โอลิมปิกฤดูร้อน 2020

เมืองที่ผ่านเข้ารอบสุดท้าย

เมืองที่เสนอตัวเป็นเจ้าภาพโดยคณะกรรมการโอลิมปิกแห่งชาตินั้น ๆ รับรอง และได้รับคัดเลือกรอบแรกโดยคณะกรรมการโอลิมปิกสากล ได้แก่

• โตเกียว ญี่ปุ่น
• อิสตันบูล ตุรกี
• มาดริด สเปน

เมืองที่ไม่ผ่านการคัดเลือกรอบแรก

เมืองที่เสนอตัวเป็นเจ้าภาพโดยคณะกรรมการโอลิมปิกแห่งชาตินั้น ๆ รับรอง และไม่ได้รับคัดเลือกรอบแรกโดยคณะกรรมการโอลิมปิกสากล ได้แก่

• บากู อาเซอร์ไบจาน
• โดฮา กาตาร์
• โรม อิตาลี (ถอนตัว)

คณะกรรมการโอลิมปิกสากลได้ลงคะแนน เพื่อคัดเลือกเจ้าภาพกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2020 เมื่อวันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2556 ในประชุมคณะกรรมการโอลิมปิกสากล สมัยที่ 123 ณ โรงแรมฮิลตัน บัวโนสไอเรส ในกรุงบัวโนสไอเรส ประเทศอาร์เจนตินา โดยใช้ระบบการลงคะแนนลับ ในการลงคะแนนครั้งแรกนั้น ไม่มีเมืองใดได้คะแนนเป็นกึ่งหนึ่งของผู้ลงคะแนนทั้งหมด ซึ่งกรุงมาดริด และกรุงอิสตันบูลได้คะแนนเท่ากัน จึงได้มีการลงคะแนนรอบคัดออก เพื่อหาเมืองใดเมืองหนึ่งเข้ารอบสุดท้ายต่อไป ซึ่งการลงคะแนนรอบสุดท้ายกรุงโตเกียว ได้ถูกเลือกเป็นเจ้าภาพโอลิมปิก โดยการชนะกรุงอิสตันบูลด้วยคะแนน 60 คะแนน ต่อ 36 คะแนน

การลงคะแนนเลือกเมืองเจ้าภาพ โอลิมปิก 2020[5]
เมือง	ประเทศ	รอบที่ 1	คัดออก	รอบที่ 2
โตเกียว	ญี่ปุ่น	42	—	60
อิสตันบูล	ตุรกี	26	49	36
มาดริด	สเปน	26	45	—

มหานครโตเกียวได้ตั้งกองทุนสำรองจำนวน 400 พันล้านเยน (มากกว่า 3 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ) เพื่อให้ครอบคลุมค่าใช้จ่ายของการเป็นเจ้าภาพโอลิมปิกครั้งนี้ รัฐบาลญี่ปุ่นกำลังพิจารณาความจุของท่าอากาศยานนานาชาติโตเกียว และท่าอากาศยานนานาชาตินะริตะ เพื่อที่จะขยายให้รองรับการแข่งขันครั้งนี้ รวมถึงโครการสร้างรางรถไฟสายใหม่ ซึ่งมีการวางแผนที่จะเชื่อมโยงสนามบินทั้งสองจะสิ้นสุดที่สถานีรถไฟโตเกียว เพื่อลดระยะเวลาการเดินทางจากสถานีรถไฟโตเกียวไปยังท่าอากาศยานนานาชาติโตเกียวจาก 30 นาที เหลือ 18 นาที และจากสถานีรถไฟโตเกียวไปยังท่าอากาศยานนานาชาตินะริตะจาก 55 นาที เหลือ 36 นาที โดยโครงการนี้ต้องใช้งบประมาณ 400 พันล้านเยน^[6] นอกจากภาครัฐแล้ว ภาคเอกชนยังสนับสนุนการลงทุนอีกด้วย แต่บริษัทรถไฟอีสต์ เจอาร์ ก็ยังมีการวางแผนเส้นทางรถไฟใหม่จากสถานีรถไฟทามาชิไปยังท่าอากาศยานนานาชาติโตเกียวด้วยเช่นกัน กองทุนนี้ยังมีการวางแผนที่จะเร่งโครงการทางพิเศษชุโตะ ทางพิเศษโตเกียวไงคัน ทางพิเศษเคนโอะ และปรับปรุงทางด่วนอื่นๆในพื้นที่^[7] นอกจากนี้ยังมีแผนที่จะขยายระบบคมนาคมไร้คนขับ (สายยุริกะโมะเมะ) จากสถานีที่มีอยู่คือ สถานีโทะโยะซุ ไปยังอาคารใหม่ของสถานีคาจิโดกิ ซึ่งผ่านหมู่บ้านนักกีฬา แม้ว่ายุริกะโมะเมะยังไม่สามารถที่จะให้บริการ ซึ่งเพียงพอต่อการใช้บริการเป็นจำนวนมากในเขตโอะไดบะ ที่เป็นหนึ่งในพื้นที่บริการของยุริกะโมะเมะ^[8]

