ปีนักษัตร

ปีนักษัตร หรือ นักขัต เป็นปีตามปฏิทินสุริยคติไทยและชาติอื่นในเอเชียตะวันออก เช่น จีน เวียดนาม และญี่ปุ่น (เพิ่งรู้จักหมูเลี้ยงในศตวรรษที่ 19 ก่อนหน้านั้นญี่ปุ่นรู้จักแต่หมูป่า) แบ่งเป็นรอบปี รอบละสิบสองปี แต่ละปีกำหนดสัตว์เรียกเป็นชื่อเรียงกันไปดังนี้

ปีนักษัตร
ภาษาจีน	生肖
ฮั่นยฺหวี่พินอิน	shēngxiào
การถอดเสียง ภาษาจีนกลางมาตรฐาน ฮั่นยฺหวี่พินอิน shēngxiào ภาษาอู๋ อักษรโรมัน sen平-siau去 ภาษาแคะ อักษรโรมัน sensiau ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน ยฺหวิดเพ็ง saang1-ciu3 ภาษาหมิ่นใต้ เป่อ่วยยีภาษาฮกเกี้ยน singsiàu ภาษาหมิ่นตะวันออก ปั่งงั่วเจ๋ย์ภาษาฮกจิว săng-ngáu
ชื่อภาษาจีนอื่น ๆ
ภาษาจีน	屬相
ฮั่นยฺหวี่พินอิน	shǔxiàng
การถอดเสียง ภาษาจีนกลางมาตรฐาน ฮั่นยฺหวี่พินอิน shǔxiàng ภาษาอู๋ อักษรโรมัน zoh入-sian平 ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน ยฺหวิดเพ็ง suk6-soeng1 ภาษาหมิ่นใต้ เป่อ่วยยีภาษาฮกเกี้ยน sio̍ksiùnn

โดยความเชื่อเรื่องปีนักษัตรนั้นมีที่มาจากจีน

ตำนานเรื่องเล่าในสมัยปีใหม่แรกของจีน

(วันชิวอิก หรือวันที่ 1 เดือนอ้ายของจีน) สัตว์ทั้งหลายต่างมาชุมนุมหน้าวังหลวงของฮ่องเต้สวรรค์

ฮ่องเต้ประกาศให้สัตว์ 12 ชนิด ที่มาถึงก่อนวัน

(วันชิวยี่ หรือวันที่ 2 เดือนอ้าย) 

ดังนั้นสัตว์ 12 ชนิด ได้รับแต่งตั้งเป็นองครักษ์

ใน 1 วัน สัตว์ 1 ชนิดอยู่ยาม 2 ชั่วโมง

สัตว์ 12 ชนิดอยู่ยาม 24 ชั่วโมง

รวมเป็น 12 ยามเฝ้าวังหลวง

โดยมีหลักฐานทางโบราณคดีพบว่าตั้งแต่ก่อนยุคราชวงศ์ฉิน (221 ปีก่อนค.ศ. – 207 ปีก่อนค.ศ) ก็มีปรากฏรูปปีนักษัตรแล้ว โดยใช้สัตว์ประเภทต่าง ๆ เป็นตัวแทนหรือสัญลักษณ์ อันได้แก่^[1]

ชวด ฉลู ขาล เถาะ มะโรง(มังกรฟ้าราชวงศ์ โจว-ฉิน มังกรมีขายาว 5 เล็บ ลำตัวคล้ายกวางมีปีก)(นางพญางูขาว-งูใหญ่-นาค) มะเส็ง (งูเล็ก) มะเมีย มะแม วอก ระกา จอ และ กุน