ปืนเล็กยาวโมซิน-นากองท์
ปืนเล็กยาวระบบลูกเลื่อน บรรจุกระสุน 5 นัด สัญชาติรัสเซีย
ปืนไรเฟิล 3 ไลน์ เอ็ม 1891 (อังกฤษ: 3-line rifle M1891, รัสเซีย: трёхлинейная винтовка образца 1891 года, tryokhlineynaya vintovka obraztsa 1891 goda) หรือที่รู้จักกันในชื่อ โมซิน-นากองท์ (อังกฤษ: Mosin–Nagant, รัสเซีย: винтовка Мосина) เป็นปืนไรเฟิลที่ถูกพัฒนาโดยกองทัพจักรวรรดิรัสเซียในปี 1882-1891 และใช้งานโดยกองทัพจักรวรรดิรัสเซียและสหภาพโซเวียตและประเทศอื่น ๆ ถูกผลิตมากกว่า 37 ล้านกระบอกนับตั้งแต่เริ่มผลิตในปี 1891 และถูกนำมาใช้ในความขัดแย้งต่าง ๆ ทั่วโลกจนถึงสมัยปัจจุบัน
| โมซิน-นากองท์ | |
|---|---|
 | |
| ชนิด | ปืนไรเฟิลและปืนไรเฟิลซุ่มยิง |
| แหล่งกำเนิด | จักรวรรดิรัสเซีย |
| บทบาท | |
| ประจำการ | 1891–1945 (สหภาพโซเวียต) 1891-ปัจจุบัน (ประเทศอื่นๆ) |
| ผู้ใช้งาน | ดูใน ประจำการ |
| สงคราม | ปฏิวัติฟิลิปปินส์ สงครามอิตาลี-เอธิโอเปียครั้งที่1 กบฏนักมวย สงครามรัสเซีย-ญี่ปุ่น สงครามโลกครั้งที่ 1 สงครามกลางเมืองฟินแลนด์ การปฏิวัติรัสเซีย สงครามกลางเมืองรัสเซีย สงครามโปแลนด์–โซเวียต สงครามประกาศอิสรภาพตุรกี สงครามกลางเมืองจีน สงครามกลางเมืองสเปน สงครามจีน–ญี่ปุ่นครั้งที่สอง ข้อพิพาทชายแดนโซเวียต–ญี่ปุ่น สงครามฤดูหนาว สงครามโลกครั้งที่สอง สงครามอินโดจีนครั้งที่หนึ่ง สงครามเกาหลี สงครามกลางเมืองเยเมนเหนือ สงครามจีน-อินเดีย สงครามกลางเมืองลาว สงครามเวียดนาม สงครามกลางเมืองกัมพูชา สงครามกัมพูชา–เวียดนาม สมรภูมิบ้านร่มเกล้า สงครามโซเวียตในอัฟกานิสถาน สงครามยูโกสลาเวีย สงครามเชชเนียครั้งที่หนึ่งและครั้งที่สอง สงครามในอัฟกานิสถาน (พ.ศ. 2544–2557) สงครามอิรัก สงครามเซาท์ออสเซเตีย พ.ศ. 2551 สงครามกลางเมืองซีเรีย ความขัดแย้งนิยมรัสเซียในประเทศยูเครน พ.ศ. 2557 สงครามในดอนบัสส์ วิกฤตการณ์ไครเมีย พ.ศ. 2557 |
| ประวัติการผลิต | |
| ผู้ออกแบบ | Captain Sergei Mosin, Léon Nagant.[1] |
| ช่วงการออกแบบ | 1891 |
| ช่วงการผลิต | 1891–1965 |
| จำนวนที่ผลิต | ~37,000,000 กระบอก (รัสเซีย/สหภาพโซเวียต) [ต้องการอ้างอิง] |
| แบบอื่น | see รูปแบบอื่น |
| ข้อมูลจำเพาะ | |
| มวล | 4 kg (8.8 lb) (M91/30) 3.4 kg (7.5 lb) (M38) 4.1 kg (9.0 lb) (M44) |
| ความยาว | 1,232 mm (48.5 in) (M91/30) 1,013 mm (39.9 in) (carbines) |
| ความยาวลำกล้อง | 730 mm (29 in) (M91/30) 514 mm (20.2 in) (carbines) |
| กระสุน | 7.62×54mmR 7.62×53mmR (เฉพาะฟินแลนด์) 7.92×57mm Mauser (โปแลนด์กับนาซีเยอรมันยึดครอง) 8×50mmR Mannlicher (ออสเตรียยึดครอง) |
| การทำงาน | ลูกเลื่อน |
| อัตราการยิง | Variable |
| ความเร็วปากกระบอก | Light ball, ~ 865 m/s (2,838 ft/s) rifle ~ 800 m/s (2,625 ft/s) carbine. |
| ระยะหวังผล | 500 m (550 yards), 800+ m (875+ yards with optics) |