ซึ่งโอลิมปิกฤดูร้อนครั้งนี้ดูแลโดย อดีตนายกรัฐมนตรีโยะชิโร โมะริ ดำรงตำแหน่งประธานคณะกรรมการจัดการแข่งขันโตเกียว 2020^[9] และรัฐมนตรีโทะชิอะกิ เอ็นโด เป็นผู้กำกับดูแลการเตรียมการในนามของรัฐบาลญี่ปุ่น^[10]

สถานที่และโครงสร้างพื้นฐาน

จากการที่ได้รับการยืนยันในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555 ว่า กรีฑาสถานแห่งชาติในกรุงโตเกียว จะได้รับงบประมาณ 1 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ เพื่อปรับปรุงเพิ่มเติม และฟื้นฟูบูรณะอย่างเต็มรูปแบบ สำหรับการแข่งขันรักบี้ชิงแชมป์โลก 2019 รวมถึงกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2020^[11] ซึ่งได้มีการประกวดออกแบบสนามใหม่ โดยสภากีฬาญี่ปุ่นได้ประกาศผู้ชนะเลิศการประกวด เมื่อเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2555 ซึ่งสถาปนิกซาฮา ฮาดิด เป็นผู้ชนะการประกวด จากผู้เข้าประกวดทั้งหมด 46 คน รวมถึงการรื้อถอนสนามกีฬาเดิม เพื่อขยายความจุที่นั่งจาก 50,000 ที่นั่ง ไปยัง 80,000 ที่นั่ง^[12] ซึ่งเป็นความจุที่นิยมของการจัดโอลิมปิกในปัจจุบัน อย่างไรก็ตามนายกรัฐมนตรีชินโซ อะเบะ ได้ประกาศเมื่อเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2558 ว่าแผนที่จะสร้างกรีฑาสถานแห่งชาติใหม่ได้ถูกยกเลิก แล้วได้มีการจัดการประกวดอีกครั้ง ในท่ามกลางความไม่พอใจของประชาชนในช่วงการก่อสร้างสนามกีฬา ซึ่งมีค่าใช้จ่ายสูงกว่าที่คาดการณ์ไว้ ในฤดูใบไม้ร่วง พ.ศ. 2558 การออกแบบใหม่โดยนายเคนโกะ คุมะ ได้รับการอนุมัติเป็นผู้ชนะในการประกวดออกแบบสนามกีฬาแห่งใหม่ที่ลดลงความจุระหว่าง 60,000-80,000 ที่นั่ง ^[13]

สถานที่จัดการแข่งขันทั้งหมด 28 กีฬาจาก 33 กีฬา จะจัดการแข่งขันในกรุงโตเกียว ซึ่งอยู่ภายใน 8 กิโลเมตร (5 ไมล์) ของหมู่บ้านนักกีฬา โดยมีการสร้างสนามใหม่มากถึง 11 สนาม^[14]

ในเดือนกันยายน พ.ศ. 2559 มีรายงานว่าค่าใช้จ่ายในการเป็นเจ้าภาพการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก และพาราลิมปิก อาจจะมากกว่าการคาดการณ์งบประมาณเดิมถึงสี่เท่า และดังนั้นมีการเสนอให้มีการปรับปรุงแผนงาน เพื่อลดงบประมาณต่างๆ รวมถึงการย้ายสถานที่จัดการแข่งขันออกนอกกรุงโตเกียว^[15]

เขตประวัติศาสตร์

เขตประวัติศาสตร์มีสถานที่จัดการแข่งขันทั้งหมด 7 สถานที่ โดยเขตประวัติศาสตร์ตั้งอยู่ในย่านธุรกิจใจกลางของกรุงโตเกียว ซึ่งเขตนี้อยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของหมู่บ้านนักกีฬา สถานที่บางส่วนเคยจัดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 1964

