Wołodymyr Zełenski
Wołodymyr Ołeksandrowycz Zełenski[a] (ukr. Володимир Олександрович Зеленський; ur. 25 stycznia 1978 w Krzywym Rogu[1]) – ukraiński polityk, satyryk, aktor, scenarzysta, prezenter telewizyjny, producent filmowy i przedsiębiorca, z wykształcenia prawnik. Od 2019 prezydent Ukrainy.
Wołodymyr Zełenski (2023) | |
Pełne imię i nazwisko | Wołodymyr Ołeksandrowycz Zełenski |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 25 stycznia 1978 |
Prezydent Ukrainy | |
Okres | od 20 maja 2019 |
Przynależność polityczna | |
Pierwsza dama | |
Poprzednik | |
Odznaczenia | |
W lutym 2022 doszło do inwazji Rosji na Ukrainę; postawa prezydenta Wołodymyra Zełenskiego w czasie tej inwazji przyniosła mu międzynarodowe uznanie[2][3][4]. Przez wielu zagranicznych komentatorów został wówczas określony jako mąż stanu i bohater narodowy[2][3][4][5][6][7]. Człowiek Roku tygodnika „Time” w 2022[8].
Życiorys
Pochodzenie i wykształcenie
Urodził się w Krzywym Rogu w rodzinie ukraińskich Żydów[9]. Jego ojciec Ołeksandr był profesorem i specjalistą w zakresie cybernetyki. Wołodymyr Zełenski w dzieciństwie przez kilka lat mieszkał w mieście Erdenet w Mongolii, gdzie wówczas pracował jego ojciec. W późniejszych latach kształcił się w gimnazjum numer 95 w rodzinnej miejscowości[1]. Ukończył studia prawnicze w Krzyworoskim Instytucie Ekonomicznym (filii Kijowskiego Narodowego Uniwersytetu Ekonomicznego), nie podjął pracy w zawodzie prawniczym. W międzyczasie zainteresował się aktorstwem, grał w amatorskich przedstawieniach teatralnych[1].
Działalność zawodowa
W połowie lat 90. dołączył do lokalnej grupy kabaretowej, biorącej udział w pojedynkach w ramach KWN (popularnym w krajach byłego ZSRR współzawodnictwie kabaretowym)[1]. Został następnie zaproszony do zespołu „Zaporiżżia – Krywyj Rih – Tranzyt”. W 1997 wraz z kilkorgiem innych aktorów współtworzył i przewodniczył grupie „95-j kwartał”, dla której pisał większość skeczów. W latach 1998–2003 grupa brała udział w najwyższych rangą zawodach ukraińskiej KWN i występowała w wielu państwach rosyjskojęzycznych. W 2003 pomiędzy grupą a firmą AMiK doszło do konfliktu, w wyniku którego zaproponowano satyrykowi porzucenie zespołu i dalsze indywidualne występy w KWN; Wołodymyr Zełenski jednak odmówił[10].
Pod koniec 2003 został współwłaścicielem przedsiębiorstwa producenckiego Studio „Kwartał 95”, które współpracowało z telewizją 1+1 przy projekcie związanym z wydaniem ich show[1]. Był pomysłodawcą, dyrektorem i prezenterem programu telewizyjnego Weczirnij kwartał na kanale Inter[10]. W międzyczasie prowadził też program kulinarny. Weczirnij kwartał zyskał znaczącą popularność wśród widzów, a jego studio producenckie realizowało kolejne programy telewizyjne. Sam pisał również scenariusze programów telewizyjnych[1].
W 2006 wraz z partnerką Ołeną Szoptenko zwyciężył w pierwszej edycji programu tanecznego Tanci z zirkamy[11]. Finał programu zgromadził ponad 87% całej widowni kanałów ukraińskich w tamtym czasie, a wygrana zapewniła mu wzrost popularności[1]. W latach 2010–2012 wchodził w skład zarządu telewizji Inter, pełniąc też funkcję głównego producenta[12]. Jako aktor występował w rosyjskojęzycznych komediach romantycznych, takich jak trzyczęściowy film Miłość w wielkim mieście (2009, 2010, 2014), 8 pierwszych randek (2012) czy 8 nowych randek (2015)[13]. Użyczył głosu tytułowemu misiowi w filmach Paddington (2014) oraz Paddington 2 (2017)[14].
W 2015 został gwiazdą satyrycznego serialu telewizyjnego Słuha narodu, w którym wcielił się w postać Wasyla Petrowycza Hołoborod’ki, nauczyciela historii, który w wyniku zbiegu okoliczności objął urząd prezydenta Ukrainy[15]. Program emitowała telewizja należąca do Ihora Kołomojskiego, oligarchy będącego przeciwnikiem politycznym Petra Poroszenki[16].
Działalność polityczna
W grudniu 2017 jego współpracownicy wystąpili o rejestrację partii politycznej o takiej samej nazwie jak serial Słuha narodu[17]. W 2018 Wołodymyr Zełenski zaczął pojawiać się w sondażach prezydenckich, odnotowując rosnące poparcie[12]. 31 grudnia 2018 oficjalnie zapowiedział swój start w wyborach prezydenckich zaplanowanych na marzec 2019[18], dokonując następnie rejestracji swojej kandydatury[19].
W pierwszej turze głosowania, która odbyła się 31 marca 2019, Wołodymyr Zełenski uzyskał 30,2% głosów, zajmując tym samym pierwsze miejsce i przechodząc do drugiej tury z ubiegającym się o reelekcję Petrem Poroszenką[19]. W drugiej turze z 21 kwietnia 2019 otrzymał 73,2% głosów, wygrywając wybory prezydenckie[19].
