikiem (po Siergieju Kariakinie), któremu nadano ten tytuł.

Sukcesy i ważniejsze występy w kolejnych latach:

• 2002 – II m. w mistrzostwach świata juniorów do 12 lat w Heraklionie,
• 2003 – III m. w mistrzostwach Europy juniorów do lat 14 w Budvie,
• 2004 – zwycięstwo w turnieju Corus C w Wijk aan Zee, srebrny medal w mistrzostwach Norwegii w Oslo, występ na mistrzostwach świata w Trypolisie (porażka w I rundzie z Lewonem Aronianem), trzykrotne wypełnienie norm arcymistrzowskich (pierwsza w Wijk aan Zee, kolejne w Moskwie i Dubaju), uzyskanie liczby Morphy’ego 5 wskutek partii z Wiktorem Korcznojem,
• 2005 – I m. w mistrzostwach Norwegii w Molde, zwycięstwo w otwartym turnieju w Gausdal, X m. w Pucharze Świata w Chanty-Mansyjsku i sukces w postaci awansu do meczów pretendentów,
• 2006 – w styczniu po raz pierwszy przekroczył granicę 2600 punktów rankingowych, I-II m. w turnieju Corus B w Wijk aan Zee, I m. w silnie obsadzonym turnieju szachów szybkich w Reykjavíku (m.in. zwycięstwo 2-0 w półfinale z Viswanathanem Anandem), II m. w turnieju Midnight Sun w Tromsø, zdobycie tytułu mistrza Norwegii po pokonaniu w barażu Simena Agdesteina (3-1), zwycięstwo (wraz z Liviu-Dieterem Nisipeanu oraz Władimirem Małachowem) w turnieju Bosna w Sarajewie,
• 2007 – w lipcu po raz pierwszy przekroczył granicę 2700 punktów rankingowych, II-III m. (wraz z Aleksandrem Moroziewiczem) w turnieju elity w Morelii i Linares^[4], I m. w turnieju Classics 2007 w Gausdal^[5], występ w rozegranych w Eliście meczach pretendentów (porażka w I rundzie z Lewonem Aronianem)^[6], I m. w Biel Chess Festival (po pokonaniu w dogrywce Aleksandra Oniszczuka)^[7],
• 2008 – I-II m. (wspólnie z Lewonem Aronianem) w turnieju Corus A w Wijk aan Zee, II m. (za Viswanathanem Anandem) w Linares^[8], dz. I m. (wspólnie z Wugarem Gaszimowem i Wang Yue) w I turnieju FIDE Grand Prix 2008/2009 w Baku^[9], I m. w Foros (turniej Aerosvit-2008)^[10], II-III m. (za Weselinem Topałowem, wspólnie z Lewonem Aronianem) w turnieju Final Chess Masters w Bilbao,
• 2009 – I m. w León (po zwycięstwie w finale nad Wasilijem Iwanczukiem)^[11], I m. w Nankinie (turniej elity Nanjing Pearl Spring Chess Tournament, z wynikiem 8/10 pkt i uzyskanym rankingiem 3002 pkt)^[12], 1 listopada został piątym w historii szachistą, który przekroczył granicę 2800 punktów rankingowych, I m. w mistrzostwach świata w szachach błyskawicznych^[13], I m. w turnieju London Chess Classic w Londynie^[14],
• 2010 – najmłodszy w historii lider światowej listy rankingowej (na liście 1 stycznia 2010, w wieku 19 lat)^[15], I m. w turnieju Corus A w Wijk aan Zee^[16], I m. w turnieju Kings’ Tournament w Baznie^[17], prestiżowe zwycięstwo nad mistrzem świata Viswanathanem Anandem w finale turnieju szachów szybkich Arctic Securities Chess Stars w Kristiansundzie^[18], zwycięstwo w meczu przeciwko szachistom z całego świata (wspieranym przez Maxime Vachiera-Lagrave, Hikaru Nakamurę i Judit Polgár)^[19], I m. w turnieju Nanjing Pearl Spring Chess Tournament w Nankinie^[20], I m. w turnieju London Chess Classic w Londynie^[21],
