ประเทศอุซเบกิสถาน
สาธารณรัฐอุซเบกิสถาน Oʻzbekiston Respublikasi (อุซเบก) | |
---|---|
ที่ตั้งของ ประเทศอุซเบกิสถาน (แดง) | |
เมืองหลวง และเมืองใหญ่สุด | ทาชเคนต์ 41°19′N 69°16′E / 41.317°N 69.267°E |
ภาษาราชการ | อุซเบก[2][3] และรัสเซีย (โดยพฤตินัย) |
การากัลปัก (ในการากัลปักสถาน)[2] | |
ภาษาสื่อสารระหว่างกลุ่มชาติพันธุ์ | รัสเซีย |
ภาษาพูด | อุซเบก • รัสเซีย • ทาจิก • คาซัค • การากัลปัก • คีร์กีซ • เติร์กเมน • ตาตาร์ไครเมียและโวลกาตาตาร์ • โครยอ-มาร์ • อาร์มีเนียตะวันออก • ยูเครน • อาเซอร์ไบจาน • อุยกูร์ • อาหรับเอเชียกลาง • ยูโด-ทาจิกิ • ปาร์ยา และอื่น ๆ |
กลุ่มชาติพันธุ์ (ค.ศ. 2021[4]) |
|
ศาสนา |
|
เดมะนิม | ชาวอุซเบกิสถาน[5] |
การปกครอง | รัฐเดี่ยว สาธารณรัฐระบบประธานาธิบดีและระบบพรรคเด่น |
ชัฟแกต มือร์ซียอยิฟ | |
อับดุลลา อารีปัฟ | |
• ประธานวุฒิสภา | Tanzila Narbayeva |
• ประธานสภานิติบัญญัติ | Nurdinjan Ismailov |
สภานิติบัญญัติ | สภาสูงสุด |
• สภาสูง | วุฒิสภา |
• สภาล่าง | สภานิติบัญญัติ |
ก่อตั้ง | |
• ก่อตั้งจักรวรรดิเตมือร์ | ค.ศ. 1370 |
• ก่อตั้งสาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตอุซเบกหลังกำหนดเขตชาติ | 27 ตุลาคม ค.ศ. 1924 |
• เป็นเอกราชจากสหภาพโซเวียต | 1 กันยายน ค.ศ. 1991a |
• ได้รับการรับรองอย่างเป็นทางการ | 26 ธันวาคม ค.ศ. 1991 |
• เข้าเป็นสมาชิกสหประชาชาติ | 2 มีนาคม ค.ศ. 1992 |
• รัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบัน | 8 ธันวาคม ค.ศ. 1992 |
พื้นที่ | |
• รวม | 448,978 ตารางกิโลเมตร (173,351 ตารางไมล์) (อันดับที่ 56) |
4.9 | |
ประชากร | |
• ค.ศ. 2020 ประมาณ | 35,011,180[6] [7] (อันดับที่ 41) |
74.1 ต่อตารางกิโลเมตร (191.9 ต่อตารางไมล์) (อันดับที่ 132) | |
จีดีพี (อำนาจซื้อ) | ค.ศ. 2021 (ประมาณ) |
• รวม | 275.806 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[8] (อันดับที่ 55) |
• ต่อหัว | 7,830 ดอลลาร์สหรัฐ[8] (อันดับที่ 154) |
จีดีพี (ราคาตลาด) | ค.ศ. 2021 (ประมาณ) |
• รวม | 60.490 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[8] (อันดับที่ 78) |
• ต่อหัว | 1,775 ดอลลาร์สหรัฐ[8] (อันดับที่ 173) |
จีนี (ค.ศ. 2013) | 36.7[9][10] ปานกลาง · อันดับที่ 88 |
เอชดีไอ (ค.ศ. 2019) | 0.720[11] สูง · อันดับที่ 106 |
สกุลเงิน | โซมอุซเบกิสถาน (UZS) |
เขตเวลา | UTC+5 (เวลาอุซเบกิสถาน) |
ไฟบ้าน | 220 โวลต์, 50 เฮิรตซ์ |
ขับรถด้าน | ขวามือ |