สถานที่	กีฬา	ความจุ	ประเภท
กรีฑาสถานแห่งชาติ	พิธีการ กีฬากรีฑา กีฬาฟุตบอล (รอบชิงชนะเลิศ)	60,000 ที่นั่ง	สถานที่ถูกบูรณะ
สนามกีฬาในร่มแห่งชาติโยโยงิ	กีฬาแฮนด์บอล	12,000 ที่นั่ง	สถานที่มีอยู่แล้ว
สนามกีฬาต่อสู้ญี่ปุ่น	กีฬายูโด	12,000 ที่นั่ง	สถานที่ถูกบูรณะ
ศูนย์กีฬาในร่มโตเกียว	กีฬาเทเบิลเทนนิส	10,000 ที่นั่ง	สถานที่มีอยู่แล้ว
สนามกีฬาแห่งชาติเรียวโงกุ	กีฬามวยสากลสมัครเล่น	11,098 ที่นั่ง	สถานที่มีอยู่แล้ว
ศูนย์การประชุมนานาชาติโตเกียว	กีฬายกน้ำหนัก กีฬาปีนหน้าผา	5,000 ที่นั่ง	สถานที่มีอยู่แล้ว
นวอุทยานพระราชวังหลวงโตเกียว	กีฬาจักรยาน (ถนน)	5,000 ที่นั่ง	สถานที่ชั่วคราว

เขตอ่าวโตเกียว

เขตอ่าวโตเกียวร์มีสถานที่จัดการแข่งขันทั้งหมด 20 สถานที่ โดยเขตเขตอ่าวโตเกียวตั้งอยู่ในพื้นที่ของอ่าวโตเกียว ซึ่งเขตนี้อยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของหมู่บ้านนักกีฬา

สถานที่	กีฬา	ความจุ	ประเภท
สวนป่าริมอ่าวโตเกียว	กีฬาขี่ม้า (อีเวนติ้ง และครอสคันทรี)	20,000 ที่นั่ง	สถานที่ชั่วคราว
สวนป่าริมอ่าวโตเกียว (บริเวณกำแพงกั้นคลื่น)	กีฬาเรือแคนู (สปรินท์) กีฬาเรือพาย	20,000 ที่นั่ง	สถานที่แห่งใหม่
ศูนย์กีฬาทางน้ำโอลิมปิก	กีฬาว่ายน้ำ กีฬากระโดดน้ำ กีฬาระบำใต้น้ำ	18,000 ที่นั่ง	สถานที่แห่งใหม่
สนามกีฬาอาริอาเกะ	กีฬาวอลเลย์บอล	12,000 ที่นั่ง	สถานที่แห่งใหม่
ศูนย์ยิมนาสติกโอลิมปิก	กีฬายิมนาสติก	12,000 ที่นั่ง	สถานที่แห่งใหม่
สวนชิโอกาเซะ	กีฬาวอลเลย์บอล (ชายหาด)	12,000 ที่นั่ง	สถานที่ชั่วคราว
สนามกีฬาในร่มอาริอาเกะ	กีฬาเทนนิส	10,000 ที่นั่ง	สถานที่ถูกบูรณะ
สนามกีฬาฮอกกี้โออิ	กีฬาฮอกกี้	10,000 ที่นั่ง	สถานที่แห่งใหม่
อุทยานคะไซริงกาอิ	กีฬาเรือแคนู (สลาลม)	8,000 ที่นั่ง	สถานที่แห่งใหม่
สนามกีฬาโอลิมปิกบีเอ็มเอ็กซ์	กีฬาจักรยาน (บีเอ็มเอ็กซ์)	6,000 ที่นั่ง	สถานที่ชั่วคราว
เกาะยุเมโนชิมะ	กีฬายิงธนู กีฬาสเกตบอร์ด	6,000 ที่นั่ง	สถานที่แห่งใหม่
สวนน้ำโอไดบะ	กีฬาไตรกีฬา กีฬาว่ายน้ำ (มาราธอน)	5,000 ที่นั่ง	สถานที่ชั่วคราว
ศูนย์กีฬาว่ายน้ำนานาชาติทัตสึมิ [16]	กีฬาโปโลน้ำ	3,500 ที่นั่ง	สถานที่มีอยู่แล้ว

เขตนอกหมู่บ้านกีฬา (ระยะเกิน 8 กิโลเมตร)

