เตอร์กิชแอร์ไลน์

เตอร์กิชแอร์ไลน์
Türk Hava Yolları Anonim Ortaklığı
ก่อตั้ง	20 พฤษภาคม 1933; 90 ปีก่อน
AOC #	TQKF144F
ท่าหลัก	อิสตันบูล-นานาชาติ
เมืองสำคัญ	เอเซนโบกา; อิสตันบูล-ซาบีฮา เกิกเชน
สะสมไมล์	Miles & Smiles
พันธมิตรการบิน	สตาร์อัลไลแอนซ์
ขนาดฝูงบิน	340 (ไม่รวมของเอเจ็ต)
จุดหมาย	288
สำนักงานใหญ่	ท่าอากาศยานอาทาทืร์ค อิสตันบูล, ประเทศตุรกี
บุคลากรหลัก	Ahmet Bolat (ประธาน) ; Bilal Ekşi (CEO)
รายได้	18.426 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (2022)
รายได้จากการดำเนินงาน	3.193 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (2022)
รายได้สุทธิ	2.725 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (2022)
สินทรัพย์	30.944 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (2022)
ส่วนของผู้ถือหุ้น	9.742 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (2022)
พนักงาน	37,670 คน (2020)
เว็บไซต์	www.turkishairlines.com

เตอร์กิชแอร์ไลน์ (ตุรกี: Türk Hava Yolları; อังกฤษ: Turkish Airlines) เป็นสายการบินประจำชาติและสายการบินที่ใหญ่ที่สุดประเทศตุรกี^[3] โดยมีฐานการบินหลักในท่าอากาศยานอิสตันบูล โดยทำการบินสู่จุดหมายปลายทาง 288 แห่งในทวีปยุโรป เอเชีย แอฟริกา อเมริกาเหนือและอเมริกาใต้ ทำให้เป็นสายการบินที่ใหญ่ที่สุดในโลกตามจำนวนจุดหมายปลายทาง^[4]^[5]^[6] เตอร์กิชแอร์ไลน์เป็นสมาชิกของพันธมิตรสายการบินสตาร์อัลไลแอนซ์

ประวัติ

ช่วงแรก

เตอร์กิชแอร์ไลน์ก่อตั้งขึ้นในวันที่ 20 พฤษภาคม ค.ศ. 1933 ในชื่อเตอร์กิชสเตทแอร์ไลน์ (ตุรกี: Devlet Hava Yolları)^[7] โดยเป็นสายการบินภายในประเทศในสังกัดกระทรวงกลาโหมตุรกี^[8] เริ่มแรกสายการบินมีเครื่องบินประจำการห้าลำ; เคอร์ทิสส์ คิงเบิร์ดจำนวน 2 ลำ, ยุงเคิร์ส เอฟ 13 จำนวน 2 ลำ และตูโปเลฟ อาน-9 จำนวน 1 ลำ^[8] ในปี 1935 สายการบินได้โอนไปอยู่ในสังกัดกระทรวงโยธาธิการ และได้เปลี่ยนชื่อเป็น เจเนอรัลดีเร็กเทอเรตออฟสเตทแอร์ไลน์ ในปี 1938 ได้โอนไปอยู่ในสังกัดกระทรวงคมนาคม^[9]

ช่วงหลังสงคราม

ในช่วงต้นปี 1945 เตอร์กิชได้เริ่มประจำการเครื่องบินดักลาส ดีซี-3 และดักลาส ซี-47 สกายเทรนหลายลำ ซึ่งเป็นการเปิดทางให้เตอร์กิชแอร์ไลน์เติบโตได้มาก^[8] โดยได้เริ่มทำการบินเส้นทางบินระหว่างประเทศครั้งแรกในเส้นทางอังการา–อิสตันบูล–เอเธนส์ในปี 1947 และต่อมาได้เพิ่มเส้นทางบินสู่นิโคเซีย เบรุต และไคโร โดยที่ยังให้บริการการบินภายในประเทศเป็นหลักจนถึงต้นทศวรรษ 1960^[10]