รหัสโทรศัพท์ | +998 |
โดเมนบนสุด | .uz |
|
อุซเบกิสถาน (อังกฤษ: Uzbekistan; อุซเบก: O'zbekiston) หรือชื่ออย่างเป็นทางการคือ สาธารณรัฐอุซเบกิสถาน (อังกฤษ: Republic of Uzbekistan; อุซเบก: O‘zbekiston Respublikasi) เป็นประเทศในทวีปเอเชียกลางที่ถูกล้อมรอบด้วยประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเล มีอาณาเขตติดกับประเทศอัฟกานิสถานในทวีปเอเชียใต้ ประเทศคาซัคสถาน คีร์กีซสถาน ทาจิกิสถาน และเติร์กเมนิสถาน และมีชายฝั่งบนทะเลอารัล อุซเบกิสถานเคยเป็นส่วนหนึ่งของสหภาพโซเวียต มีภาษาอุซเบกเป็นภาษาราชการ และภาษารัสเซียถูกใช่อย่างแพร่หลายและเป็นที่เข้าใจในประชากรส่วนใหญ่ ศาสนาอิสลามมีบทบาทเป็นศาสนาหลักโดยพฤตินัยโดยเฉพาะนิกายซุนนี ประชากรชาวอุซเบกถูกจัดอยู่ในกลุ่มชนเตอร์กิกโดยอุซเบกิสถานถือเป็นสมาชิกขององค์การรัฐเตอร์กิก
ผู้ตั้งถิ่นฐานกลุ่มแรกในดินแดนอุซเบกิสถานสมัยใหม่คือชนเผ่าเร่ร่อนจากตะวันออกของอิหร่าน หรือที่รู้จักกันในชื่อชาวซิทซึ่งมีบทบาทนำในการก่อตั้งอาณาจักรต่าง ๆ ในบริเวณคอรัสเมีย, แบกเตรีย และซอคเดียในศตวรรษที่ 8 ก่อนคริสต์ศักราช รวมถึงภูมิภาคมาร์เกียนาและเฟอร์กานาในศตวรรษที่ 3–6 ก่อนคริสต์ศักราช[12] ดินแดนทั้งหมดถูกผนวกเข้าเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิอะคีเมนิด และกลายเป็นดินแดนของจักรวรรดิพาร์เธียและจักรวรรดิซาเซเนียนตามลำดับ ก่อนเกิดการพิชิตจักรวรรดิเปอร์เซียโดยมุสลิมในศตวรรษที่ 7 การพิชิตดินแดนโดยมุสลิมและการเรืองอำนาจของจักรวรรดิซามานิดส์ส่งผลให้ศาสนาอิสลามเข้ามามีบทบาทสำคัญในดินแดนทั้งหมด ในช่วงเวลาดังกล่าว เมืองต่าง ๆ เริ่มมีการพัฒนาทางเศรษฐกิจสืบเนื่องจากเส้นทางสายไหมและเข้าสู่ยุคทองของอิสลามในเวลาต่อมา การโค่นล้มราชวงศ์อะนุสเตกินซึ่งเป็นราชวงศ์มุสลิมเก่าแก่ในยุคนั้นจากการรุกรานควาราซเมียของมองโกลระหว่าง ค.ศ. 1219 ถึง 1221 นำไปสู่การครอบงำดินแดนโดยชาวเติร์ก จักรวรรดิเตมือร์ถูกก่อตั้งโดยเตมือร์ โดยมีเมืองหลวงอยู่ที่ซามาร์กันต์ซึ่งกลายเป็นศูนย์กลางทางวิทยาศาสตร์ภายใต้ผู้ปกครองอย่างอูลุฆ เบกซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของยุคทองของอิสลาม ต่อมา ดินแดนของจักรวรรดิเตมือร์ถูกยึดครองโดยราชวงศ์เชแบนิดในศตวรรษที่ 16 และการพิชิตดินแดนโดยจักรพรรดิบาบูร์บริเวณภูมิภาคตะวันออกนำไปสู่การสถาปนาจักรวรรดิโมกุลในอินเดีย ต่อมา ดินแดนในภูมิภาคเอเชียกลางทั้งหมดได้ถูกรวมกลายเป็นจักรวรรดิรัสเซียในศควรรษที่ 19 โดยมีทาชเคนต์เป็นศูนย์กลางของเตอร์กิสถานของรัสเซีย การกำหนดเขตแดนในสหภาพโซเวียตในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ก่อให้เกิดสาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตอุซเบกซึ่งมีฐานะเป็นสาธารณรัฐของสหภาพโซเวียต ก่อนที่ดินแดนทั้งหมดจะได้รับเอกราชใน ค.ศ. 1991 และกลายเป็นสาธารณรัฐอุซเบกิสถานมาจวบจนปัจจุบัน
