Pertubuhan Kerjasama Islam

Matlamat utama OIC adalah "untuk menggalakkan keeratan antara ahli negara-negara Islam; bagi menyelaras kerjasama antara negara ahli dalam bidang ekonomi, sosial, budaya, saintifik, dan bidang-bidang lain; bagi berusaha untuk menghapuskan perbezaan rasial dan diskriminasi dan menentang kolonial dalam semua bentuk; dan, untuk menyokong semua Muslim dalam usaha mereka mempertahankan maruah, kebebasan dan hak negara, membina jambatan antara jurang perbezaan budaya dunia dll".

Organisasi ini ditubuhkan di Rabat, Maghribi pada 25 September 1969 dengan persidangan pertamanya berlangsung di Rabat pada 22 September hingga 25 September.

Persidangan yang kesepuluh diadakan pada 16 dan 17 Oktober 2003 di PICC, Putrajaya yang dirasmikan oleh Perdana Menteri Malaysia ke-5, Tun Abdullah Ahmad Badawi. Kini Malaysia adalah Pengerusi Pertubuhan Persidangan Islam (OIC).

YTM Tunku Abdul Rahman Putra Al-Haj, Perdana Menteri Malaysia yang pertama pernah dilantik sebagai Setiausaha Agung OIC yang pertama.

Pertubuhan Persidangan Islam (OIC) lahir pada 12 Rejab 1389 Hijrah apabila pemimpin dunia bersidang buat pertama kalinya di Rabat, Maghribi bagi membincangkan strategi ummah berikut pembakaran Masjid Al-Aqsa di Baitulmaqdis^[5] yang menjadi kiblat pertama umat Islam. Mesyuarat persediaan di Rabat pada 8 dan 9 September dihadiri tujuh negara termasuk Malaysia bersetuju mencadangkan kepada Ketua negara dan kerajaan Islam supaya mengadakan sidang kemuncak Islam di Rabat. Jemputan dihantar kepada 25 negara itu yang dianjur oleh Raja Hassan II Maghribi, dan Malaysia diwakili oleh perdana menteri masa itu, Allahyarham Tunku Abdul Rahman Putra Al-Haj. Sidang kemuncak berikutnya diadakan:-

• Lahore, Pakistan (1972)
• Makkah/Taif, Arab Saudi (1981)
• Casablanca, Maghribi (1984)
• Dakar, Senegal (1991)
• Casablanca, Maghribi (1994)
• Teheran, Iran (1997)
• Doha, Qatar (2000)
• Putrajaya, Malaysia (2003)

1. Tunku Abdul Rahman Putra (  Malaysia 1971-1973)
2. Hassan Al-Touhami ( Mesir 1974-1975)
3. Dr Amadou Karim Gaye (  Senegal 1975-1979)
4. Habib Chatty ( Turki 1979-1984)
5. Syed Sharifuddin Pirzada ( Pakistan, 1985-1988)
6. Dr Hamid Algabid (  Niger, 1989-1996)
7. Dr Azeddine Laraki (  Maghribi, 1997-2000)
8. Dr Abdelouahed Belkeziz (  Maghribi, 2001-2004)
9. Prof Dr Ekmeleddin Ihsanoglu ( Turki, 2005-)

Nota: Jadual boleh disusun secara harfiah atau kronologi dengan menggunakan ikon "><".

