เปียงยาง
เปียงยาง (เกาหลี: 평양, ภาษาเกาหลี: /pʲʰʌ̹ŋ.ja̠ŋ/, พย็องยัง) คือเมืองหลวงและเมืองขนาดใหญ่ที่สุดของประเทศเกาหลีเหนือ ตัวนครตั้งอยู่ห่างจากปากแม่น้ำแทดงประมาณ 109 km (68 mi) ตามรายงานจากสำมะโนประชากร ค.ศ. 2008 นครนี้มีประชากร 3,255,288 คน[6]
เปียงยาง 평양시 平壤市 | |
|---|---|
นครปกครองโดยตรง | |
| นครปกครองโดยตรงเปียงยาง 평양직할시 平壤直轄市 | |
| การถอดเสียง | |
| • โชซ็อนกึล | 평양직할시 |
| • ฮันจา | 平壤直轄市 |
| • เอ็มอาร์ | P'yŏngyang Chikhalsi |
| • อาร์อาร์ | Pyeongyang Jikhalsi |
ตามเข็มนาฬิกาจากบน: ตึกระฟ้าเปียงยางและแม่น้ำแทดง; หอคอยชูเช; ประตูโค้งแห่งการรวมประเทศ; รูปหล่อ Chollima; สถานี Puhŭng ในรถไฟใต้ดินเปียงยาง; สุสานพระเจ้าทงมย็อง และประตูชัย | |
| สมญา: | |
 ที่ตั้งของเปียงยางในเกาหลีเหนือ | |
  เปียงยาง ที่ตั้งของเปียงยางในเกาหลีเหนือ  เปียงยาง เปียงยาง (ทวีปเอเชีย) | |
| พิกัด: 39°1′10″N 125°44′17″E / 39.01944°N 125.73806°E | |
| ประเทศ | เกาหลีเหนือ |
| เขต | 18 เขต, 2 เทศมณฑล
|
| การปกครอง | |
| • ประธานคณะกรรมการของประชาชนเปียงยาง | Cha Hui-rim[3] |
| • เลขาธิการพรรคแรงงานแห่งเกาหลี คณะกรรมการนครเปียงยาง | Kim Yong-hwan[4] |
| พื้นที่[5] | |
| • ทั้งหมด | 2,000 ตร.กม. (800 ตร.ไมล์) |
| ประชากร (2016) | |
| • ทั้งหมด | 2,870,000[2] คน |
| เขตเวลา | UTC+09:00 (เวลาเปียงยาง) |
.jpg)
.jpg)
.jpg)
เปียงยางเป็นหนึ่งในเมืองที่เก่าแก่ที่สุดในเกาหลี[7] ในอดีตนั้นเคยเป็นเมืองหลวงของหลายอาณาจักร เช่น ใน 2333 ปีก่อนคริสต์ศักราชนั้นเคยเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรโชซ็อนโบราณ ในสมัยนั้นมีชื่อว่าเมืองวังก็อมซ็อง ใน ค.ศ. 427 ได้เป็นเมืองหลวงของอาณาจักรโคกูรยอ มีชื่อว่าเมืองเปียงยาง จนถึง ค.ศ. 668 ที่อาณาจักรโคกูรยอล่มสลายลง
ชื่อ
| เปียงยาง | |
.svg) "เปียงยาง" ใน อักษรโชซ็อนกึล (บน) และ อักษรฮันจา (ล่าง) | |
| ชื่อเกาหลี | |
|---|---|
| โชซ็อนกึล | |
| ฮันจา | |
| อาร์อาร์ | Pyeongyang |
| เอ็มอาร์ | P'yŏngyang |
| แปล. "ดินเรียบ" | |
ชื่อนครในอดีตได้แก่ คีซ็อง, ฮวังซ็อง, รากรัง, ซอ-กยง, โซโด, โฮ-กยง, ชังอัน[ต้องการอ้างอิง] และ เฮโจ[8][9] (ในสมัยอาณานิคมญี่ปุ่น) ซึ่งมีรูปเขียนหลายแบบ[a] ในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 กลุ่มมิชชันนารีรู้จักเปียงยางในฐานะ "เยรูซาเลมตะวันออก" เนื่องจากสถานะในอดีตในฐานะฐานที่มั่นของศาสนาคริสต์นิกายโปรเตสแตนต์ โดยเฉพาะในช่วงการฟื้นฟูเปียงยางใน ค.ศ. 1907[21][22]
