Fulgencio Batista

Batista dilahirkan di Banes, Cuba pada tahun 1901 dan merupakan anak kepada Belisario Batista Palermo^[4] dan Carmela Zaldívar González, yang telah berjuang dalam Perang Kemerdekaan Cuba. Ibubapa beliau adalah dari campuran Sepanyol, Afrika, Indian dan campuran Cina dari sebelah bapa beliau.^[5][6] Ibunya menamakan dia Rubén dan memberinya nama terakhir, Zaldívar. Bapanya tidak mahu mendaftarkannya sebagai Batista. Dalam rekod pendaftaran mahkamah Banes di sisi undang-undang Rubén Zaldívar sehingga tahun 1939, apabila nama beliau menjadi Fulgencio Batista, beliau menjadi seorang calon presiden dan ia telah mendapati bahawa nama ini tidak wujud. Ada yang mendakwa bahawa hakim telah disogok 15,000 peso Cuba (kira-kira jumlah yang sama dalam dolar AS pada masa itu) untuk menetapkan percanggahan.^[7]

Kedua-dua ibu bapa Batista dipercayai telah menjadi bangsa campuran dan salah satu mungkin mempunyai darah Indian.^[8] Batista pada mulanya mendapat pendidikan di sebuah sekolah awam di Banes, kemudian menghadiri kelas malam di Amerika.^[9] Dia meninggalkan rumahnya pada usianya empat belas tahun berikutan kematian ibunya. Datang dari keluarga yang sederhana, beliau memperoleh hidup sebagai buruh dalam bidang rotan, dan landasan kereta api.^[10] Beliau juga adalah seorang tukang jahit, mekanik, penjual arang dan pedagang buah-buahan pada ketika itu.^[11] Pada tahun 1921, beliau mengembara ke Havana dan menyertai tentera sebagai swasta pada bulan April tahun itu.^[12] Selepas belajar trengkas dan menaip, Batista meninggalkan tentera pada tahun 1923, bekerja secara ringkas sebagai seorang guru stenografi sebelum mendaftar dalam Guardia iaitu dalam bahasa Sepanyol yang bermaksud polis luar bandar. Beliau dipindahkan semula kepada tentera sebagai setiausaha kepada seorang kolonel regimen.^[13] Pada September 1933, beliau memegang pangkat sarjan jurutrengkas dan bertindak sebagai setiausaha pegawai.^[14]

Batista telah disokong oleh pakatan "Demokratik Sosialis" termasuk Julio Antonio Mella iaitu dari Parti Komunis, beliau dikalahkan Grau dalam pilihan raya presiden yang pertama di bawah perlembagaan Cuba yang baru pada pilihan raya 1940 dan berkhidmat tempoh empat tahun sebagai Presiden Cuba, beliau merupakan orang bukan kulit putih Cuba yabg pertama di pejabat itu.^[15][16] Walaupun Batista disokong seccara kapitalisme dan dikagumi Amerika Syarikat, beliau telah disahkan oleh Parti Komunis lama Cuba yang pada masa itu mempunyai sedikit kepentingan dan ada peluang untuk memenangi pilihan raya.^[17] Sokongan ini adalah disebabkan oleh undang-undang buruh Batista dan sokongan beliau untuk kesatuan sekerja di mana pihak komunis mempunyai hubungan rapat.^[18] Malah, Komunis menyerang pembangkang anti-Batista, berkata Grau dan lain-lain adalah "fasis" dan "reaksioner."^[19] Selama tempoh ini di pejabat, Batista dijalankan pembaharuan sosial yang utama^[20] dan menubuhkan banyak peraturan ekonomi dan dasar-dasar pro-kesatuan.^[21]

Cuba memasuki Perang Dunia Kedua di sebelah pihak Berikat pada 8 Disember 1941, mengisytiharkan perang ke atas Jepun selepas sehari serangan ke atas Pearl Harbor. Pada 11 Disember, kerajaan Batista mengisytiharkan perang ke atas Jerman dan Itali. Pada bulan Disember 1942, selepas mengadakan lawatan muhibbah ke Washington, Batista berkata Amerika Latin akan memuji keputusan yang dibuat oleh Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu untuk berperang dengan Francisco Franco dari Sepanyol, yang digelar rejim fasis.^[22][23]

