จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
บาลงดอร์ (เสียงอ่านภาษาฝรั่งเศส: [balɔ̃ dɔʁ] (
ฟังเสียง); แปลว่า ลูกบอลทองคำ; อังกฤษ: Ballon d'Or) เป็นรางวัลที่มอบให้แก่นักฟุตบอลที่มีผลงานยอดเยี่ยมที่สุดในรอบปี มอบโดยนิตยสารข่าวฝรั่งเศส ฟร็องส์ฟุตโบล ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1956 ระหว่างปี ค.ศ. 2010 ถึง 2015 รางวัลดังกล่าวได้ถูกรวมเข้ากับนักฟุตบอลยอดเยี่ยมของโลกแห่งปี (ก่อตั้งในปี ค.ศ. 1991) เป็นการชั่วคราว ตามข้อตกลงกับฟีฟ่า และเป็นที่รู้จักในชื่อรางวัลฟีฟ่าบาลงดอร์ ความร่วมมือดังกล่าวสิ้นสุดลงในปี ค.ศ. 2016 และรางวัลดังกล่าวเปลี่ยนกลับไปเป็นบาลงดอร์ ในขณะที่ฟีฟ่าก็เปลี่ยนกลับไปเป็นรางวัลนักฟุตบอลชายยอดเยี่ยมของฟีฟ่าแยกต่างหาก ผู้ได้รับรางวัลฟีฟ่าบาลงดอร์ ถือเป็นผู้ชนะที่ได้รับรางวัลจากทั้งสององค์กรร่วมกัน โดยทั่วไปแล้วบาลงดอร์ถือเป็นรางวัลบุคคลอันทรงเกียรติและทรงคุณค่าที่สุดของฟุตบอล[2] อย่างไรก็ตาม นักวิจารณ์ได้กล่าวถึงรางวัลนี้ว่าเป็น "การประกวดความนิยม" โดยวิพากษ์วิจารณ์กระบวนการลงคะแนนเสียง และการให้รางวัลเฉพาะตัวบุคคลแยกจากระบบในกีฬาประเภททีม[3][4][5][6][7][8]
ผู้ชนะ
ลิโอเนล เมสซี คว้าบาลงดอร์มากที่สุดในประวัติศาสตร์ โดยทำได้ 8 ครั้ง เขายังเป็นเจ้าของสถิติการชนะติดต่อกันมากที่สุด โดยชนะสี่ครั้งระหว่างปี ค.ศ. 2009 ถึง 2012
คริสเตียโน โรนัลโด ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงบัลลงดอร์เป็นประวัติการณ์ถึง 18 ครั้ง และเป็นผู้ชนะ 5 ครั้ง
จอร์จ เวอาห์ เป็นผู้เล่นคนแรกที่ไม่ใช่ชาวยุโรปและผู้เล่นทีมชาติแอฟริกันคนแรกที่ได้รับรางวัล
เลฟ ยาชิน เป็นผู้รักษาประตูคนเดียวที่ได้รางวัล
ฟรันทซ์ เบ็คเคินเบาเออร์ เป็นกองหลังคนเดียวที่ได้รางวัล 2 ครั้งหมายเหตุ: จนถึงปี ค.ศ. 2021 รางวัลบาลงดอร์จะมอบให้โดยพิจารณาจากผลงานของผู้เล่นในระหว่างปีปฏิทิน ตั้งแต่ปี ค.ศ. 2022 คณะกรรมการได้รับคำสั่งให้คำนึงถึงฤดูกาลที่ก่อนหน้า[9]
แยกตามผู้เล่น
คริสเตียโน โรนัลโด และ ลิโอเนล เมสซิ คว้ารางวัลบาลงดอร์ 10 สมัยติดต่อกันระหว่างพวกเขาระหว่างปี 2008 ถึง 2017
มีแชล ปลาตีนี ได้รับรางวัลสามปีติดต่อกัน (1983–85)
โรนัลโด นาซารีอู เป็นนักเตะอายุน้อยที่สุดที่ได้บาลงดอร์
โยฮัน ไกรฟฟ์ (ซ้าย) และ มาร์โก ฟัน บัสเติน จากเนเธอร์แลนด์ทั้งคู่ ชนะคนละ 3 ครั้งแยกตามประเทศ
ผู้เล่นยูเครนสามคนได้รับรางวัลบาลงดอร์: อันดรีย์ แชวแชนกอ, โอเล็ก บลอคคิ่น, และ อิกอร์ เบลานอฟ