หลังการเสียชีวิตของคิม อิล-ซ็องใน ค.ศ. 1994 สมาชิกบางส่วนจากฝ่ายคิม จ็อง-อิลเสนอให้เปลี่ยนชื่อเปียงยางไปเป็น "นครคิม อิล-ซ็อง" (เกาหลี: 김일성시; ฮันจา: 金日成市) แต่บางส่วนเสนอแนะว่าเกาหลีเหนือควรเริ่มเรียกโซลเป็น "นครคิม อิล-ซ็อง" แทน และให้เปียงยางมีชื่อเล่นเป็น "นครคิม จ็อง-อิล" ท้ายที่สุด ก็ไม่มีการทำข้อเสนอใดทั้งสิ้น[23]
ประวัติศาสตร์
ใน ค.ศ. 1955 นักโบราณคดีขุดพบหลักฐานของการดำรงชีวิตสมัยก่อนประวัติศาสตร์ ที่หมู่บ้านโบราณคดีที่ชื่อว่า คึมทัน-นี (Kŭmtan-ni) ซึ่งอยู่ในขอบเขตของเปียงยาง ได้มาจากยุคเครื่องปั้นดินเผาชุลมุนและมูมุน[24]
2,333 ปีก่อนคริสต์ศักราชนั้นเคยเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรโชซ็อนโบราณ ในสมัยนั้นมีชื่อว่า เมืองวังก็อมซ็อง ในปี ค.ศ. 427 ได้เป็นเมืองหลวงของอาณาจักรโคกูรยอจึงมีชื่อว่าเมืองเปียงยาง จนถึงปี ค.ศ. 668 อาณาจักรโคกูรยอล่มสลายลง เปียงยางจึงไม่ได้เป็นเมืองหลวง
- กรุงเปียงยางในคริสต์ทศวรรษ 1920
ศาลากลางเปียงยาง
เขตซอซ็อง
ภูเขาโมรัน
ภูมิศาสตร์
เปียงยางตั้งอยู่ในภาคตะวันตกตอนกลางของเกาหลีเหนือ นครนี้ตั้งอยู่บนที่ราบทางตะวันออกของอ่าวเกาหลีประมาณ 50 กิโลเมตร (31 ไมล์) แม่น้ำแทดงไหลไปทางตะวันตกเฉียงใต้ผ่านนครไปยังอ่าวเกาหลี ที่ราบเปียงยางเป็นหนึ่งในสองที่ราบขนาดใหญ่ในคาบสมุทรเกาหลีฝั่งตะวันตก ส่วนอีกแห่งหนึ่งคือที่ราบ Chaeryong ทั้งสองที่มีพื้นที่รวมประมาณ 500 ตารางกิโลเมตร[25]
ภูมิอากาศ
อุณหภูมิสูงสุดช่วงเดือนเมษายน-กันยายน อุณหภูมิต่ำสุดช่วงเดือนตุลาคม - เมษายน
| ข้อมูลภูมิอากาศของเปียงยาง (ปกติ ค.ศ. 1991–2020, สูงสุด ค.ศ. 1961–ปัจจุบัน) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เดือน | ม.ค. | ก.พ. | มี.ค. | เม.ย. | พ.ค. | มิ.ย. | ก.ค. | ส.ค. | ก.ย. | ต.ค. | พ.ย. | ธ.ค. | ทั้งปี |
| อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | 10.0 (50) | 16.0 (60.8) | 21.4 (70.5) | 28.4 (83.1) | 33.9 (93) | 35.8 (96.4) | 35.9 (96.6) | 37.8 (100) | 32.2 (90) | 28.9 (84) | 23.2 (73.8) | 15.0 (59) | 37.8 (100) |
| อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) | -0.4 (31.3) | 3.1 (37.6) | 9.7 (49.5) | 17.6 (63.7) | 23.5 (74.3) | 27.5 (81.5) | 29.1 (84.4) | 29.6 (85.3) | 25.7 (78.3) | 18.8 (65.8) | 9.7 (49.5) | 1.4 (34.5) | 16.3 (61.3) |
| อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F) | -5.4 (22.3) | -2.0 (28.4) | 4.0 (39.2) | 11.4 (52.5) | 17.4 (63.3) | 21.9 (71.4) | 24.7 (76.5) | 25.0 (77) | 20.2 (68.4) | 12.9 (55.2) | 4.8 (40.6) | -2.9 (26.8) | 11.0 (51.8) |
| อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) | -9.8 (14.4) | -6.6 (20.1) | -0.9 (30.4) | 5.9 (42.6) | 12.0 (53.6) | 17.4 (63.3) | 21.4 (70.5) | 21.5 (70.7) | 15.6 (60.1) | 7.8 (46) | 0.5 (32.9) | -6.8 (19.8) | 6.5 (43.7) |
| อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | -26.5 (-15.7) | -23.4 (-10.1) | -16.1 (3) | -6.1 (21) | 2.2 (36) | 7.0 (44.6) | 12.0 (53.6) | 12.8 (55) | 3.6 (38.5) | -6.0 (21.2) | -14.0 (6.8) | -22.8 (-9) | −26.5 (−15.7) |
| หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว) | 9.6 (0.378) | 14.5 (0.571) | 23.9 (0.941) | 44.8 (1.764) | 74.7 (2.941) | 90.2 (3.551) | 274.7 (10.815) | 209.6 (8.252) | 90.8 (3.575) | 47.2 (1.858) | 38.4 (1.512) | 18.0 (0.709) | 936.4 (36.866) |
| ความชื้นร้อยละ | 69.1 | 65.0 | 62.5 | 60.4 | 65.3 | 72.2 | 81.1 | 80.6 | 75.3 | 72.0 | 72.2 | 70.6 | 70.5 |
| วันที่มีหยาดน้ำฟ้าโดยเฉลี่ย (≥ 0.1 mm) | 3.9 | 3.7 | 4.2 | 5.8 | 7.1 | 7.9 | 12.5 | 10.1 | 6.3 | 5.8 | 7.1 | 5.7 | 80.1 |
| วันที่มีหิมะตกโดยเฉลี่ย | 5.4 | 4.0 | 1.8 | 0.3 | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 0.1 | 1.9 | 5.5 | 19.0 |
| จำนวนชั่วโมงที่มีแดด | 184 | 197 | 231 | 237 | 263 | 229 | 181 | 204 | 222 | 214 | 165 | 165 | 2,492 |
| แหล่งที่มา 1: Korea Meteorological Administration[26] | |||||||||||||
| แหล่งที่มา 2: Pogodaiklimat.ru (extremes),[27] Deutscher Wetterdienst (sun, 1961–1990)[28] and Weather Atlas[29] | |||||||||||||
ภาพถ่ายดาวเทียมของเปียงยาง เมื่อ 22 สิงหาคม ค.ศ. 2007
ภาพถ่ายดาวเทียมของเปียงยาง
เขตการปกครอง
เปียงยางแบ่งพื้นที่ออกเป็น 20 เขต (ku- หรือ guyŏk) 2 เทศมณฑล (kun หรือ gun) และ 1 ย่าน (dong)[30]
- เขตชุง (중구역; 中區域)
- เขตพย็องช็อน (평천구역; 平川區域)
- เขตโพทงกัง (보통강구역; 普通江區域)
- เขตโมรันบง (모란봉구역; 牡丹峰區域)
- เขตซอซ็อง (서성구역; 西城區域)
- เขตซ็อนกโย (선교구역; 船橋區域)
- เขตทงแดวัน (동대원구역; 東大院區域)
- เขตแทดงกัง (대동강구역; 大同江區域)
- เขตซาดง (사동구역; 寺洞區域)
- เขตแทซ็อง (대성구역; 大城區域)
- เขตมันกย็องแด (만경대구역; 萬景台區域)
- เขตฮย็องเจซัน (형제산구역; 兄弟山區域)
- เขตฮวาซ็อง (화성구역; 和盛區域)[31]
- เขตรยงซ็อง (룡성구역; 龍城區域)
- เขตซัมซ็อก (삼석구역; 三石區域)
- เขตรย็อกโพ (력포구역; 力浦區域)
- เขตรากรัง (락랑구역; 樂浪區域)
- เขตซูนัน (순안구역; 順安區域)
