Paris Saint-Germain F.C.

Początki klubu (1970–1978)

Klub PSG utworzony został 26 czerwca 1970 roku^[2] na skutek fuzji dwóch zespołów paryskich: Stade Saint-Germain (istniejącego od czerwca 1904 do czerwca 1970 – prawdziwego protoplasty PSG) i Paris FC. Oficjalnie zarejestrowany został 12 sierpnia 1970. Jego nazwa pochodzi od nazwy podparyskiej miejscowości Saint-Germain-en-Laye. PSG miał status klubu zawodowego od lipca 1971 do maja 1972. Ponownie klubem zawodowym PSG został w lipcu 1974 i jest nim do dziś.

W pierwszym swoim sezonie (1970/1971) drużyna wystąpiła w drugiej klasie rozgrywkowej, by już po roku świętować pierwszy historyczny awans do Division 1. Debiutancki mecz Paryżanie rozegrali 11 sierpnia 1971 przegrywając na wyjeździe z zespołem Angers SCO 0:2. Po pierwszym sezonie w najwyższej klasie rozgrywkowej PSG uplasował się zaledwie na 16 pozycji, odnosząc 10 zwycięstw przy 18 porażkach w 38 spotkaniach. W maju 1972 nastąpił rozłam klubu ponownie na Paris FC, który kontynuował występy w Division 1 oraz na dzisiejszy klub PSG, który w nowym sezonie miał występować zaledwie na poziomie 3 ligi. Jednak już po roku udało się wywalczyć awans, by w sezonie 1973/1974 po zajęciu 2. miejsca w grupie B drugiej ligi uzyskać szansę powrotu do ścisłej czołówki we Francji. PSG poprzez fazę play-off wykorzystał ją eliminując w dwumeczu zespół Valenciennes FC (1:2 i 4:2). Ważny odnotowania również jest fakt, że od tego momentu drużyna już zawsze rywalizowała wyłącznie na arenach pierwszoligowych. W lipcu 1974 do użytku klubu oddano stadion Parc des Princes, na którym rozgrywa swe mecze do dziś.

W czerwcu 1973 stanowisko prezesa objął projektant mody Daniel Hechter, który jako pierwszy dokonał zmiany wyglądu strojów meczowych. Dotychczasowe niemal jednolicie czerwone koszulki zastąpione zostały przez niebieskie z czerwonym pionowym pasem pośrodku otoczonym z obu stron białymi prążkami. Debiut nowych strojów miał miejsce już w sezonie 1973/1974 kiedy to zespół występował jeszcze w drugiej lidze. Mimo że włodarze wielokrotnie próbowali zmienić ich wygląd, wzór ten zachował się do dziś stając się jednym z symboli paryskiej drużyny.

Prezes Francis Borelli (1978–1991)

W okresie trzynastu lat, począwszy od stycznia 1978, w którym stanowisko prezesa klubu piastował Francis Borelli klub ze stolicy Francji odnotował swoje pierwsze znaczące sukcesy na arenie krajowej. Pierwszymi osiągnięciami PSG było zdobycie Pucharu Francji w latach 1982 i 1983 oraz mistrzostwo Francji w roku 1986.

15 maja 1982 w finale Pucharu Francji, na stadionie Parc des Princes przy udziale ponad 46-tysięcznej widowni, paryska drużyna zmierzyła się z zespołem AS Saint-Étienne. Po dramatycznym meczu, zakończonym w regulaminowym czasie wynikiem remisowym 1:1 i zdobyciu w ostatniej minucie dogrywki bramki dla PSG na 2:2 (Toko 58', Rocheteau 120'), zwycięzca musiał zostać wyłoniony poprzez konkurs rzutów karnych. Triumfatorem został zespół ze stolicy Francji, który pewniej egzekwując jedenastki wygrał 6:5.

15 września 1982 klub zadebiutował w europejskich rozgrywkach wyjazdowym meczem 1/16 finału Pucharu Zdobywców Pucharów przeciwko drużynie Łokomotiwu Sofia. Z pojedynku tego zwycięsko wyszli gospodarze, zdobywając jedyną bramkę już w 15 minucie. Ostatecznie awans uzyskała jednak drużyna PSG, deklasując w meczu rewanżowym przeciwnika aż 5:1 (Toko 20' i 81', Bathenay 66', N’Gom 85', Lemoult 88'). Przygoda z europejskimi rozgrywkami zakończyła się jednak w 1/4 finału, kiedy to w pojedynku przeciwko Waterschei Thor Genk, po pewnym zwycięstwie 2:0 (Fernández 43', Pilorget 57') na Parc des Princes, Paryżanie w meczu rewanżowym ulegli Belgom po dogrywce 0:3.

11 czerwca 1983, rok po zdobyciu pierwszego w swojej historii Pucharu Francji, PSG obronił zdobyty tytuł pokonując w finale FC Nantes 3:2 (Zaremba 3', Sušić 65', Toko 82').

Sezon 1985/1986 stał się przełomowym w historii klubu. Odnosząc 23 zwycięstwa przy 5 porażkach w 38 spotkaniach PSG po raz pierwszy zwyciężył w krajowych rozgrywkach, uzyskując tym samym prawo startu w ówczesnym Pucharze Europy Mistrzów Krajowych. Jednak już w pierwszej rundzie, po remisie na Parc des Princes 2:2 i rewanżowej porażce 0:1, Paryżanie musieli uznać wyższość czeskiego zespołu Vítkovice Ostrawa.