สถานที่	กีฬา	ความจุ	ประเภท
สนามกีฬาโตเกียว[17]	กีฬาฟุตบอล กีฬาปัญจกีฬาสมัยใหม่ (ว่ายน้ำ, ขี่ม้า, วิ่ง และยิงปืน) กีฬารักบี้ 7 คน	60,000 ที่นั่ง	สถานที่มีอยู่แล้ว
สนามกีฬาโยโกฮามะ[18]	กีฬาซอฟต์บอล กีฬาเบสบอล	30,000 ที่นั่ง	สถานที่มีอยู่แล้ว
สนามกอล์ฟคาซูมิกาเซกิ	กีฬากอล์ฟ	30,000 ที่นั่ง	สนามที่มีอยู่แล้ว
ไซตามะซูเปอร์อารีนา[19]	กีฬาบาสเกตบอล	22,000 ที่นั่ง	สนามที่มีอยู่แล้ว
เกาะเอโนชิมะ[20]	กีฬาเรือใบ กีฬาโต้คลื่น	10,000 ที่นั่ง	สนามที่มีอยู่แล้ว
มากูฮาริเม็สเซะ[21]	กีฬาฟันดาบ กีฬาเทควันโด กีฬามวยปล้ำ กีฬาคาราเต้	6,000 ที่นั่ง 8,000 ที่นั่ง	สนามที่มีอยู่แล้ว
ศูนย์กีฬามูซาชิโนะ[22]	กีฬาแบดมินตัน กีฬาปัญจกีฬาสมัยใหม่ (ฟันดาบ)	6,000 ที่นั่ง	สถานที่แห่งใหม่
อิซุเวโลโดรม[23]	กีฬาจักรยาน (ลู่)	5,000 ที่นั่ง	สถานที่แห่งใหม่
สนามยิงปืนอาซากะ	กีฬายิงปืน		สถานที่ชั่วคราว
ศูนย์กีฬาจักรยาน[24]	กีฬาจักรยาน (เสือภูเขา)		สถานที่แห่งใหม่
บาจิ โคเอ็น[25]	กีฬาขี่ม้า (ศิลปะการบังคับม้า, อีเวนติ้ง และกระโดดข้ามเครื่องกีดขวาง)		สถานที่ชั่วคราว

สนามแข่งขันกีฬาฟุตบอล

สถานที่	กีฬา	ความจุ	ประเภท
สนามกีฬานานาชาติโยโกฮามะ	กีฬาฟุตบอล	70,000 ที่นั่ง	สถานที่มีอยู่แล้ว
สนามกีฬาไซตามะ 2002	กีฬาฟุตบอล	62,000 ที่นั่ง	สถานที่มีอยู่แล้ว
กรีฑาสถานแห่งชาติญี่ปุ่น	พิธีการ กีฬากรีฑา กีฬาฟุตบอล (รอบชิงชนะเลิศ)	60,000 ที่นั่ง	สถานที่แห่งใหม่
สนามกีฬาโตเกียว	กีฬาฟุตบอล กีฬาปัญจกีฬาสมัยใหม่ (ว่ายน้ำ, ขี่ม้า, วิ่ง และยิงปืน) กีฬารักบี้ 7 คน	50,000 ที่นั่ง	สถานที่มีอยู่แล้ว
สนามกีฬามิยางิ	กีฬาฟุตบอล	48,000 ที่นั่ง	สถานที่มีอยู่แล้ว
สนามกีฬาซัปโปโระโดม	กีฬาฟุตบอล	40,000 ที่นั่ง	สถานที่มีอยู่แล้ว

สถานที่อื่นๆ

สถานที่	กิจกรรม	ประเภท
โรงแรมอิมพีเรียลโตเกียว	สถานที่พักของเจ้าหน้าที่ สถานที่จัดการประชุมคณะกรรมการโอลิมปิกสากล	สถานที่มีอยู่แล้ว
หมู่บ้านนักกีฬา (ย่านฮารูมิ ฟูโตะ)	สถานที่พักของนักกีฬา	สถานที่แห่งใหม่
ศูนย์แสดงสินค้านานาชาติโตเกียว (โตเกียวบิกไซท์)	ศูนย์สื่อมวลชน	สถานที่มีอยู่แล้ว

ราคาตั๋วของพิธีเปิดกีฬาโอลิมปิก 2020 ตั้งราคาไว้ระหว่าง 25,000 - 150,000 เยน ส่วนราคาตั๋วของกีฬายอดนิยม อาทิ กีฬากรีฑา และกีฬาว่ายน้ำในรอบชิงชนะเลิศ จะตั้งราคาสูงสุดถึง 30,000 เยน ซึ่งค่าเฉลี่ยของราคาตั๋วในกีฬาโอลิมปิก 2020 ทั้งหมดเป็นเงิน 7,700 เยน โดยร้อยละ 60 ของตั๋วทั้งหมด ตั้งราคาไว้ 4,400 เยน หรือน้อยกว่านั้น ตั๋วในกีฬาโอลิมปิก 2020 จะจำหน่ายผ่านร้านสะดวกซื้อทั้งหมด 40,000 สาขาทั่วประเทศญี่ปุ่น และจำหน่ายในอินเทอร์เน็ตอีกด้วย^[26]

กีฬาที่แข่งขัน

กีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2020 ได้จัดการแข่งขันทั้งหมด 33 ชนิดกีฬา 50 สาขากีฬา รวมทั้งหมด 339 รายการ

