आन्ध्र प्रदेश

सोह्र वैदिक महाजनपदहरूमध्ये एक अश्मक महाजनपदमा आन्ध्र प्रदेश, महाराष्ट्र र तेलङ्गाना समावेश थिए। भट्टीप्रोलु, अमरावती, धरणीकोटा र वड्डामानु जस्ता स्थानहरूबाट प्राप्त पुरातात्विक प्रमाणहरूले आन्ध्र क्षेत्र मौर्य साम्राज्यको एक भाग थियो भनेर देखाउँछ। सम्राट अशोकको मृत्यु पछि, मौर्य शासन लगभग २०० ईपूर्व कमजोर भयो र आन्ध्र क्षेत्रका धेरै साना राज्यहरू द्वारा प्रतिस्थापित गरियो। ब्राह्मी लिपिको सबैभन्दा पुरानो उदाहरण, तेलगु सहित धेरै लिपिहरूको पूर्वज, भट्टिप्रोलुबाट आउँछ, जहाँ लिपि बुद्धको अवशेषहरू भएको कलशमा प्रयोग गरिएको थियो।^[३]

पाँचौँ र छैटौँ शताब्दीमा आन्ध्र प्रदेश, कलिङ्ग र तेलङ्गानाको अधिकांश भागहरूमा प्रभुत्व जमाउने विष्णुकुण्डिनहरू पहिलो राजवंश थिए। वेन्गीका पूर्वी चालुक्यहरू, जसको वंश सातौँ शताब्दीदेखि ११३० ईस्वीसम्म लगभग पाँच सय वर्षसम्म चलेको थियो, अन्ततः चोल वंशमा विलीन भयो। तिनीहरूले सन् ११८९ सम्म चोल वंशको संरक्षणमा शासन गरिरहे।  राजा राजाराज नरेन्द्रको अनुरोधमा प्रथम तेलगु कवि मानिएका नान्नायाले सन् १०२५ मा महाभारतको तेलगु भाषामा अनुवाद सुरु गरे।^[४]

विजयनगर साम्राज्यको उत्पत्ति १४औँ शताब्दीको सुरुमा डेक्कन पठारमा भएको थियो। यसको स्थापना सन् १३३६ मा सङ्गम वंशका हरिहर राय प्रथम र उनका भाइ बुक्का राय प्रथमले गरेका थिए, जसले वारंगलका काकतीयहरूको कोष अधिकारीहरूको रूपमा सेवा गरेका थिए। आफ्नो शासनकालमा, पेम्मासानी नायकहरूले आन्ध्र प्रदेशका केही भागहरूमा नियन्त्रण गरे र १६औँ शताब्दीमा साम्राज्यको अग्रदस्ताको रूपमा रहेका ठुला भाडाका सेनाहरू थिए। साम्राज्यको संरक्षणले ललित कला र साहित्यलाई कन्नड, तेलगु, तमिल र संस्कृतमा नयाँ उचाइमा पुग्न सक्षम बनायो, जबकि कर्नाटक सङ्गीत यसको वर्तमान स्वरूपमा विकसित भयो। यस अवधिमा निर्माण गरिएका स्मारकहरूको लेपाक्षी समूहमा विजयनगर राजाहरूको भित्तिचित्रहरू, द्रविड कला र शिलालेखहरू छन्। यसलाई युनेस्कोको विश्व सम्पदा समितिको अस्थायी सूचीमा राखिएको छ।^[५]

यस राज्यको उत्तर र पश्चिममा तेलङ्गाना, उत्तरमा छत्तीसगढ र ओडिशा, पूर्वमा बङ्गालको खाडी, दक्षिणमा तमिलनाडु र पश्चिममा कर्नाटक रहेका छन्। यानाम जिल्ला, पुदुच्चेरीको एक क्षेत्र, काकीनाडा जिल्लाको सीमामा रहेको राज्यमा पर्दछ। यसको समुद्र तट लगभग ९७४ किलोमिटर (६०५ माइल) छ, जसले यसलाई देशको दोस्रो सबैभन्दा लामो समुद्र तट बनाउँदछ।

भौगोलिक क्षेत्र अनुसार यहाँको हावापानी फरक फरक हुन्छ। ग्रीष्मऋतु मार्चदेखि जुनसम्म रहन्छ। तटीय मैदानमा, गर्मीको तापमान सामान्यतया राज्यको अन्य भागको तुलनामा बढी हुन्छ, तापमान २० र ४१ डिग्री सेल्सियस (६८ र १०६ डिग्री फारेनहाइट) को बीचमा हुन्छ। जुलाई देखि सेप्टेम्बर दक्षिण-पश्चिम मनसुनबाट उष्णकटिबन्धीय वर्षाको मौसम हो। अक्टोबरदेखि डिसेम्बरसम्म बङ्गालको खाडीमा न्यून चापीय प्रणाली र उष्ण कटिबन्धीय चक्रवातहरू उत्तरपूर्वी मनसुनसँगै बन्छन्, जसले गर्दा राज्यको दक्षिणी र तटीय क्षेत्रमा वर्षा हुन्छ। नोभेम्बर देखि फेब्रुअरी सम्म जाडो महिना हो। राज्यमा लामो तटीय क्षेत्र भएकोले जाडो धेरै चिसो हुँदैन। जाडो को तापमान को दायरा सामान्यतया १२ देखि ३० डिग्री सेल्सियस (५४ देखि ८६ डिग्री फारेनहाइट) छ।^[६]

भारतको सन् २०११ को जनगणना अनुसार आन्ध्र प्रदेशको जनसङ्ख्या ४,९५,७७,१०३ रहेको छ भने घनत्व ३०४/वर्ग किलोमिटर (७९०/वर्ग माइल) रहेको छ। यहाँको जनसङ्ख्याको ७०.५३% ग्रामीण र २९.४७% शहरी छ। यस राज्यमा १७.०८% अनुसूचित जाति र ५.५३% अनुसूचित जनजाति को जनसङ्ख्या रहेको छ। ०–६ वर्ष उमेर समूहका बालबालिकाको सङ्ख्या ५२ लाख २२ हजार ३८४ रहेको छ, जुन कुल जनसङ्ख्याको १०.६ प्रतिशत हो। तीमध्ये २६ लाख ८६ हजार ४५३ बालक र २५ लाख ३५ हजार ९३१ बालिका रहेका छन्। १८-२३ उमेर समूहका वयस्कहरू ५,८१५,८६५ (२,९२१,२८४ पुरुष, २,८९४,५८१महिला) छन्।^[७]

तेलगु राज्यको पहिलो आधिकारिक भाषा हो, र उर्दु राज्यको दोस्रो आधिकारिक भाषा हो। तेलगु लगभग ९०% जनसङ्ख्याको मातृभाषा हो। लगभग ६% जनसङ्ख्याद्वारा बोलिने उर्दु, संयुक्त आन्ध्र प्रदेशका पन्ध्र जिल्लाहरूमा दोस्रो आधिकारिक भाषा थियो र १७ जुन २०२२ मा यसलाई दोस्रो आधिकारिक भाषा बनाइएको थियो।^[८]

सरकार

• आधिकारिक वेबसाइट

सामान्य जानकारी

• आन्ध्र प्रदेश कर्लीमा
• यस पृष्ठ सम्बन्धित भौगोलिक तथ्याङ्क आन्ध्र प्रदेश ओपन स्ट्रिट नक्सामा रहेको छ।