Zawodnikami tego okresu, którzy stanowili o sile drużyny i na stałe zapisali się w historii klubu są: Carlos Bianchi, Dominique Baratelli, Luis Fernández, Ivica Šurjak, Dominique Bathenay, Dominique Rocheteau, Safet Sušić, Joël Bats oraz Gabriel Calderón.

Do najwybitniejszych trenerów tej kadencji zaliczają się: Georges Peyroche, Gérard Houllier, Lucien Leduc i Tomislav Ivić.

Era Canal+ (1991–2006)

W 1991 nastąpiło przejęcie klubu przez Canal+, który miał stworzyć silną drużynę przeciw dominacji Olympique Marsylii. Po trzech latach, w 1994 roku, PSG świętował zdobycie drugiego w swojej historii mistrzostwa Francji, odnosząc zaledwie 3 porażki w 38 spotkaniach. Dało to tym samym przepustkę by w sezonie 1994/1995, po blisko 10 latach, po raz drugi wystąpić w elitarnej Lidze Mistrzów. Klub zdołał osiągnąć półfinał tych rozgrywek, kiedy po dwóch porażkach kolejno 0:1 i 0:2 musiał uznać wyższość włoskiego A.C. Milan.

Pierwszym sukcesem na arenie międzynarodowej było zdobycie Pucharu Zdobywców Pucharów w 1996 wygrywając 1:0 (N’Gotty 28') w finale przeciwko drużynie Rapidu Wiedeń. Rok później nie zdołano obronić zdobytego trofeum ulegając w tym samym stosunku bramkowym hiszpańskiej FC Barcelonie.

Finał Pucharu Zdobywców Pucharów 1995/1996

8 maja 1996	Paris Saint-Germain FC	1–0	SK Rapid Wiedeń	Stadion Króla Baudouina I, Bruksela Widzów: 37000 Sędzia: Pierluigi Pairetto
	Bruno N’Gotty  28'	(1–0)
Bernard Lama (kapitan) – Paul Le Guen, Patrick Colleter, Bruno N’Gotty, Alain Roche – Youri Djorkaeff, Daniel Bravo, Vincent Guérin, Laurent Fournier ('78 Francis Llacer) – Raí ('12 Julio César Dely Valdés), Patrice Loko; Trener: Luis Fernández			Michael Konsel (kapitan) – Michael Hatz, Peter Guggi, Peter Schöttel, Trifon Iwanow – Peter Stöger, Dietmar Kühbauer, Stefan Marasek – Carsten Jancker, Christian Stumpf ('46 Zoran Barisic), Andreas Heraf; Trener: Ernst Dokupil

Finał Pucharu Zdobywców Pucharów 1996/1997

14 maja 1997	FC Barcelona	1–0	Paris Saint-Germain FC	Feijenoord Stadion, Rotterdam Widzów: 52000 Sędzia: Markus Merk
	Ronaldo  37' (k.)	(1–0)
Vítor Baía – Albert Ferrer, Abelardo, Fernando Couto, Sergi Barjuán – Josep Guardiola, Gheorghe Popescu (kapitan) ('46 Guillermo Amor), Iván de la Peña ('85 Christo Stoiczkow), Luis Enrique ('89 Juan Antonio Pizzi) – Luís Figo, Ronaldo; Trener: Bobby Robson			Bernard Lama – Laurent Fournier (‘58 Jimmy Algerino), Bruno N’Gotty, Paul Le Guen, Didier Domi – Jérôme Leroy, Vincent Guérin ('69 Julio César Dely Valdés), Raí (kapitan) – Patrice Loko ('78 Cyrille Pouget), Leonardo; Trener: Ricardo Gomes

W latach 1991–2006 PSG pięciokrotnie święcił triumfy w Pucharze Francji (1993, 1995, 1998, 2004, 2006), ponadto zdobywając dwa Puchary Ligi (1995, 1998). W 2000 drużyna została jednym z założycielskich członków grupy G-14. Ponowny powrót na stanowisko trenerskie Luisa Fernándeza w grudniu tego samego roku oraz posiadanie w swoich szeregach wielkiego talentu Ronaldinho nie poprawiło pogarszającej się sytuacji w klubie, wynikającej głównie z lawinowo rosnącego zadłużenia. Dopiero w sezonie 2003/2004 osiągnięto oczekiwany sukces, zdobywając Puchar Francji oraz wicemistrzostwo pod wodzą już nowego trenera Vahida Halilhodžicia, uzyskując tym samym po 4 latach awans do upragnionych rozgrywek Ligi Mistrzów.

W dniu 11 kwietnia 2006 Canal+ ogłosił definitywną sprzedaż swoich udziałów w klubie amerykańskiej firmie inwestycyjnej Colony Capital, amerykańskiemu bankowi inwestycyjnemu Morgan Stanley oraz francuskiej spółce inwestycyjnej Butler Capital Partners.Przejęcie PSG stało się faktem z dniem 20 czerwca 2006 roku, po którym nowym prezesem klubu został Alain Cayzac.

Do najlepszych zawodników okresu Canal+ zaliczają się: Bernard Lama, Alain Roche, Ricardo Gomes, Patrice Loko, Valdo, David Ginola, George Weah, Raí oraz Youri Djorkaeff.

Nowa era (2006–2011)

Pod nowym kierownictwem PSG nie radził sobie jednak najlepiej. W sezonie 2006/2007 zajmuje ostatecznie daleką, 15. lokatę, by również rok później cudem uniknąć historycznego spadku do Ligue 2, wygrywając dwa z czterech ostatnich ligowych meczów. Jedynym pocieszeniem dla kibiców było zdobycie 29 marca 2008 trzeciego w historii zespołu Pucharu Ligi Francuskiej, pokonując w finale drużynę RC Lens 2:1 (Pauleta 19', Mendy 90'k.). Godnym odnotowania jest również fakt strzelenia przez Pedro Pauletę 109. bramki w barwach klubu z Paryża, co tym samym czyni go najskuteczniejszym zawodnikiem we wszystkich rozgrywkach w historii PSG.