กีฬาใหม่ที่ถูกบรรจุเข้าแข่งขัน

ต่อจากกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2012 คณะกรรมการโอลิมปิกสากล หรือ ไอโอซี ได้ประเมิน 26 กีฬาหลักที่จัดขึ้นในกรุงลอนดอน ด้วยการพิจารณา 25 กีฬาหลัก และกีฬาใหม่ที่บรรจุในกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2016 คือ กีฬากอล์ฟ และกีฬารักบี้ 7 คน เพื่อที่จะบรรจุในกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2020 ซึ่งในที่นี้จะมีกีฬาที่ถูกถอดออก 1 ชนิดกีฬาที่ได้จัดการแข่งขันในนครรีโอเดจาเนโร ซึ่งไอโอซีจะหาทางที่จะบรรจุกีฬาเพิ่มจากตัวเลือกที่มี 7 กีฬา แทนที่กีฬาที่ถูกถอดออกไป เมื่อวันที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2556 คณะบริหารไอโอซีได้ลงมติให้ถอดถอนกีฬามวยปล้ำออกจากกีฬาโอลิมปิก ซึ่งเป็นการตัดสินที่น่าแปลกใจที่ได้ถอดถอนกีฬาที่เก่าแก่ที่สุดในกีฬาโอลิมปิก ออกจากการแข่งขันครั้งนี้^[27] หลังจากการตัดสินใจที่ถอดถอนกีฬามวยปล้ำออกจากกีฬาโอลิมปิกในครั้งนี้ ได้ถูกต่อต้านในหลายประเทศสมาชิก^{[28][29][30][31]} ดังนั้นสหพันธ์มวยปล้ำนานาชาติ หรือ ฟีล่า จึงได้ยื่นสมัครเพื่อที่ให้กีฬามวยปล้ำบรรจุเข้าสู่กีฬาโอลิมปิก 2020 อีกครั้ง

เมื่อวันที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 คณะกรรมการโอลิมปิกสากล หรือ ไอโอซี ได้ประกาศ 3 กีฬาสุดท้ายที่จะถูกบรรจุกีฬาโอลิมปิก 2020 คือ กีฬาสควอช, กีฬาเบสบอล / ซอฟท์บอล และกีฬามวยปล้ำ^[32] ส่วน 5 กีฬาอื่น ๆ คือกีฬาคาราเต้, กีฬาสเกตบอร์ด, กีฬาปีนเขา, กีฬาเวกบอร์ด และกีฬาวูซู ได้ตกรอบในการพิจารณาในครั้งนี้^[33] เมื่อวันที่ 8 กันยายน พ.ศ. 2556 ในการประชุมคณะกรรมการโอลิมปิกสากล สมัยที่ 125 คณะกรรมการโอลิมปิกสากลได้เลือกกีฬามวยปล้ำกลับเข้าสู่กีฬาโอลิมปิกอีกครั้ง ซึ่งได้คะแนนเสียงทั้งหมด 49 คะแนน ส่วนกีฬาเบสบอล / ซอฟท์บอล และกีฬาสควอช ได้คะแนนเสียงทั้งหมด 24 และ 22 คะแนนตามลำดับ^[34]

ภายใต้นโยบายใหม่ของคณะกรรมการโอลิมปิกสากลที่สามารถให้ประเทศเจ้าภาพได้เสนอเพิ่มกีฬาต่าง ๆ เข้ามาบรรจุในกีฬาโอลิมปิกได้ โดยนโยบายนี้จะดึงดูดความสนใจของประเทศเจ้าภาพ จากการบรรจุกีฬาที่นิยมในประเทศเข้าสู่กีฬาโอลิมปิก^[35] อันเป็นผลมาจากการเปลี่ยนแปลงนโยบายใหม่ คณะกรรมการโอลิมปิกสากลได้ประกาศกีฬาที่สนใจในการบรรจุใหม่รวมทั้งหมด 8 กีฬา คือ กีฬาเบสบอล / ซอฟท์บอล, กีฬาโบว์ลิ่ง, กีฬาคาราเต้, กีฬาสเกตบอร์ด, กีฬาปีนหน้าผา, กีฬาสควอช, กีฬาโต้คลื่อน และกีฬาวูซู^[36] เมื่อวันที่ 28 กันยายน พ.ศ. 2558 ทางคณะกรรมการจัดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก 2020 ได้คัดเลือกกีฬาที่บรรจุกีฬาในกีฬาโอลิมปิก 2020 ให้แก่คณะกรรมการโอลิมปิกสากล รวมทั้งหมด 5 จาก 8 กีฬา คือ กีฬาเบสบอล / ซอฟท์บอล, กีฬาคาราเต้, กีฬาปีนหน้าผา, กีฬาโต้คลื่อน และกีฬาสเกตบอร์ด^[37] โดย 5 กีฬานี้ได้รับการอนุมัติ เมื่อวันที่ 3 สิงหาคม 2016 ในการประชุมคณะกรรมการโอลิมปิกสากล สมัยที่ 129 ที่นครรีโอเดจาเนโร ประเทศบราซิล ดั้งนั้นกีฬาโอลิมปิก 2020 จะมีจำนวนกีฬาทั้งหมด 33 กีฬา^[38] อย่างไรก็ตามกีฬาเหล่านี้ได้รับการอนุมัติให้จัดการแข่งขันในกีฬาโอลิมปิก 2020 เท่านั้น โดยไม่สามารถจัดการแข่งขันในกีฬาโอลิมปิก 2024 ได้^[39]

