Cerio

Cerio
; 58	Ce
	Ce
	Th
	Lantano ← Cerio → Praseodimio
	Táboa periódica dos elementos
	[[Ficheiro:{{{espectro}}}\|300px\|center]]
	Liñas espectrais do Cerio
Información xeral
Nome, símbolo, número	Cerio, Ce, 58
Serie química	Lantánidos
Grupo, período, bloque	n/d, 6, f
Densidade	6689 kg/m3
Dureza	2,5
Aparencia	Branco prateado;
N° CAS	7440-45-1
N° EINECS	231-154-9
Propiedades atómicas
Masa atómica	140,116(1) u
Raio medio	pm
Raio atómico (calc)	185 pm
Raio covalente	pm
Raio de van der Waals	pm
Configuración electrónica	[Xe]4f15d16s2
Electróns por nivel de enerxía	2, 8, 18, 19, 9, 2
Estado(s) de oxidación	3,4
Óxido	Levemente básico
Estrutura cristalina	cúbica centrada nas caras
Propiedades físicas
Estado ordinario	Sólido
Punto de fusión	1071 K
Punto de ebulición	3699 K
Punto de inflamabilidade	{{{P_inflamabilidade}}} K
Entalpía de vaporización	414 kJ/mol
Entalpía de fusión	5,46 kJ/mol
Presión de vapor
Temperatura crítica	K
Presión crítica	Pa
Volume molar	m3/mol
Velocidade do son	2100 m/s a 293.15 K (20 °C)
Varios
Electronegatividade (Pauling)	1,12
Calor específica	190 J/(K·kg)
Condutividade eléctrica	1,15·106 S/m
Condutividade térmica	11,4 W/(K·m)
1.ª Enerxía de ionización	534,4 kJ/mol
2.ª Enerxía de ionización	1050 kJ/mol
3.ª Enerxía de ionización	1949 kJ/mol
4.ª Enerxía de ionización	3547 kJ/mol
5.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización5}}} kJ/mol
6.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización6}}} kJ/mol
7.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización7}}} kJ/mol
8.ª enerxía de ionización	{{{E_ionización8}}} kJ/mol
9.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización9}}} kJ/mol
10.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización10}}} kJ/mol
Isótopos máis estables
	MeV
	Unidades segundo o SI e en condicións normais de presión e temperatura, salvo indicación contraria.

O cerio é un elemento químico da táboa periódica. O seu símbolo é Ce e o seu número atómico 58. É un dos 14 elementos químicos que seguen ao lantano na táboa periódica, denominados por iso lantánidos.

Características

É un metal foncho e dúctil, de cor gris metálico, semellante ao ferro, que convértese en vermello ao exporse ao ar, xa que oxídase moi facilmente. É un elemento moi escaso na codia terrestre (0,0046 % en peso), que aparece disperso en diversos minerais. De todos modos, o cerio é o elemento máis abondoso entre os do grupo das terras raras.

O cerio ten o terceiro rango de líquido entre os elementos químicos: 2 648 °C (795 °C a 3443 °C) (só o neptunio e o torio teñen rangos de líquidos máis grandes).

Aparece en moitos minerais, os máis importantes son a monacita e a bastnasita.

Historia

Atopouse en 1803 por Martin Heinrich Klaproth e Jöns Jacob Berzelius e, independentemente, por Wilhelm von Hisinger. A orixe do seu nome provén do asteroide máis grande do sistema solar, Ceres. Tamén Ceres é a deusa romana da agricultura.

Aplicacións

Tén moitas aplicacións comerciais. Inclúe as de:

Catalizador.
Aditivo do combustibel, para reducir as emisións de gases contaminantes.
Algúns dos seus derivados empréganse na pirotecnia e coma materiais cerámicos.
Aliado con ferro para as pedras dos chisqueiros.
O óxido de cerio, en forma de óxido de cerio (IV), emprégase para puír lentes.
Nas aliaxes dos imáns permanentes.

Notas

Véxase tamén

Bibliografía

"Táboa periódica dos elementos" (PDF). Consello da Cultura Galega, Xunta de Galicia, Real Academia Galega de Ciencias, Real Academia Galega e Ciencia Nosa. 2019.
Bermejo, M. R.; González, A.; Vázquez, M. (2006). O nome e o símbolo dos elementos químicos (PDF). Xunta, Secretaría Xeral de Política Lingüística e CRPIH. ISBN 978-84-453-4325-8.
Bermejo, M. R.; González, A.; Maneiro, M. (2018). Guía dos elementos químicos. Historia, propiedades e aplicacións. Xunta de Galicia e CRPIH. ISBN 978-84-453-5297-7.

Este artigo sobre química é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

[1]

Search