Urząd prezydenta objął po zaprzysiężeniu 20 maja 2019, jeszcze tego samego dnia ogłosił rozwiązanie parlamentu[20]. W przedterminowych wyborach z 21 lipca 2019 związana z nim partia Sługa Ludu uzyskała większość bezwzględną w parlamencie[21]. Pozwoliło to powołać wspierający prezydenta rząd, którego premierem został Ołeksij Honczaruk, którego po kilku miesiącach zastąpił Denys Szmyhal[22]. Jako prezydent deklarował działania na rzecz członkostwa Ukrainy w NATO i Unii Europejskiej, które zintensyfikował zwłaszcza w obliczu militarnego zagrożenia ze strony Rosji[23].
W trakcie jego prezydentury wiosną 2021 Rosja zaczęła znacząco zwiększać liczbę swoich żołnierzy i sprzętu wojskowego w pobliżu granicy z Ukrainą[24]. 24 lutego 2022 wojska rosyjskie na rozkaz prezydenta Władimira Putina rozpoczęły inwazję na Ukrainę[25]. Ukraiński prezydent tego samego dnia ogłosił wprowadzenie stanu wojennego[26] i powszechną mobilizację[27]. Dwa dni później Wołodymyr Zełenski odmówił skorzystania z amerykańskiej propozycji ewakuowania się z Kijowa[28]. Jego postawa i przywództwo w trakcie rosyjskiej inwazji przyniosły mu międzynarodową rozpoznawalność i uznanie, liczni zagraniczni komentatorzy określili go mianem męża stanu[3][5][6][7] i narodowego bohatera[2][3][4]. W trakcie inwazji przyjmował w Kijowie licznych przywódców państw i rządów, organizacji międzynarodowych i UE, w tym 20 lutego 2023 prezydenta Stanów Zjednoczonych Joe Bidena[29].
Życie prywatne
6 września 2003 zawarł związek małżeński z Ołeną z domu Kyjaszko. Para uczęszczała do równoległych klas tej samej szkoły, znajomość nawiązali jednak dopiero na studiach, gdy Ołena Kyjaszko zajmowała się pisaniem tekstów do grupy kabaretowej „95-j kwartał”[30][31]. Mają dwoje dzieci: córkę Ołeksandrę (ur. 2004) i syna Kiryłła (ur. 2013)[1].
Posługiwał się językiem rosyjskim jako językiem macierzystym[32]. Później zaczął uczyć się i posługiwać językiem ukraińskim; po wyborze na prezydenta zadeklarował dalszą naukę tego języka[33]. Pierwszą ukraińskojęzyczną produkcję filmową z jego udziałem zaczęto kręcić w 2017[34].
Przed wyborami prezydenckimi w 2019 niektóre media zaczęły szerzej interesować się żydowskim pochodzeniem jego rodziców[35][36]. Wołodymyr Zełenski odmawiał komentowania tych kwestii, twierdząc, że to jego prywatna sprawa. W trakcie prezydentury w przeciwieństwie do poprzedników nie uczestniczył w uroczystościach o charakterze religijnym, również w swoich przemówieniach nie przywoływał odniesień religijnych[37]. Po rozpoczęciu w 2022 przez Rosję inwazji na Ukrainę zaczął publicznie przywoływać swoje żydowskie pochodzenie, śmierć kilku krewnych podczas Holokaustu oraz swoich krewnych walczących z Niemcami w trakcie II wojny światowej (w tym dziadka, weterana Armii Czerwonej[38], odznaczonego dwukrotnie Orderem Czerwonej Gwiazdy). Stało się to argumentem przeciwko rosyjskiej propagandzie o „nazizmie” i „banderyzmie” ukraińskiego prezydenta i jego rządu[39][40]. Odwołania te pojawiały się także celem nakłonienia liderów środowisk żydowskich do poparcia Ukrainy[41][42].
Odznaczenia i wyróżnienia
- Ordery i odznaczenia
- Order Lwa Białego (2022, Czechy)[43][44]
- Wielki Krzyż ze Złotym Łańcuchem Orderu Witolda Wielkiego (2022, Litwa)[45]
- Order Westharda (2022, Łotwa)[46]
- Order Orła Białego (2022, Polska)[47]
- Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (2023, Francja)[48]
- Nagrody i wyróżnienia
- Nagroda Orła Jana Karskiego – edycja specjalna (2022)[49]
- Człowiek Roku tygodnika „Time” (2022)[8]
- Philadelphia Liberty Medal (2022)[50]
- Nagroda Karola Wielkiego (2023)[51]
- Tytuł Człowieka Roku tygodnika „Wprost” (2023)[52]
Uwagi
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Tadeusz Iwański: Zełenski – anatomia sukcesu. Ośrodek Studiów Wschodnich, 3 kwietnia 2019. [dostęp 2019-04-04].
- Wołodymyr Zełenski w bazie IMDb (ang.). [dostęp 2022-02-28].
- ISNI: 0000000500724452
- VIAF: 9255154260630724480009
- LCCN: no2019142097
- GND: 1179997255
- NDL: 032205173
- LIBRIS: cs276f6x9cmhsw7w
- BnF: 18015606d
- SUDOC: 262688255
- NKC: xx0272679
- NTA: 436281546
- BIBSYS: 1656998780673
- PLWABN: 9810626440705606
- J9U: 987011289050905171
- PTBNP: 1874347
- LNB: 000280822
- LIH: LNB:CDsS;=Bj
- WorldCat: lccn-no2019142097