ปฏิทินกำหนดการแข่งขัน

วันที่แสดงเป็นเวลาท้องถิ่นของกรุงโตเกียว (UTC+09:00) ปฏิทินนี้อ้างอิงมาจากเอกสารการรับสมัคร^[40]

OC

พิธีเปิด

●

การแข่งขันรอบทั่วไป

1

เหรียญทอง

CC

พิธีปิด

กรกฎาคม / สิงหาคม	22 พ.	23 พฤ.	24 ศ.	25 .ส	26 อา.	27 จ.	28 อ.	29 พ.	30 พฤ.	31 ศ.	1 ส.	2 อา.	3 จ.	4 อ.	5 พ.	6 พฤ.	7 ศ.	8 ส.	9 อา.	จำนวนเหรียญทอง
พิธีการ			OC																CC
กระโดดน้ำ					1	1	1	1		●	●	1	●	1	●	1	●	1		8
กรีฑา										2	2	4	6	6	5	6	7	8	1	47
กอล์ฟ									●	●	●	1			●	●	●	1		2
ขี่ม้า				●	●	●	2		●	●	●	●	1	1	1	1				6
จักรยาน				1	1			2	2	2	1	1	1	3	●	●	2	1	1	18
ไตรกีฬา													1	1						2
เทควันโด															2	2	2	2		8
เทนนิส				●	●	●	●	●	●	●	2	3								4
เทเบิลเทนนิส				●	●	●	●	●	●	●	2	3								5
บาสเกตบอล				●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	1	1	2
แบดมินตัน				●	●	●	●	●	●	1	2	2								5
ปัญจกีฬาสมัยใหม่																	1	1		2
โปโลน้ำ					●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	1	●		1	2
ฟันดาบ				1	1	1	1	2	1	1	1	1								10
ฟุตบอล	●	●		●	●		●	●		●	●		●	●		1	●	1		2
มวยปล้ำ					2	2	3		2	2		2	2	3						18
มวยสากลสมัครเล่น				●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	3	●	5	5	13
ยกน้ำหนัก				1	2	2	2	2		2	1	1	1	1						15
ยูโด				2	2	2	2	2	2	2										14
ยิงธนู				●	1	1	●	●	●	1	1									4
ยิงปืน				2	2	2	2	1	2	1	2	1								15
ยิมนาสติก				●	●	1	1		1	1		5	5							18
รักบี้ 7 คน						●	2													2
ระบำใต้น้ำ												●	●	1		●	1			2
เรือแคนู					●	●	1	1	2											16
เรือใบ					●	●	●	●	●	●	●	2	2	2	1	1	1	1		10
เรือพาย				●	●	●	●	3	3	4	4									14
วอลเลย์บอล				●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	1	1	●	1	1	4
ว่ายน้ำ				4	4	4	4	4	4	4	4				1	1				34
แฮนด์บอล				●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	1	1	2
ฮอกกี้					●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	1	1		2
รวมเหรียญทอง	0	0	0	11	16	16	21	19	19	23	21	25	20	19	15	23	17	30	11	306
รวมการสะสมจากวันก่อน	0	0	0	11	27	43	64	83	102	125	146	171	191	210	225	248	265	295	306
กรกฎาคม / สิงหาคม	22 พ.	23 พฤ.	24 ศ.	25 ส.	26 อา.	27 จ.	28 อ.	29 พ.	30 พฤ.	31 ศ.	1 ส.	2 อา.	3 จ.	4 อ.	5 พ.	6 พฤ.	7 ศ.	8 ส.	9 อา.	จำนวนเหรียญทอง

โอลิมปีกครั้งต่อไปจัดขึ้นประเทศอะไรณ์อย่างเป็นทางการสำหรับการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก และพาราลิมปิก 2020 ได้เปิดตัวเมื่อวันที่ 25 .เมษายน พ.ศ. 2559 ซึ่งออกแบบโดยนายอาซาโอะ โทโกโร่ ผู้ได้รับรางวัลการประกวดการออกแบบสัญลักษณ์จากทั่วประเทศ^[41] ซึ่งสัญลักษณ์นี้มาจากการนำศิลปะแบบดั้งเดิมของญี่ปุ่นคือ ลายตารางหมากรุกที่เรียกว่า "อิชิมัตสุ โมโย" ซึ่งเป็นที่นิยมในสมัยเอโดะ หรือเมื่อราว 300 - 400 ปีที่แล้ว ผสมผสานกับการจัดวางรูปแบบใหม่ที่กำหนดให้เป็นตัวแทนของความแตกต่างของชนชาติต่างๆ ภายใต้แนวคิด "Unity in Diversity" หรือ เอกภาพภายในความแตกต่างหลากหลาย^[42][43] โดยสัญลักษณ์นี้ได้แทนที่สัญลักษณ์ที่ถูกยกเลิกจากการที่ถูกกล่าวหาว่าลอกเลียนแบบสัญลักษณ์ของโรงละครในประเทศเบลเยี่ยม^[44]