อุซเบกิสถานถือเป็นรัฐโลกวิสัยปกครองด้วยระบบประธานาธิบดีซึ่งมีอำนาจตามรัฐธรรมนูญ อุซเบกิสถานประกอบด้วย 12 ภูมิภาค, ทาชเคนต์ (เมืองหลวง) และสาธารณรัฐปกครองตนเอง ได้แก่ สาธารณรัฐการากัลปักสถาน องค์การนอกภาครัฐนิยามการปกครองของอุซเบกิสถานว่าเป็นลัทธิอำนาจนิยมที่จำกัดสิทธิพลเมือง[13] การปฏิรูปครั้งสำคัญโดยประธาธิบดีคนปัจจุบันอย่างชัฟแกต มือร์ซียอยิฟ เกิดขึ้นภายหลังการเสียชีวิตของอิสลอม แกรีมัฟผู้ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีคนแรกยาวนานถึง 25 ปี การปฏิรูปดังกล่าวส่งผลให้ความสัมพันธ์กับประเทศเพื่อนบ้านอย่างคีร์กีซสถาน, ทาจิกิสถาน และอัฟกานิสถานพัฒนาขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ[14][15][16][17] ใน ค.ศ. 2020 สหประชาชาติรายงานว่าการพัฒนาประเทศมีความก้าวหน้าอย่างมาก และบรรลุเป้าหมายตามแผนการพัฒนายั่งยืนโดยสหประชาชาติ[18]
เศรษฐกิจของประเทศอยู่ในช่วงเปลี่ยนผ่านไปสู่ระบบเศรษฐกิจตลาดอย่างค่อยเป็นค่อยไป โดยมีนโยบายการค้าต่างประเทศตั้งอยู่บนพื้นฐานของอุตสาหกรรมทดแทนการนำเข้า ในเดือนกันยายน ค.ศ. 2017 สกุลเงินของประเทศสามารถแปลงสภาพได้ตามอัตราความผันผวนของราคาตลาด อุซเบกิสถานเป็นผู้ผลิตและส่งออกฝ้ายรายใหญ่ และด้วยโรงงานผลิตไฟฟ้าจำนวนมากตั้งแต่สมัยโซเวียตกอปรกับการมีก๊าซธรรมชาติที่เพียงพอ อุซเบกิสถานจึงกลายเป็นผู้ผลิตไฟฟ้ารายใหญ่ที่สุดในภูมิภาคเอเชียกลาง[19] ในช่วงระหว่าง ค.ศ. 2018–2021 อุซเบกิสถานได้รับการจัดอันดับที่ดีตามความน่าเชื่อทางเศรษฐกิจโดยสองสถาบันชื่อดังอย่างสแตนดาร์ดแอนด์พัวร์สและฟิทช์ เรทติ้งส์[20] สถาบันบรูคกิงส์อธิบายว่าอุซเบกิสถานมีทุนสภาพคล่องขนาดใหญ่ มีอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจสูง มีหนี้สาธารณะต่ำ และมีอัตราจีดีพีต่อหัวต่ำ[21] อุซเบกิสถานเป็นสมาชิกของเครือรัฐเอกราช, สหประชาชาติ และ องค์การความร่วมมือเซี่ยงไฮ้
ภูมิศาสตร์
- พื้นที่ มีพื้นที่ 447,400 ตารางกิโลเมตร
- ภูมิประเทศ เป็นทะเลทรายล้อมรอบด้วยเทือกเขาสูง
- ภูมิอากาศ ทะเลทรายแบบภาคพื้นทวีป หน้าร้อน ๆ นาน หน้าหนาวอากาศเย็นสบาย
- ที่ตั้ง ภูมิภาคเอเชียกลาง ทางเหนือของประเทศอัฟกานิสถาน