| ศูนย์เล็ง | Rear: ladder, graduated from 100 m to 2,000 m (M91/30) and from 100 m to 1,000 m (M38 and M44) ; Front: hooded fixed post (drift adjustable) PU 3.5 and PEM scope also mounted |
รูปแบบอื่น
รัสเซีย / สหภาพโซเวียต
- โมซิน-นากองท์ เอ็ม91 1891-1930
- โมซิน-นากองท์ เอ็ม91 "ดรากูน"1930-1932
- Cossack Rifle
- โมซิน-นากองท์ เอ็ม07 คาร์ไบน์ 1917-1945
- โมซิน-นากองท์ เอ็ม91/301930-1945
- โมซิน-นากองท์ เอ็ม91/30 พียู สไนเปอร์1930-1945
- โมซิน-นากองท์ เอ็ม38 คาร์ไบน์1938-1945
- โมซิน-นากองท์ เอ็ม44 คาร์ไบน์1944-1959
- โมซิน-นากองท์ เอ็ม59 คาร์ไบน์1959-ปัจจุบัน
- Obrez ดัดแปลงเป็นปืนพกโดยให้กระบอกสั้นลงมา แต่ไม่นานก็ถูกยกเลิกไป
- OTs-48/OTs-48K 2000-ปัจจุบัน
เอสโตเนีย
- M1933
- M1938
- KL300
- M1935
ฟินแลนด์
- M/91
- M/91rv
- M/24
- M/27
- M/27rv
- M/28
- M/28-30
- M/91-35
- M/39
- M/30
- M/56
- M/28-57
- M/28-76
- 7.62 Tkiv 85
ประจำการ
อัฟกานิสถาน
แอลจีเรีย[2]
อันดอร์รา[ต้องการอ้างอิง]
แองโกลา:[3]
แอนทีกาและบาร์บิวดา[ต้องการอ้างอิง]
อาร์มีเนีย
ออสเตรเลีย[4]
บาห์เรน[ต้องการอ้างอิง]
บังกลาเทศ
บาร์เบโดส[2]
เบลารุส[5]
เบลเยียม[6]
เบนิน[7]
เบอร์มิวดา[8]
โบลิเวีย[9]
บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา[10]
บอตสวานา[11]
บราซิล[12]
บรูไน
บัลแกเรีย:[13]ยังคงอยู่ในการใช้งานโดยที่ 101 กองพันอัลไพน์
บูร์กินาฟาโซ[14]
บุรุนดี
สาธารณรัฐจีน:สนับสนุนโดยสหภาพโซเวียตในช่วง สงครามจีน–ญี่ปุ่นครั้งที่สอง.
จีน: ใช้โดยกองทัพปลดปล่อยประชาชนในช่วงสงครามกลางเมืองจีนและกองทัพอาสาสมัครในสงครามเกาหลี[15]
กัมพูชา[16]
แคเมอรูน
สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก
กาบูเวร์ดี[17]
สาธารณรัฐแอฟริกากลาง
ชาด[10]
ชิลี[18]
โคลอมเบีย[19]
คอโมโรส[20]
โกตดิวัวร์[10]
โครเอเชีย[14]
คิวบา[3]
ไซปรัส
เดนมาร์ก[21]
จิบูตี[14]
สาธารณรัฐโดมินิกัน[5]
ติมอร์-เลสเต[22]
อียิปต์[23][24]
เอริเทรีย[18]
เอสโตเนีย[25]
ฟีจี
ฟินแลนด์[15][26]
ฝรั่งเศส[27]
กาบอง[14]
จอร์เจีย
กานา[28]
กรีซ[11]
กรีเนดา[29]
กัวเตมาลา[30]
กินี[31]
กินี-บิสเซา[12]
กายอานา[32]
เฮติ
ฮ่องกง[7]
ฮังการี[15]
ไอซ์แลนด์[33]
อินเดีย[30]
อินโดนีเซีย
อิหร่าน[34]
อิรัก
ไอร์แลนด์[35]
จอร์แดน[36]
คาซัคสถาน
เคนยา[ต้องการอ้างอิง]
คอซอวอ[18]
ลาว (ที่ได้รับจากสาธารณรัฐประชาชนจีน เวียดนามเหนือและกองกำลังโซเวียต)
ลัตเวีย[23]
เลโซโท
ไลบีเรีย[12]
ลิเบีย[37]
มาซิโดเนียเหนือ[3]
มาดากัสการ์
มาเลเซีย[4]
มาลี[5]
มอลตา[38]
มอริเตเนีย[14]
มอริเชียส[9]
เม็กซิโก[39]
โมนาโก[ต้องการอ้างอิง]
มองโกเลีย
โมร็อกโก[34]
โมซัมบิก[5]
พม่า
นามิเบีย
เนปาล
นิวซีแลนด์[40]
นิการากัว[41]
ไนจีเรีย[42]
เกาหลีเหนือ[43]
Novorossiya
โอมาน
ปากีสถาน[14]
ปานามา
ปาปัวนิวกินี[44]
ปารากวัย[ต้องการอ้างอิง]
เปรู
ฟิลิปปินส์ (รุ่นของสหรัฐฯ)
