Chagasova bolest
Šagasova bolest ili američka tripanozomijaza je tropska parazitska bolest čiji je uzročnik protozoa Trypanosoma cruzi.[1] Najčešće je prenose insekti poznati kao tropske stenice.[1] Tokom infekcije simptomi se menjaju. U početnoj fazi obično nema simptoma ili su blagi, kao što su groznica, otečeni limfni čvorovi, glavobolja ili lokalni otok na mestu ujeda.[1] Nakon 8–12 sedmica neke osobe ulaze u hroničnu fazu bolesti i u 60–70% slučajeva nikada se ne javljaju novi simptomi.[2][3] Kod ostalih 30 do 40% ljudi posle 10 do 30 godina od početka infekcije dolazi do daljeg razvoja simptoma.[3] Među njima se nalazi povećanje srčanih ventrikula koje u 20 do 30% slučajeva dovodi do srčane insuficijencije.[1] Proširenje jednjaka ili prošireno debelo crevo se javljaju kod 10% ljudi.[1]
| Šagasova bolest | |
|---|---|
 | |
| Photomicrograph of Giemsa-stained Trypanosoma cruzi | |
| Specijalnost | Infektologija, Parazitologija |
| Klasifikacija i eksterni resursi | |
| ICD-10 | B57 |
| ICD-9 | 086 |
| DiseasesDB | 13415 |
| MedlinePlus | 001372 |
| eMedicine | med/327 |
| MeSH | D014355 |
T. cruzi se obično prenosi na ljude i druge sisare putem „tropskih stenica” iz potfamilije Triatominae koje sisaju krv .[4] Ovi insekti su poznati po više lokalnih imena, među kojima su: vinčuka u Argentini, Boliviji, Čileu i Paragvaju, barbeiro ( berberin) u Brazilu, pito u Kolumbiji, činče u Centralnoj Americi i čipo u Venecueli. Bolest se takođe može preneti i putem transfuzije krvi, transplantacijom organa, konzumiranjem hrane kontaminirane parazitima, kao i sa majke na fetus.[1] Početak bolesti se dijagnostifikuje pronalaženjem parazita u krvi primenom mikroskopa.[3] Hronični oblik bolesti se dijagnostifikuje pronalaženjem antitela na T. cruzi u krvi.[3]
Najčešće preventivne mere su uklanjanje tropskih stenica i izbegavanje njihovog ujeda.[1] Među ostalim preventivnim merama je skrining krvi koja se koristi za transfuziju.[1] Do 2013. godine još uvek nije napravljena vakcina.[1] Početni oblik infekcije se može lečiti primenom lekova benznidazol ili nifurtimoks.[1] Ukoliko se sa upotrebom lekova počne u ranoj fazi, rezultat lečenja je skoro uvek uspešan, međutim, sa odmicanjem Šagasove bolesti njihova efikasnost se smanjuje.[1] Kada se primenjuju u slučajevima hroničnog oblika bolesti oni mogu da odlože ili spreče nastanak simptoma u krajnjoj fazi.[1] Usled primene benznidazola i nifurtimoksa javljaju se privremena neželjena dejstva kod oko 40% ljudi,[1] među kojima su problemi sa kožom, toksikacija mozga i iritacija digestivnog sistema.[2][5][6]
Procenjeno je da sedam do osam miliona ljudi, većinom u Meksiku, Centralnoj Americi i Južnoj Americi , ima Šagasovu bolest.[1] To je dovelo do oko 12.500 smrtnih slučajeva godišnje do 2006. godine.[2] Većina ljudi obolelih od ove bolesti je siromašno[2] i mnogi nisu svesni toga da su inficirani.[7] Usled velikih seoba stanovništva Šagasova bolest se danas javlja u širem području, uključujući mnoge evropske zemlje i Sjedinjene Države.[1] U ovim oblastima se takođe uočava porast do 2014. godine.[8] Ovu bolest je prvi put opisao Karlos Šagas 1909. godine, po kome je i dobila ime.[1] Ona takođe napada i više od 150 životinja.[2]
Reference
Literatura
- Capinera, John L., ur. (2008). Encyclopedia of entomology (2nd ed. izd.). Dordrecht: Springer. str. 824. ISBN 9781402062421.