ประวัติศาสตร์
ยุคก่อนประวัติศาสตร์
พระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราชได้ยึดครองดินแดนของฮ่อเมื่อปี 367 ก่อนคริสตกาล ในภายหลังดินแดนนี้ได้ถูกผนวกเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิเปอร์เซียในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 6 ก่อนจะถูกยึดครองโดยจักรวรรดิมองโกลของเจงกีส ข่าน เมื่อ ค.ศ. 1220
ยุคประวัติศาสตร์
ในศตวรรษที่ 13 ขุนศึกชื่อเตมือร์ได้มีอำนาจเหนือมองโกลและตั้งอาณาจักรของตนเองขึ้นที่เมืองซามาร์กันต์ เตมือร์ได้กลายมาเป็นสัญลักษณ์ในการสร้างชาติอุซเบกิสถานในยุคปัจจุบัน
ศตวรรษที่ 19
คริสต์ศตวรรษที่ 19 เมื่อจักรวรรดิรัสเซียได้ขยายอำนาจมาในย่านเอเชียกลาง
ศตวรรษที่ 20
อุซเบกิสถานได้กลายมาเป็นส่วนหนึ่งในสหภาพโซเวียต มีชื่อว่าสาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตอุซเบก ก่อนจะได้รับอิสรภาพหลังจากการล่มสลายของโซเวียตเมื่อวันที่ 31 สิงหาคม ค.ศ. 1991
การเมืองการปกครอง
รัฐธรรมนูญปี 1993 กำหนดให้อุซเบกิสถานมีการปกครองแบบสาธารณรัฐประชาธิปไตย
สถานการณ์การเมือง
เมื่อวันที่ 13 พ.ค. 2548 ได้มีการประท้วงรัฐบาลที่เมือง Andijan ราว 200 กิโลเมตรจากกรุงทาชเคนต์ และต่อมาที่เมือง Korasuv ในเขตหุบเขา Ferghana ทางภาคตะวันออกใกล้พรมแดนคีร์กีซสถาน ซึ่งเป็นเขตที่ถูกจับตามองจากทางการอุซเบกิสถาน เนื่องจากรัฐบาลเชื่อว่ามีกลุ่มมุสลิมที่ต่อต้านรัฐบาลและมีแนวความคิดที่จะแยกตัวเป็นอิสระ แหล่งข่าวต่าง ๆ เชื่อว่าการประท้วงมีสาเหตุจากความไม่พอใจการบริหารประเทศของประธานาธิบดี ที่ละเลยต่อความเป็นอยู่ของประชาชน ในการปะทะกันของกองทัพของรัฐบาลและผู้ชุมนุมประท้วงเป็นเหตุให้มีผู้เสียชีวิตราว 750 คน และบาดเจ็บอีกนับพันคน (ตัวเลขทางการมีผู้เสียชีวิต 187 คน) ซึ่งรัฐบาลอุซเบกิสถานได้กล่าวหากลุ่มมุสลิมหัวรุนแรง (Hizb ut-Tahrir) ว่าอยู่เบื้องหลังการก่อเหตุจลาจลดังกล่าว และเมื่อวันที่ 14 พฤศจิกายน 2548 ศาลสูงสุดของอุซเบกิสถานได้ตัดสินจำคุกผู้ต้องหา 15 คน ซึ่งรัฐบาลกล่าวหาว่ามีส่วนก่อเหตุความไม่สงบที่เมือง Andijan ซึ่งผู้ต้องหาทั้งหมดให้การสารภาพ โดยแหล่งข่าวต่าง ๆ เชื่อว่ากระบวนการตัดสินไม่โปร่งใส และน่าจะเป็นเพียงการจัดฉากของฝ่ายรัฐบาลเท่านั้น