Negara Anggota	Menyertai	Nota
Afghanistan, Republik Islam	1969	Digantung 1980 - Mac 1989
Algeria, Republik Demokratik Rakyat	1969
Chad, Republik	1969
Mesir, Republik Arab	1969	Digantung Mei 1979 - Mac 1984
Guinea, Republik	1969
Indonesia, Republik	1969
Iran, Republik Islam	1969
Jordan, Kerajaan Hasyimiah	1969
Kuwait, Negara	1969
Lubnan, Republik	1969
Libya, Negara	1969
Malaysia, Kerajaan	1969
Mali, Republik	1969
Mauritania, Republik Islam	1969
Maghribi, Kerajaan	1969
Niger, Republik	1969
Pakistan, Republik Islam	1969
Negara Palestin[6]	1969[7]
Arab Saudi, Kerajaan	1969
Senegal, Republik	1969
Sudan, Republik	1969
Somalia	1969
Tunisia, Republik	1969
Turki, Republik	1969
Republik Arab Yaman	1969	Dari 1990 sebagai Republik Yaman bergabung dengan Republik Demokratik Rakyat Yaman
Bahrain, Negara	1970	Dari 2003 sebagai Kerajaan Bahrain
Oman, Kesultanan	1970
Qatar, State of	1970
Syria Republik Arab	1970
Emiriah Arab Bersatu	1970
Sierra Leone, Republik	1972
Bangladesh, Republik Rakyat	1974
Gabon, Republik	1974
Gambia, Republik	1974
Guinea-Bissau, Republik	1974
Uganda, Republik	1974
Burkina Faso	1975
Cameroon, Republik	1975
Comoros, Kesatuan	1976
Iraq, Republik	1976
Maldives, Republik	1976
Djibouti, Republik	1978
Benin, Republik	1982
Brunei Darussalam	1984
Nigeria, Republik Persekutuan	1986
Azerbaijan, Republik	1991
Albania, Republik	1992
Kyrgyzstan, Republik	1992
Tajikistan, Republik	1992
Turkmenistan, Republik	1992
Mozambique, Republik	1994
Kazakhstan, Republik	1995
Uzbekistan, Republik	1995
Suriname, Republik	1996
Togo, Republik	1997
Guyana, Republik	1998
Côte d'Ivoire, Republik	2001
Digantung atau dikeluarkan
Zanzibar	Jan 1993	dikeluarkan Ogos 1993
Negara Pemerhati
Bosnia dan Herzegovina	1994
Republik Afrika Tengah	1997
Republik Turki Cyprus Utara	1979	Official 2004
Thailand, Kerajaan	1998
Rusia, Persekutuan	2005
Pemerhati (Pertubuhan dan komuniti Islam)
Barisan Pembebasan Kebangsaan Moro	1977
Pemerhati (Institusi Islam)
Kesatuan Parlimen Negara Anggota OIC	2000
Forum Persidangan Belia Islam untuk Dialog dan Kerjasama	2005
Pemerhati (Pertubuhan antarabangsa)
Liga Arab	1975
Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu	1976
Pergerakan Negara-negara Berkecuali	1977
Kesatuan Afrika	1977
Pertubuhan Kerjasama Ekonomi	1995

Isu-isu dan kontroversi

Kesatuan Parlimen Negara-Negara OIC

Kesatuan Parlimen Negara-Negara OIC (PUOICM) ditubuhkan di Iran pada tahun 1999 dan ibupejabatnya terletak di Tehran. Hanya ahli OIC berhak untuk mendapatkan keahlian dalam kesatuan PUOICM.

Pada 27 Jun 2007, Presiden Amerika Syarikat,George W. Bush . mengumumkan bahawa Amerika Syarikat menghantar seorang wakil utusan kepada OIC. Bush mengatakan perwakilan khusus kami akan mendengar dan belajar daripada wakil-wakil daripada negara-negara muslim, dan akan berkongsi pandangan dan nilai-nilai Amerika dengan mereka."^[9] Sadha Cumber telah menjadi wakil AS pada 3 Mac 2008.

Pada 28 Mac 2008 OIC menambah suaranya dengan meningkatnya kritikan terhadap film "Fitna" oleh Belanda ahli parlimen Geert Wilders, yang memaparkan gambar mengganggu tindak kekerasan disandingkan dengan ayat-ayat dari Quran.^[10]