ในปี 1956 รัฐบาลตุรกีได้ปรับโครงสร้างสายการบินใหม่โดยใช้ชื่อ เทอร์ก ฮาวา โยเลรึ อา.โอ. (ตุรกี: Türk Hava Yolları A.O.) หรือรู้จักกันในชื่อ เตเฮเย^[8] มีการวางทุนจดทะเบียนอยู่ที่ 60 ล้านลีรา สายการบินได้เข้าร่วมสมาคมขนส่งทางอากาศระหว่างประเทศ และต่อมาในปี 1957 บริติชโอเวอร์ซีย์แอร์เวย์คอร์ปอเรชัน (บีโอเอซี) เริ่มให้การสนับสนุนด้านเทคนิคหลังจากได้รับสัดส่วนการถือหุ้น 6.5 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งจะถือหุ้นเป็นเวลาประมาณ 20 ปี

เตอร์กิชแอร์ไลน์ได้เริ่มนำเครื่องบินวิกเกอร์ส ไวคานท์, ฟอกเกอร์ เอฟ-27 และดักลาส ดีซี-3เข้าประจำการช่วงปลายทศวรรษ 1950 และต้นทศวรรษ 1960 สายการบินให้บริการเครื่องบินไอพ่นลำแรก ซึ่งคือแมคดอนเนลล์ ดักลาส ดีซี-9 ในปี 1967 และตามด้วยโบอิง 707 จำนวน 3 ลำในปี 1971

1980-1990s

ในช่วงทศวรรษ 1980 และ 1990 เตเฮเยต้องประสบกับชื่อเสียงด้านลบ ทั้งการบริการที่ย่ำแย่เมื่อเทียบกับคู่แข่งและเที่ยวบินที่ล่าช้า โดยมีเที่ยวบินมากถึง 47 เที่ยวบินจาก 100 เที่ยวบินที่ไม่ออกเดินทางตรงเวลา^[11] นอกจากนี้ยังมีเหตุการณ์ปล้นจี้เครื่องบินและประสบอุบัติเหตุถึงเจ็ดครั้งระหว่างปี 1974 - 1983 ซึ่งรวมเที่ยวบินที่ 981 ในปี 1974 ซึ่งเป็นอุบัติเหตุทางการบินที่ร้ายแรงที่สุดของสายการบินและในโลก ณ ขณะนั้น โดยความผิดพลาดในการออกแบบประตูห้องบรรทุกสินค้าของเครื่องบินส่งผลให้ประตูบรรทุกสินค้าชำรุดเสียหายและเปิดออกระหว่างบิน จนเครื่องเสียการควบคุมและตกลงใกล้กับแอร์เมนอนวิลล์ ประเทศฝรั่งเศส ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิต 346 คน

ช่วงที่ประเทศตุรกีได้จัดตั้งรัฐบาลใหม่ในปี 1983 รัฐบาลได้เห็นความสำคัญในเตเฮเยและได้พัฒนาโครงสร้างและอัตลักษณ์ของสายการบินใหม่เพื่อให้มีความทันสมัยมากขึ้น โดยเตอร์กิชจะเป็นหนึ่งในสายการบินที่มีอายุเฉลี่ยน้อยที่สุดในโลก นอกจากนี้แล้วยังมีการพัฒนาด้านความปลอดภัยให้รัดกุมยิ่งขึ้น จนสามารถเทียบเท่าเอ็ลอัลได้^[10]

ในปี 1984 เตเฮเยได้สร้างศูนย์ซ่อมบำรุงแห่งใหม่ที่ท่าอากาศยานเยซิลคอย ซึ่งสามารถทำการบำรุงรักษาเครื่องบินหลายประเภท โดยได้มีเจ้าหน้าที่ด้านเทคนิคประจำการอยู่คิดเป็น 1 ใน 4 ของพนักงานทั้งหมด 6,000 คนของสายการบิน ตามรายงานของแอร์ทรานส์ปอร์ตเวิล์ด ในปี 1984 บริษัทได้เพิ่มทุนเป็น 60 พันล้านลีรา เนื่องจากถูกจัดเป็นวิสาหกิจทางเศรษฐกิจของรัฐ สายการบินได้เพิ่มทุนอีกครั้งเป็น 150 พันล้านลีราในอีกสามปีต่อมา