หลังจากที่สหรัฐฯ ลังเลที่จะแสดงท่าทีในเรื่องนี้ เนื่องจากความร่วมมือด้านการทหารที่มีอยู่ แต่ต่อมาสหรัฐฯ EU และ OSCE ได้เรียกร้องให้องค์การนานาชาติเข้าไปสอบสวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ประธานาธิบดี Karimov ปฏิเสธและยืนยันไม่ให้มีการสอบสวนดังกล่าว เมื่อเดือนกรกฎาคม 2548 ไม่กี่ชั่วโมงหลังจากองค์การสหประชาชาติที่สหรัฐฯ เป็นแกนนำได้ช่วยเหลือนำผู้ลี้ภัยชาวอุซเบกที่ลี้ภัยไปยังประเทศคีร์กีซสถานส่งต่อไปยังประเทศโรมาเนีย รัฐบาลของประธานาธิบดีคารีมอฟได้ออกคำสั่งให้ถอนฐานทัพของสหรัฐที่ประจำอยู่ที่เมือง Karshi-Khanabad ซึ่งเป็นเมือง หน้าด่านชายแดนติดกับประเทศอัฟกานิสถานออกจากเทศอุซเบกิสถานภายในสิ้นปี 2548 เมื่อเดือนตุลาคม 2548 ในการประชุมรัฐมนตรีต่างประเทศของ EU ได้มีมติให้ใช้มาตรการคว่ำบาตรกับอุซเบกิสถาน โดยจะงดค้าอาวุธ ลดเงินทุนช่วยเหลือและระงับโครงการบางส่วนของ The EU - Uzbek Partnership and Cooperation Agreement (PAC) รวมทั้งงดการตรวจลงตราแก่เจ้าหน้าที่ของรัฐบาลอุซเบกิสถานอีก 12 คนด้วย ล่าสุด ที่ประชุมรัฐมนตรีต่างประเทศสหภาพยุโรปเมื่อวันที่ 14 พฤษภาคม 2550 มีมติให้ยกเลิกการระงับการให้วีซ่าเข้าสหภาพยุโรปแก่เจ้าหน้าที่ระดับสูงของอุซเบกิสถานจำนวน 4 คน จาก 12 คนที่สหภาพยุโรปเชื่อว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับสถานการณ์รุนแรงที่ Andijan
สำหรับรัสเซียได้แสดงการสนับสนุนอุซเบกิสถานในเรื่องนี้มาโดยตลอด โดยเชื่อว่าการจลาจลที่เมือง Andijan มีผู้อยู่เบื้องหลังไม่ใช่เกิดขึ้นจากความไม่พอใจต่อรัฐบาลต่อการแก้ปัญหาเศรษฐกิจและสังคมอย่างที่ประเทศส่วนใหญ่เข้าใจกัน โดยเมื่อวันที่ 14 - 15 พฤศจิกายน 2548 ประธานาธิบดีคารีมอฟเยือนรัสเซียอย่างเป็นทางการ โดยได้มีการลงนามความร่วมมือทางการทหารร่วมกัน ซึ่งรวมถึงการอนุญาตให้ใช้อาวุธของตนในเขตแดนของกันและกัน และการช่วยเหลือทางการทหารต่อกันในกรณีที่ถูกรุกราน
การแบ่งเขตการปกครอง
ประเทศอุซเบกิสถานแบ่งออกเป็น 12 แคว้น (viloyat), 1 สาธารณรัฐปกครองตนเอง* (avtonom respublikasi) และ 1 นครอิสระ** (shahar) ได้แก่
ชื่อหน่วยการปกครอง | เมืองหลัก | เนื้อที่ (ตร.กม.) | จำนวนประชากร | รหัส ไอเอสโอ 3166-2 | แผนที่ |
---|---|---|---|---|---|
กัชกาดารียอ | การ์ชือ | 28,400 | 2,029,000 | UZ-QA | |
เนอกึส | 160,000 | 1,200,000 | UZ-QR | ||
ฆอราซึม | อูร์แกนช์ | 6,300 | 1,200,000 | UZ-XO | |
จึซซัฆ | จึซซัฆ | 20,500 | 910,500 | UZ-JI | |
ซามาร์กันต์ | ซามาร์กันต์ | 16,400 | 2,322,000 | UZ-SA | |
ซือร์ดารียอ | กือลึสตอน | 5,100 | 648,100 | UZ-SI | |
ซูร์ฆอนดารียอ | เตร์มึส | 20,800 | 1,676,000 | UZ-SU | |
ทาชเคนต์ | นูรัฟชอน | 15,300 | 4,450,000 | UZ-TO | |
ทาชเคนต์** | – | UZ-TK | |||