Dopiero w maju 2008, po przejęciu stanowiska prezesa klubu przez Charles’a Villeneuve’a, kibice spojrzeli w przyszłość z optymizmem. Wywiązywanie się z wcześniejszych obietnic poskutkowało sprowadzeniem zawodników mających przywrócić PSG zasłużone najwyższe miejsca w tabeli. Do piłkarzy tych zaliczali się: Claude Makélélé, Ludovic Giuly, Mateja Kežman, Stéphane Sessègnon, czy król strzelców Ligue 2 sezonu 2007/2008 w barwach Le Havre AC, Guillaume Hoarau. Na efekty nie trzeba było długo czekać, ponieważ już na półmetku rozgrywek sezonu 2008/2009 paryżanie zajęli wysoką 4. lokatę (zwyciężając w 10 z 19 spotkań), ze stratą zaledwie 5 punktów do prowadzącego Olympique Lyon.

W letnim okienku transferowym sezonu 2009/10 klub pozyskał tureckiego napastnika Mevlüta Erdinga, francuskiego obrońcę Christophea Jallet oraz wykupiony został z Fenerbahçe SK – Mateja Kežman. Kadencja Charles’a Villeneuve’a nie trwała jednak długo, gdyż już w styczniu 2009 do opinii publicznej dotarła zaskakująca wiadomość o jego rezygnacji ze stanowiska prezesa. Jednym z powodów takiej decyzji miała być inna wizja budowy drużyny w stosunku do właścicieli klubu. Oficjalnie 4 lutego 2009 jego miejsce zajął Sébastien Bazin, przedstawiciel głównego akcjonariusza klubu, amerykańskiego funduszu inwestycyjnego Colony Capital. W sezonie 2010/11 zespół zasilili Nenê, Siaka Tiéné i Mathieu Bodmer. Do West Bromwich Albion za 7 mln euro sprzedany został Stéphane Sessègnon

Era prezesa Nassera Al-Khelaifiego (2011–)

W maju 2011 nowym właścicielem klubu został fundusz Qatar Sports Investments. Prezesem klubu został Nasser Al-Khelaïfi, natomiast dyrektorem sportowym Leonardo. Katarczycy zwiększyli budżet klubu do 150 mln euro, dzięki czemu możliwe było przyjście m.in. argentyńskiego pomocnika Javiera Pastore za 42 mln euro. Oprócz niego do klubu zostali sprowadzeni Blaise Matuidi, Jérémy Ménez, Maxwell, Thiago Motta oraz Salvatore Sirigu. Dzięki udanym transferom PSG kończył rundę jesienną sezonu 2011/2012 na pierwszym miejscu w tabeli (po raz pierwszy od sezonu 1996/1997), jednak 23 grudnia 2011 zwolniono trenera Antoine’a Kombouaré, którego zastąpił znany z sukcesów odnoszonych z A.C. Milan włoski trener, Carlo Ancelotti. Sezon 2011/2012 PSG zakończył na drugim miejscu co dało awans do Ligi Mistrzów UEFA. W letnim okienku transferowym sezonu 2012/13 do Paris-Saint Germain przybyli: Ezequiel Lavezzi, młody talent Marco Verratti, gwiazdor Zlatan Ibrahimovic oraz Thiago Silva. Pod wodzą Carlo Ancelottiego tak wzmocniony zespół zdobył mistrzostwo ligi francuskiej oraz dotarł do ćwierćfinału Ligi Mistrzów ulegając FC Barcelonie. Ponadto w zimowym okienku tego sezonu do klubu przybyła gwiazda angielskiej piłki David Beckham, holenderski obrońca Gregory van der Wiel oraz młody brazylijski talent Lucas Moura.

W lipcu 2013 ze stanowiska trenera odszedł Carlo Ancelotti, a na jego miejsce zatrudniono Francuza Laurenta Blanca. Do klubu zostali sprowadzeni Edinson Cavani, Marquinhos oraz Lucas Digne za łączną kwotę 108 milionów euro. Klub opuścił Francuz Kévin Gameiro, który przeniósł się do hiszpańskiej Sevilli. Ponadto z zespołem rozstali się tacy zawodnicy jak Mathieu Bodmer, Mamadou Sakho, Mohamed Sissoko czy Diego Lugano. 3 sierpnia 2013 roku zespół, po piętnastu latach wywalczył superpuchar Francji, pokonując w finale Bordeaux 2:1^[3]. W sezonie 2013/14 PSG obronił tytuł mistrza Francji. Koronę króla strzelców po raz drugi z rzędu zdobył Zlatan Ibrahimović. Szwed strzelił 26 bramek.