กิจการองค์กร

สำนักงานใหญ่

เตอร์กิชมีสำนักงานใหญ่ใกล้กับท่าอากาศยานนานาชาติอาทาทืร์ค^[12]

บริษัทลูก

เตอร์กิชแอร์ไลน์มีบริษัทลูกดังนี้:

สายการบินลูก

แอร์แอลเบเนีย - (ถือหุ้น 49%) สายการบินประจำชาติประเทศแอลเบเนีย
เอเจ็ต หรือชื่อเดิม อานาโดลูเจ็ต - สายการบินต้นทุนต่ำระดับภูมิภาค มีฐานหลักที่อังการาและอิสตันบูล-ซาบีฮา เกิกเชน
ซันเอกซ์เพรส - (ถือหุ้น 50%) สายการบินต้นทุนต่ำ เป็นการทำกิจการร่วมค้ากับลุฟท์ฮันซ่า มีฐานที่อิซมีร์และอันทัลยา
เตอร์กิชคาร์โก - สายการบินขนส่งสินค้า

บริษัทลูกอื่นๆ

เตอร์กิชเทคนิค
เตอรืกิชโดแอนด์โค
เตอร์กิชกราวด์เซอร์วิส
เตอร์กิชแอร์ไลน์ไฟล์ทอคาเดมี
เตเฮเย เดสเต็กฮิสเมตรีรึ เอเฌ
โอแปต (ถือหุ้น 50%)
เตอร์กิชอินจินเซนเตอร์ (ถือหุ้น 49%)
ทีซีไอเคบินอินทีเรีย (ถือหุ้น 30%)
ทีเอสไอเอวิเอชันซีตส์ (ถือหุ้น 45%)
เตอร์กิชนาแซลเซนเตอร์ (ถือหุ้น 40%)
บมจ. แทกซ์ฟรีโซน (ถือหุ้น 30%)
วีเวลิ์ดเอกซ์เพรส (ถือหุ้น 45%)

ผลประกอบการ

ผลประกอบการของเตอร์กิชแอร์ไลน์ ในช่วงปี 2015-2022 มีดังนี้:


	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022
รายได้ (ล้านดอลลาร์สหรัฐ)	10,522	9,792	10,958	12,855	13,229	6,734	10,686	18,426
กำไร/ขาดทุน สุทธิ (ล้านดอลลาร์สหรัฐ)	1,069	−77	223	753	788	−836	959	2,725
จำนวนผู้โดยสาร (ล้านคน)	61.2	62.8	68.6	75.1	74.3	27.9	44.7	71.8
อัตราการบรรทุกผู้โดยสาร (%)	78	74	79	82	81.6	71.0	67.9	80.1
จำนวนสินค้า (ตัน)	720	876	1,123	1,412	1,543	1,487	1,879	1,678
จำนวนอากาศยาน (ณ สิ้นปี)	299	334	329	332	350	363	370	394
จำนวนจุดหมายปลายทาง (แห่ง)	284	295	300	306	321	324	333	342
หมายเหตุ/อ้างอิง	^[13]^[14]^[15]	^[16]	^[17]	^[18]	^[19]	^[20]	^[21]	^[22]

รางวัล

เตอร์กิชแอร์ไลน์ได้รับเลือกให้เป็นสายการบินที่ดีที่สุดในยุโรปโดยสกายแทรกซ์^[23]

จุดหมายปลายทาง

ณ เดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2023 เตอร์กิชแอร์ไลน์ให้บริการเที่ยวบินสู่ 288 จุดหมายปลายทางใน 118 ประเทศทั่วโลก^[24]

ข้อตกลงการบินร่วม

ณ เดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2023 เตอร์กิชแอร์ไลน์ได้ทำข้อตกลงการบินร่วมกับสายการบินต่างๆ ดังต่อไปนี้:

