De stimmhafti palatali Frikativ isch en Luut vo dr mänschliche Sprooch. S Zeiche im Internationale Phonetische Alphabet defür isch [ʝ]. De Luut het e groossi Äänlichkeit mit [j] wie im Wort „jùng“, aber d Zùng bildet e Engi, wo deno Lùft duredrùggt wird, statt dass d Lùft wie bi [j] frei cha usströmme. Als eigeständigs Phonem isch de Luut sehr sälte, aber viilmool chùnt er als Ussproochmöglichkeit vùm /j/ vor.
Artikulation
Es isch en Frikativ; es wird e Engi im Muul bildet, wo de Lùftstrom duredrùggt wird.
Wird meischt mit <j> transkribiert ùn au als en Approximant [j] bschriibe[4][5] oder dass de Luut zwüsche eme Frikativ ùn eme Approximant weggsle cha.[6]
Bi de Spalte wo grau sin, goot mer devo uss, dass si nit artikuliert werde chönne; wysi Spalte, ùn Zeiche, wo nit verlinkt sin, hen kei offiziels IPA-Zeiche un/oder sin uss keinere Sprooch bekannt.