W sezonie 2014/15 zespół dokonał historycznego osiągnięcia. Po raz pierwszy Paryżanie zdobyli wszystko co było do zdobycia na krajowym podwórku. W ręce PSG powędrowało trzecie z rzędu, a piąte w ogóle mistrzostwo kraju, drugi raz z rzędu Coupe de la Ligue, Coupe de France oraz drugi raz z rzędu Superpuchar. Na arenie międzynarodowej PSG wystąpił w Lidze Mistrzów, gdzie po raz trzeci zakończył udział na ćwierćfinale (z Barceloną, porażki 1:3, 0:2), eliminując wcześniej po dramatycznym dwumeczu Chelsea (1:1, 2:2 po dogrywce). Krajową dominację udało się potwierdzić także w następnym sezonie, udanie broniąc wszystkich trofeów. Na drodze do zdobycia piątego z rzędu mistrzostwa kraju w sezonie stanęło AS Monaco. Klubowi z Paryża udało się jednak po raz kolejny zdobyć Coupe de la Ligue, Coupe de France oraz Superpuchar. Od 11 maja 2016 r. Zlatan Ibrahimović jest także samodzielnym liderem klasyfikacji najlepszego ligowego strzelca PSG, strzelając w trakcie 4-letniego kontraktu 113 ligowych bramek (141 w ogóle).

Trofea międzynarodowe

Zdobyte trofea w rozgrywkach międzynarodowych (stan na: 19-08-2020)
Rozgrywki	Osiągnięcie	Razy	Sezon(y)
Klubowe MŚ	zdobywca	0
	finalista	0
Puchar Interkontynentalny	zdobywca	0
	finalista	0
Liga Mistrzów (Puchar Europy)	zdobywca	0
	finalista	1	2020
	półfinał	2	1995, 2021
Liga Europy (Puchar UEFA)	zdobywca	0
	finalista	0
	półfinał	1	1993
Puchar Zdobywców	zdobywca	1	1996
	finalista	1	1997
Superpuchar UEFA	zdobywca	0
	finalista	1	1996
Puchar Intertoto	zdobywca	1	2001
	finalista	0
Puchar Miast Targowych	zdobywca	0
	finalista	0

Krajowe

Zdobyte trofea w rozgrywkach Francji (stan na: 03-01-2024)
Rozgrywki	Osiągnięcie	Razy	Sezon(y)
Mistrzostwo	I miejsce	11	1986, 1994, 2013, 2014, 2015, 2016, 2018, 2019, 2020, 2022, 2023
	II miejsce	9	1989, 1993, 1996, 1997, 2000, 2004, 2012, 2017, 2021
	III miejsce	3	1983, 1992, 1995
Puchar	zdobywca	14 (rekord)	1982, 1983, 1993, 1995, 1998, 2004, 2006, 2010, 2015, 2016, 2017, 2018, 2020, 2021
	finalista	5	1985, 2003, 2008, 2011, 2019
Superpuchar	zdobywca	12 (rekord)	1995, 1998, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2022, 2023
	finalista	4	1986, 2004, 2006, 2010
Puchar Ligi	zdobywca	9 (rekord)	1995, 1998, 2008, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2020
	finalista	1	2000
II liga	I miejsce	1	1971
	II miejsce
	III miejsce

Rekordy drużynowe

• Najwyższe zwycięstwo w Ligue 1 u siebie:
  • 9:0, w sezonie 2018/2019 z EA Guingamp
• Najwyższe zwycięstwo w Ligue 1 na wyjeździe:
  • 9:0, w sezonie 2015/2016 z Troyes AC
• Najwyższe zwycięstwo w europejskich pucharach u siebie:
  • 7:1, w sezonie 2001/2002 z KAA Gent
  • 7:1, w sezonie 2017/2018 z Celctic Glasgow^[4]
• Najwyższe zwycięstwo w europejskich pucharach na wyjeździe:
  • 0:5 w sezonie 2012/2013 z Anderlecht Bruksela
• Najwyższa porażka w Ligue 1 u siebie:
  • 0:4, w sezonie 1987/1988 z OGC Nice
• 1:5, w sezonie 2018/2019 z LOSC Lilie
• Najwyższa porażka w Ligue 1 na wyjeździe:
  • 0:6, w sezonie 1971/1972 z FC Nantes
• Najwyższa porażka w europejskich pucharach u siebie:
  • 1:6, w sezonie 1996/1997 z Juventusem
• Najwyższa porażka w europejskich pucharach na wyjeździe:
  • 1:6, w sezonie 2016/2017 z Barceloną

Rekordy indywidualne

Najwięcej bramek we wszystkich rozgrywkach[5] Lp. Zawodnik Bramki Lata gry 1 Kylian Mbappé 228 2017– 2 Edinson Cavani 200 2013–2020 3 Zlatan Ibrahimović 156 2012–2016 4 Neymar 118 2017–2023 5 Pauleta 109 2003–2008 6 Dominique Rocheteau 100 1980–1987 7 Mustapha Dahleb 98 1974–1984 8 François M’Pelé 95 1973–1979 9 Ángel Di Maria 93 2015–2022 10 Safet Sušić 85 1982–1991

Najwięcej asyst we wszystkich rozgrywkach[6] Lp. Zawodnik Asysty Lata gry 1 Ángel Di Maria 119 2015–2022 2 Kylian Mbappé 96 2017– 3 Safet Sušić 95 1982–1991 4 Mustapha Dahleb 80 1974–1984 5 Neymar 77 2017-2023 6 Marco Verratti 61 2012– 7 Zlatan Ibrahimović 61 2012–2016 8 Javier Pastore 60 2011–2018 9 Jérôme Rothen 52 2004–2009/2010 10 Lucas Moura 48 2013–2018

Najwięcej meczów we wszystkich rozgrywkach[7] Lp. Zawodnik Mecze Lata gry 1 Jean-Marc Pilorget(inne języki) 435 1975–1987/1988–1989 2 Marco Verratti 405 2012– 3 Marquinhos 397 2013– 4 Sylvain Armand 380 2004–2013 5 Safet Sušić 344 1982–1991 5 Paul Le Guen 344 1991-1998 7 Bernard Lama 318 1992-1997/1998-2000 8 Thiago Silva 315 2012–2020 9 Mustapha Dahleb 310 1974–1984 10 Edinson Cavani 301 2013–2020