ข้อตกลงระหว่างสายการบิน

ณ เดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2023 เตอร์กิชแอร์ไลน์ได้มีข้อตกลงระหว่างสายการบินต่างๆ ดังต่อไปนี้:

ฝูงบิน

ณ เดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2023 เตอร์กิชแอร์ไลน์มีเครื่องบินประจำการในฝูงบินดังนี้:^[46]^[47]^[48]

**ฝูงบินของเตอร์กิชแอร์ไลน์**
เครื่องบิน	ประจำการ	คำสั่งซื้อ	ผู้โดยสาร			หมายเหตุ
เครื่องบิน	ประจำการ	คำสั่งซื้อ	C	Y	รวม	หมายเหตุ
แอร์บัส เอ319-100	6	—	—	132	132
แอร์บัส เอ320-200	18	—	—	150	150
แอร์บัส เอ320-200	18	—	—	159	159
แอร์บัส เอ320นีโอ	9	—	—	186	186	รวมเครื่องบินที่ให้บริการกับเอเจ็ต
แอร์บัส เอ321-200	72	—	20	158	178
			16	164	180
			—	194	194
แอร์บัส เอ321นีโอ	55	37	20	162	182	รวมเครื่องบินที่ให้บริการกับเอเจ็ต^[49] ส่งมอบภายในปี 2023 จัดเรียงที่นั่งแบบแอร์บัสเคบินเฟลกซ์^[50]
แอร์บัส เอ330-200	13	—	30	190	220	จะส่งเครื่องบินเช่าคืนให้แก่ผู้ให้เช่า
			22	228	250
			24	255	279
แอร์บัส เอ330-300	36	—	28	261	289
แอร์บัส เอ330-300	36	—	40	265	305
แอร์บัส เอ350-900	15	22	32	297	329	คำสั่งซื้อหกลำโอนย้ายมาจากแอโรฟลอต โดยสามลำใช้การจัดเรียงที่นั่งเดิมของสายการบิน^[51]
แอร์บัส เอ350-900	15	22	28	288	316
โบอิง 737-800	85	—	16	135	151	รวมเครื่องบินที่ให้บริการกับเอเจ็ต
			12	153	165
			—	189	189
โบอิง 737-900อีอาร์	15	—	16	135	151
โบอิง 737-900อีอาร์	15	—	16	153	169
โบอิง 737 แมกซ์ 8	30	25	16	135	151	รวมเครื่องบินที่ให้บริการกับเอเจ็ต^[52]
โบอิง 737 แมกซ์ 9	5	—	16	153	169	^[53]
โบอิง 777-300อีอาร์	33	—	49	300	349	สามลำปล่อยเช่าให้กับอินดีโก^[54]
โบอิง 777-300อีอาร์	33	—	28	372	400	สามลำปล่อยเช่าให้กับอินดีโก^[54]
โบอิง 787-9	21	12	30	270	300	เดิมจะส่งมอบภายในปี 2022 ถูกเลื่อนจากปัญหาการควบคุมคุณภาพการผลิต^[55]^[56]
ฝูงบินของเตอร์กิชแอร์ไลน์คาร์โก
แอร์บัส เอ310-300F	2	—	สินค้า			เช่าจากยูเอสแอลแอร์ไลน์คาร์โก^[57]
แอร์บัส เอ330-200F	12	—	สินค้า
โบอิง 747-400BCF	2	—	สินค้า
โบอิง 777F	8	—	สินค้า
รวม	437	96

เตอร์กิชแอร์ไลน์มีอายุฝูงบินเฉลี่ย 8.5 ปี

อ้างอิง

แหล่งข้อมูลอื่น

เว็บไซต์ทางการเตอร์กิชแอร์ไลน์^{[ลิงก์เสีย]}

[3]

[4]

[5]

[6]

[1]

[2]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

[32]

[33]

[34]

[35]

[36]

[37]

[38]

[39]

[40]

[41]

[42]

[43]

[44]

[45]

[46]

[47]

[48]

[49]

[50]

[51]

[52]

[53]

[54]

[55]

[56]

[57]

Search