ประเทศที่เข้าร่วมแข่งขัน

ณ วันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2564 คณะกรรมการโอลิมปิกแห่งชาติ 200 ประเทศ ที่ผ่านการคัดเลือก (ยกเว้นกีฬากรีฑา และว่ายน้ำ ซึ่งเป็นกีฬาสากล ที่ทั้ง 206 ประเทศสามารถส่งนักกีฬาเข้าแข่งขันโดยไม่ต้องผ่านการคัดเลือก)

  *  ประเทศเจ้าภาพ (ประเทศญี่ปุ่น)

ตารางสรุปเหรียญโอลิมปิกฤดูร้อน 2020

ลำดับที่	ประเทศ	ทอง	เงิน	ทองแดง	รวม
1	สหรัฐ (USA)	39	41	33	113
2	จีน (CHN)	38	32	18	88
3	ญี่ปุ่น (JPN)*	27	14	17	58
4	สหราชอาณาจักร (GBR)	22	21	22	65
5	อาร์โอซี (ROC)	20	28	23	71
6	ออสเตรเลีย (AUS)	17	7	22	46
7	เนเธอร์แลนด์ (NED)	10	12	14	36
8	ฝรั่งเศส (FRA)	10	12	11	33
9	เยอรมนี (GER)	10	11	16	37
10	อิตาลี (ITA)	10	10	20	40
11–93	ประเทศที่เหลือ	137	150	206	493
รวม (93 ประเทศ)		340	338	402	1080

ผู้ให้การสนับสนุน

ในปีพ.ศ. 2558 มูลค่าของผู้ให้การสนับสนุนในกีฬาโอลิมปิก 2020 ทั้งหมดสูงถึง 1.3 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ ซึ่งมูลค่าของผู้ให้การสนับสนุนในครั้งนี้มีมากที่สุดในประวัติศาสตร์โอลิมปิก โดยมากกว่าสถิติเดิมในกีฬาโอลิมปิก 2008 ที่มีมูลค่าของผู้ให้การสนับสนุนทั้งหมด 1.2 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ^[45]

ในประเทศสหรัฐอเมริกา กีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2020 จะมีการถ่ายทอดสดโดยสถานีโทรทัศน์เอ็นบีซียูนิเวอร์แซล ซึ่งได้ลงทุนซื้อลิขสิทธิ์ถ่ายทอดสดทั้งสิ้น 4.38 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ โดยได้สิทธิ์การถ่ายทอดสดตั้งแต่กีฬาโอลิมปิกฤดูหนาว 2014 ที่เมืองโซชี ประเทศรัสเซีย เป็นต้นมา^[77]

ในประเทศญี่ปุ่น สถานีโทรทัศน์เอ็นเอชเค, สถานีโทรทัศน์ทีบีเอส, สถานีโทรทัศน์ทีวี อาซาฮี และสถานีโทรทัศน์ฟุจิ ทีวี จะออกอากาศในทุกแพลตฟอร์ม ขณะที่สถานีโทรทัศน์ทีวี โตเกียว, สถานีโทรทัศน์นิปปอน ทีวี และสถานีโทรทัศน์อิสระจะออกอากาศเฉพาะในโทรทัศน์ภาคพื้นดิน

ในทวีปยุโรปนี้จะมีการถ่ายทอดสดผ่านสถานีโทรทัศน์ดิสคัฟเวอรี่ คอมมิวนิเคชั่น ซึ่งเป็นกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อนครั้งแรก ภายใต้สิทธิ์การถ่ายทอดสดในทวีปยุโรปของคณะกรรมการโอลิมปิกสากล หรือ ไอโอซี โดยได้สิทธิ์การถ่ายทอดสดตั้งแต่กีฬาโอลิมปิกฤดูหนาว 2018 ที่เมืองพย็องชัง ประเทศเกาหลีใต้ เป็นต้นมา โดยสิทธิ์การถ่ายทอดสดในกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อนปี 2020 จะครอบคลุมทวีปยุโรปเกือบทั้งหมด ยกเว้นประเทศฝรั่งเศส และประเทศรัสเซีย เนื่องจากประเทศฝรั่งเศสยังมีสิทธิ์การถ่ายทอดสดอยู่ ซึ่งจะหมดสัญญาการถ่ายทอดสดในการแข่งขันครั้งนี้ โดยสถานีโทรทัศน์ดิสคัฟเวอรี่จะคุ้มครองใบอนุญาตย่อยในแต่ละประเทศ ซึ่งจะส่งระบบสัญญาณที่สามารถให้บริการฟรี (Free to Air) ทั่วทวีปยุโรป ในประเทศสหราชอาณาจักร จะเป็นครั้งสุดท้ายที่สถานีโทรทัศน์บีบีซี ถือสิทธิ์การถ่ายทอดสดอย่างเต็มรูปแบบ ซึ่งในครั้งต่อไปสถานีโทรทัศน์บีบีซีจะถือใบอนุญาตย่อยของสถานีโทรทัศน์ดิสคัฟเวอรี่แทน^{[78][79][80][81]}