นามังแกน | นามังแกน | 7,900 | 1,862,000 | UZ-NG | |
นาวออีย์ | นาวออีย์ | 110,800 | 767,500 | UZ-NW | |
บูฆอรอ | บูฆอรอ | 39,400 | 1,384,700 | UZ-BU | |
ฟาร์ฆอนา | ฟาร์ฆอนา | 6,800 | 2,597,000 | UZ-FA | |
อันดือจอน | อันดือจอน | 4,200 | 1,899,000 | UZ-AN |
เศรษฐกิจ
โครงสร้างทางเศรษฐกิจ
- ผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติ 13.2 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (2549)
- การเจริญเติบโตของเศรษฐกิจ ร้อยละ 6.2 (2549)
- มูลค่าการส่งออก 5.47 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ
- สินค้าส่งออกสำคัญ ฝ้าย 41.5 % ก๊าซธรรมชาติ ปิโตรเลียม ถ่านหิน โลหะ ทองและเงิน เครื่องนุ่งห่ม สิ่งทอ
- ตลาดส่งออกสำคัญ รัสเซีย จีน ยูเครน ตุรกี ทาจิกิสถาน บังคลาเทศ
- มูลค่าการนำเข้า 4.19 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ
- สินค้านำเข้าสำคัญ เครื่องจักรและชิ้นส่วน (50%) ผลิตภัณฑ์อาหาร (16%) เคมีภัณฑ์ โลหะ
- แหล่งนำเข้าสำคัญ รัสเซีย เกาหลีใต้ เยอรมนี จีน คาซัคสถาน ตุรกี
- ทรัพยากร ก๊าซธรรมชาติ ปิโตรเลียม ถ่านหิน ทองคำ ยูเรเนียม เงิน ทองแดง ตะกั่ว สังกะสี ทังสเตน
- อุตสาหกรรมหลัก สิ่งทอ อาหารแปรรูป เครื่องจักรกล อุตสาหกรรมโลหะ ก๊าซธรรมชาติ เคมีภัณฑ์
สถานการณ์เศรษฐกิจปัจจุบัน
อุซเบกิสถานมีจุดแข็งที่สำคัญคือเป็นตลาดขนาดใหญ่เป็นลำดับ 3 ของประเทศ CIS และมีความอุดมสมบูรณ์ทางการเกษตรโดยเฉพาะพื้นที่ตอนกลางและตอนใต้ซึ่งเป็นที่ราบลุ่ม อีกทั้งมีแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญและน่าสนใจ ได้แก่ เมือง Samarkand , Bukara และ Khiva ซึ่งเป็นเมืองเก่าแก่ที่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์และอารยธรรมบนเส้นทางสายไหมในอดีต
รัฐบาลปัจจุบันมีนโยบายทางเศรษฐกิจที่สำคัญ ได้แก่ การพัฒนาเศรษฐกิจแบบยั่งยืน การแปรรูปรัฐวิสาหกิจ การส่งเสริมการลงทุนจากต่างชาติ การปฏิรูปการเกษตร การเปิดเสรีทางการค้าต่างประเทศและการเงิน การปรับปรุงมาตรฐานการดำรงชีพของประชาชน
อย่างไรก็ตาม ปัจจุบันธุรกิจส่วนใหญ่ของประเทศเป็นธุรกิจผูกขาดที่ดำเนินการโดยเครือข่ายของบุคคลในตระกูลและกลุ่มผลประโยชน์ของบุคคลในรัฐบาล อีกทั้งระบบการจัดเก็บภาษียังไม่โปร่งใส ตลอดจนการกระจายรายได้ไม่ถึงประชาชนอย่างแท้จริง ทำให้ประชากรยังประสบกับปัญหาความยากจน
ประชากรศาสตร์
เชื้อชาติ
