Russiske føderasjonssubjekt

Den russiske føderasjonen består av 83 føderale subjekt. Desse subjekta er delt inn i fleire ulike kategoriar:

1. 21 republikkar har eiga grunnlov, parlament og president. Dei fleste av desse er nominelt heimland for eitt eller fleire ikkje-russiske folkeslag.
2. 46 provinsar (oblast) for det meste folkesett av russarar, dei fleste er i den europeiske delen av Russland. Også kalla fylke på norsk.
3. 1 sjølvstyrt provins
4. 9 territorium (kraj («land»)) kan samanliknast med provinsane, men er til vanleg meir perifere og tynt folkesette.
5. 4 sjølvstyrte distrikt (okrug) har meir sjølvstyre enn provinsane, men mindre enn republikkane. Desse finst stort sett i Sibir og har normalt ein eller fleire urfolk som dominerande etnisk minoritet. Dei er oftast samstundes del av ein provins.
6. 2 føderale byar: Moskva og St. Petersburg.

Alle desse einingane er framhald av administrative einingar frå Sovjetunionen, med unntak av Tsjetsjenia og Ingusjetia. Under oppløysingsprosessen av Sovjetunionen oppmoda Boris Jeltsin provinsane til å «gripa så mykje autonomi som de kan svelja». Som resultat av dette tok fleire område på eiga hand over stor makt frå sentralstaten. Tsjetsjenia erklærte fullt sjølvstende frå Russland, og fleire andre republikkar såg ut til å planleggja det same. Det såg ei stund ut som om den russiske føderasjonen òg stod i fare for å gå i oppløysing, men i mars 1992 vart ein ny føderasjonstraktat underteikna. Fleire føderasjonssubjekt venta med å skriva under på denne til dei hadde forhandla fram spesielle avtalar med sentralmakta som gav dei større sjølvstyre og kontroll over eigne skatteinntekter. Tatarstan var det siste subjektet som skreiv under, i februar 1994, etter å ha kome fram til ein avtale som gav republikken assosiert status i den russiske føderasjonen. Utover 1990-talet forhandla fleire og fleire av føderasjonssubjekta fram sine eigne bilaterale avtalar med sentralmakta i føderasjonen, innan 1998 hadde 46 av føderasjonssubjekta fått slike avtalar, som gav dei varierande grad av sjølvstyre og kontroll over eigne skatteinntekter.

Eit trekk ved regjeringstida til Vladimir Putin har vore hans forsøk på å styrka sentralmakta og ta attende makt frå dei einskilde føderasjonssubjekta. I 2000 vart det oppretta sju føderale distrikt, som står over subjekta. Kvart distrikt vert leia av ein representant for presidenten, som vert utnemnd av den russiske føderasjonen sin president. Representanten for presidenten har til oppgåve å passa på at dei føderale subjekta overheld den russiske grunnlova. Opprettinga av dei føderale distrikta vart sett som eit tiltak for å sentralisera den russiske staten.

Alle subjekta har to representantar i det russiske føderasjonsrådet, som er overhuset i den russiske nasjonalforsamlinga. Frå 1993 hadde republikkane folkevalde presidentar, og dei andre subjekta folkevalde guvernørar. I 2004 vart dette endra. Presidentar og guvernørar vert no utpeika av presidenten i den russiske føderasjonen, og må så godkjennast av den lokale folkevalde forsamlinga.