Hak Asasi Manusia

OIC menghasilkan Deklarasi Hak Asasi Manusia Kaherah dalam Islam. ^[11] Sementara penyokong tuntutan itu mendakwa bahawa ianya bukan merupakan alternatif daripada UDHR, melainkan saling melengkapi, Perkara 24 menyatakan bahawa "Semua hak-hak dan kebebasan yang ditetapkan dalam Perisytiharan ini tunduk pada syariat Islam" dan seterusnya, Perkara 25 menyatakan bahawa dengan "syariat Islam adalah satu-satunya sumber rujukan bagi penjelasan atau klarifikasi dari salah satu artikel daripada Perisytiharan ini." Percubaan untuk ungkapan ini diterima pakai oleh Pertubuhan Bangsa-Bangsa Dewan HAM telah menemukan penambahan kritikan, kerana bertentangan daripada UDHR, termasuk daripada kumpulan-kumpulan Muslim liberal. ^[12] Kritikan terhadap negara CDHR menyatakan dengan mentah-mentah bahawa ini adalah "manipulasi dan hiprokrasi", "direka untuk mencairkan, jika tidak sekali menghilangkan, hak asasi dan politik dilindungi oleh undang-undang antarabangsa" dan percubaan untuk "mengelakkan prinsip-prinsip [kebebasan dan kesetaraan]". ^[13][14][15]

Human Rights Watch (HRW) mengatakan bahawa OIC telah "tekad berjuang" dan berjaya dalam Majlis Hak Asasi Manusia Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu untuk melindungi negara daripada kritikan, melainkan jika bersangkutan pada kritikan terhadap Israel. Sebagai contoh, ketika para pakar bebas melaporkan pelanggaran Hak Asasi Manusia dalam Perang Lubnan 2006, "selepas negara daripada negara OIC mengambil bahagian untuk mengecam para pakar kerana berani melihat pelanggaran Israel sama juga dengan Hizbullah". OIC menuntut bahawa dewan "harus bekerja sama dengan kerajaan daripada hanya mengutuk mereka". HRW menjawab bahawa ini hanya berjaya jika mereka yang sedia bekerja sama dengan mereka; yang lain mengeksploitasi sikap pasif. ^[16][17]

Antisemitisme

OIC menarik perhatian pada pembukaan sesi pertemuan di Putrajaya, Malaysia, pada tarikh 16 Oktober 2003, di mana Perdana Menteri Mahathir bin Mohamad dari Malaysia dalam sambutannya menegaskan bahawa Yahudi menguasai dunia: "Mereka mencipta sosialisme, komunisme, hak asasi manusia dan demokrasi , sehingga menganiaya mereka akan tampak menjadi salah, sehingga mereka dapat menikmati hak yang sama dengan orang lain. Dengan ini mereka telah menguasai negara-negara yang paling kuat dan mereka, masyarakat kecil ini, telah menjadi kekuatan dunia ". Beliau juga mengatakan bahawa "Orang-orang Eropah membunuh enam juta orang Yahudi keluar daripada 12 juta, tetapi hari ini orang-orang Yahudi menguasai dunia melalui wakil. Mereka membuat orang lain untuk berjuang dan mati untuk mereka". ^[18][19]Pidato diterima dengan sangat baik oleh para delegasi, termasuk banyak ahli politik berpangkat tinggi, yang menjawab dengan berdiri". </ref>^[20][21] Bagaimanapun reaksi-reaksi antarabangsa dan bukan Muslim melahirkan rasa sangat terkejut. "Kami melihat mereka dengan jijik dan cemuhan, " kata Kementerian Luar Negeri AS, dan menteri luar negeri Itali, mewakili Kesatuan Eropah, yang menyebut bahawa insiden ini merupakan "satu serangan serius". Namun, para pegawai Malaysia kemudian berpendapat bahawa apa yang Dr Mahathir telah cuba katakan, bahawa di sebalik penganiyaan terhadap masyarakat Yahudi, mereka telah bertahan - dengan menggunakan otak bukan otot. Mantan perdana menteri mengatakan hal ini dalam hubungannya dengan penurunan pengetahuan Islam pada abad ke-20. ^[20]