Pada tahun 1952, Batista sekali lagi telah dilantik menjadi presiden. Dalam perlumbaan tiga pemimpin, Roberto Agramonte dari Parti Ortodoks dipimpin dalam semua pilihan raya, diikuti dengan Carlos Hevia dalam Parti Authenti. Pakatan Tindakan Bersatu Batista adalah antara yang ketiga.

Dalam perlantikan Batista yang kedua ini, Batista kelihatan lebih agresif dan cekap untuk mentadbir negara Cuba ketika dibandingkan dengan sebelumnya. Batista juga pada masa itu menjalinkan hubungan dengan Amerika Syarikat.

Ekonomi Cuba

Ketika pemerintahan beliau, Batista mewarisi negara yang agak makmur untuk Amerika Latin. Walaupun satu pertiga daripada penduduk masih tinggal dalam kemiskinan, Cuba adalah salah satu daripada lima negara yang paling maju di rantau ini pada ketika itu.^[24] Pada tahun 1950-an, keluaran dalam negara kasar (KDNK) Cuba adalah lebih kurang sama dengan Itali pada masa itu, walaupun KDNK Cuba adalah hanya keenam terbesar.^[25] Selain itu, walaupun pada hakikatnya bahawa rasuah dan ketidaksamaan bertiup kencang di bawah pemerintahan Batista, industri upah pekerja Cuba meningkat dengan ketara.^[26] Menurut Pertubuhan Buruh Antarabangsa, gaji purata industri di Cuba adalah kelapan tertinggi di dunia pada tahun 1958 dan gaji purata pertanian adalah lebih tinggi daripada beberapa negara-negara Eropah. Walau bagaimanapun, walaupun pelbagai petunjuk positif pada tahun 1953, keluarga Cuba purata hanya mempunyai pendapatan $ 6,00 seminggu, manakala 15 hingga 20 peratus daripada tenaga buruh adalah penganggur.^[27]

Revolusi Cuba

Revolusi Cuba telah berlaku pada 26 Julai 1953 apabila Fidel Castro menentang kerajaan atau pemerintahan Batista. Castro telah memulakan revolusi dengan mengasaskan Pergerakan 26 Julai (Inggeris:26th of July Movement) bersama Che Guevara dan Raúl Castro di Mexico. Amerika Syarikat telah menentang apa yang telah dibuat oleh Castro terhadap kerajaan Batista. Revolusi menyebabkan hampir beribu-ribu rakyat Cuba yang terbunuh. Akhirnya, pada 1959, kerajaan Batista telah dibubarkan dan Batista dibuang negeri ke Portugal untuk meneruskan hidupnya.

Dengan berakhirnya pemerintahan Batista, kemudiannya digambarkan oleh Presiden John F. Kennedy sebagai "salah satu daripada pemerintahan diktator yang paling berdarah dan menindas dalam sejarah panjang penindasan Amerika Latin",^[28] ramai orang yang mendakwa bahawa sehingga 20,000 rakyat Cuba telah dibunuh dalam Revolusi Cuba.^[29][30][31]

Selepas beliau melarikan diri ke Portugal, Batista menetap di Madeira, kemudian di Estoril iaitu di luar Lisbon, di mana beliau telah menulis buku-buku tentang sepanjang hidupnya. Beliau merupakan pengerusi sebuah syarikat insurans hayat Sepanyol yang melabur dalam hartanah dan gadai janji di Costa del Sol, Andalusia. Akhirnya, beliau telah meninggal dunia akibat serangan jantung pada 6 Ogos 1973, di Guadalmina, berhampiran Marbella, Sepanyol,^[32] dua hari sebelum didakwa sepasukan pembunuh dari Cuba yang telah diarahkan oleh Castro untuk menjalankan rancangan untuk membunuhnya.^[33]