มาร์โก ฟัน บัสเติน (ซ้าย) และ รืด คึลลิต ซึ่งทั้งสองเป็นเพื่อนร่วมทีมเอซี มิลาน และเนเธอร์แลนด์ คว้าแชมป์ติดต่อกันหลายปีตั้งแต่ปี 1987 ถึง 1989แยกตามสโมสร
| สโมสร | จำนวนรางวัล | จำนวนนักเตะ | รายชื่อนักเตะ |
|---|
 เรอัลมาดริด | 10 | 8 |   อัลเฟรโด ดี สเตฟาโน (1957, 1959)
 แรมง กอปา (1958)
 ลูอิช ฟีกู (2000)
 โรนัลโด (2002)
 ฟาบีโอ กันนาวาโร (2006)
คริสเตียโน โรนัลโด (2016, 2017)
 ลูคา มอดริช (2018) การีม แบนเซมา (2022) |
| บาร์เซโลนา | 8 | 6 | ลุยส์ ซัวเรซ (1960)
 โยฮัน ครัฟฟ์ (1973, 1974)
 ฮริสโต้ สตอยช์คอฟ (1994)
รีวัลดู (1999)
รอนัลดีนโย (2005)
เลียวเนล เมสซี (2009, 2019) |
| ยูเวนตุส | 8 | 6 | โอมาร์ ซีโบรี (1961)
เปาโล รอสซี่ (1982)
มีแชล ปลาตีนี (1983, 1984, 1985)
โรแบร์โต บัจโจ (1993)
ซีเนดีน ซีดาน (1998)
 พาเวล เนดเวด (2003) |
| มิลาน | 8 | 6 | จานนี่ ริเวร่า (1969)
รืด คึลลิต (1987)
มาร์โก ฟัน บัสเติน (1988, 1989, 1992)
 จอร์จ เวอาห์ (1995)
 อันดรีย์ เชฟเชนโค (2004)
กาก้า (2007) |
 บาเยิร์น | 5 | 3 | เกิร์ด มุลเลอร์ (1970)
ฟรันซ์ เบคเคนเบาเออร์ (1972, 1976)
คาร์ล-ไฮนซ์ รุมเมนิกเก้ (1980, 1981) |
 แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด | 4 | 4 |  เดนิส ลอว์ (1964)
บ๊อบบี้ ชาร์ลตั้น (1966)
 จอร์จ เบสต์ (1968)
คริสเตียโน โรนัลโด (2008) |
| ดีนาโม เคียฟ | 2 | 2 | โอเล็ก บลอคคิ่น (1975)
อิกอร์ เบลานอฟ (1986) |
| อินเตอร์ | 2 | 2 | โลทาร์ มัทเทอุส (1990)
โรนัลโด (1997) |
| ฮัมบวร์ค | 2 | 1 | เควิน คีแกน (1978, 1979) |
| แบล็กพูล | 1 | 1 | สแตนลี่ย์ แมทธิวส์ (1956) |
| ดุคล่า ปราก | 1 | 1 | โยเซฟ มาโซปุสต์ (1962) |
 ดีนาโม มอสโก | 1 | 1 | เลฟ ยาชิน (1963) |
| ไบฟีกา | 1 | 1 | เอวแซบียู (1965) |
 เฟเรนซ์วารอส | 1 | 1 | ฟลอริยัน อัลเบิร์ต (1967) |
| อายักซ์ | 1 | 1 | โยฮัน ครัฟฟ์ (1971) |
| กลัทบัค | 1 | 1 |  อัลลัน ซิโมนเซ่น (1977) |
| มาร์แซย์ | 1 | 1 | ฌ็อง-ปีแยร์ ปาแป็ง (1991) |
| ดอร์ทมุนท์ | 1 | 1 | มัทธิอัส ซามเมอร์ (1996) |
| ลิเวอร์พูล | 1 | 1 | ไมเคิล โอเวน (2001) |
| ปารีแซ็ง-แฌร์แม็ง | 1 | 1 | เลียวเนล เมสซี (2021) |
 อินเตอร์ไมแอมี | 1 | 1 | เลียวเนล เมสซี (2023) |
ดูเพิ่ม
หมายเหตุ
อ้างอิง
|
|---|
|
| บาลงดอร์ (1956–2009) | |
|---|
| ฟีฟ่าบาลงดอร์ (2010–2015) | |
|---|
| บาลงดอร์ (2016–ปัจจุบัน) | |
|---|
|
_02.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