Keganasan atau Terrorisme

Pada tahun 1999 OIC mengangkat Persidangan Antarabangsa Melawan Terorisme. [22] Human Rights Watch telah mencatatkan bahawa definisi terorisme dalam fasal 1 sebagai "setiap tindakan atau ancaman keganasan yang dilakukan dengan tujuan, antara lain, kehormatan orang imperiling , menduduki atau merebut awam ataupun milik peribadi, atau mengancam kestabilan, keutuhan kawasan, kesatuan politik atau kedaulatan negara "tidak jelas dan tidak jelas, dan merangkumi banyak yang umum diterima di luar pemahaman tentang konsep keganasan. Dalam pandangan HRW, ia melabelkan, atau boleh dengan mudah digunakan untuk melabelkan, sebagai tindakan pengganas, tindakan ekspresi kedamaian, berpersatuan dan berkumpul.^[22]

Sarjana perundangan, Ben Saul daripada Universiti Sydney berpendapat bahawa definisi adalah subjektif dan ambigu dan menyimpulkan bahawa ada "bahaya serius daripada penggunaan kasar pengganas penuntutan terhadap lawan-lawan politik" dan lain-lain.^[23]

Lebih jauh lagi, HRW yang prihatin dengan OIC yang tampak keengganan untuk mengakui sebagai tindakan terorisme yang melayani menyebabkan disokong oleh negara-negara ahli mereka. Perkara 2 berbunyi: "Perjuangan rakyat termasuk perjuangan bersenjata menentang pendudukan asing, pencerobohan, kolonialisme, dan hegemoni, yang ditujukan untuk pembebasan dan penentuan nasib sendiri." HRW telah mencadangkan kepada OIC bahawa mereka menganut "sudah berjalan lama dan diakui secara sejagat piawai hak asasi manusia antarabangsa"^[22] - permintaan yang masih belum mengarah kepada keputusan apapun.Kontradiksi antara lain OIC dan pemahaman ahli PBB keganasan telah terhalang upaya PBB untuk menghasilkan persidangan komprehensif keganasan antarabangsa.^[24]Pada pertemuan di Malaysia pada April 2002, delegasi telah membahas mengenai keganasan, tetapi gagal untuk mencapai takrifan itu. Mereka menolak, bagaimanapun, keterangan apapun dari Palestin yang berperang dengan Israel yang menggunakan keganasan. Mereka telah membuat pengisytiharan berasingan: "Kami menolak setiap upaya untuk menghubungkan keganasan dengan perjuangan bangsa Palestin dalam pelaksanaan hak-hak mereka untuk menubuhkan negara merdeka dengan Baitulmaqdis sebagai ibu negaranya." Bahkan, pada awal pertemuan, negara-negara OIC menandatangani pernyataan memuji Palestin dan "diberkati Intifadhah." Kata keganasan dihadkan untuk menggambarkan Israel, yang mereka dikutuk kerana "keganasan negara" dalam perang dengan rakyat Palestin.^[25]

Pada ke-34 Persidangan Menteri Luar Negeri Islam (ICFM), sebuah bahagian OIC, pada Mei 2007, para menteri luar negeri mengistilahkan Islamofobia merupakan bentuk terburuk bagi terrorisme. ^[26]