- เขตอึนจ็อง (은정구역; 恩情區域)
- เทศมณฑลคังดง (강동군; 江東郡)
- เทศมณฑลคังนัม (강남군; 江南郡)
- Banghyun Dong (방현동; 方峴洞)
รายงานสื่อต่างชาตืใน ค.ศ. 2010 รายงานว่าเทศมณฑลคังนัม, Chunghwa-gun, Sangwŏn-gun และ Sŭngho-guyŏk ถูกเปลี่ยนผ่านไปยังจังหวัดฮวังแฮเหนือ[32] อย่างไรก็ตาม มีการยกเทศมณฑลคังนัมคืนใน ค.ศ. 2011[33]
ฐานขีปนาวุธ Banghyun Dong เคยอยู่ในเขตบริหารของคูซ็อง จังหวัดพย็องอันเหนือ โดยมีการเปลี่ยนผ่านเข้าไปยังเปียงยางในวันที่ 10 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2018[34]
สถานที่สำคัญ
.jpg)
- อนุสรณ์สถานคิม อิล-ซ็อง
- ประตูชัย
- ภูเขามันกย็องแด (บ้านเกิดของคิม อิล-ซ็อง)
- ภูเขามันซู
- หอคอยชูเช
- สนามกีฬารึงนาโด 1 พฤษภาคม (สนามฟุตบอลที่ใหญ่ที่สุดในโลก)
- สนามกีฬาคิม อิล-ซ็อง
- หอคอยโทรทัศน์เปียงยาง
- สวนสัตว์กลางเกาหลี
- อาร์กออฟรียูนิฟิเคชัน
- โรงแรมนานาชาติยังกักโด
- โรงแรมนานาชาติรยังกัง
- จัตุรัสคิม อิล-ซ็อง
- สนามกีฬาเอนกประสงค์เปียงยาง อินดอร์สเตเดี้ยม
- โรงละครมันซูแด อาร์ทเทียร์เตอร์
ประตูชัย
หอคอยชูเช
อนุสรณ์พรรคแรงงานเกาหลีเหนือ
คิม อิล-ซ็อง สเตเดียม
หอคอยโทรทัศน์เปียงยาง
วัฒนธรรม
อาหาร
เกาหลีเหนือ มีวัฒนธรรมอาหารที่แตกต่างจากเกาหลีใต้อย่างเห็นได้ชัด ตัวอย่างวัฒนธรรมอาหารเกาหลีเหนือ ได้แก่
- พย็องยังแร็งมย็อน โซบะเย็นเกาหลีเหนือ
- ทงชีมี กิมจิน้ำ
- อนดล
- แฮจังกุก
- แทดงกังซังโกกุก ซุปปลาเทราต์จากแม่น้ำแทดง
สำหรับร้านอาหารที่มีชื่อเสียงที่สุด คือ อกรยูกวันและชงรยูกวัน[35]
การกีฬา
ในเปียงยาง มีสโสรกีฬาอยู่ 2-3 แห่ง ได้แก่ เอพริลทเวนตีไฟฟ์สปอร์ตคลับ, เปียงยางสปอร์ตคลับ, ฟุตบอลทีมชาติเกาหลีเหนือ
การขนส่ง
.jpg)
.jpg)
รถไฟทางไกล
สถานีรถไฟเปียงยางเป็นสถานีรถไฟหลักของเส้นทางหลายแห่ง รวมทั้งเส้นทางพยองอึยและพยองบู
การรถไฟเกาหลีเหนือได้จัดเส้นทางรถไฟระหว่างประเทศ จุดหมายปลายทางคือปักกิ่งและมอสโก รถไฟปักกิ่งใช้เวลา 25 ชั่วโมง 25 นาที (ขบวน เค 27 - เค 28 เดินรถวันจันทร์ วันพุธ วันพฤหัสบดี และวันเสาร์) ส่วนรถไฟมอสโกนั้นใช้เวลา 6 วัน เชื่อมต่อรถไฟสายทรานส์-ไซบีเรียที่สะพานยูเรเชียน
รถไฟฟ้าใต้ดิน
รถไฟใต้ดินเปียงยาง (MTR) มี 2 เส้นทาง ได้แก่ สายช็อลลีมา (천리마선) (สถานีพูฮึง (부흥) - สถานีพุลกึนบย็อล (붉은별)) และสายฮย็อกชิน (혁신선) (สถานีควังบก (광복) - สถานีรักว็อน (락원)) ทั้งสองเส้นทาง มีจุดเชื่อมต่อกันที่สถานีชอนู (전우) มีผู้โดยสารประมาณ 300,000-700,000 คนต่อวัน ก่อสร้างตั้งแต่ ค.ศ. 1965 และเริ่มเปิดใช้งานเมื่อประมาณ ค.ศ. 1969-1972 ทำพิธีเปิดโดยประธานาธิบดีคิม อิล-ซ็อง