ประชากร 27.7 ล้านคน (2549) ประกอบด้วยชาวอุซเบกร้อยละ 80 รัสเซียร้อยละ 5.5 ทาจิกร้อยละ 5 คาซัคร้อยละ 3 คาราคาลปักร้อยละ 2.5 ตาตาร์ร้อยละ 1.5 อื่น ๆ ร้อยละ 2.5 รวมถึงชนกลุ่มน้อยมากมายหลายกลุ่ม แต่ที่มีจำนวนมาก คือ พวกคีร์ คาซัค อุซเบก ทาจิก เติร์กเมน รัสเซียน อาเซอรี และเคิร์ด
ศาสนา
อิสลามนิกายซุนนี ร้อยละ 88 คริสต์ นิกายอีสเทิร์นออร์ทอด็อกซ์ร้อยละ 9 และอื่นๆ ร้อยละ 3
ภาษา
อุซเบก 74.3% รัสเซีย 14.2% ทาจิก 4.4%
วันหยุด
- 1 มกราคม – วันปีใหม่ "Yangi Yil Bayrami"
- 14 มกราคม – วันกองทัพอุซเบกิสถาน Vatan Himoyachilari kuni
- 8 มีนาคม – วันสตรีสากล – "Xalqaro Xotin-Qizlar kuni"
- 21 มีนาคม – วันปีใหม่ของชาวเตอร์กิซ – "Navro'z Bayrami"
- 1 พฤษภาคม– วันแรงงานสากล
- 9 พฤษภาคม – ชัยชนะเหนือเยอรมนี – "Xotira va Qadirlash kuni"
- 1 กันยายน– วันประกาศเอกราช – "Mustaqillik kuni"
- 1 ตุลาคม– วันครู – "O'qituvchi va Murabbiylar"
- 8 ธันวาคม– วันรัฐธรรมนูญ – Konstitutsiya kuni
วันหยุดนอกเหนือจากทางราชการ
- End of Ramazon Ramazon Hayit Eid al-Fitr
- 70 days later Qurbon Hayit Eid al-Adha
อ้างอิง
อ่านเพิ่ม
- Nahaylo, Bohdan and Victor Swoboda. Soviet Disunion: A History of the Nationalities problem in the USSR (1990) excerpt
- Rashid, Ahmed. The Resurgence of Central Asia: Islam or Nationalism? (2017)
- Smith, Graham, ed. The Nationalities Question in the Soviet Union (2nd ed. 1995)
แหล่งข้อมูลอื่น
- National Information Agency of Uzbekistan
- Tashkent directory
- Lower House of Uzbekistan parliament
- Digital Agency เก็บถาวร 2019-02-10 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Uzbekistan To Business Digital Agency
- Chief of State and Cabinet Members
ข้อมูลทั่วไป
- Uzbekistan. The World Factbook. Central Intelligence Agency.
- Uzbekistan Corruption Profile เก็บถาวร 2014-03-24 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน from the Business Anti-Corruption Portal
- Uzbekistan from the U.S. Library of Congress includes Background Notes, Country Study and major reports
- Uzbek Publishing and National Bibliography from the University of Illinois Slavic and East European Library
- Uzbekistan at UCB Libraries GovPubs
- List of cities and populations
- ประเทศอุซเบกิสถาน ที่เว็บไซต์ Curlie
- ข้อมูลอุซเบกิสถาน จาก BBC News
- Wikimedia Atlas of Uzbekistan
- Key Development Forecasts for Uzbekistan จาก International Futures
สื่อ