• 2011 – dz. I m. (wspólnie z Siergiejem Kariakinem) w turnieju Kings Tournament w Bukareszcie^[22], I m. w Biel^[23], I m. w turnieju Chess Masters Firnal w São Paulo i Bilbao^[24], dz. I m. w Moskwa (memoriał Michaiła Tala, wspólnie z Lewonem Aronianem)^[25],
• 2012 – I m. w Moskwie (memoriał Michaiła Tala)^[26], II m. (za Siergiejem Kariakinem) w mistrzostwach świata w szachach szybkich w Astanie^[27], dz. I m. w São Paulo/Bilbao (wspólnie z Fabiano Caruaną)^[28], I m. w turnieju Chess Classic w Londynie^[29],
• 2013 – I m. w Wijk aan Zee (turniej Tata Steel–A)^[30], I m. w turnieju pretendentów w Londynie^[31], I m. w turnieju 1st Sinquefield Cup w Saint Louis^[32], zwycięstwo w meczu o mistrzostwo świata 6½: 3½ nad Viswanathanem Anandem^[33],
• 2014 – I m. w turnieju Chess Challenge w Zurychu^[34], I m. w memoriale Wugara Gaszimowa w Şəmkirze^[35], dwukrotnie I m. w mistrzostwach świata w szachach szybkich^[36] oraz w szachach błyskawicznych^[37], w Dubaju, zwycięstwo 6½: 4½ nad Viswanathanem Anandem w meczu o mistrzostwo świata w Soczi i obrona tytułu^[38],
• 2015 – I m. w turnieju Tata Steel w Wijk aan Zee^[39], I m. (po pokonaniu w dogrywce Arkadija Naiditscha) w turnieju 3rd GRENKE Chess Classic w Baden-Baden^[40],
• 2015 – I m. w mistrzostwach świata w szachach szybkich w Berlinie zdobywając 11,5 pkt. w 15 grach^[41],
• 2016 – zwycięstwo w meczu o mistrzostwo świata 9:7 (po dogrywce) nad Siergiejem Kariakinem^[42],
• 2018 – zwycięstwo w meczu o mistrzostwo świata 9:6 (po dogrywce) nad Fabianem Caruaną, zwycięstwo w mistrzostwach świata w szachach błyskawicznych w Sankt Petersburgu, zdobywając 17,5 pkt. w 21 partiach,
• 2021 – zwycięstwo w meczu o mistrzostwo świata 7½: 3½ nad Janem Niepomniaszczim,
• 2022 – zwyciężył po raz piąty w Norway Chess title nad drugim Şəhriyar Məmmədyarovm, zdobywając 16,5 pkt. z 30 pkt. możliwych do zdobycia^[43][44].
• 2022 – wygrał w turnieju Croatia Rapid & Blitz przed drugim Maximem Vachierem-Lagravem, zdobywając 22,5 pkt. w 18 partiach^[45],
• 2022 – zwyciężył w turnieju FTX Crypto Cup, gdzie zdobył 16 punktów nad drugim Rameshbabu Praggnanandhaą i trzecim Alirezą Firuzdżą, którzy zdobyli po 15 punktów^[46],
• 2022 – wygrał w turnieju Champions Chess Tour: Julius Baer Generation Cup, gdzie w finale zmierzył się z Arjunem Erigaisim, którego pokonał w pierwszym dniu, zdobywając 2,5 pkt w 3 partiach, a w drugim dniu wygrał w obydwu partiach^[47]. Warto dodać, że w fazie eliminacyjnej turnieju miał zagrać rewanż z Hansem Niemannem za przegraną partię klasyczną w Sinquefield Cup, ale po dwóch ruchach Norweg poddał partię walkowerem, oddając przeciwnikowi 3 punkty^[48],
• 2022 – zajął III m. za drugim Janem Niepomniaszczim i pierwszym Hikaru Nakamurą w turnieju o tytuł Mistrza Świata w szachach Fischera^[49],
• 2022 – zwycięstwo na mistrzostwach świata w szachach szybkich^[50],
• 2022 – zwycięstwo na mistrzostwach świata w szachach błyskawicznych^[51],
• 2023 – zwycięstwo na turnieju Rapid & Blitz Poland 2023^[52],
• 2023 – zwycięstwo w Pucharze Świata w szachach 2023^[53],
• 2023 – zwycięstwo na mistrzostwach świata w szachach szybkich^[54],
• 2023 – zwycięstwo na mistrzostwach świata w szachach błyskawicznych^[55].