• Najwięcej bramek w rozgrywkach ligowych:
  • Edinson Cavani – 138 goli^[8]
• Najwięcej bramek w europejskich pucharach:
  • Edinson Cavani – 30 goli^[8]
• Najwięcej bramek we wszystkich rozgrywkach w jednym sezonie:
  • Zlatan Ibrahimović – 50 goli^[9]
• Najwięcej bramek w rozgrywkach ligowych w jednym sezonie:
  • Zlatan Ibrahimović – 38 goli^[9]
• Najwięcej bramek w europejskich pucharach w jednym sezonie:
  • Zlatan Ibrahimović – 10 goli^[9]
• Najwięcej meczów w rozgrywkach ligowych:
  • Jean-Marc Pilorget – 371 meczów^[9]

Rekordy transferowe

Najdroższe transfery przychodzące do PSG[10] Lp. Zawodnik Kwota Skąd 1 Neymar 222 mln € FC Barcelona 2 Kylian Mbappé 135 mln € AS Monaco 3 Edinson Cavani 64,5 mln € SSC Napoli 4 Ángel Di Maria 63 mln € Manchester United 5 Mauro Icardi 50 mln € Inter Mediolan 6 David Luiz 49,50 mln € Chelsea FC 7 Thiago Silva 42 mln € A.C. Milan 7 Javier Pastore 42 mln € US Palermo 9 Lucas Moura 40 mln € São Paulo FC 9 Leandro Paredes 40 mln € Zenit Petersburg

Najdroższe transfery odchodzące z PSG[11] Lp. Zawodnik Kwota Do 1 Gonçalo Guedes 40 mln € Valencia CF 2 David Luiz 35 mln € Chelsea FC 3 Ronaldinho 32,25 mln € FC Barcelona 4 Lucas Moura 28,40 mln € Tottenham Hotspur 5 Blaise Matuidi 25 mln € Juventus FC 5 Serge Aurier 25 mln € Tottenham Hotspur 7 Javier Pastore 24,70 mln € AS Roma 8 Yuri Berchiche 24 mln € Athletic Bilbao 9 Giovani Lo Celso 22 mln € Real Betis 10 Mamadou Sakho 19 mln € Liverpool FC

Osobny artykuł: Sezony Paris Saint-Germain F.C..

Europejskie puchary

Osobny artykuł: Paris Saint-Germain F.C. w europejskich pucharach.

Pierwszy mecz w europejskich pucharach drużyna PSG rozegrała w sezonie 1982/1983 w ramach rozgrywek Pucharu Zdobywców Pucharów. 15 września 1982 w Sofii, przy udziale piętnastu tysięcy widzów, Paryżanie zmierzyli się z tamtejszym Lokomotiwem, przegrywając 0:1. Pierwsze zwycięstwo przyszło już niespełna 2 tygodnie później, kiedy to w spotkaniu rewanżowym 28 września 1982 Bułgarzy musieli uznać wyższość jedenastki ze stolicy Francji, ulegając wysoko 5:1 (Toko 20' i 81', Bathenay 66', N’Gom 85', Lemoult 88').

Największym sukcesem klubu na arenie międzynarodowej było zdobycie Pucharu Zdobywców Pucharów w sezonie 1995/1996. W meczu finałowym na stadionie Króla Baudouina I w Brukseli Paryżanie pokonali zespół Rapidu Wiedeń 1:0 (Bruno N’Gotty 28').

Le Classique

Le Classique, również znany jako Derby Francji, to spotkanie rozgrywane pomiędzy najbardziej prestiżowymi drużynami kraju, Paris Saint-Germain oraz Olympique Marsylia. Główną różnicą „klasyku” w porównaniu do innych krajowych derbów jest nie tylko rywalizacja na linii największych miast, ale również pomiędzy klasami społecznymi. Paryż to mekka francuskiego społeczeństwa i stylu, gdzie mieszkańcy często dominowali w polityce, ekonomii oraz kulturze. Marsylia natomiast to portowe miasto zamieszkiwane w większości przez klasę robotniczą, nie popierającej paryskiej kultury. Każda konfrontacja odbija się również ogromnym echem politycznym, z racji rywalizacji północ-południe oraz opozycji południowych prowincji kraju wobec rządów stolicy^[12] Derby mają historyczne, kulturalne oraz polityczne podłoże, zrodzone również z prowokacji międzyklubowej. Nieoficjalnie mówi się, iż piłkarskim założycielem tej rywalizacji jest Bernard Tapie, właściciel OM w latach 80. XX wieku, a jej promotorami m.in. Canal+ w latach 90.

Zarówno PSG, jak i OM, to jedyne drużyny, które mogą pochwalić się zdobyciem europejskich pucharów oraz byciem jedynymi dominującymi klubami we francuskiej lidze do czasów przejęcia schedy przez Olympique Lyon od 2001 roku. Mimo niepokojących rezultatów obu klubów na przestrzeni 8 lat od rozpoczęcia milenium, wciąż wraz z AS Saint-Étienne, posiadały najbardziej rozbudowaną siatkę kibicowską w kraju oraz poza granicami.