โปแลนด์[15] ใช้เพียงสำหรับพิธีการทางทหาร
กาตาร์
สาธารณรัฐคองโก
โรมาเนีย[15]
รัสเซีย
รวันดา[ต้องการอ้างอิง]
ซามัว[45]
ซานมารีโน
เซาตูแมอีปริงซีป[32]
ซาอุดีอาระเบีย[46]
เซเนกัล[47]
เซอร์เบีย[48]
เซเชลส์
เซียร์ราลีโอน[21]
สิงคโปร์
สโลวาเกีย[49]
โซมาเลีย[50]
แอฟริกาใต้[51]
เกาหลีใต้
ซูดานใต้
สเปน[52]
ศรีลังกา[5]
ซูดาน
ซูรินาม[53]
ซีเรีย[46]
เอสวาตินี
สวีเดน[54]
ทาจิกิสถาน- ไต้หวัน[55]
ไทย (ได้มาจากจากสงครามเวียดนาม กองกำลังลาวและได้รับโดยกองกำลังสหรัฐฯ ใช้โดยทหารพรานพลซุ่มยิงและกองกำลังไทยม้งใน การก่อการกำเริบในลาว)
โตโก
ตูนิเซีย
เติร์กเมนิสถาน
ยูกันดา
ยูเครน (ใช้รักษาความปลอดภัยของกระทรวงกิจการภายใน)[56]
สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์
อุซเบกิสถาน
เวเนซุเอลา
เวียดนาม[3]
เยเมน
แซมเบีย
ซิมบับเว
ประจำการในอดีต
แอลเบเนีย[15]
ออสเตรีย-ฮังการี[13]
ออสเตรีย
อาเซอร์ไบจาน
เชโกสโลวาเกีย[15]
เยอรมนีตะวันออก[15]
อิสราเอล: ใช้โดย Haganah
ญี่ปุ่น: ยึดมาได้ในช่วงสงครามรัสเซีย-ญี่ปุ่น[26]
อิตาลี[57]
คีร์กีซสถาน
ลิทัวเนีย
ราชอาณาจักรมอนเตเนโกร[58]
ไรช์เยอรมัน (ยึดมาได้จากกองทัพโซเวียต)
ราชวงศ์ชิง[59]- โรมาเนีย[15]
- รัสเซีย[15]
สาธารณรัฐโปแลนด์ที่ 2 ยึดมาได้จากกองทัพโซเวียต
ราชอาณาจักรเซอร์เบีย[58]
สาธารณรัฐสเปนที่ 2[60]
เวียดนามใต้[61]
สหภาพโซเวียต[15]
แทนซาเนีย
ตุรกี: ใช้ระหว่าง 1914-1940s และสงครามประกาศอิสรภาพตุรกี[26][62]
บริเตนใหญ่[26]
สหรัฐ (U.S. Rifle, 7.62 mm, Model of 1916)[26][63]
ยูโกสลาเวีย[23]
แม่แบบ:ซาอีร์
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
ในที่อื่น ๆ
- อัลกออิดะฮ์
- กองทัพสาธารณรัฐไอริช[26]
- รัฐอิสลามอิรักและลิแวนต์
- คอซอวอ[3]
- เซนเดโรลูมีโนโซ[3]
- เวียดกง[3]
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
- Bowser, Doug, Rifles of the White Death.
- Kokalis, Peter G. (2003). "White Death". The Shotgun News Treasury Issue Volume 4. Primedia Publishing.
- Lapin, Terence W. (2003). The Mosin–Nagant Rifle, 3rd ed. Tustin, California: North Cape Publications. ISBN 1-882391-21-7.
- Lapin, Terence W. (2013). The Mosin–Nagant Rifle, 6th ed. Tustin, California: North Cape Publications. ISBN 1-88239121-7.
- Lewis, Chuck (October 2005), Military Heritage, vol. 7, pp. 26–27, 70–71, ISSN 1524-8666.
- Menning, Bruce W. (1992), Bayonets before Bullets: The Imperial Russian Army, 1861–1914, Indiana University Press, ISBN 0-253-33745-3.
- Palokangas, Markku, Sotilaskäsiaseet Suomessa 1918–1988 [Military Pistols in Finland] (ภาษาฟินแลนด์).
- Current Mosin–Nagant rifles being produced, Molot, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-06-24, สืบค้นเมื่อ 2016-09-13.