Wielokrotnie reprezentował Norwegię w turniejach drużynowych, m.in.: pięciokrotnie na olimpiadach szachowych (w latach 2004, 2006, 2008, 2010, 2014)^[56] oraz na drużynowych mistrzostwach Europy (w roku 2007), zdobywając srebrny medal za indywidualny wynik na I szachownicy^[57].

Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze osiągnął 1 maja 2014, z wynikiem 2882 punktów zajmował wówczas 1. miejsce na światowej liście FIDE^[58]. Jest to najwyższy w historii ranking uzyskany przez szachistę. Po pobiciu tego rekordu, w wywiadzie dla tygodnika Polityka powiedział^[59]:

W latach 2009–2010 Magnus Carlsen współpracował z byłym wieloletnim mistrzem świata, Garrim Kasparowem, który karierę zakończył w 2005 roku^[60][61]. W 2012 Kasparow wyraził opinię, iż jego zdaniem Carlsen mógłby stosunkowo szybko osiągnąć poziom 2900 punktów rankingowych, gdyby tylko „zaczął pracować na poważnie”^[62].

W 2013 został wybrany do corocznego zestawienia tygodnika „Time”, obejmującego 100 najbardziej wpływowych ludzi na świecie, w kategorii Tytani^[63][64].W 2013 został norweskim sportowcem roku^[65][66] oraz otrzymał tytuł Osobowości Roku 2013 w Norwegii^[67].

20 lipca 2022 ogłosił, że nie zagra w meczu o mistrzostwo świata w 2023 przeciwko Janowi Niepomniaszcziemu i rezygnuje z obrony tytułu^[68][69][70].

5 września wycofał się z turnieju Sinquefield Cup, dzień później po przegraniu z Hansem Niemannem, na razie powód wycofania z turnieju nie jest znany^[71]. 26 września 2022 wydał oświadczenie, twierdząc, że Hans Niemann nie pierwszy raz oszukiwał, a podczas gry z nim w turnieju Sinquefield Cup twierdzi, że Hans Niemann nie był skoncentrowany na partii^[72]. 20 października 2022 został pozwany, w tym jego firma Play Magnus Group, przez Hansa Niemanna za zniesławienie na kwotę 100 mln $^[73]. W czerwcu 2023 pozew został oddalony^[74]. W sierpniu 2023 doszedł do porozumienia z Hansem Niemannem^[75].

W sierpniu 2023 roku wygrał Puchar Świata w szachach po raz pierwszy w karierze^[76]. W 2023 roku obronił wywalczone rok wcześniej tytuły mistrza świata w szachach szybkich i błyskawicznych^[77].

• 
  2004
• 
  Warszawa 2005
• 
  Linares 2007
• 
  Londyn 2010
• 
  2012
• 
  2014
• 
  2016
• 
  2019

• Simen Agdestein Wonderboy: How Magnus Carlsen became the Youngest Chess Grandmaster in the World, Interchess 2004, ISBN 90-5691-131-7.
• Individual Calculations: Carlsen, Magnus (ang.)
• Title Applications (GM): Carlsen, Magnus (ang.)
• Magnus Carlsen – Store norske leksikon (norw.)

• Magnus Carlsen – wybrane partie szachowe (ang.)
• Magnus Carlsen – profil na stronie FIDE (ang.)
• Magnus Carlsen – now we are eighteen (ang.)
• Wirtuozi szachów: Magnus Carlsen
• Chessgraphs.com rating history for Magnus Carlsen, graphed in comparison to other top chess players