Stosunki między kibicami są bardzo napięte przez co często grupy zwolenników klubowych oraz pseudokibice po meczach ustawiają się ze sobą na bójki. Lokalne władze podejmują wszelkie metody doprowadzające do zwiększenia bezpieczeństwa podczas tego szlagieru oraz zapobiegania konfrontacjom kibicowskim, co przekłada się jednakże na różne rezultaty, z racji wciąż pojawiających się niebezpiecznych incydentów. Zgodnie ze statystykami od 11 kwietnia 1995 do 18 marca 2010 roku, w starciach pomiędzy kibicami PSG, a OM zostało aresztowanych 305 osób, a 43 zostały ranne^[13]. Śmierć poniosły 2 osoby.

Po przejęciu PSG przez katarskich inwestorów stosunki na linii Paryż-Marsylia jeszcze bardziej się zaostrzyły, głównie przez aspekty finansowe.

Statystyki pomiędzy klubami: (stan na 23.10.2016^[14]):

• 38 zwycięstw PSG, 33 zwycięstwa OM, 19 remisów
• 119 bramek PSG, 112 bramek OM

Olympique Lyonnais

W gronie dwóch najważniejszych rywali PSG znajduje się Olympique Lyon. Podłoże rywalizacji jednak nie ma już nic wspólnego z warstwą społeczną, polityczną czy historyczną, a jedynie sportową. Lyon jest zawsze brany pod uwagę w walce o mistrzostwo Francji, szczególnie po okresie 7 lat zdobywania mistrza z rzędu. Z tego względu spotkania między obiema drużynami są bardzo ekscytujące dla kibiców. Stosunki między kibicami w większości są neutralne, pomijając kilka incydentów pseudokibicowskich.

Statystyki pomiędzy klubami: (stan na 31.05.2015)^[15]:

• 18 zwycięstw PSG, 7 zwycięstw OL, 11 remisów
• 60 bramek PSG, 31 bramek OL

1970–1975	1976–1988	1989–1999	2000–2016	2017–2021	2022–2026
2027–2033	2034–2037	2038–2044

Najbardziej rozpoznawalnymi strojami PSG były ciemnoniebieskie koszulki z czerwonym pionowym pasem pośrodku otoczonym z obu stron białymi prążkami. Po raz pierwszy wzór ten zaprezentowany został w 1973, gdy w sezonie 1973/1974 drużyna występowała jeszcze w drugiej lidze, a jego projektantem był ówczesny prezes Daniel Hechter. Stroje te zastąpiły pierwsze noszone przez trzy lata niemal jednolicie czerwone koszulki, które w połączeniu z białymi spodenkami oraz niebieskimi getrami nawiązywały do pochodzenia klubu (biel – Stade Saint-Germain, czerwień oraz niebieski – Paris FC).

W 1981 prezes Francis Borelli postanowił zmienić wzór wprowadzając białe koszulki udekorowane dwoma pionowymi prążkami: czerwonym oraz niebieskim. Tym samym dotychczasowe, wykreowane w 1973, stały się jedynie strojami wyjazdowymi. W 1990 dokonano kolejnej korekty wyglądu koszulek, zmieniając ułożenie pasków, które od tej pory razem kształtem miały przypominać wieżę Eiffla. Wzór ten utrzymał się przez dwa lata, aż do sezonu 1992/1993.

Dopiero w 1994 zdecydowano się powrócić do koszulek projektu Daniela Hechtera, które mimo licznych, lecz nieznacznych przekształceń przetrwały do roku 2009. W sezonie 2009/2010 pierwszymi strojami drużyny zostały ciemnoniebieskie koszulki udekorowane czerwonymi prążkami, ciemnoniebieskie spodenki i getry.

Sponsorzy techniczni

Sponsorzy główni

Stade Georges Lefèvre

Od początku istnienia klubu, aż do roku 1974 PSG rozgrywał swe mecze na stadionie Stade Georges Lefèvre, ulokowanym w podparyskiej miejscowości Saint-Germain-en-Laye. Od tamtej pory obiekt użytkowany jest głównie przez drużyny rezerwowe i wchodzi w skład centrum treningowego klubu – Camp des Loges. Nazwa stadionu nadana została w 1945 i upamiętnia poległego na froncie w 1940 piłkarza zespołu Stade Saint-Germain.

Parc des Princes

Osobny artykuł: Parc des Princes.

Klub ze stolicy Francji, nieprzerwanie od lipca 1974 roku, rozgrywa swe mecze na stadionie Parc des Princes. Czterogwiazdkowy obiekt, będący własnością miasta Paryża, ulokowany został w 16. dzielnicy, a swą nazwę zawdzięcza dawnemu parkowi, na terenie którego został wybudowany. Rekordową frekwencję zanotowano 2 marca 1983 roku podczas meczu 1/4 finału Pucharu Zdobywców Pucharów, PSG z belgijskim Waterschei Thor Genk (2:0 – Fernández 43', Pilorget 57'), która wyniosła 49 575 widzów. Do dyspozycji kibiców oddano czterotysięczny parking, a sam obiekt został w całości zamknięty i składa się z czterech zadaszonych trybun: północnej – Auteuil, południowej – Boulogne, wschodniej – Paris i zachodniej – Presidentielle Thomson.

Chronologiczny spis prezesów Paris Saint-Germain od czasu istnienia klubu.