รถโดยสารประจำทาง
ทรอลเลย์บัสเปียงยางเป็นรูปแบบขนส่งธารณะ และกำลังวางแผนขยายไปรอบนอกชานเมือง เปิดให้บริการเมื่อ 30 เมษายน ค.ศ. 1962 ความยาวประมาณ 57 กิโลเมตร ทั้งหมด 10 เส้นทาง
รถราง
ในปัจจุบัน มีอยู่ 3 เส้นทางที่เปิดใช้งาน สำหรับประชาชนเกาหลี ได้แก่
- เส้นทางที่ 1 : เปียงยาง-ย็อก (평양역; 平壤驛) - มันกย็องแด (만경대; 萬景臺)
- เส้นทางที่ 2 : ทอซง (토성; 土城) - รังรัง (락랑; 樂浪) - มุนซู (문수; 紋繍)
- เส้นทางที่ 3 : ซอพย็องยัง (서평양; 西平壤) - รังรัง (락랑; 樂浪)
ใน ค.ศ. 2006 มีการกำหนดค่าโดยสารรถรางอยู่ที่ 5 วอน นอกจากนี้ ยังมีบัตรคูปองอีกด้วย (시내 차표; 市内車票; sinae ch'ap'yo)
ส่วนเส้นทางสำหรับนักท่องเที่ยว มีชื่อว่า "สายคึมซูซัน"
อากาศยาน
สายการบินเดียวแห่งเกาหลีเหนือ แอร์โครยอ บินจากท่าอากาศยานนานาชาติเปียงยางซูนัน ไปยังปักกิ่ง, เฉิ่นหยาง, วลาดีวอสตอค, มอสโก, กรุงเทพมหานคร, คาบารอฟสค์, กัวลาลัมเปอร์, เซี่ยงไฮ้ และคูเวตซิตี
สำหรับภายในประเทศ มีเที่ยวบินไปยังฮัมฮุง, ว็อนซัน, ช็องจิน, ฮเยซัน และซัมจีย็อน
โรงแรม
ในเปียงยาง มีโรงแรมหลักที่เปิดบริการอยู่ 2 โรงแรม คือ โรงแรมยังกักโดและโรงแรมโครยอ ส่วนโรงแรมรยูกย็อง มีกำหนดเปิดกลางปี ค.ศ. 2013 โรงแรมรยูกย็องเป็นโรงแรมที่สูงที่สุด รองลงมาเป็นโรงแรมยังกักโด ทั้ง 3 โรงแรมนั้นจัดไว้สำหรับนักท่องเที่ยว โรงแรมอื่น ๆ เช่น โรงแรมแทดงดัง โรงแรมรยังกัง โรงแรมโมรันบง โรงแรมแฮบังซัน และโรงแรมโซซาน[36]
ห้างสรรพสินค้า
เปียงยางมีห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ดังต่อไปนี้ ห้างสรรพสินค้าเปียงยาง สาขา 1 และ 2 ห้างสรรพสินค้าควังบก ห้างสรรพสินค้ารักว็อน ห้างสรรพสินค้าสถานีเปียงยาง และห้างสรรพสินค้าเยาวชนเปียงยาง[36]
ภาพพาโนรามา
เมืองพี่น้อง
เปียงยางเป็นเมืองพี่น้องกับเมืองดังนี้:[37]
หมายเหตุ
อ้างอิง
บรรณานุกรม
- . Encyclopædia Britannica. Vol. VI (9th ed.). New York: Charles Scribner's Sons. 1878. pp. 390–394..
- "North Korea – A Country Study" (PDF). Library of Congress Country Studies. 2009.
แหล่งข้อมูลอื่น
- Interactive virtual tour Aerial view of Pyongyang city
- Super High Resolution Image Panoramic view of Pyongyang city
- 22-minute video of bus ride through Pyongyang, DPRK ที่ยูทูบ
- North Korea Uncovered, (North Korea Google Earth), a comprehensive mapping of North Korea, including all of the locations mentioned above, on Google Earth
- เปียงยาง ที่เว็บไซต์ Curlie