Руска Империја

поранешна држава од 1721 до 1917 година

Руска Империја (тогашен руски: Pоссiйская Имперiя) — држава која постоела од 1721, па сѐ додека не била прогласена за република во август 1917.

Руска Империја
Россійская Имперія
Империја

1721 – 1917
ЗнамеГрб
Гесло
Съ нами Богъ!
(Бог е со нас!)
Химна
Боже, чувај го Царот!
Местоположба на Русија
Руската Империја во 1866 г.[1]
Главен градСанкт Петербург
(1721–28)
Москва
(1728–30)
Санкт Петербург (Петроград од 1914 г.)
(1730–1917)
ЈазициДржавен: руски
Признаени регионални јазици: фински, шведски, полски
Втор јазик: француски
ВероисповедДржавна црква: Руска православна црква
Малцински: јудаизам, католицизам, протестантство, староверие, ислам, будизам
Уредувањеапсолутна монархија и
царизам
Император (Цар)
 - 1721–1725Петар I (прв)
 - 1894–1917Николај II (последен)
Претседатели на Министерскиот совет
 - 1905-1906Сергеј Вите (прв)
 - 1917Николај Голицин (последен)
ЗаконодавствоУправен сенат
 - Горен домДржавен совет
 - Долен домДржавна дума
Историја
 - Крунисување на Петар I7 мај 1682
 - Прогласена за империја22 октомври 1721 1721
 - Декабристичка буна26 декември 1825
 - Укинување на крепосништвото3 март 1861
 - Револуција од 1905јануари–декември 1905
 - Основни закони6 мај 1906
 - Февруарска револуција15 март 1917 1917
 - Октомвриска револуција7 ноември 1917
Површина
 - 191621799825 км²
Население
 - 1916181537800 
     Густина8.3 жит/км²
ВалутаРубља
Денес во

Историја

Руската Империја произлегла од моќната средновековна држава Московија (Московска Русија), владеена од наследниците на Иван IV како цареви. Иако империјата била официјално прогласена во 1721 г. од страна на цар Петар I, таа навистина се родила кога Петар станал цар во 1682. Петар бил згаден од назадноста на неговата земја, и затоа, пред да го заземе престолот, тој патувал по Европа, работејќи разни работи и занимања за да стекне искуство, како би можел да ја осовремени Московија. По војната на Балтикот во раните 1700-ти, Петар се зацврстил на крајбрежјето, и го основал градот кој ќе биде престолнина на државата во следните 200 години, Санкт Петербург. До крајот на XIX век империјата зафаќала површина од 22,400,000 км2 (речиси 1/6 од копнената површина на светот); во тоа време нејзиниот единствен соперник била Британската Империја. Меѓутоа во тоа време, најголемиот дел од населението живеело во европска Русија. Во Руската Империја живееле повеќе од 100 различни етнички групи, со тоа што русите биле мнозинство, со околу 45% од населението.

Во 1914, Руската Империја се состоела од 81 губернии и 20 области. Вазали и протекторати на Руската Империја биле Бухарскиот емират, Хивскиот ханат и, по 1914, Тува (Уријанхаи).

Покрај денешна Русија, пред 1917 во Руската Империја влегувала речиси цела денешна Украина, (Дњепарска Украина и Крим), Белорусија, Молдавија (Бесарабија), Финска (Велевојводство Финска), Ерменија, Азербејџан, Грузија, Казахстан, Киргистан, Таџикистан, Туркменистан и Узбекистан (Руски Туркестан), речиси цела Литванија, Естонија и Латвија (Балтички губернорат), како и во голем дел Полска (Полско царство) и турските провинции Ардахан, Артвин, Игдир и Карс. Помеѓу 1742 и 1867 Руската Империја ја зазела Алјаска како своја колонија.

Руската Империја била наследна апсолутна монархија на чие чело стоел автократскиот император (царот) од династијата Романови. Руското православие била официјална државна религија која била контролирана од царот преку Светиот Синод. Поданиците на Руската Империја биле поделени цо сословја, или општествени класи како благородништво (дворјанство), свештенство, трговци, козаци и селани. Сибирските и централноазиските народи биле официјално регисрирани како инородци (несловени, буквално: „луѓе со друго потекло“).

По падот на монархијата по Февруарската револуција во 1917 год, Русија била прогласена за република од страна на Привремената влада.

Овој период, заедно со неговите преклопи со следните периоди, е покриен во следниве статии.

Владетел

Петар Велики ја променил својата титула од Цар во 1721, кога бил прогласен за Серуски Император. Додека следните владетели ја задржиле оваа титула, владетелот на русија останал да се нарекува Цар или Царица сѐ до падот на империјата во Февруарската револуција во 1917 год.

Надворешни територии

Вон самата „поширока Русија“, империјата се состоела и од уставните монархии во персонална унија:

  • Полско Царство (1815-1831)
  • Велевојводство Финска (1809-1917)

Балтичкиот губернорат исто така се сметал за засебен од самата „поширока Русија“, заради воглавно автономното балтичко германско благородништво кое ја задржило контролата врз правниот систем, Лутеранската црква, локалните и градските управи, како и образованието кое се одвивало на германски јазик сѐ до доцниот XIX век, и делумно до 1918.

Империјата исто така контролирала и голема прекуморска територија во Северна Америка:

Покрај тоа, понекогаш империјата контролирала и концесиони територии, од кои значајни биле пристанишниот град Квантунг и Кинеската источна железничка зона, од кои двете биле предадени на царска Кина, како и концесија во Тјанѕин.

Поврзано

Наводи

  • Library of Congress Country Studies: Russia
  • Hingley, Ronald. The Tsars, 1533-1917. Macmillan, 1968.
  • Warnes, David. Chronicle of the Russian Tsars: The Reign-by-Reign Record of the Rulers of Imperial Russia. Thames & Hudson, 1999.

Надворешни врски

🔥 Top keywords: Главна страницаМакедонски претседателски избори (2024)Македонски парламентарни избори (2024)Специјална:БарајГордана Силјановска-ДавковаМакедонски парламентарни избори (2020)Карлес ПуџдемонСписок на македонски народни поговоркиОче нашСтево ПендаровскиСредоземно МореМакедонијаБилјана ВанковскаМочуриштеГоце ДелчевСпецијална:СкорешниПромениМасакр во СребреницаСкопјеМарија АнтоанетаЛокални избори во Македонија (2021)Министерство за животна средина и просторно планирањеСвети Кирил и МетодијЈане СанданскиКиро ГлигоровСвети Климент ОхридскиСкиентологијаБалканска приказна (ТВ-серија)Втора светска војнаБедија БеговскаДржавни празници во МакедонијаХемофилијаМакедонски претседателски избори (2019)Хороскопски знациГригор ПрличевПретседател на МакедонијаКонстантин МиладиновИзбори во МакедонијаМакедонска крвава свадбаНационален парк Галичица