तमिळ भाषा (तमिळ: தமிழ் மொழி , तमिळ मोळि) ही एक द्राविड भाषा असून ती तमिळ लोकांची मातृभाषा आहे. तमिळ दक्षिण आशियातील एक प्राचीन भाषा आहे. दक्षिण भारतातील "तमिळनाडु" (अर्थ : तमिळ राष्ट्र) तसेच पोंडेचेरी ह्या केंद्रशासित प्रदेशाची राजभाषा आहे (अर्थ: नवी चेरी) तसेच भारतातील ‘अभिजात भाषे’चा (Classical Language) पहिला मान तमिळ भाषेला देण्यात आला असून ६.५ कोटीहून अधिक लोक ही भाषा वापरतात. श्रीलंका (இலங்கை /इलङ्गै) आणि सिंगापूर (சிங்கப்பூர் /सिंगप्पूर्) देशात तमिळ भाषेस अधिकृत भाषेचा दर्जा देण्यात आला आहे तसेच ती न्यूनाधिक प्रमाणात मलेशिया आणि मॉरिशस येथेही दैनंदिन वापरात आढळून येते.
तमिळ भाषेला स्वतःची अशी विशिष्ट तमिळ लिपी आहे. ह्या भाषेतील साहित्य सुमावर्षाहून अधिक प्राचीन आहे. ख्रिस्तपूर्व पहिल्या आणि दुसऱ्या शतकातील लेख थायलंड आणि इजिप्त येथे सापडलतमिळ साहित्याचा आरंभीचा काळ हा साधारणपणे तमिळ संगम काळातील साहित्यात पहावयास मिळतो, हा साधारणपणे इ.स.पूर्व ३०० वर्ष ते ३०० इ.स.ह्या दरम्यान होता. पुरातत्त्व खात्यास भारतातील प्राचीन शिलालेखांपैकी किंवा प्राचीन लेखांपैकी ५५ टक्क्यांहून अधिक लेख तमिळ भाषेत आढळून आले आहेत. २००१ च्या आकडेवारीनुसार तमिळ भाषेत १८६३ वृत्तपत्रे प्रकाशित होतात. त्यांपैकी ३५३ वृत्तपत्रे ही दैनिके आहेत.
व्युत्पत्ती
तत्कालीन तमिळ भाषेत समृद्धता आणण्यासाठी तामिळी साहित्यिकांनी तसेच पंडितांनी केलेले योगदान पाहून पाण्ड्य राजांनी त्यांच्या सन्मानार्थी तमिळ संमेलने म्हणजेच तमिळ संगम भरवण्यास सुरुवात केली. यातून तमिळ भाषेला लागू करून तिच्यात संशोधन, विकास करण्यासाठी पाण्ड्य राजांनी प्रोत्साहन दिले. एका मतप्रवाहानुसार या तमिळ संगम या शब्दातूनच तमिळ या शब्दाची व्युत्पत्ती झाली असावी असे मानले जाते. अजून काही मतप्रवाहानुसार इ.स.पहिल्या शतकात तोल्क्काप्पियम् हा तमिळ भाषेतील ग्रंथ लिहिला गेला.[१] साउथवर्थ यानुसार तमिळ या शब्दाचा अर्थ स्वभाषा किंवा स्वव्याख्यान असा होतो. [२]
इतिहास
भाषाशास्त्रज्ञ ब्रद्रीराजु कृष्णमूर्ति यांच्या मते, एक द्राविड भाषा म्हणून तामिळ , एक आद्यभाषा किंवा आद्यद्राविड भाषेपासून विकसित झाली असावी. आद्य- द्रविडी भाषिक पुनर्रचना शक्यतो भारतीय द्वीपकल्पासारखा कमी उंचीच्या प्रदेशात साधारणतः आजच्या गोदावरी नदी खोरे प्रदेशात इ.स.पू. तिसऱ्या शतकात बोलली जात होती असे पुराव्यांवरून दिसून येते. साहित्य पुरावा यानुसार आद्य-द्रविडीच्या भाषिकांची संकुल संबद्ध संस्कृती दक्षिण भारतात होती असे सुचवितो.[३]इतिहासावरून असे दिसून येते की, तमिळ भाषा २२ द्राविड भाषा यांपैकी सर्वात आधी बोलली जात होती. इ.स.पु.दुसऱ्या शतकाच्या मध्यापासून तमिळ रूढ झाली. इ.स.पु.३ ऱ्या शतकात तमिळ संघटीत झाली.[४] तमिळची लिपी ही त्या काळानंतर तमिळ-ब्राह्मी लिपीपासून विकसित करण्यात आली. तमिळ साहित्य हे भारतातील सर्वात प्राचीन असून या साहित्यावर संस्कृतचा परिणाम नाही. [५] तमिळ विद्वानांनी तमिळ भाषेचे तिच्या इतिहासानुसार तीन कालखंडात वर्गीकरण केले आहे:
तमिळ बोलीभाषेचे प्रामुख्याने पाच प्रकार आहेत ते म्हणजेसेन्तमिळ (प्राचीन अभिजात तमिळ), कोङ्गु, नेल्लै, मदुरै (प्रमाण भाषा), चेन्नई (चित्रपटातील आणि सध्याची शहरी भाषा.) आणि इलङ्गै (श्रीलंका आणि अन्य आग्नेय आशियातील देशांतील बोली). लेखनासाठी वापरण्यात येणारी लिपीतमिळ, वट्टेळुत्तु (प्राचीनकाळी ग्रंथ लिपी )1.39.96.23 ००:३२, २३ जुलै २०१५ (IST)
तमिळ भाषेतील शब्दसंग्रह प्रामुख्याने द्राविडीयन भाषा-कुळातील आहे, आधुनिक तमिळ भाषेत भाषाशुद्धीकरणाचा प्रभाव जाणवतो. भाषा शुद्धीकरणारात संस्कृत मधून घेण्यात आलेल्या शब्दांना प्रतिशब्द निर्माण केल्याचा परिणाम जाणवतो. इतिहासात तमिळप्रमाणेच इतर द्राविडीयन भाषा जसे कन्नड, तेलुगू, आणि मल्याळम ह्यांवर संस्कृत भाषेच्या व्याकरणाचा, वाक्यरचनेचा तसेच शब्दसंग्रहाचा परिणाम झाला असावा असे मानण्यात येते, ज्यामुळे ह्या भाषांतील शब्दसंग्रहात संस्कृतवर आधारीत अनेक शब्द आढळतात.तसेच तमिळ भाषेतील काही मुळ शब्दांचा इतर आधुनिक भाषांमध्ये परिणाम जाणवतो जसे, इंग्रजी आणि इतर भारतीय भाषा.
अधिकृत दर्जा आणि इतर
तमिळनाडू, पुदुच्चेरी आणि अंदमान आणि निकोबार येथील राजभाषेचा दर्जा तमिळ भाषेस असून, भारताच्या अधिकृत २२ भाषांमध्ये तमिळ भाषेचा समावेश आहे. ती श्रीलंका आणि सिंगापुर या देशातही एक अधिकृत भाषा असून, मलेशियातील ५४३ शासकीय शाळांमध्ये संपूर्ण तमिळ भाषेत प्राथमिक शिक्षणाच्या सोयी आहेत. २००४ साली भारत सरकार तर्फे ह्या भाषेस अभिजात भाषेचा दर्जा बहाल करण्यात आला आहे.