รายชื่อสถานีโทรทัศน์ที่ถือสิทธิ์การถ่ายทอดสด

•  เกาหลีใต้ – เอสบีเอส^[82]
•  เกาหลีเหนือ – เอสบีเอส^[82]
•  แคนาดา – ซีบีซี/เรดิโอ-แคนาดา, สปอร์ตส์เน็ต, ทีเอสเอ็น^[83][84]
•  แคริบเบียน – อินเทอร์เนชั่นแนล มีเดีย คอนเทนท์^[85]
•  โครเอเชีย – เอชอาร์ที^[86]
•  จีน – ซีซีทีวี^[87]
•  เช็กเกีย – แชที^[88][89]
•  ญี่ปุ่น – เจแปน คอนซอร์เทียม^[90]
•  นิวซีแลนด์ – สกาย เทเลวิชั่น^[91]
•  เนเธอร์แลนด์ – เอ็นโอเอส^[92]
•  บราซิล – กรูโป โกลโบ^[93]
•  เบลารุส – เบลเทเลเรดิโอ^[94]
•  ฝรั่งเศส – ฟรองซ์ เทเลวีฌีอง, แคแนล พลืส^[95][96]
•  ฟินแลนด์ – เล^[97]
•  ยุโรป² – ดิสคัฟเวอรี่ คอมมิวนิเคชั่น, ยูโรสปอร์ต^[98]
•  สโลวาเกีย – อาร์ทีวีเอส^[99]
•  สโลวีเนีย – อาร์ทีวี^[99]
•  สวิตเซอร์แลนด์ – เอสอาร์จี เอสเอสอาร์^[100]
•  บริเตนใหญ่ – บีบีซี, ยูโรสปอร์ต^[101][102]
•  สหรัฐ – เอ็นบีซียูนิเวอร์แซล^[103]
•  ออสเตรเลีย – เซเว่น เน็ตเวิร์ค^[104]
•  ออสเตรีย – โออาร์เอฟ^[105]
•  เอเชีย¹ – เดนท์สุ^[106]
•  โอเชียเนีย³ – สกาย เทเลวิชั่น^[91]
•  ไอร์แลนด์ – อาร์ทีอี^[107]
•  ฮังการี – เอ็มทีวีเอ^[108]
•  MENA – บีนสปอตส์^[109]
•  ไทย – แพลนบี^[110], เอไอเอส^[111], ทีสปอร์ตส, เอ็นบีที, ไทยพีบีเอส, เจเคเอ็น 18, ทรูโฟร์ยู, จีเอ็มเอ็ม 25, พีพีทีวี

^1 – ครอบคลุมใน 22 ประเทศในเอเชีย นอกจากนี้ยังมีการขายลิขสิทธิ์ย่อยแก่ประเทศต่าง ๆ

^2 – ยกเว้นประเทศฝรั่งเศส และประเทศรัสเซีย

^3 – ครอบคลุมในประเทศหมู่เกาะคุก , ประเทศฟิจิ, ประเทศคิริบาส, ประเทศหมู่เกาะมาร์แชลล์, ประเทศไมโครนีเซีย, ประเทศนาอูรู, ประเทศนีอูเอ, ประเทศปาเลา, ประเทศซามัว, ประเทศหมู่เกาะโซโลมอน, ประเทศตองงา, ประเทศตูวาลู และประเทศวานูอาตู

• International Olympic Committee
• 2020 Candidature Acceptance Procedure – Games of the XXXII Olympiad (IOC document)
• Istanbul 2020 เก็บถาวร 2020-11-29 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
• Tokyo 2020 เก็บถาวร 2013-08-15 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
• Madrid 2020 เก็บถาวร 2013-08-05 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน

ก่อนหน้า		โอลิมปิกฤดูร้อน 2020		ถัดไป
โอลิมปิกฤดูร้อน 2016 (รีโอเดจาเนโร บราซิล)		การแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน (23 กรกฎาคม - 8 สิงหาคม ค.ศ. 2021)		โอลิมปิกฤดูร้อน 2024 (ปารีส ฝรั่งเศส)