Lp. Imię i nazwisko Okres urzędowania 1. Pierre-Etienne Guyot 08.1970 06.1971 2. Guy Crescent 06.1971 12.1971 3. Henri Patrelle 12.1971 06.1973 4. Daniel Hechter 06.1973 01.1978 5. Francis Borelli 01.1978 05.1991 6. Michel Denisot 05.1991 05.1998 7. Charles Bietry 05.1991 12.1998 8. Laurent Perpère 12.1998 06.2003

Lp. Imię i nazwisko Okres urzędowania 9. Francis Graille 06.2003 05.2005 10. Pierre Blayau 05.2005 06.2006 11. Alain Cayzac 06.2006 04.2008 12. Simon Tahar 04.2008 05.2008 13. Charles Villeneuve 05.2008 02.2009 14. Sébastien Bazin 02.2009 09.2009 15. Robin Leproux 09.2009 09.2011 16. Nasser Al-Khelaïfi 09.2011 urzęduje

Obecne władze Klubu^[16][17]

Funkcja	Imię i nazwisko
Właściciel	Tamim ibn Hamad Al Sani
Większościowy udziałowiec	Qatar Sports Investments
Prezydent	Nasser Al-Khelaïfi
Dyrektor generalny	Jean-Claude Blanc
Dyrektor sportowy	Leonardo
Asystent dyrektora sportowego	Angel Castellazzi
Sekretarz generalny	Victoriano Melero
Dyrektor ds. komunikacji	Jean-Martial Ribes

Osobna strona: Kategoria:Trenerzy piłkarzy Paris Saint-Germain F.C..

Chronologiczny spis trenerów Paris Saint-Germain od czasu istnienia klubu.

Lp. Imię i nazwisko Okres urzędowania 1. Pierre Phelipon 1970 1972 2. Robert Vicot 1972 1973 3. Just Fontaine Robert Vicot 1973 1975 4. Just Fontaine 1975 1976 5. Velibor Vasović 1976 1977 6. Ilja Pantelic Pierre Alonzo 1977 1977 7. Jean-Michel Larqué 1977 1978 8. Pierre Alonzo 1978 1978 9. Velibor Vasović 1978 1979 10. Pierre Alonzo Camille Choquier 1979 1979 11. Georges Peyroche 1979 1983 12. Lucien Leduc 1983 1984 13. Georges Peyroche 1984 1985 14. Christian Coste 1985 1985 15. Gérard Houllier 1985 1987 16. Erick Mombaerts[18] 1987 1988 17. Erick Mombaerts Gérard Houllier 1988 1988 18. Tomislav Ivić 1988 1990 19. Henri Michel 1990 1991 20. Artur Jorge 1991 1994 21. Luis Fernández 1994 1996 22. Ricardo Gomes Joël Bats 1996 1998 23. Alain Giresse 1998 1998 24. Artur Jorge 1998 1999 25. Philippe Bergeroo 1999 2000 26. Luis Fernández 2000 2003 27. Vahid Halilhodžić 2003 2005 28. Laurent Fournier 2005 2005 29. Guy Lacombe 2005 2007 30. Paul Le Guen 2007 2009 31. Antoine Kombouaré 2009 2011 32. Carlo Ancelotti 2011 2013 33. Laurent Blanc 2013 2016 34. Unai Emery 2016 2018 35. Thomas Tuchel 2018 2020 36. Mauricio Pochettino 2021 2022 37. Christophe Galtier 2022 2023 38. Luis Enrique 2023 urzęduje

Sztab szkoleniowy i medyczny w sezonie 2021/22^[19]

Funkcja	Imię i nazwisko
Trener	Christophe Galtier
Asystent	Thierry Oleksiak
Asystent	João Sacramento
Trener bramkarzy	Gianluca Spinelli
Trener przygotowania fizycznego	Denis Lefebvre
Trener przygotowania fizycznego	Nicolas Mayer
Analityk	Antoine Guillotin
Analityk	Vincent Brunet
Analityk	Isidre Ramón Madir
Skaut	Pierre Reynaud
Koordynator drużyn młodzieżowych	Yohan Cabaye
Dyrektor akademii piłkarskiej	Jean-François Pien
Koordynator występów klubowych	Gian Nicola Bisciotti
Naukowiec sportowy	Denis Lefebve
Naukowiec sportowy	Ben Michael Simpson
Naukowiec sportowy	Ricardo Rosa
Naukowiec sportowy	Maxime Coulerot
Naukowiec sportowy	Cristoforo Filetti
Szef sztabu medycznego	Christophe Baudot
Lekarz klubowy	Quentin Vincent
Koordynator fizjoterapii	Cyryl Praud
Fizjoterapeuta	Rafael Martini
Fizjoterapeuta	Joffrey Martin
Fizjoterapeuta	Gaël Pasquer
Fizjoterapeuta	Dario Fort
Fizjoterapeuta	Diego Mantovani
Fizjoterapeuta	Angelo Castro
Podolog	Gaëlle Scalia
Asystent medyczny	Sandrine Jarzaguet

Osobna strona: Kategoria:Piłkarze Paris Saint-Germain F.C..

Stan na 2 marca 2024^[20]

Nr	Poz.	Piłkarz
1	1 bramkarzBR	Keylor Navas
2	2 obrońcaOB	Achraf Hakimi
3	2 obrońcaOB	Presnel Kimpembe (3. kapitan)
4	3 pomocnikPO	Manuel Ugarte
5	2 obrońcaOB	Marquinhos (kapitan)
7	4 napastnikNA	Kylian Mbappé (4. kapitan)
8	3 pomocnikPO	Fabián Ruiz
9	4 napastnikNA	Gonçalo Ramos
10	3 pomocnikPO	Ousmane Dembélé
11	3 pomocnikPO	Marco Asensio
15	3 pomocnikPO	Danilo Pereira (wicekapitan)
16	1 bramkarzBR	Sergio Rico
17	3 pomocnikPO	Vitinha
19	3 pomocnikPO	Lee Kang-in
21	2 obrońcaOB	Lucas Hernández