Persengketaan dengan Thailand

Thailand telah menjawab kritikan OIC bahawa pelanggaran hak asasi manusia di wilayah majoriti Muslim Pattani, Yala dan Narathiwat di Thailand selatan. Dalam pernyataan yang dikeluarkan pada 18 Oktober 2005, setiausaha agung OIC, Ihsanoglu telah menyuarakan keprihatinan atas konflik yang berterusan di selatan Thailand yang "meragut nyawa orang tak bersalah dan memaksa penghijrahan penduduk tempatan keluar dari tempat mereka". ^[27] Beliau juga menekankan bahawa pendekatan keselamatan oleh kerajaan Thailand terhadap krisis Thailand selatan akan memburukkan keadaan dan menyebabkan kekerasan berlanjutan.Pada 18-19 April 2009, pemimpin Patani yang dibuang negeri, Abu Yasir Fikri (lihat PULO) telah dijemput oleh OIC untuk berbicara tentang konflik dan telah memepersembahkan sebuah penyelesaian untuk menamatkan keganasan antara kerajaan Thailand dan etnik Melayu Muslim yang tinggal di selatan secara sosioeknomi diabaikan, yang telah berjuang melawan dasar asimilasi Thailand dan bagi pentadbiran sendiri semenjak ditawan oleh Thailand pada 1902. Abu Yasir Fikri mencadangkan sebuah enam jalan penyelesaian pada persidangan di Jeddah termasuklah mendapatkan hak-hak asasi yang sama seperti kumpulan lain apabila datang kepada hak-hak mendapatkan bahasa, agama dan budaya. Di dalam penyelesaian Abu Yasir Fikri juga mencadangkan bahawa Thailand membuang dasar diskriminasi terhadap orang Patani dan paling kurang membenarkan Patani hak untuk mentadbir negeri sendiri sama seperti daerah lain di Thailand sudah dapat, dengan alasan bahawa ini tidak bercanggah dengan perlembagaan Thailand kerana telah dilakukan di bahagian lain daripada Thailand dan ini hanyalah soal kemajuan politik. [29] Beliau juga mengkritik kerajaan Thailand peningkatan keganasan dengan menaja dan mencipta kumpulan bersenjata Buddha dan mempersoalkan niat mereka. Dia menambah bahawa dasar Thailand untuk tidak menyiasat rasuah, pembunuhan dan pencabulan hak asasi manusia yang dilakukan oleh Bangkok yang dipimpin pentadbiran dan anggota tentera terhadap penduduk Melayu muslim merupakan hambatan untuk mencapai keamanan dan penyembuhan luka-luka mendalam dilayan sebagai warga negara kelas ketiga. ^[28][29]Thailand telah menjawab kritikan ini terhadap dasarnya. Menteri Luar Negeri Thailand Kantathi Suphamongkhon telah berkata: "Kami telah membuat penjelasan kepada OIC beberapa kali bahawa keganasan di selatan tidak disebabkan oleh konflik agama dan kerajaan memberikan perlindungan kepada semua warga negara kita tanpa mengira agama." Kementerian Luar Negeri mengeluarkan kenyataan menolak kritikan OIC dan menuduhnya menyebarkan kesalahan pandangan dan salah maklumat mengenai keadaan di wilayah-wilayah selatan. "Jika sekretariat OIC benar-benar ingin mempromosikan penyebab keamanan dan harmoni di tiga wilayah selatan Thailand, tanggungjawab jatuh pada sekretariat OIC mengutuk keras militan, yang melakukan keganasan terhadap Muslim dan Buddha Thai. "^[27][30][31]HRW "[34] dan Amnesty Antarabangsa [31] telah melaungkan kekhuwatiran yang sama seperti OIC, mengingkari cubaan Thailand untuk mengabaikan masalah ini.

Persengketaan dengan India

India telah juga menghentam OIC yang menyokong tuntutan PBB bagi plebisit di Kashmir. Lebih jauh daripada ini, selama keruwetan penyerahan tanah Amarnath 2008, kutukan OIC terhadap "penggunaan kekuatan berlebihan dan berterusan yang tidak berasas terhadap orang-orang Kashmir" disambut oleh tindakbalas India sebagai berkata: "OIC telah sekali lagi memilih untuk mengulas Jammu dan Kashmir dan urusan dalaman India yang mana tidak mempunyai locus standi ... Untuk menyeru penglibatan antarabangsa dalam urusan dalaman India yang berdaulat adalah tidak berasas, haram dan hanya mencerminkan pengembalian kepada pola fikiran yang telah menimbulkan keputusan yang tidak baik bagi Pakistan pada masa lalu. "[35] PBB menyatakan bahawa itu adalah "prihatin" tentang "aksi protes kekerasan" di Kashmir dan reaksi daripada negara India dan menyerukan untuk menahan diri daripada kedua belah pihak. ^[32].Kashmir merupakan sebuah wilayah persengketaan yang dituntut oleh kedua Pakistan dan India. PBB tidak mengiktiraf tuntutan kedua-dua belah pihak untuk kedaulatan ke atas Kashmir. HRW ^[33] dan Amnesty International juga telah kritikal terhadap pelanggaran hak asasi manusia di Kashmir.

• Tapak web rasmi
• PERTUBUHAN PERSIDANGAN ISLAM (OIC) Portal 1Klik. 14 November 2008.