Kecelaruan episod kemurungan major
Kecelaruan episod kemurungan major (MDD), juga dikenali sebagai kemurungan, ialah gangguan mental[7] dicirikan oleh sekurang-kurangnya dua minggu mood rendah yang pervasif. Penghargaan diri berkurang, kehilangan minat dalam aktiviti yang menyeronokkan, rendah tenaga, dan kesakitan tanpa sebab yang jelas adalah gejala biasa.[1] Mereka yang terkena juga kadang-kadang mengalami khayalan atau halusinasi.[1] Beberapa orang mengalami tempoh kemurungan yang berlaku secara selang bertahun-tahun, sementara yang lain hampir selalu mengalami gejala.[3] Kemurungan major lebih parah dan berlangsung lebih lama daripada kesedihan, yang merupakan bahagian kehidupan yang normal.[3]
| Kecelaruan episod kemurungan major | |
|---|---|
 Penafian perubatan | |
Nama lain | Kemurungan klinikal, kemurungan major, kemurungan unipolar, gangguan unipolar, kemurungan berulang |
 | |
| Lelaki Tua Yang Sedih (At Eternity's Gate) oleh Vincent van Gogh (1890) | |
| Pengkhususan | Psikiatri Psikologi klinikal |
| Gejala | Mood rendah, kurang penghargaan diri, hilang minat dalam aktiviti yang biasanya menyeronokkan, tenaga rendah, kesakitan tanpa sebab yang jelas[1] |
| Kerumitan | Pencederaan diri sendiri, bunuh diri[2] |
Permulaan biasa | 20-an–30-an[3][4] |
| Tempoh | > 2 minggu[1] |
| Punca | Genetik, faktor persekitaran, dan psikologi[1] |
| Sejarah keluarga, perubahan hidup major, ubat tertentu, masalah kesihatan kronik, kecelaruan penggunaan bahan[1][3] | |
| Gangguan bipolar, ADHD, kesedihan[3] | |
| Rawatan | Kaunseling, ubat antidepresan, terapi elektrokonvulsif, senaman[1][5] |
Rawatan perubatan | Antidepresan |
| Kekerapan | 163 juta (2017)[6] |
sunting | |
Diagnosis kecelaruan episod kemurungan major adalah berdasarkan pengalaman individu yang dilaporkan dan pemeriksaan status mental.[8] Tidak ada ujian makmal untuk gangguan tersebut,[3] tetapi ujian dapat dilakukan untuk mengesampingkan keadaan fizikal yang dapat menyebabkan gejala serupa.[8] Mereka yang mengalami gangguan kemurungan major biasanya dirawat dengan kaunseling dan ubat antidepresan.[1] Ubat nampaknya berkesan, tetapi kesannya hanya ketara pada orang yang mengalami kemurungan teruk.[9][10] Jenis kaunseling yang digunakan termasuk terapi tingkah laku kognitif (CBT) dan terapi interpersonal,[1][11] dan terapi elektrokonvulsif (ECT) dapat dipertimbangkan jika langkah-langkah lain tidak efektif.[1] Kemasukan ke hospital mungkin diperlukan sekiranya terdapat risiko yang membahayakan diri sendiri dan kadangkala berlaku bertentangan dengan kehendak sendiri.[12]
Waktu permulaan yang paling biasa adalah pada usia 20-an dan 30-an,[3][4] dengan wanita yang terjejas kira-kira dua kali lebih kerap daripada lelaki.[3][4] Kecelaruan episod kemurungan major mempengaruhi kira-kira 163 juta orang (2% dari populasi dunia) pada tahun 2017.[6] Peratusan individu yang terkena pada satu titik ketika dalam hidup mereka berbeza dari 7% di Jepun hingga 21% di Perancis.[4] Kadar masa hayat lebih tinggi di negara maju (15%) berbanding dengan negara membangun (11%).[4] Kecelaruan ini menjadikan ia tahun kedua terbanyak bagi yang hidup dengan kelainan upaya, setelah sakit belakang rendah.[13]
Istilah major depressive disorder (bahasa Melayu:kecelaruan episod kemurungan major) diperkenalkan oleh sekumpulan doktor AS pada pertengahan tahun 1970-an.[14] Penyebab kecelaruan episod kemurungan major dipercayai merupakan gabungan faktor genetik, persekitaran, dan psikologi,[1] dengan sekitar 40% risiko yang berkaitan dengan genetik.[3] Faktor risiko merangkumi sejarah keluarga mengenai keadaan, perubahan hidup yang besar, ubat-ubatan tertentu, masalah kesihatan kronik, dan kecelaruan penggunaan bahan.[1][3] Ini boleh memberi kesan negatif terhadap kehidupan peribadi seseorang, kehidupan kerja, atau pendidikan serta tidur, tabiat makan, dan kesihatan umum.[1][3] Mereka yang ketika ini atau sebelum ini terkena kecelaruan ini mungkin mengalami stigmatisasi.[15]
Rujukan
Petikan dipetik