Nr	Poz.	Piłkarz
23	4 napastnikNA	Randal Kolo Muani
25	2 obrońcaOB	Nuno Mendes
26	2 obrońcaOB	Nordi Mukiele
28	3 pomocnikPO	Carlos Soler
29	4 napastnikNA	Bradley Barcola
30	1 bramkarzBR	Alexandre Letellier
33	3 pomocnikPO	Warren Zaïre-Emery
35	2 obrońcaOB	Lucas Beraldo
37	2 obrońcaOB	Milan Škriniar
38	3 pomocnikPO	Ethan Mbappé
41	3 pomocnikPO	Senny Mayulu
50	1 bramkarzBR	Louis Mouquet
80	1 bramkarzBR	Arnau Tenas
97	2 obrońcaOB	Layvin Kurzawa
99	1 bramkarzBR	Gianluigi Donnarumma

Piłkarze na wypożyczeniu

Nr	Poz.	Piłkarz
	1 bramkarzBR	Lucas Lavallée (w USL Dunkerque do 30 czerwca 2024)
	2 obrońcaOB	Juan Bernat (w SL Benfica do 30 czerwca 2024)
	2 obrońcaOB	Colin Dagba (w AJ Auxerre do 30 czerwca 2024)
	2 obrońcaOB	Vimoj Muntu Wa Mungu (w Torino FC do 30 czerwca 2024)
	3 pomocnikPO	Ismaël Gharbi (w FC Stade Lausanne-Ouchy do 30 czerwca 2024)
	3 pomocnikPO	Ayman Kari (w FC Lorient do 30 czerwca 2024)
	3 pomocnikPO	Gabriel Moscardo (w Corinthians do 30 czerwca 2024)

Nr	Poz.	Piłkarz
	3 pomocnikPO	Cher Ndour (w SC Braga do 30 czerwca 2024)
	3 pomocnikPO	Renato Sanches (w AS Roma do 30 czerwca 2024)
	3 pomocnikPO	Xavi Simons (w RB Leipzig do 30 czerwca 2024)
	4 napastnikNA	Hugo Ekitike (w Eintrachcie Frankfurt do 30 czerwca 2024)
	4 napastnikNA	Ilyes Housni (w Al Sadd do 30 czerwca 2024)
	4 napastnikNA	Noha Lemina (w Wolverhampton Wanderers do 30 czerwca 2024)

Sponsorzy i partnerzy w sezonie 2021/22^[21]

Królowie strzelców

Królowie strzelców ligi francuskiej występujący w barwach Paris Saint-Germain.

Zawodnik	Bramki	Sezon
Carlos Bianchi	37	1977/1978
Carlos Bianchi	27	1978/1979
Pauleta	21	2005/2006
Pauleta	15	2006/2007
Zlatan Ibrahimović	30	2012/2013
Zlatan Ibrahimović	26	2013/2014
Zlatan Ibrahimović	38	2015/2016
Edinson Cavani	35	2016/2017
Edinson Cavani	28	2017/2018
Kylian Mbappé	33	2018/2019
Kylian Mbappé	18	2019/2020
Kylian Mbappé	27	2020/2021

Uczestnicy mistrzostw świata

Spis piłkarzy uczestniczących w finałach Mistrzostw Świata powołanych z Paris Saint-Germain.

Zawodnik Rok Mustapha Dahleb 1982 Dominique Baratelli 1982 Dominique Rocheteau 1982, 1986 Ivica Šurjak 1982 Joël Bats 1986 Michel Bibard 1986 Luis Fernández 1986 Gabriel Calderón 1990 Safet Sušić 1990 Zlatko Vujović 1990 Raí 1994 Mauricio Pochettino 2002 Ronaldinho 2002 Bartholomew Ogbeche 2002 Jay-Jay Okocha 2002 David Rozehnal 2006 Vikash Dhorasoo 2006 Pauleta 2006 Bonaventure Kalou 2006 Ezequiel Lavezzi 2014 Thiago Silva 2014, 2018 David Luiz 2014 Maxwell 2014 Edinson Cavani 2014, 2018

Zawodnik Rok Salvatore Sirigu 2014 Marco Verratti 2014 Thiago Motta 2014 Yohan Cabaye 2014 Blaise Matuidi 2014 Lucas Digne 2014 Kylian Mbappé 2018, 2022 Alphonse Areola 2018 Presnel Kimpembe 2018 Ángel Di María 2018 Giovani Lo Celso 2018 Marquinhos 2018, 2022 Neymar 2018, 2022 Kevin Trapp 2018 Julian Draxler 2018 Thomas Meunier 2018 Achraf Hakimi 2022 Keylor Navas 2022 Danilo Pereira 2022 Vitinha 2022 Nuno Mendes 2022 Pablo Sarabia 2022 Carlos Soler 2022 Lionel Messi 2022

Uczestnicy mistrzostw Europy

Spis piłkarzy uczestniczących w finałach Mistrzostw Europy powołanych z Paris Saint-Germain.

Zawodnik	Rok
Luis Fernández	1984
Dominique Rocheteau	1984
Safet Sušić	1984
Christian Perez	1992
Youri Djorkaeff	1996
Vincent Guérin	1996
Bernard Lama	1996, 2000
Patrice Loko	1996
Alain Roche	1996
Pauleta	2004
Salvatore Sirigu	2012, 2016
Thiago Motta	2012, 2016
Blaise Matuidi	2012, 2016
Jérémy Ménez	2012
Zlatan Ibrahimović	2016
Marco Verratti	2020

• Oficjalna strona klubu (fr.)